Σε αυτήν την εποχή μετά τον Όργουελ και τον Κάφκα, το Ισραήλ μπορεί να απειλήσει να βομβαρδίσει το Ιράν για να διατηρήσει τα δικαιώματα εθνοκάθαρσης του Ισραήλ στην Παλαιστίνη και οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να βάλουν «όλες τις επιλογές στο τραπέζι» για την αντιμετώπιση αυτής της «τρομερής ιρανικής απειλής» προκειμένου να να διατηρήσουν και να ενισχύσουν την ηγεμονία των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή (και να το δείξουν Ομπάμα δεν είναι τρελό), με τη σταθερή υποστήριξη του δυτικού κατεστημένου (και της Σαουδικής Αραβίας). Όλα αυτά απαιτούν διπλά μέτρα και υποκρισία που κόβουν την ανάσα. Όμως η δύναμη του άξονα του κακού (ΗΠΑ και Ισραήλ), η μακρόχρονη δαιμονοποίηση του στόχου, η συνενοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), η υποταγή και η εργαλειοποίηση του ΟΗΕ και του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και η υποτέλεια του τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, τα κάνουν όλα δυνατά.
Όλα βασίζονται επίσης στην ανισορροπία δυνάμεων και οι «κίνδυνοι της κυριαρχίας», που ο Gareth Porter υποστηρίζει ότι ήταν «ο δρόμος προς τον πόλεμο στο Βιετνάμ» (τίτλος και υπότιτλος του εξαιρετικού βιβλίου του). Εάν έχετε συντριπτική δύναμη, πιστεύετε ότι μπορείτε να ξεφύγετε με οτιδήποτε και ότι μπορείτε να σπρώξετε την άκρη σε έναν απειλητικό πόλεμο, περιμένοντας ο στόχος να αναγνωρίσει την πιθανή ήττα και να παραδοθεί εκ των προτέρων. Εάν δεν παραδοθεί, μπορείτε να ελπίζετε ότι θα κερδίσετε περισσότερο ή λιγότερο εύκολα με την ανώτερη δύναμή σας και να διατηρήσετε την ικανότητά σας να καθαρίζετε εθνοτικά ή/και να διατηρείτε την πρωταρχική σας δύναμη εκφοβισμού σε μια περιοχή και την αξιοπιστία σας.
Δεδομένης αυτής της ανισορροπίας και της δομής συμφερόντων και πιέσεων, η απόκτηση ικανότητας πυρηνικών όπλων από το Ιράν θα ήταν όφελος για την ειρήνη καθώς θα μείωνε σε κάποιο μέτριο βαθμό τον άξονα της ελευθερίας του κακού να κυριαρχεί και να εκκαθαρίζει εθνοτικά. Η υποστήριξη της Δύσης στη συσσώρευση πυρηνικών όπλων από το Ισραήλ ήταν αποσταθεροποιητική, απειλητική για την ειρήνη και υποστήριζε μεγάλης κλίμακας εθνοκάθαρση. Ήταν και παραμένει παραβίαση του πνεύματος και του γράμματος του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και της Συνθήκης για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων. Ο ισχυρισμός ότι το Ιράν αποτελεί απειλή λόγω της πυρηνικής του δραστηριότητας είναι έγκυρος, αλλά μόνο με την έννοια ότι θα μπορούσε να αποδυναμώσει ελαφρώς την ηγεμονία των ΗΠΑ, την ελευθερία του Ισραήλ να εκμηδενίζει και τα δικαιώματα επιθετικότητας των ΗΠΑ και του Ισραήλ.
Το διπλό πρότυπο εδώ κόβει την ανάσα. Το Ισραήλ απειλεί ανοιχτά ότι θα επιτεθεί στο Ιράν και τα ΜΜΕ το αναφέρουν χωρίς την παραμικρή αγανάκτηση. Ένα μεγάλο κομμάτι της πολιτικής τάξης εγκρίνει ανοιχτά την ιδέα και προτρέπει τις ΗΠΑ να υποστηρίξουν αυτήν την προγραμματισμένη επίθεση. Οι επιφυλάξεις των φιλελεύθερων μέσων ενημέρωσης και των πολιτικών στηρίζονται στην πιθανότητα ότι η επίθεση θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πραγματικά μεγάλη στρατιωτική πυρκαγιά και να προκαλέσει την εκτίναξη των τιμών του πετρελαίου και την εντατικοποίηση των συνθηκών ύφεσης. Αλλά ότι αυτό θα ήταν επίσης μια κατάφωρη παραβίαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών δεν αποτελεί πρόβλημα για αυτούς. Ο Μπαν Κι-Μουν σιωπά για αυτήν την απειλούμενη παραβίαση του Χάρτη που υποτίθεται ότι επιβάλλει (αλλά στην πραγματικότητα προδίδει σε καθημερινή βάση καθώς λειτουργεί ως μαριονέτα των ΗΠΑ).
Όταν ο Αχμαντινετζάντ έκανε τη δήλωσή του ότι το Ισραήλ κάποια μέρα θα σβήσει από τον χάρτη, αυτό δόθηκε τεράστια δημοσιότητα στη Δύση, καθώς δείχνει την «αισιόδοξη» ποιότητα της κυβέρνησης του Ιράν και την απειλή που αποτελούσε για το Ισραήλ και τη Δύση.
Αλλά ο Ahjmadinejad δεν απείλησε ποτέ ρητά με ιρανική επίθεση στο Ισραήλ. Υπάρχουν βάσιμες αποδείξεις ότι η πολύ αναφερόμενη και απογυμνωμένη δήλωσή του μεταφράστηκε και παρερμηνεύτηκε λάθος - ότι στην πραγματικότητα παρέφραζε την προηγούμενη δήλωση του Χομεϊνί ότι το Ισραήλ μια μέρα θα μεταμορφωνόταν από ένα εθνικά αποκλειστικό κράτος σε ένα πιο ανεκτικό, καθώς η Σοβιετική Ένωση μεταμορφωνόταν. όχι με τη βία αλλά με πολιτικές διαδικασίες.
Όμως, ενώ η δήλωση του Αχμαντινετζάντ εξόργισε δυτικούς αξιωματούχους και ειδήμονες, αν και στην έγκυρη μορφή και ουσία της δεν περιείχε απειλή ιρανικής επίθεσης, η πολύ σαφής και ρητή απειλή του Ισραήλ να επιτεθεί στο Ιράν δεν προκάλεσε την παραμικρή αγανάκτηση και απαιτήσεις για αντίδραση στον Ελεύθερο Κόσμο. . Τα διπλά πρότυπα και το σχετικό ψέμα είναι βαθιά εκεί.
Είναι επίσης μια αρρωστημένη κωμωδία που η δικαιολογία για αυτή την πιθανή επίθεση είναι ότι το Ιράν μπορεί να είναι κοντά στην ικανότητα πυρηνικών όπλων. Το ότι το Ιράν χρειάζεται αυτό -και χρειάζεται τα όπλα- για στοιχειώδη άμυνα, γίνεται προφανές από την ισραηλινή απειλή και την αποτυχία της Δύσης να περιορίσει το Ισραήλ. Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ και άλλα δυτικά κράτη συνεννοήθηκαν να επιτρέψουν στο Ισραήλ να μετατραπεί σε κράτος πυρηνικών όπλων εκτός της εποπτικής εμβέλειας του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (IAEA), ενώ επιδίδονται σε δίκαιη αγανάκτηση και απειλές για την ατελή συνεργασία του Ιράν με τον ΔΟΑΕ. ένα αντικειμενικό μάθημα διπλών σταθμών και υποκρισίας.
Είναι σχεδόν διασκεδαστικό να βλέπεις πόσο προσεκτικά τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης (και οι πολιτικοί) παίζουν χαζά για την κατοχή πυρηνικών όπλων από το Ισραήλ, σαν να είναι φυσικό δικαίωμα και να μην θέτει ερωτήματα σχετικά με την ανισότητα του νόμου και την επιβολή των κανόνων και για το γιατί μόνο το Ισραήλ έχει το δικαίωμα της αυτοάμυνας. Στη «μεγαλύτερη εφημερίδα του κόσμου» (Πωλ Κρούγκμαν), ο Ντέιβιντ Σάνγκερ και ο Ντέιβιντ Μπροντ έχουν γράψει κυριολεκτικά δεκάδες άρθρα σχετικά με εκθέσεις του ΔΟΑΕ και ισχυρισμούς σχετικά με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και την υποτιθέμενη έλλειψη συνεργασίας, με μόνο την πιο σπάνια παροδική αναφορά στα πυρηνικά όπλα του Ισραήλ. Αυτή η ίδια εφημερίδα θα μπορούσε επίσης να γράψει 70 άρθρα για την επικείμενη επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράκ μεταξύ 11 Σεπτεμβρίου 2001 και 21 Μαρτίου 2003, χωρίς να αναφέρει ούτε μια φορά το διεθνές δίκαιο ή τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Αυτή είναι μια μεγάλη υπηρεσία πολεμικής προπαγάνδας.
Το ίδιο διπλό μέτρο, η υπηρεσία προπαγάνδας και η απλή κακή δημοσιογραφία, είναι εμφανή στις αναφορές και τα σχόλια για την ισραηλινή και ιρανική «τρομοκρατία». Μια σειρά Ιρανών επιστημόνων έχουν δολοφονηθεί, εγκαταστάσεις και στρατιωτικό προσωπικό έχουν βομβαρδιστεί και εξελιγμένος κυβερνοπόλεμος έχει χρησιμοποιηθεί για να βλάψει τα ιρανικά πυρηνικά προγράμματα. Αναγνωρίζεται αρκετά ανοιχτά ότι η Μοσάντ του Ισραήλ συνεργάζεται με την ιρανική τρομοκρατική οργάνωση Mujahedin Khalq (MKO) στη διεξαγωγή αυτών των δολοφονικών και βομβαρδιστικών επιθέσεων. Αν και αυτό παραδέχτηκε αρκετοί αμερικανοί αξιωματούχοι στις ειδήσεις του NBC (Brian Williams, «Το Ισραήλ μετατρέπεται σε τρομοκρατική συμμορία για να σκοτώσει Ιρανούς επιστήμονες, λένε Αμερικανοί αξιωματούχοι στο NBC News», 9 Φεβρουαρίου 2012), αντιμετωπίζεται από τα κύρια μέσα ενημέρωσης, χωρίς αγανάκτηση ή ζητά δράση κατά αυτής της κρατικής χορηγίας της τρομοκρατίας, ίσως επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο έμμεσος χορηγός ως χρηματοδότης-προστάτης του Ισραήλ. Με αυτή τη χορηγία, το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να εισβάλει στον Λίβανο, να ρίξει και να αφήσει εκεί ίσως ένα εκατομμύριο βόμβες διασποράς πριν την έξοδό του το 2006, να καθαρίσει εθνοτικά Παλαιστίνιους και Βεδουίνους, να τρομοκρατήσει το Ιράν και να απειλήσει και ίσως να βομβαρδίσει απευθείας το Ιράν.
Αλλά το Ιράν ονομάζεται επίσημος χορηγός της τρομοκρατίας από τις ΗΠΑ, επομένως η προσοχή, η ευπιστία και η αγανάκτηση βρίσκονται σε εντελώς διαφορετικό πεδίο όταν κατηγορείται για τρομοκρατία. Υπενθυμίζεται ότι κατηγορήθηκε τακτικά για το έγκλημα της προμήθειας όπλων σε ένα από τα αντιμαχόμενα μέρη στο Ιράκ στο αποκορύφωμα των μαχών στο Ιράκ, όταν ο μόνος νόμιμος προμηθευτής (και κύριος άμεσος δολοφόνος) ήταν αυτός ο μακρινός εισβολέας που προστάτευε τον εαυτό του από το Ιράκ. όπλα μαζικής καταστροφής. Έτσι, η συμπεριφορά του Ιράν εκεί φέρεται να ήταν κακή.
Υποτιθέμενες δολοφονίες
Πιο πρόσφατα, το Ιράν φέρεται να βρίσκεται πίσω από μια υποτιθέμενη προγραμματισμένη απόπειρα δολοφονίας κατά του Σαουδάραβα πρεσβευτή στις Ηνωμένες Πολιτείες στην Ουάσιγκτον, DC. Οι Ιρανοί αξιωματούχοι υποτίθεται ότι είχαν προσλάβει έναν ομογενή που ζούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να συμβόλαιο με στελέχη ενός μεξικανικού καρτέλ ναρκωτικών για να κάνουν τη δουλειά της δολοφονίας. Παραδόξως, ο άνθρωπος που προσλήφθηκε ήταν ένα ταραγμένο και ανίκανο άτομο και ο Μεξικανός με τον οποίο επικοινώνησε ήταν πράκτορας της DEA, μια αξιοσημείωτη σύμπτωση. Αυτή η προσπάθεια παραβίασε όλες τις ορθολογικές αρχές των επιχειρήσεων πληροφοριών από την πλευρά του Ιράν και έπεσε μπροστά στις πρόσφατες προσπάθειές του να ενισχύσει τη διπλωματία και να βελτιώσει τις σχέσεις του με τους Άραβες γείτονές του (συμπεριλαμβανομένης της Σαουδικής Αραβίας). Αυτή η συνωμοσία δολοφονίας, η οποία δεν ξεκίνησε ποτέ, θα ήταν επιζήμια για τα εθνικά συμφέροντα του Ιράν, ακόμη και αν εκτελούνταν επιτυχώς. Από την άλλη, εξυπηρετούσε καλά τα συμφέροντα των ισχυρών πολεμικών κομμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ. Αυτό ήταν σχεδόν σίγουρα ένας άλλος συνδυασμός ψευδούς σημαίας και επιχείρησης παγίδευσης.
Οι επακόλουθες τρομοκρατικές ενέργειες στην Ινδία, τη Γεωργία και την Ταϊλάνδη έχουν επίσης τη μυρωδιά των επιχειρήσεων ψευδούς σημαίας. Στη βομβιστική επίθεση στο Δελχί σε ισραηλινό αυτοκίνητο, είναι αξιοσημείωτο ότι κανείς δεν σκοτώθηκε ή δεν τραυματίστηκε σοβαρά. Ο Gareth Porter δείχνει ότι η προσπάθεια βόμβας φαινόταν σχεδιασμένη για να μην προκαλέσει σοβαρό σωματικό τραυματισμό. (Porter, «Ποιος ήταν πίσω από τους βομβαρδισμούς του Δελχί;», Aljazeera, 2 Μαρτίου 2012.) Επίσης, το Ιράν έχει έντονο συμφέρον να διατηρήσει την καλή θέληση της Ινδίας, καθώς είναι μια σημαντική διέξοδος για το ιρανικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο, σε πείσμα των δυτικών προσπαθειών για να πείσουμε την Ινδία να τα κόψει.
Σε αντίθεση με τους ισραηλινούς ισχυρισμούς, οι βομβαρδισμοί στην Τιφλίδα και στην Μπανγκόκ δεν χρησιμοποίησαν το «ίδιο είδος συσκευών» και, όπως λέει ο Porter, αυτές οι βομβαρδιστικές προσπάθειες ήταν αντίθετες με τα ιρανικά συμφέροντα, αλλά υποδηλώνουν έντονα ισραηλινές επιχειρήσεις ψευδούς σημαίας. Είναι ενδιαφέρον ότι αυτές οι τρομοκρατικές ενέργειες, σε αντίθεση με εκείνες που πραγματοποιήθηκαν από τη Mossad και την MKO στο Ιράν, δεν οδήγησαν σε κανέναν θάνατο. Αλλά στον Ελεύθερο Τύπο, παρείχαν «επιβεβαίωση» για τις τρομοκρατικές ροπές του Ιράν, ενώ η αντιμετώπιση των πραγματικών δολοφονιών που χρηματοδοτούνται από το Ισραήλ στο Ιράν έχουν φτάσει σχεδόν σε ελεύθερη είσοδο.
Z
Ο Edward S. Herman είναι οικονομολόγος, κριτικός μέσων ενημέρωσης και συγγραφέας πολυάριθμων άρθρων και βιβλίων. Το τελευταίο του είναι Η Πολιτική της Γενοκτονίας (με τον David Peterson).