Zondagavond, de Israëlische Arbeiderspartij unaniem goedgekeurd het diplomatieke plan van hun leider.
Labour-premier Isaac Herzog presenteerde zijn visie een paar weken eerder bij het Instituut voor Nationale Veiligheidsstudies in Tel Aviv en vertelde het publiek dat hij “zich zo snel mogelijk van zoveel mogelijk Palestijnen wil afscheiden.” Herzog vervolgde met uit te leggen dat “we een grote muur tussen ons zullen optrekken. Dat is het soort co-existentie dat momenteel mogelijk is […] Ariel Sharon […] heeft de klus niet afgemaakt. We willen het afmaken, de barrière doorbreken die ons scheidt.”
Als we het nieuwe plan van Labour nader bekijken, wordt het bitter duidelijk dat “Wij zijn hier, zij zijn daar” niet de terugtrekking van de Israëlische macht uit de Palestijnse gebieden betekent, maar eerder een sluwe manier om de koloniale onderneming nog verder te verankeren.
De onderliggende veronderstelling van Herzog is dat onder de huidige omstandigheden een tweestatenoplossing onmogelijk is. Hij is echter resoluut tegen een éénstaatoplossing, waarbij Joden en Palestijnen als gelijken samenleven. Zijn doel is het formuleren van een plan dat het voortbestaan van een Joodse staat garandeert, met ongeveer vijf miljoen Palestijnen die op zijn grondgebied wonen.
Aan de ene kant moet Israël dus geen stappen ondernemen die de tweestatenoplossing zouden ondermijnen, omdat het in stand houden van de tweestaten-chimaera cruciaal is om het alternatief te voorkomen: een democratische staat tussen de Jordaanvallei en de Middellandse Zee, waar Palestijnen, net als joden, genieten van volledig burgerschap. Aan de andere kant beseft Herzog dat de tweestatenoplossing niet langer een optie is. Hij schetst daarom de blauwdruk van een plan dat in feite een apartheidsregime is.
Effectieve apartheid
De details van het plan, die de Partij van de Arbeid goedgekeurdzijn niet echt nieuw, maar het feit dat ze op schrift zijn gesteld is een nieuwe cruciale stap in de consolidatie en legitimatie van het apartheidsbewind.
Het plan bevordert ongegeneerd de Palestijnse Bantoestans. Herzog merkt op dat de Palestijnen meer autonomie zullen krijgen om hun dagelijks leven te leiden in de gebieden A en B, die slechts ongeveer 40 procent van de Westelijke Jordaanoever beslaan. “De Palestijnen zullen totale vrijheid hebben in burgerlijke zaken, maar niet in militaire zaken”, zei hij. “Ze zullen in staat zijn nieuwe steden te bouwen en bestaande uit te breiden, om landbouw, industrie en werkgelegenheid te ontwikkelen.”
Om de consolidatie van de verdeling van de Westelijke Jordaanoever in archipels te verzekeren, benadrukt het plan het belang van het voltooien van de scheidingsmuur rond nederzettingsblokken op de Westelijke Jordaanoever, omdat de blokken, volgens Herzog, altijd onder Israëlische soevereiniteit zullen blijven en “ zal deel uitmaken van de permanente oplossing”.
Om zich te ontdoen van Palestijnen die inwoners van Israël zijn en een Israëlische identiteitskaart hebben, steunt Herzog het afsnijden van Palestijnse dorpen van Jeruzalem. Zoals hij het verwoordde: “Issawiya is geen deel van Israëls eeuwige hoofdstad en zal dat ook niet zijn. Dat geldt ook voor het vluchtelingenkamp in Shuafat. Wij zullen ons van hen scheiden. We zullen een muur bouwen. Terroristen zullen geen toegang hebben tot Joden. Degenen die willen werken en de kost willen verdienen in plaats van mensen neer te steken – die laten we over aan de overweging van het defensie-establishment.”
Ten slotte zou het Israëlische leger, volgens Herzog, de gehele Westelijke Jordaanoever moeten blijven controleren.
Met betrekking tot Gaza zal Hamas, in de woorden van Herzog, “geen immuniteit hebben en voor elke aanval zullen ze een hoge prijs betalen. Dit betekent niet dat er schijnbombardementen op lege gebieden worden uitgevoerd.”
Herzog bekritiseerde dus de regering van Benjamin Netanyahu omdat ze te zacht was tegenover de Palestijnen – de Likud-regering, zo beweert hij, bombardeert niet echt Palestijnen in Gaza, maar alleen lege ruimtes.
Hij kondigde verder aan dat als hij aan de macht komt, hij een “ijzeren vuist” zal inzetten, onder meer door de Palestijnse radio- en tv-stations te sluiten en ervoor te zorgen dat ze geen internet of mobiele telefoondiensten zullen hebben.
Bantoestaniaanse benadering
Als we goed naar het plan van Labour kijken, wordt de logica erachter glashelder: aangezien het moeilijk is om in de nabije toekomst een Palestijnse staat voor te stellen, zou Israël zich niet langer moeten schamen voor het aannemen van een Bantoestaniaanse aanpak.
Het is van cruciaal belang om te onthouden dat de Bantustans in Zuid-Afrika werden geclassificeerd als ‘zelfbesturend’ en dat de Afrikanen die in deze gebieden woonden geen Zuid-Afrikaans staatsburgerschap hadden en dus niet de meest fundamentele politieke rechten genoten.
Omdat er in de Bantustans geen levensvatbare economie kon worden ontwikkeld, werden deze gebieden bovendien overeind gehouden door enorme subsidies van de Zuid-Afrikaanse regering.
Op dezelfde manier worden de Palestijnen momenteel overeind gehouden door de Europese Unie, de Verenigde Staten en een paar andere landen. Door grote delen van de Afrikaanse bevolking in Bantoestans te concentreren, slaagde het blanke supremacistische apartheidsregime erin zichzelf jarenlang in stand te houden. Dit is in één woord ook de visie van Herzog.
De Labour Party, het enige levensvatbare alternatief voor de huidige Likoed-regering en die door velen, zowel in Israël als onder internationale leiders, wordt beschouwd als een progressieve vervanger, heeft met andere woorden unaniem een plan gesteund dat zou zijn toegejuicht door de apartheid in Zuid-Afrika.
Gezien deze realiteit lijkt het niet waarschijnlijk dat een rechtvaardige oplossing voor het Palestijnse lot van binnenuit Israël zal komen. Op dit historische moment is internationale druk misschien wel de enige hoop, die hard nodig is.
Neve Gordon is de auteur van Israel's Occupation en The Human Right to Dominate (co-auteur met Nicola Perugini).
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren
1 Opmerking
De enige reden dat de Israëliërs zich kunnen gedragen als hun nazi-mentoren, is dat de ultrarechtse Amerikaanse regering hen steun en financiering geeft.
De dag dat steun gezien wordt als negatief voor tact en diplomatie, en in strijd is met wat christenen zouden nastreven, zal de dag zijn dat er een duurzame oplossing voor deze kwestie aan het licht komt.
Op dezelfde manier zouden de oorlogszuchters aan beide kanten, als de financiering zou opdrogen, het levenslicht zien.