De "migrerende caravan' baant zich een weg richting de Amerikaanse grens – en stuit onderweg op talloze obstakels en veel tegenstand. Meest recent, protesten braken uit toen een grote groep migranten de Mexicaanse grensstad Tijuana bereikte. Het is niet verwonderlijk dat Donald Trump zich snel aansloot bij de ophef en hen beschuldigde van het veroorzaken van “misdaad en grote problemen in Mexico”:
De burgemeester van Tijuana, Mexico, verklaarde zojuist dat “de stad slecht voorbereid is om zoveel migranten te verwerken, dat de achterstand zes maanden kan duren.” Op dezelfde manier zijn de VS slecht voorbereid op deze invasie en zullen zij deze niet aanvaarden. Ze veroorzaken misdaad en grote problemen in Mexico. Ga naar huis!
De mannen, vrouwen en kinderen in de karavaan reizen als een grote groep omdat in het verleden individuen en kleine groepen die Midden-Amerika zijn ontvlucht om aan politiek geweld te ontsnappen of om een beter levensonderhoud te vinden, zijn ontvoerd door mensenhandelaars en drugsbendes. Massaal reizen biedt hen een zekere mate van bescherming.
De Amerikaanse president Donald Trump hekelt de migranten al lang. Hij eerst kenmerkte hen als ‘indringers’, die onder hun gelederen ‘onbekende Midden-Oosters’ schuilden. Later gaf Trump toe dat deze nauwelijks verhulde poging om de migranten als terroristen af te schilderen op geen enkel “bewijs” was gebaseerd, maar hij kalmeerde niettemin het publiek door te verklaren dat het Amerikaanse leger op de karavaan aan de Mexicaanse grens zou wachten. Aanvankelijk kondigde hij aan dat hij maar liefst 5,200 troepen zou sturen, maar later verhoogde hij dit aantal tot een mogelijk 15,000 soldaten.
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Michael Pompeo, sloot zich aan bij de kar. waarschuwing het Amerikaanse volk dat de migranten “vrouwen en kinderen voor deze karavaan plaatsen om als schild te gebruiken terwijl ze zich een weg banen”.
Als om geloofwaardigheid aan deze bewering toe te voegen, heeft het Department of Homeland Security (DHS) vervolgens een verklaring vrijgegeven factsheet (Engels) stellen dat zich onder de demonstranten honderden individuen bevinden die “een criminele geschiedenis hebben”, en eraan toevoegend dat ze in Midden-Amerika “vrouwen en kinderen naar het front hebben gestuurd om als menselijk schild te fungeren terwijl de karavaan tegen de strijdkrachten van Guatemala opdringt ”.
Een oud verhaal
Interessant is dat de president, de minister van Buitenlandse Zaken en het DHS deze beschuldigingen niet uit de lucht hebben geplukt. Ze herhalen eenvoudigweg beweringen uit a 2014 rapport uitgegeven door de Amerikaanse rechtse Tea Party-organisatie.
Het rapport beschreef de migrantenbeweging als een “offensief waarbij de zuidelijke grenzen van Amerika worden overspoeld”, en voegde eraan toe: “Dit offensief is een invasie, niet geleid door troepen, maar door afdelingen van moeders, kinderen en jonge volwassenen die vanuit Centraal-Amerika naar het noorden marcheren. Amerika en Mexico”. Het ging verder:
Burgervrouwen en -kinderen worden rechtstreeks het doelland binnen gemarcheerd, zodat permanente vestigingslocaties kunnen worden veiliggesteld voor meer oprukkende opstandelingen. In feite worden de burgers politieke menselijke schilden voor de opstandelingen die achter hen aan komen, die deel uitmaken van een veel groter (en gevaarlijker) offensief.
Het gebruik van militaire woordenschat – ‘invasie’, ‘verdeeldheid’, ‘opstand’, ‘offensief’ en ‘menselijke schilden’ – om dergelijke migranten te beschrijven is uiteraard berekend. Het doel is om de weg vrij te maken voor de manier waarop ze zullen worden behandeld zodra ze de Amerikaanse grens bereiken.
Denk eens aan de uitdrukking ‘menselijke schilden’. Volgens internationaal rechtMenselijke schilden zijn burgers of krijgsgevangenen wier lichamen worden ingezet om op illegale wijze een legitiem militair doelwit te beschermen. Of ze dit nu vrijwillig doen of daartoe worden gedwongen, de wet stelt dat ze “een gebied niet immuun kunnen maken voor aanvallen”.
Bijgevolg zijn vrijwillige schilden die sterven tijdens een aanval verantwoordelijk voor hun eigen dood omdat ze zichzelf in gevaar brengen. Op dezelfde manier is het zo dat wanneer onvrijwillige schilden sterven, degenen die ze inzetten, en niet degenen die ze doden, de schuld krijgen. Wanneer burgers in gewapende conflicten als schild worden gebruikt door staatsmilitairen, verliezen of riskeren zij de bescherming te verliezen die hun door het internationale recht wordt geboden.
Legitieme doelen
Door dergelijke taal te gebruiken bereiken Pompeo en het DHS mogelijk twee dingen. Ten eerste beschouwen ze de migrantenkaravaan als een vijand die bereid is menselijke schilden in te zetten – een legitiem doelwit voor militaire actie in plaats van een groep onschuldige en kwetsbare individuen. Ten tweede suggereren ze dat als deze ‘menselijke schilden’ van migranten sterven, het degenen zijn die ze als schild gebruiken – en niet de Amerikaanse autoriteiten – die verantwoordelijk moeten worden gehouden.
Pompeo en het DHS staan niet alleen in hun pogingen om migranten als legitieme militaire doelen te beschouwen. Hongarije en Tsjechië hebben migrantenkinderen ook gecategoriseerd als ‘menselijke schilden’, waarbij ze beweren dat hun ouders deze gebruiken om hun pogingen om Europa binnen te komen te vergemakkelijken.
Het is veelbetekenend dat het gebruik van ‘menselijke schilden’ ook bijna uitsluitend wordt geprojecteerd op niet-blanke migranten, een nieuwe poging om hen af te schilderen als ‘barbaarse’ mensen die er niet in slagen de beschaafde normen van het internationaal recht te begrijpen en te respecteren.
Net als de rebellen in Syrië, Houthi’s in Jemen en Palestijnse demonstranten in GazaTegenwoordig worden migranten nu algemeen afgeschilderd als mensen die opzettelijk het onderscheid tussen strijders en niet-strijders schenden, waarbij ze zich ogenschijnlijk beschermen achter ‘vrouwen en kinderen’ om een voordeel te behalen ten opzichte van staatsmilitairen. Bijgevolg worden dergelijke migranten afgeschilderd als daders van een oorlogsmisdaad – ook al voeren ze geen gewapende strijd en proberen ze er in veel gevallen eenvoudigweg aan te ontsnappen.
En dus, door te proberen een beter leven voor zichzelf op te bouwen, worden migranten getransformeerd in militaire doelwitten, mensen die legitiem gewond kunnen raken of gedood kunnen worden. Terwijl de migrantenkaravaan zich een weg naar het noorden baant, en daardoor verder wordt gedemoniseerd, zou de wereld hierover moeten nadenken en hoe een van de pijlers van het internationaal recht – de categorie burgers – wordt uitgehold.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren