Πηγή: Αντίρροια
[Αυτή είναι μια διευρυμένη έκδοση της μαρτυρίας που παραδόθηκε στην Πανκομματική Κοινοβουλευτική Ομάδα του Ηνωμένου Βασιλείου για την Εμπορική Σεξουαλική Εκμετάλλευση, 2 Νοεμβρίου 2021.]
Η διατριβή μου: Η βιομηχανία πορνογραφίας κάνει το χειρότερο στις γυναίκες και αναδεικνύει το χειρότερο στους άνδρες. Επιτρέψτε μου να εξηγήσω αυτόν τον ισχυρισμό.
Είμαι συνταξιούχος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Τέξας που άρχισε να μελετά τη βιομηχανία πορνογραφίας το 1988, κάτι που οδήγησε σε μια διδακτορική διατριβή, επιστημονικά άρθρα και τρία βιβλία για το θέμα. Τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξα στην ακαδημαϊκή μου εργασία σχετικά με τις βλάβες της πορνογραφίας με οδήγησαν να συνεισφέρω στο φεμινιστικό κίνημα κατά της πορνογραφίας, εστιάζοντας στη διοργάνωση εκδηλώσεων δημόσιας εκπαίδευσης και στη συγγραφή για το ευρύ κοινό. Αυτές οι ακαδημαϊκές και ακτιβιστικές δραστηριότητες συνδέονται: Κάθε χρόνο, δημοσιεύεται ολοένα και περισσότερη επιστημονική έρευνα στην ψυχολογία και την κοινωνιολογία που επικυρώνει τις ιδέες αυτής της φεμινιστικής ανάλυσης, που κάνει το κοινωνικό κίνημα πιο σημαντικό από ποτέ.
Σήμερα θέλω να μιλήσω για την κεντρική θέση της φεμινιστικής κριτικής στην κατανόηση της πορνογραφίας, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης φεμινιστικής κριτικής της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και της ανδρικής βίας. Το τονίζω αυτό για τρεις λόγους.
Πρώτον, υπάρχουν φεμινίστριες που υπερασπίζονται, και μάλιστα πανηγυρίζουν, τη βιομηχανία της πορνογραφίας. Αντί να αντιμετωπίσουν τη σεξουαλική εκμετάλλευση των γυναικών που βρίσκεται στο επίκεντρο της βιομηχανίας, αυτές οι φεμινίστριες ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται τις «εργάτες του σεξ» ή υποστηρίζουν τη «σεξουαλική έκφραση». Η βιομηχανία πορνογραφίας δεν μεταχειρίζεται τις γυναίκες που εργάζονται με την ελάχιστη προστασία που θα έπρεπε να παρέχεται στους εργαζόμενους, επειδή η εκμετάλλευση βρίσκεται στον πυρήνα τόσο της «ψυχαγωγίας» που παράγουν και της διαδικασίας με την οποία παράγεται. Το επιχειρηματικό μοντέλο του κλάδου δεν θα προωθήσει ποτέ έκφραση που να συνάδει με την ανθρώπινη άνθηση. Είναι σημαντικό να αμφισβητήσουμε τον φεμινισμό υπέρ της πορνογραφίας με μια κριτική που έχει αναπτυχθεί από γυναίκες στο φεμινιστικό κίνημα κατά της πορνογραφίας, το οποίο περιλαμβάνει πολλούς επιζώντες από τις βιομηχανίες σεξουαλικής εκμετάλλευσης.
Δεύτερον, υπάρχουν και άλλοι επικριτές της πορνογραφίας που εργάζονται από συντηρητικά και θρησκευτικά πλαίσια. Ενώ υπάρχουν κάποιες κοινές αξίες και παρόμοια επιχειρήματα που διατυπώνονται από φεμινίστριες και συντηρητικούς κριτικούς, η φεμινιστική ανάλυση αποτελεί μέρος μιας μεγαλύτερης πρόκλησης και αντίστασης στην πατριαρχία, ένα σύστημα θεσμοθετημένης ανδρικής κυριαρχίας.
Τρίτον, είναι σημαντικό για τους άνδρες να υποστηρίζουν μια κριτική της πορνογραφίας που βασίζεται στον φεμινισμό. Ένας αυξανόμενος αριθμός ανδρών απορρίπτει τη χρήση της πορνογραφίας λόγω των αρνητικών επιπτώσεων στη σεξουαλική τους φαντασία και τη σεξουαλική τους ζωή, ειδικά όταν πιάνονται σε εθιστικά πρότυπα. Αυτή η αυτογνωσία είναι μια θετική εξέλιξη, αλλά μόνο ένα πρώτο βήμα. Οι άνδρες έχουν την ευθύνη να συμμετάσχουν σε ένα φεμινιστικό κίνημα που βάζει τη βλάβη στις γυναίκες και τα παιδιά στο επίκεντρο μιας κριτικής της πορνογραφίας.
Η φράση «Εμπορική Σεξουαλική Εκμετάλλευση» στον τίτλο αυτής της έρευνας είναι κρίσιμη, επειδή διατηρεί την εστίαση στην πραγματικότητα των εμπειριών των γυναικών. Ο όρος «βιομηχανία του σεξ», που χρησιμοποιείται συνήθως από τους υποστηρικτές και τους απολογητές της πορνογραφίας, συσκοτίζει τη φύση της ανταλλαγής. Η πορνογραφία —μαζί με την πορνεία, την απογύμνωση, τις αίθουσες μασάζ, τις υπηρεσίες συνοδείας— αφορά κυρίως τους άνδρες που αγοράζουν και πουλούν αντικειμενοποιημένα γυναικεία σώματα για σεξουαλική ευχαρίστηση. Γι' αυτό χρησιμοποιώ τον όρο «βιομηχανίες σεξουαλικής εκμετάλλευσης», για να ονομάσω με ακρίβεια το επιχειρηματικό μοντέλο. Οι συνάδελφοί μου σε αυτό το πάνελ—Gail Dines, Clare McGlynn, να Laila Mickelwait—θα αναλύσει τις βλάβες που προκύπτουν από αυτές τις βιομηχανίες και θα προτείνει επιλογές πολιτικής που προσφέρουν τις καλύτερες ελπίδες για δικαιοσύνη.
Κατέληξα σε αυτήν την κατανόηση αργότερα στη ζωή. Ως νέος, είχα φιλελεύθερες απόψεις υπέρ της πορνογραφίας και χλεύαζα μια φεμινιστική κριτική που δεν καταλάβαινα πραγματικά. Αλλά όταν χρησιμοποιούσα πορνογραφία, ένιωθα πάντα αναστατωμένος. Σε κάποιο επίπεδο, νομίζω ότι ήξερα ότι το να συνδέω τη σεξουαλική μου ευχαρίστηση με τη χρήση αντικειμενοποιημένων γυναικείων σωμάτων ήταν σε αντίθεση με τον καλύτερο εαυτό μου. Τότε συνάντησα τη φεμινιστική κριτική, που εκφράστηκε με τον πιο δυνατό τρόπο από την Andrea Dworkin στο πρωτοποριακό βιβλίο της Πορνογραφία: Άντρες που κατέχουν γυναίκες. Η Dworkin και άλλες φεμινίστριες όχι μόνο αμφισβήτησαν την επιφανειακή φιλελεύθερη πολιτική μου, αλλά μίλησαν επίσης για τη στενή σχέση μου με τους κυρίαρχους κανόνες ανδρισμού της κουλτούρας, που εκφράζονται τόσο κατάφωρα στην πορνογραφία: την εμμονή με τον έλεγχο και τον στόχο της κατάκτησης.
Τότε, η φεμινιστική κριτική ήταν μια συναρπαστική ανάλυση του προ-ιντερνετ πορνογραφικού κόσμου. Πάνω από τέσσερις δεκαετίες αργότερα, η σταθερή όξυνση του σεξισμού και του ρατσισμού στην πορνογραφία καθιστά αυτή την ανάλυση πιο συναρπαστική από ποτέ. Αλλά την ίδια χρονική περίοδο, η φεμινιστική κριτική ωθείται σταθερά στο περιθώριο στα φιλελεύθερα ιδρύματα, ειδικά στα πανεπιστήμια.
Νομίζω ότι αυτή η ιδεολογικά καθοδηγούμενη απόρριψη μιας τόσο επιτακτικής ανάλυσης είναι αποτέλεσμα φόβου και άρνησης. Ο φόβος είναι μια κατανοητή αντίδραση στο πόσο έντονα σκληρή και εξευτελιστική έχει γίνει η πορνογραφία. Μπορεί να είναι τρομακτικό να δούμε πώς η κακοποίηση των γυναικών έχει γίνει σεξουαλική ψυχαγωγία ρουτίνας. Η άρνηση είναι του πόσο βαθιά ενσωματωμένες στην καθημερινή ζωή -συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής μας ζωής- είναι οι σεξιστικοί κανόνες της πατριαρχίας. Η άρνηση της βαρβαρότητας των βιομηχανιών σεξουαλικής εκμετάλλευσης έχει τις ρίζες της στον φόβο για το τι αποκαλύπτει μια φεμινιστική κριτική για όλες μας τις ζωές, από την παγκόσμια πολιτική μέχρι τους πιο οικείους χώρους στη ζωή μας.
Το τελευταίο μου σημείο: Μια φεμινιστική κριτική στις βιομηχανίες σεξουαλικής εκμετάλλευσης είναι, για μένα και τις φεμινίστριες με τις οποίες έχω συνεργαστεί, μέρος μιας εκτεταμένης κριτικής όλων των μορφών εξουσίας που καταχρώνται τόσο τακτικά. Οι ακτιβιστές στο κίνημα για την αμφισβήτηση της εμπορικής σεξουαλικής εκμετάλλευσης τονίζουν επίσης τις καταχρήσεις εξουσίας σε όλες τις μορφές γύρω μας: ρατσισμό, οικονομική ανισότητα και παγκόσμια εκμετάλλευση, μιλιταρισμό, οικολογική υποβάθμιση. Η φεμινιστική κριτική της πορνογραφίας δεν είναι ξεχωριστή, αλλά αποτελεί ένα μέρος της, μιας ευρύτερης προοδευτικής/οικολογικής κριτικής των παράνομων συγκεντρώσεων εξουσίας.
Για να τα συγκεντρώσω αυτά, θα ολοκληρώσω παραθέτοντας τον εαυτό μου, από το βιβλίο μου Το τέλος της Πατριαρχίας. Προτείνω να κάνουμε μια βασική ερώτηση κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε μια νέα ιδέα, πολιτικό σχέδιο ή πρόταση πολιτικής: «Είναι πιθανό αυτό να βοηθήσει τους ανθρώπους να δημιουργήσουν και να διατηρήσουν σταθερές, αξιοπρεπείς ανθρώπινες κοινότητες που μπορούν να παραμείνουν σε μια βιώσιμη σχέση με τον ευρύτερο ζωντανό κόσμο; ”
Βασισμένος σε περισσότερες από τρεις δεκαετίες έρευνας και ακτιβισμού, μπορώ να δηλώσω χωρίς δισταγμό ή επιφύλαξη ότι η πορνογραφία και οι άλλες βιομηχανίες σεξουαλικής εκμετάλλευσης αποτελούν εμπόδιο για σταθερές, αξιοπρεπείς ανθρώπινες κοινότητες. Η πρακτική των ανδρών να αγοράζουν και να πωλούν αντικειμενοποιημένα γυναικεία σώματα για σεξουαλική ευχαρίστηση δεν συνάδει με την ανθρώπινη άνθηση.
Οι υπερασπιστές της πορνογραφίας απαντούν χαρακτηριστικά: "Λοιπόν, αν δεν σας αρέσει το πορνό, μην το παρακολουθήσετε". Πράγματι, πολλοί άνθρωποι επιλέγουν να μην το παρακολουθήσουν, αλλά κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από μια ολοένα και πιο πορνογραφική κουλτούρα. Η επιλογή να μην παρακολουθήσετε πορνογραφία δεν εξαλείφει τις βλάβες που δημιουργούνται από μια βιομηχανία που κάνει το χειρότερο στις γυναίκες και αναδεικνύει το χειρότερο στους άνδρες.
Robert Jensen, Ομότιμος Καθηγητής στο Σχολή Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ κατά τη Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν, είναι ο συντάκτης της The Restless and Relentless Mind of Wes Jackson: Searching for Sustainability (University Press of Kansas, 2021). Άλλα βιβλία του περιλαμβάνουν The End of Patriarchy: Radical Feminism for Men (2017)? Απλό Ριζοσπάστη: Ζώντας, Αγαπώντας και Μαθαίνοντας να Φεύγετε Χάριστα από τον Πλανήτη (2015)? Arguing for Our Lives: A User's Guide to Buildful Dialogue (2013)? All My Bones Shake: Searching a Progressive Path to the Prophetic Voice, (2009)? Ξεκινώντας: Πορνογραφία και το τέλος της αρρενωπότητας (2007)? The Heart of Whiteness: Αντιμετωπίζοντας τη φυλή, τον ρατσισμό και το προνόμιο των λευκών (2005)? Πολίτες της Αυτοκρατορίας: Ο αγώνας για να διεκδικήσουμε την ανθρωπιά μας (2004)? και Συγγραφή Διαφωνίας: Tβάζοντας τις Ριζοσπαστικές Ιδέες από το Περιθώριο στο Mainstream (2001).
Ο/Η Jensen είναι οικοδεσπότης του “Podcast from the Prairie” με τον Γουές Τζάκσον και τον συνεργάτη παραγωγό της επερχόμενης ταινίας ντοκιμαντέρ Prairie Prophecy: The Restless and Relentless Mind of Wes Jackson.
Jensen είναι προσβάσιμο στο [προστασία μέσω email]. Για να εγγραφείτε σε μια λίστα email για να λαμβάνετε άρθρα από τον Jensen, μεταβείτε στο http://www.thirdcoastactivist.org/jensenupdates-info.html. Τον ακολουθήστε στο Twitter: @jensenrobertw
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά