Edhe pse dispensimi neoliberal është shembur në të gjithë botën, votuesit e tij në korridoret e pushtetit në Indi po sillen si djali proverbial në kuvertën e djegur. Ata besojnë në mantrën e TINA-s (nuk ka alternativë). Bëhet mjaft e dukshme duke hedhur qoftë edhe një vështrim të përciptë në kopertinën e Anketa Ekonomike 2011-12, vendosur në dy dhomat e Parlamentit më 15 mars. Sipas fjalëve të autorëve, ai "përshkruan kurbat afatgjata dhe afatshkurtra të Phillips që nxjerrin në pah kompromiset e përfshira në menaxhimin e inflacionit". Ai jep mesazhin se objektivi i punësimit të plotë është një kimerë dhe ai duhet të përjashtohet nga mendimet tona nëse duam që inflacioni të kontrollohet. Nuk mund të ketë njëkohësisht të dyja – punësim të plotë dhe stabilitet çmimesh.
Ky mesazh i detyrohet origjinës së tij A. W. Phillips, një ekonomist nga Zelanda e Re. Në vitin 1958, Phillips, mbi bazën e studimit të tij statistikor të marrëdhënies midis papunësisë dhe inflacionit, u përpoq të tregonte se me rënien e shkallës së papunësisë, pozicioni negociues i punës forcohet dhe kjo çon në një rritje të kostove të prodhimit, gjë që rezulton. në çmime më të larta të mallrave dhe shërbimeve. Kështu, tendenca inflacioniste forcohet. Ky fenomen përshkruhet në librat shkollorë si inflacion i shtyrë nga kostoja. Është detyrë e qeverisë t'i mbajë të dyja të rregulluara në mënyrë që të mos ketë papunësi të patolerueshme dhe as inflacion. Administrata e Nixon-it e theksoi këtë pikë në 1972.
Mesia i neoliberalizmit, Milton Friedman, i çoi më tej përpjekjet e Phillips-it duke sjellë konceptin e "normës natyrore të papunësisë". Edmund Phelps e zhvilloi atë më tej duke propozuar NAIRU (Norma jo-përshpejtuese e inflacionit të papunësisë). Mos harroni se kjo ishte koha e fundit për neoliberalizmin, i cili dukej se po qarkullonte nëpër botë i padiskutueshëm. Phelps u nderua me Çmimin Nobel në 2006.
Sot, neoliberalizmi qëndron i diskredituar dhe është pothuajse i vdekur pas ardhjes së Recesionit të Madh. Edhe pas më shumë se katër vitesh askush nuk mund të thotë me siguri se do të shkojë. Neoliberalizmi ka kaluar edhe një herë në gjendjen e tij zombie, d.m.th., i vdekur i gjallë. Në Indi, megjithatë, njerëzit në pozitën për të bërë politika dhe për të drejtuar ekonominë duket se nuk e kuptojnë se universi i diskursit ka ndryshuar plotësisht.
Që kur u miratua neoliberalizmi pasi deklaroi se kjo është ideja e së cilës ka ardhur koha dhe asnjë forcë tokësore nuk mund ta ndalojë atë, ritmi i rritjes ekonomike është rritur, por mundësitë e punësimit në sektorin e organizuar kanë qenë statike. Rritja e normës së rritjes është kryesisht për shkak të rritjes së produktivitetit të punës në vend të punësimit të më shumë punëtorëve. Kështu, ajo që ne shohim është kryesisht fenomeni i rritjes ekonomike të papunësisë. Kjo pikë është theksuar nga askush tjetër përveç ILO në raportin e saj të publikuar së fundmi Trendet globale të punësimit 2012: Parandalimi i një krize më të thellë të punës
ILO thekson se midis 2007 dhe 2011 produktiviteti i punës u rrit mesatarisht me 6.4 për qind ndërsa mundësitë e punës u rritën me vetëm një për qind. Kështu punëkërkuesit po shtyhen në sektorin informal ku nuk ka rregullsi punësimi, pagat janë të ulëta dhe nuk disponohen lehtësira si fondi i sigurimit, shërbimet shëndetësore, strehimi, arsimi etj.
Jo pa arsye qeveria ka përsëritur ditë pas dite se ligjet e punës duhet të reformohen në sektorin e organizuar për të tërhequr gjithnjë e më shumë investime, sidomos nga jashtë vendit. Anketa Ekonomike ka theksuar se ekonomia indiane nuk mund të ecë përpara vetëm në bazë të kursimeve të brendshme dhe akumulimit të kapitalit. Duhet të tërheqë sa më shumë investime. Pa i grirë fjalët, thuhet: “kërkesat për investime në Indi do të vazhdojnë të tejkalojnë disponueshmërinë e burimeve nga kursimet e brendshme. Hendeku i investimeve-kursimeve gjatë viteve 2005-11 ishte 1.7 për qind e PBB-së. Mënyra më e mirë për të mbuluar hendekun është nëpërmjet IHD-ve. Megjithëse regjimi ynë i politikave të IHD-ve është tani më i hapur dhe transparent dhe ka një mekanizëm të rishikimit institucional, ka disa çështje sektoriale që duhen adresuar dhe rregulluar vazhdimisht.”
Ajo fajëson ligjet ekzistuese të punës për pengim në rrugën e investimeve të huaja. Për të cituar: “Ndërmarrjet industriale kanë një sërë detyrimesh ligjore për të përmbushur. Ligji i Fondit të Sigurimit të Punonjësve; Ligji për Sigurimin Shtetëror të Punonjësve; Aktin e pagesës së Gratuit; Ligji për dëmtimet personale (sigurimi i kompensimit); Ligji për kompensimin e punëtorëve; etj. janë disa nga ligjet kryesore që kërkojnë jo vetëm pagesat e rregullta nga njësitë industriale, por përfshijnë edhe paraqitjen e deklaratave periodike dhe mirëmbajtjen e regjistrave dhe regjistrave. Kjo jo vetëm që shton koston e transaksionit të industrisë, por në shumë mënyra largon një investitor të mundshëm.” Është praktikisht me atë që tha Andrew Mellon, Sekretari i Thesarit i Presidentit Herbert Hoover: "Likuidoni punën...". Ata "burra të ditur" që kanë shkruar rreshtat e mësipërm harrojnë se India është një demokraci ku parimi "një njeri, një votë" është mbizotërues. Njerëzit mund të jenë zyrtarisht analfabetë, por ata janë politikisht më të ndërgjegjshëm se të ashtuquajturit njerëz të arsimuar që thonë fraza neoliberale.
Norma e rritjes ekonomike ka rënë nga kulmi prej 9.5 përqind në 2005-06 në 6.9 përqind 2011-12. Në 2010-11 ishte 8.4 për qind. Norma e rritjes së sektorit të bujqësisë është ulur në 2.5 për qind në 2011-12 nga 7.0 për qind në 2010-11. Prodhimi ka rënë nga 7.6 për qind në 3.9 për qind gjatë kësaj periudhe. Një fakt tjetër që duhet theksuar është “rënia e ndjeshme” e ritmit të rritjes së investimeve gjatë viteve 2011-12. Që nga viti 2008-09, norma e inflacionit, e matur me indeksin e çmimeve të konsumit, ka qenë shumë e lartë. Ai u rrit nga 6.2 përqind në 2007-08 në 9.1 përqind, 12.4 përqind dhe 10.4 përqind respektivisht në 2008-09, 2009-10 dhe 2010-11. Në 2011-12, thuhet se ka rënë në 8.4 për qind, që është një numër jo shumë i vogël për të ngushëlluar njerëzit që vuajnë shumë. Anketa Ekonomike ende angazhohet për IHD (investimet e huaja direkte) në pakicë, pa i kuptuar implikimet e tyre politike për partinë në pushtet.
Që nga adoptimi i rrugës neoliberale është pretenduar se kjo është rruga drejt progresit dhe përmirësimit të kushteve të jetesës por të dhënat e paraqitura nga Anketa Ekonomike përgënjeshtroje këtë pretendim. India renditet e 134-ta në botë sipas indeksit të zhvillimit njerëzor. Të ardhurat e saj për frymë janë më të ulëta se edhe Sri Lanka, Egjipti dhe Indonezia. Të ardhurat mesatare për frymë në botë në tërësi janë pothuajse trefishi i asaj në Indi.
Në Indi, pabarazitë në shpërndarjen e fryteve të rritjes ekonomike janë të dukshme. Siç tregojnë raportet, shtresat e larta të shoqërisë po hyjnë gjithnjë e më shumë për helikopterët e tyre privatë, ndërsa shkallët e poshtme janë të dënuar të udhëtojnë në autobusë dhe trena të mbipopulluar. Gjithashtu, pabarazitë rajonale janë rritur. Pjesa më e madhe e investimeve rrjedhin në shtetet perëndimore dhe jugore. Këto janë sinjale rreziku për unitetin dhe integritetin e vendit. Në lidhje me këtë, duhet lexuar leksioni i katërt përkujtimor i Anuradha Ghandy nga Arundhati Roy, i titulluar “Kapitalizmi—Një histori fantazmë, mbajtur më 20 janar. Është i mirëdokumentuar.
Së fundmi, autorët e Anketa Ekonomike kanë bërë çmos për të demonstruar se janë zhytur plotësisht në ideologjinë e neoliberalizmit, megjithëse ato që thonë nuk janë të rëndësishme për shumicën e njerëzve që e lexojnë atë. Si shembull, duhet të hidhet një vështrim në Kutinë 2.1 (faqe 26). Do t'i kishte kursyer qeverisë disa shpenzime për letër, shtypje dhe lidhje, nëse në vend të kësaj do ta shkruanin në ndonjë tekst shkollor për ata që janë të interesuar të njihnin parimet e neoliberalizmit, si hipoteza e pritshmërive racionale dhe hipoteza efikase e tregut. Duket se ata janë në kontrollin e një lloj çrregullimi infantil.
ZNetwork financohet vetëm nga bujaria e lexuesve të tij.
dhuroj