[Het volgende is in verkorte vorm overgenomen uit hoofdstuk 9 van Opmerkingen over weerstand door Noam Chomsky en David Barsamian, uitgegeven door Haymarket Books.]
David Barsamian: Waar we mee te maken hebben, wordt vaak omschreven als ongekend – een pandemie, een klimaatcatastrofe en, altijd op de loer liggend, nucleaire vernietiging. Drie van de vier ruiters van de Apocalyps.
Noam Chomski: Ik kan er nog een vierde aan toevoegen: de dreigende vernietiging van wat er nog over is van de Amerikaanse democratie en de verschuiving van de Verenigde Staten naar een diep autoritaire, ook protofascistische staat, wanneer de Republikeinen weer aan de macht komen, wat waarschijnlijk lijkt. Dat zijn dus vier paarden.
En vergeet niet dat de Republikeinen de ontkennende partij zijn, vastbesloten om met overgave naar klimaatvernietiging te racen in de handen van de belangrijkste slooper die ze nu als een halfgod aanbidden. Het is slecht nieuws voor de Verenigde Staten en voor de wereld, gezien de macht van dit land.
Barsamian: Het International Institute for Democracy and Electoral Assistance heeft zojuist het Global State of Democracy Report 2021 uitgebracht. Daarin staat dat de Verenigde Staten een land zijn waar de democratie ‘terugvalt’.
Chomsky: Heel ernstig. De Republikeinse Partij is openlijk toegewijd – en zelfs niet verborgen – aan het ondermijnen van wat er nog over is van de Amerikaanse democratie. Ze werken er heel hard aan. Sinds de tijd van Richard Nixon hebben de Republikeinen al lang begrepen dat ze in wezen een minderheidspartij zijn en geen stemmen zullen krijgen door reclame te maken voor hun steeds openlijker inzet voor het welzijn van de ultrarijken en de bedrijfssector. Ze hebben dus lange tijd de aandacht afgeleid naar zogenaamde culturele kwesties.
Het begon met de zuidelijke strategie van Nixon. Hij realiseerde zich dat de steun van de Democratische Partij voor de burgerrechtenwetgeving, hoe beperkt ook, hen de zuidelijke Democraten, die openlijk en openlijk extreme racisten waren, zou verliezen. De regering-Nixon speelde hierop in met haar zuidelijke strategie, waarbij ze op niet zo subtiele wijze liet doorschemeren dat de Republikeinen de partij van de blanke suprematie zouden worden.
In de daaropvolgende jaren pakten ze andere kwesties op. Het is nu de virtuele definitie van de partij: dus laten we doorgaan met het aanvallen van de Critical Race Theory – wat dat ook betekent! Het is een dekmantel, zoals hun belangrijkste woordvoerders hebben uitgelegd, voor alles waarover ze het publiek kunnen verenigen: blanke suprematie, racisme, vrouwenhaat, christendom, anti-abortusrechten.
Ondertussen heeft de leiding, met de hulp van de rechtse Federalist Society, juridische middelen ontwikkeld – als je het zo wilt noemen – waarmee de Republikeinen ervoor kunnen zorgen dat zij, zelfs als minderheidspartij, de macht kunnen controleren. stemapparatuur en de uitslag van verkiezingen. Ze exploiteren radicaal ondemocratische kenmerken die in het constitutionele systeem zijn ingebouwd en de structurele voordelen die de Republikeinen hebben als partij die de meer verspreide plattelandsbevolking en de traditioneel christelijke, blanke nationalistische bevolking vertegenwoordigt. Door gebruik te maken van dergelijke voordelen zouden ze, zelfs met een minderheid van de stemmen, in staat moeten zijn om zoiets als een vrijwel permanente macht te behouden.
Eigenlijk zou die duurzaamheid niet lang kunnen duren als Donald Trump, of een Trump-kloon, in 2024 het presidentschap overneemt. Het is dan niet waarschijnlijk dat de Verenigde Staten, om maar niet te spreken van de wereld, in staat zullen zijn om te ontsnappen aan de impact van het klimaat en de klimaatverandering. de vernietiging van het milieu die zij willen versnellen.
Barsamian: We hebben allemaal gezien wat er op 6 januari in Washington gebeurde. Ziet u de mogelijkheid dat de burgerlijke onrust zich verspreidt? Er zijn meerdere milities in het hele land. Onder meer vertegenwoordiger Paul Gosar van de grote staat Arizona en vertegenwoordiger Lauren Boebert van de grote staat Colorado hebben dreigende uitspraken gedaan die aanzetten tot geweld en haat. Het internet staat vol met complottheorieën. Wat moeten we doen?
Chomsky: Het is heel ernstig. Misschien denkt ongeveer een derde van de Republikeinen dat het nodig kan zijn om geweld te gebruiken om ‘ons land te redden’, zoals zij het zelf stellen. ‘Red ons land’ heeft een duidelijke betekenis. Als iemand het niet begreep: Trump deed een oproep aan mensen om te mobiliseren om te voorkomen dat de Democraten dit land overspoelen met criminelen die uit gevangenissen in andere landen worden vrijgelaten, uit angst dat zij blanke Amerikanen ‘vervangen’ en de vernietiging van Amerika uitvoeren. De “grote vervangingstheorie” – dat is wat “ons land wegnemen” betekent en deze wordt effectief gebruikt door proto-fascistische elementen, waarvan Trump de meest extreme en meest succesvolle is.
Wat kunnen we eraan doen? De enige beschikbare instrumenten, of je het nu leuk vindt of niet, zijn onderwijs en organisatie. Er is geen andere manier. Het betekent dat we moeten proberen een authentieke arbeidersbeweging nieuw leven in te blazen, van het soort dat in het verleden voorop liep in de richting van sociale rechtvaardigheid. Het betekent ook het organiseren van andere volksbewegingen, het uitvoeren van educatieve inspanningen ter bestrijding van de moorddadige anti-vaccinatiecampagnes die nu gaande zijn, het zorgen voor serieuze inspanningen om de klimaatcrisis aan te pakken, het mobiliseren tegen de tweeledige toezegging om de gevaarlijke militaire uitgaven te verhogen en het provoceren van acties tegen China, die kunnen leiden tot een conflict dat niemand wil en eindigen in een terminale oorlog.
Je moet hier gewoon aan blijven werken. Er is geen andere weg.
Barsamian: Op de achtergrond schuilt extreme ongelijkheid, die buiten de hitlijsten valt. Waarom zijn de Verenigde Staten zo ongelijk?
Chomsky: Veel hiervan is de afgelopen veertig jaar gebeurd als onderdeel van de neoliberale aanval op Amerika waaraan ook de Democraten hebben deelgenomen, zij het niet in de omvang van de Republikeinen.
Er is een tamelijk zorgvuldige schatting van wat de overdracht van rijkdom wordt genoemd van de onderste 90% van de bevolking naar de bovenste 1% (eigenlijk een fractie daarvan) gedurende de vier decennia van deze aanval. Een studie van RAND Corporation schatte dit op bijna $ 50 biljoen. Dat zijn geen centen – en het gaat door.
Tijdens de pandemie leidden de maatregelen die werden genomen om de economie te behoeden voor een ineenstorting tot een verdere verrijking van de weinigen. Ze hielden ook min of meer het leven van zoveel anderen in stand, maar de Republikeinen zijn druk bezig dat deel van de deal te ontmantelen, waardoor alleen het deel overblijft dat de weinigen verrijkt. Dat is waar ze zich voor inzetten.
Neem ALEC, de American Legislative Exchange Council. Dit gaat jaren terug. Het is een organisatie die wordt gefinancierd door bijna het hele bedrijfsleven en die zich toelegt op het aanpakken van het zwakke punt in het constitutionele systeem: de staten. Het is erg makkelijk. Er is niet veel voor nodig om wetgevende vertegenwoordigers op staatsniveau te kopen of te dwingen, dus heeft ALEC daar gewerkt aan het opleggen van wetgeving die de langetermijninspanningen zal bevorderen van degenen die de democratie willen vernietigen, de radicale ongelijkheid willen vergroten en het milieu willen vernietigen.
En een van de belangrijkste van die inspanningen is om de staten zover te krijgen dat ze wetten maken die ervoor zorgen dat ze loondiefstal niet eens kunnen onderzoeken – en zeker niet kunnen bestraffen. andere apparaten. Er zijn pogingen gedaan om het te onderzoeken, maar het bedrijfsleven wil ze tegenhouden.
Een analogie op nationaal niveau is de poging om ervoor te zorgen dat de IRS niet achter rijke vennootschapsbelastingfraudeurs aan gaat. Op elk niveau dat je maar kunt bedenken woedt deze klassenoorlog van de kant van de meesters, het bedrijfsleven en de superrijken met intensiteit. En ze zullen alle mogelijke middelen gebruiken om ervoor te zorgen dat dit doorgaat totdat ze erin zijn geslaagd niet alleen de Amerikaanse democratie te vernietigen, maar ook de mogelijkheid om als georganiseerde samenleving te overleven.
Barsamian: De macht van het bedrijfsleven lijkt niet te stuiten. De uberklasse van gazillionairs – Jeff Bezos, Richard Branson en Elon Musk – vliegt nu de ruimte in. Maar ik moet denken aan iets dat romanschrijver Ursula K. Le Guin enkele jaren geleden zei: “We leven in het kapitalisme, de macht ervan lijkt onontkoombaar.” En toen voegde ze eraan toe: ‘Dat geldt ook voor het goddelijke recht van koningen.’
Chomsky: Dat gold ook voor de slavernij. Dat gold ook voor het beginsel dat vrouwen bezit zijn, dat tot de jaren zeventig in de Verenigde Staten standhield. Dat gold ook voor de wetten tegen rassenvermenging die zo extreem waren dat zelfs de nazi's ze niet wilden accepteren, wat in de Verenigde Staten tot de jaren zestig van kracht bleef.
Er hebben allerlei verschrikkingen bestaan. In de loop van de tijd is hun macht uitgehold, maar nooit volledig geëlimineerd. De slavernij werd afgeschaft, maar de overblijfselen ervan blijven in nieuwe en wrede vormen bestaan. Het is geen slavernij, maar het is al gruwelijk genoeg. Het idee dat vrouwen geen personen zijn, is niet alleen formeel overwonnen, maar ook in de praktijk voor een belangrijk deel. Toch is er genoeg te doen. Het constitutionele systeem was een stap voorwaarts in de achttiende eeuw. Zelfs de zinsnede ‘Wij, het volk’ maakte de autocratische heersers van Europa bang, omdat ze diep bezorgd waren dat het kwaad van de democratie (wat toen republicanisme werd genoemd) zich zou kunnen verspreiden en het beschaafde leven zou kunnen ondermijnen. Welnu, het verspreidde zich – en het beschaafde leven ging door en verbeterde zelfs.
Dus ja, er zijn perioden van achteruitgang en van vooruitgang, maar de klassenoorlog eindigt nooit, de meesters geven nooit toe. Ze zijn altijd op zoek naar alle kansen en als zij de enige deelnemers aan de klassenstrijd zijn, zullen we inderdaad te maken krijgen met achteruitgang. Maar dat hoeft niet meer dan in het verleden.
Barsamian: In jouw Meesters van de mensheid boek heb je een essay: “Kan de beschaving het werkelijk bestaande kapitalisme overleven?” U schrijft: “De werkelijk bestaande kapitalistische democratie – kortweg RECD (uitgesproken als ‘vernield’)” is “radicaal onverenigbaar” met democratie en voegt eraan toe dat “het mij onwaarschijnlijk lijkt dat de beschaving het werkelijk bestaande kapitalisme en de sterk verzwakte democratie die daarmee gepaard gaat, kan overleven. ermee. Kan een functionerende democratie een verschil maken? Het overwegen van niet-bestaande systemen kan alleen maar speculatief zijn, maar ik denk dat er een reden is om dat te denken.” Vertel me je redenen.
Chomsky: Allereerst leven we in deze wereld, niet in een wereld die we ons graag zouden willen voorstellen. En in deze wereld is het, als je simpelweg nadenkt over de tijdschaal voor het aanpakken van de vernietiging van het milieu, veel korter dan de tijd die nodig zou zijn om de ingrijpende hervorming van onze basisinstellingen door te voeren. Dat betekent niet dat u de poging daartoe moet staken. Dat zou je de hele tijd moeten doen: werken aan manieren om het bewustzijn te vergroten, het begrip te vergroten en de eerste beginselen van toekomstige instellingen in de huidige samenleving op te bouwen.
Tegelijkertijd zullen de maatregelen om ons te behoeden voor zelfvernietiging moeten plaatsvinden binnen het basiskader van de bestaande instituties – een wijziging daarvan zonder fundamentele verandering. En het kan gedaan worden. Wij weten hoe het kan.
Intussen moet er verder worden gewerkt aan het overwinnen van het probleem van de RECD, de werkelijk bestaande kapitalistische democratie, die in haar fundamentele aard een doodvonnis is en ook diep onmenselijk in haar fundamentele eigenschappen. Laten we daar dus aan werken en er tegelijkertijd voor zorgen dat we de mogelijkheid behouden om dit doel te bereiken door de onmiddellijke en urgente crisis waarmee we worden geconfronteerd te overwinnen.
Barsamian: Praat over het belang van onafhankelijke progressieve media zoals Democracy Now! en Eerlijkheid en nauwkeurigheid in rapportage. En mag ik zeggen, Alternatieve radio? Uitgevers houden van Verso, Haymarket, Maandelijks overzicht, City Lights en De nieuwe pers. Tijdschriften zoals kapduif, The Nation, The Progressive en In These Times. Online tijdschriften zoals TomDispatch, Het snijpunt en ScheerPost. Gemeenschapsradiostations zoals KGNU, WMNF en KPFK. Hoe belangrijk zijn ze in het tegengaan van het dominante bedrijfsverhaal?
Chomsky: Wat gaat dit nog meer tegengaan? Zij zijn degenen die de hoop koesteren dat we manieren zullen kunnen vinden om deze zeer schadelijke, destructieve ontwikkelingen die we bespreken tegen te gaan.
De kernmethode is uiteraard onderwijs. Mensen moeten gaan begrijpen wat er in de wereld gebeurt. Dat vereist de middelen om informatie en analyses te verspreiden, waardoor mogelijkheden voor discussie ontstaan, die je voor het grootste deel niet in de mainstream zult vinden. Misschien af en toe in de marge. Veel van waar we het over hebben, wordt helemaal niet of slechts marginaal besproken in de grote media. Deze gesprekken moeten dus via dergelijke kanalen naar het publiek worden gebracht. Er is geen andere weg.
Eigenlijk is er nog een andere manier: organisatie. Het is mogelijk en zelfs gemakkelijk om educatieve en culturele programma’s binnen organisaties uit te voeren. Dat was een van de belangrijkste bijdragen van de arbeidersbeweging toen het nog een levendige, levendige instelling was, en een van de belangrijkste redenen waarom president Ronald Reagan en de Britse premier Margaret Thatcher zo vastbesloten waren om de arbeidersbeweging te vernietigen, zoals zij beiden deden. Hun eerste stappen waren aanvallen op de arbeidersbeweging.
Er waren educatieve en culturele programma's die mensen samenbrachten om over de wereld na te denken, deze te begrijpen en ideeën te ontwikkelen. Om dat te bewerkstelligen is organisatie nodig. Dat alleen doen, als geïsoleerd persoon, is buitengewoon moeilijk.
Ondanks de inspanningen van het bedrijfsleven om de vakbonden terug te slaan, bestond er in de Verenigde Staten nog in de jaren vijftig een levendige, onafhankelijke arbeiderspers, die veel mensen bereikte en het ‘gekochte priesterschap’, zoals zij het noemden, van de reguliere pers veroordeelde. Het heeft lang geduurd om dat te vernietigen.
Er bestaat in de Verenigde Staten een geschiedenis van een levendige, progressieve arbeiderspers die teruggaat tot de negentiende eeuw, toen dit een groot fenomeen was. Dat kan en moet nieuw leven worden ingeblazen als onderdeel van de heropleving van een militante, functionerende arbeidersbeweging die voorop loopt in de vooruitgang naar sociale rechtvaardigheid. Het is eerder gebeurd en het kan opnieuw gebeuren. En onafhankelijke media zijn hierin een cruciaal onderdeel.
Toen ik een kind was in de jaren dertig en begin jaren veertig, kon ik Izzy Stone lezen in de Philadelphia-record. Het was niet het belangrijkste tijdschrift in Philadelphia, maar het was er wel. Eind jaren veertig kon ik hem lezen in de New Yorkse krant PM, een onafhankelijk tijdschrift. Het maakte een enorm verschil.
Later was de enige manier om Stone te lezen, zich te abonneren op zijn nieuwsbrief. Dat waren de onafhankelijke media in de jaren vijftig. In de jaren zestig begon het een beetje op gang te komen met het tijdschrift Wallen, radioprogramma's zoals die van Danny Schechter op WBCN in Boston, en anderen vinden het leuk.
En vandaag de dag gaat dit door het hele land door. De door u genoemde krachten zijn krachten voor onafhankelijkheid, voor denken.
Barsamian: Er zijn meerdere vermeldingen van Antonio Gramsci in twee van je meest recente boeken, Gevolgen van het kapitalisme en Klimaatcrisis en de Global Green New Deal – in het bijzonder uit zijn commentaar: “De crisis bestaat juist uit het feit dat het oude aan het sterven is en het nieuwe niet geboren kan worden; in dit interregnum verschijnt een grote verscheidenheid aan ziekelijke symptomen.” Maar op dit moment is het citaat van hem dat ik graag wil bespreken: “Pessimisme van het intellect, optimisme van de wil.” Praat over zijn relevantie vandaag en de betekenis van dat citaat.
Chomsky: Gramsci was rond het einde van de tienerjaren, begin jaren twintig, een vooraanstaande linkse arbeidersactivist in Italië. Hij was zeer actief in het organiseren van linkse arbeiderscollectieven. In Italië nam de fascistische regering begin jaren twintig het roer over. Eén van de eerste daden was Gramsci naar de gevangenis sturen. Tijdens zijn proces zei de aanklager: we moeten deze stem het zwijgen opleggen. (Dit brengt ons natuurlijk terug bij het belang van onafhankelijke media.) Dus werd hij naar de gevangenis gestuurd.
Terwijl hij daar was, schreef hij de zijne Gevangenisnotitieboekjes. Hij werd niet het zwijgen opgelegd, ook al kon het publiek hem niet lezen. Hij zette het werk voort waarmee hij was begonnen en in dat schrijven stonden de citaten die u aanhaalde.
Begin jaren dertig schreef hij dat de oude wereld aan het instorten was, terwijl de nieuwe wereld nog niet was verrezen en dat zij in de tussentijd met ziekelijke symptomen te maken kregen. Mussolini was er één, Hitler een ander. Nazi-Duitsland veroverde bijna grote delen van de wereld. Daar kwamen we heel dichtbij. De Russen versloegen Hitler. Anders zou de halve wereld waarschijnlijk door Nazi-Duitsland geregeerd zijn. Maar het was heel dichtbij. Overal waren morbide symptomen zichtbaar.
Het adagium dat u citeerde: ‘Pessimisme van het intellect, optimisme van de wil’, dat beroemd werd, stamde uit de periode waarin hij nog kon publiceren. In zijn geest moeten we redelijk en zonder illusies naar de wereld kijken, de wereld begrijpen, beslissen hoe we moeten handelen en erkennen dat er grimmige voortekenen zijn. Er gebeuren heel gevaarlijke dingen. Dat is pessimisme van het intellect. Tegelijkertijd moeten we erkennen dat er uitwegen zijn, echte kansen. We hebben dus optimisme over de wil, wat betekent dat we ons inzetten voor het benutten van alle beschikbare kansen – en die bestaan ook – terwijl we werken aan het overwinnen van de ziekelijke symptomen en het streven naar een rechtvaardiger en fatsoenlijker wereld.
Barsamian: In deze donkere tijden is het voor velen moeilijk om te denken dat er een mooie toekomst in het verschiet ligt. Er wordt je altijd gevraagd: wat geeft je hoop? En ik moet jou dezelfde vraag stellen.
Chomsky: Eén ding dat mij hoop geeft, is dat mensen over de hele wereld onder zeer zware omstandigheden, veel ernstiger dan we ons kunnen voorstellen, hard strijden om rechten en gerechtigheid te bereiken. Ze geven de hoop niet op, dus wij zeker niet.
De andere is dat er simpelweg geen optie is. Het alternatief is om te zeggen: oké, ik zal ervoor zorgen dat het ergste gebeurt. Dat is één keuze. De andere is: ik zal proberen mijn best te doen, wat de boeren in India doen, wat arme en ellendige boeren in Honduras doen, en vele anderen zoals zij over de hele wereld. Ik zal dat zo goed mogelijk doen. En misschien kunnen we tot een fatsoenlijke wereld komen waarin mensen het gevoel kunnen hebben dat ze zonder schaamte kunnen leven. Een betere wereld.
Dat is niet echt een keuze, dus we zouden het gemakkelijk moeten kunnen maken.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren