آمد، تعصبش را بیان کرد و با این حال تهدید کرد. پاسکال لامی تغییر نکرده است. او که نمیتوانست کلاهی را که در تمام این سالها بر سر داشت، به عنوان کمیسر تجارت اتحادیه اروپا دور بریزد، اکنون طوری عمل میکند که گویی مذاکرهکننده اصلی تجاری کشورهای ثروتمند و صنعتی است.
پاسکال لامی که اکنون مدیرکل سازمان تجارت جهانی (WTO) است، که به عنوان یک مذاکره کننده زیرک و یک دستکاری ماهر در مذاکرات تجاری در حال انجام شناخته می شود، به طور غیرمستقیم هند و برزیل را به اتخاذ یک "رویکرد انعطاف پذیر" برای سرعت بخشیدن به این موضوع تهدید کرده است. مذاکرات
در آستانه مهلت 30 آوریل برای نهایی کردن روش های کشاورزی و دسترسی به بازار غیرکشاورزی (NAMA)، لامی ظاهراً برای هموار کردن موانع، در هفته اول آوریل به برزیل و هند سفر کرد. در عوض، او از این فرصت برای موعظه استفاده کرد: «هوشیار باشید، درگیر باشید، به همه سناریوها نگاه کنید و سخت لابی کنید. این به تسریع مذاکرات کمک خواهد کرد.»
به وضوح از اعتراضات گسترده کشاورزان خشمگین و مخالفت شدید ذینفعان، از جمله روسای شرکت ها، نگران نیستیم. و حتی از موضع «سختی» که کمال نث وزیر بازرگانی و تیم مذاکرهکنندگان تجاری او اتخاذ کردهاند، لامی بارها و بارها از هویج و چوب استفاده کرد. او با اطمینان به سهامداران مبنی بر اینکه در تلاش برای کاهش «معنادار» یارانههای کشاورزی توسط اتحادیه اروپا و ایالات متحده است، به وضوح بیان کرد که هیچ توافقی حاصل نخواهد شد مگر اینکه کشورهای در حال توسعه با کاهش تعرفههای گمرکی واقعی برای کالاهای صنعتی متقابل کنند. .
به طور خلاصه، لامی به دنبال «پیشنهادات» قابل توجهی از کشورهای در حال توسعه برای کاهش تعرفه واردات تحت دسترسی به بازار غیرکشاورزی (NAMA) به عنوان یک ابزار چانهزنی برای کاهش یارانههای کشاورزی است. به عبارت دیگر، لامی از کشورهای ثروتمند می خواهد که در ازای هر تکه یارانه کشاورزی که دریافت می کنند، پوند گوشت خود را استخراج کنند.
این پاسکال لامی برای شماست. لامی که حتی از تخریبی که محصولات کشاورزی ارزان قیمت و با یارانه بالا بر معیشت میلیونها کشاورز کوچک در سراسر جهان در حال توسعه ایجاد کرده است، نگران نیست، اما هنوز ارقام رشدی را ارائه میکند که هیچ گواهی بر واقعیتهای زمینی موجود ندارد. او به خوبی میداند که وعده حذف تدریجی یارانههای صادراتی، که بیش از 3 درصد از کل یارانهها تا سال 2013 نخواهد بود، چیزی بیش از یک وعده توخالی را منعکس نمیکند، تلاش میکند تا مذاکرهکنندگان کشورهای در حال توسعه را به "فداکاری بزرگ" صنعتی متقاعد کند. کشورها ساخته اند.
او از لزوم پایان دادن به دور توسعه دوحه تا پایان سال 2006 صحبت میکند بدون اینکه حتی اذعان کند که کشورهای توسعهیافته حتی به تعهد اولیه برای حذف تدریجی یارانههای داخلی - در حال حاضر در محدوده 360 میلیارد دلار در سال - عمل نکردهاند. آنها در چارچوب دور اروگوئه قول داده بودند. در حالی که هند در اوایل سال 2001 محدودیت های کمی بر محصولات کشاورزی را برداشته و به تدریج حذف کرده بود (و اکثر کشورهای در حال توسعه تعرفه ها را کاهش داده بودند)، کشورهای توسعه یافته در سازمانی به اصطلاح مبتنی بر قاعده، انطباق با قوانین را داده اند. .
آقای لمی خودش از هر اقدامی برای کاهش یارانه های کشاورزی سرپیچی کرده است. در واقع، بلافاصله پس از نشست وزیران دوحه در نوامبر 2001، او در مراسم قبلی خود به عنوان کمیسر تجارت اتحادیه اروپا، یک بازدید سریع از دهلی نو داشت. وی با بیان اینکه اروپا حمایت مالی خود را از کشاورزی کاهش نخواهد داد، قاطعانه اعلام کرد: «ما باید هفت میلیون کشاورز خود را در مزرعه نگه داریم. برای ما یک اجبار سیاسی است. پس نباید توهم داشته باشیم که یارانه کشاورزی را حذف خواهیم کرد.»
و سپس، او معمار اصلی چارچوب مفتضح جولای 2004 بود که در واقع به نقض یارانه ها پوشش قانونی داد. به کشورهای توسعه یافته اجازه داد تا یارانه های کشاورزی خود را افزایش دهند. ابتدا تمام تلاش های انجام شده توسط کشورهای در حال توسعه برای مشاهده حذف جعبه آبی که باعث انحراف تجارت می شود، باطل شده است. چارچوب جدید به کشورهای توسعهیافته اجازه میدهد تا بخش بزرگی از یارانههای کشاورزی (در حال حاضر تحت جعبه سبز و جعبه کهربایی) را به جعبه آبی تغییر دهند. به عبارت دیگر، مزیتی که کشورهای در حال توسعه با خاتمه بند صلح در 31 دسامبر 2003 به دست آورده بودند (که بر اساس آن کشورهای در حال توسعه نمی توانستند یارانه های کشاورزی در کشورهای ثروتمند را به چالش بکشند) نفی شده است. آنها اکنون با جعبه آبی به همان اندازه مضر روبرو خواهند شد.
این چارچوب در واقع بالشی را برای ایالات متحده و اتحادیه اروپا فراهم می کند تا یارانه های کشاورزی را از سطح موجود افزایش دهند. همانطور که قبلاً گفته بودم اگر پیش نویس را با دقت مطالعه کنید، مشخص می شود که اولین قسط از کاهش 20 درصدی یارانه ها بر اساس سطح فعلی یارانه ها نیست، بلکه بر اساس سطح بسیار بالاتری است که اکنون بر اساس آن مجاز شده است. سه مولفه - کل AMS محدود نهایی، به اضافه حداقل های مجاز، به علاوه جعبه آبی. برای اتحادیه اروپا، این باید به 95.76 میلیارد یورو برسد و پس از اعمال اولین کاهش، یارانه های قابل حفظ 76.63 میلیارد یورو خواهد بود. چگونه لامی می تواند آنچه را که خودش در وهله اول خلق کرده انکار کند؟
با حفظ سطح واقعی یارانه توسط ایالات متحده/اتحادیه اروپا، وظیفه لامی این است که اطمینان حاصل کند که کشورهای در حال توسعه تمرکز خود را به جای دسترسی به بازار تغییر می دهند. جای تعجب نیست، اگر مذاکرات در حال انجام را دنبال کرده باشید، این تغییر قبلاً انجام شده است. کشورهای در حال توسعه برای دسترسی مناسب به بازار درگیر مذاکرات مذاکره هستند.
با وجود مخالفت های شدید و فزاینده با رژیم تجاری ناعادلانه، برخی از کشورهای در حال توسعه به طور غیررسمی به یک وزیر کوچک در ژنو در هفته آخر ماه آوریل دعوت شده اند. اگر مخالفت ها با معامله حیله گرانه آقای لامی همچنان ادامه داشته باشد، تاریخ برگزاری یک وزیر کوچک به اواسط ژوئیه منتقل خواهد شد. مانند چارچوب ژوئیه 2004، که هیچ حرمت قانونی نداشت، اما از پشتوانه سیاسی همه جانبه برخوردار است، مینی وزارتخانه آینده حدود 30 کشور نیز پیش نویس متنی را برای شیوه های کشاورزی خواهد دید.
«آن را رها کن یا بگیر» که عبارت معمول است، و با دانستن روشی که کشورهای در حال توسعه همیشه در قربانگاه تجارت جهانی خم شدهاند، نابرابریهای آشکار در دور توسعه دوحه به زودی در چارچوب روشها قرار خواهند گرفت. بنابراین، سرنوشت حدود 3 میلیارد کشاورز در کشورهای در حال توسعه احتمالاً در روزهای آینده مشخص خواهد شد. با سرپیچی از همه هنجارهای عملکرد دموکراتیک، نتیجه مینی وزارتخانه بر بقیه کشورهای در حال توسعه تحمیل خواهد شد.
مانند چارچوب ژوئیه 2004 که در واقع همه آنچه را که در مورد موضوع بحث برانگیز یارانه های مزارع به دست آمده بود نفی می کند و حداقل مذاکرات را سه گام به عقب می برد، مدالیته های نهایی در مورد کشاورزی و NAMA نیز کل مذاکرات تجاری را به نقطه اول باز می گرداند - تجارت. باید فرآیندی یک طرفه باشد، از کشورهای توسعه یافته تا کشورهای در حال توسعه. این قانون جدید پاسکال برای شماست.
(دویندر شارما یک تحلیلگر سیاست غذایی و تجارت در دهلی نو است)