نظرات در مورد اینکه آیا مهندسی ژنتیک و محصولات اصلاح شده ژنتیکی (تراریخته) راه حلی برای گرسنگی در کشورهای در حال توسعه ارائه می دهند یا خیر، متفاوت است. دیویندر شارما، عضو مدعو سابق موسسه تحقیقات بین المللی برنج و دانشگاه کمبریج، به آدیتی کاپور می گوید که فناوری تراریخته غذا را برای جنوب ارزان تر یا مغذی تر نمی کند:
آیا غذای تراریخته گرسنگی را در کشورهای در حال توسعه مانند هند کاهش می دهد؟
اگر میتوانست با فنآوری گرسنگی را برطرف کند، انقلاب سبز مدتها پیش این کار را انجام میداد. واقعیت این است که گرسنگی در هند به صورت مطلق افزایش یافته است - حدود 320 میلیون نفر هر شب گرسنه به رختخواب می روند. دو سال پیش، هند رکورد 65 میلیون تن مازاد غلات غذایی داشت. اگر 65 میلیون تن مازاد نمی تواند 320 میلیون گرسنه را سیر کند، چگونه غذای تراریخته گرسنگی را از بین می برد؟ در واقع، غذای تراریخته منابع مالی گرانبها را به سمت یک تحقیق نامربوط هدایت می کند، با حقوق مالکیت معنوی قوی تری همراه است و هدف آن تقویت کنترل شرکت ها بر کشاورزی است.
اما در مورد سوء تغذیه چطور؟ محصولاتی مانند برنج طلایی می توانند به رفع نابینایی کمک کنند.
این باز هم نتیجه تفکر نابجاست. 12 میلیون نفر در هند از کمبود ویتامین A رنج می برند. این افراد عمدتاً در مناطقی با کمبود مواد غذایی زندگی می کنند یا به حاشیه رانده شده اند. اینها افرادی هستند که نمی توانند مواد غذایی مورد نیاز خود از جمله برنج را خریداری کنند. اگر به اندازه کافی تغذیه می شدند، سوءتغذیه وجود نداشت. مثلاً اگر فقرای کلاهندی نتوانند برنجی بخرند که در مقابل چشمانشان پوسیده است، چگونه برنج طلایی می خرند؟
پس چرا دولت هند در حال آزمایش محصولات و غذاهای تراریخته است؟
به دو دلیل: اول، هند تحت فشار شدید صنعت بیوتکنولوژی برای اجازه دادن به محصولات تراریخته است. این شرکت ها منابع مالی برای بسیج افکار علمی و همچنین حمایت سیاسی دارند. دوم، دانشمندان کشاورزی از بیوتکنولوژی به عنوان اسب تروا استفاده می کنند. تحقیقات جنرال موتورز بدون هیچ چیز برای پیشرفت علمی در سه دهه گذشته، امنیت معیشتی دانشمندان را تضمین خواهد کرد.
هند در حال آزمایش چه محصولات و مواد غذایی تراریخته است؟
علاوه بر پنبه، آزمایشهای مهندسی ژنتیک روی ذرت، خردل، نیشکر، سورگوم، کبوتر، نخود، برنج، گوجهفرنگی، برنجال، سیبزمینی، موز، پاپایا، گل کلم، دانههای روغنی، کرچک، سویا و گیاهان دارویی در حال انجام است. همچنین آزمایشاتی بر روی چندین گونه ماهی در حال انجام است. در واقع، چنان ناامیدی است که دانشمندان تلاش میکنند ژن Bt را در هر محصولی که دستشان است وارد کنند، بدون اینکه بدانند آیا این امر مطلوب است یا خیر.
داده های آزمایش میدانی محصولات تراریخته، از جمله پنبه Bt، در هند چه چیزی را نشان می دهد؟
آزمایشات میدانی پنبه Bt ساختگی بود. در سه سال آزمایش های تحقیقاتی، آزمایش ها مطابق با هنجارهای علمی انجام نشدند. با این حال، GEAC (کمیته تایید مهندسی ژنتیک، وزارت محیط زیست و جنگل ها) نتایج را تایید کرده بود. این آزمایش فقط نشان داد که چنین محصولاتی برای شرایط هند مناسب نیستند. اگر همین توجه به سیستمهای کشاورزی پایدارتر معطوف میشد، هند میتوانست مدل منحصربهفردی از کشاورزی ایجاد کند که در آن کشاورزان مجبور به خودکشی نباشند، زمینها آلوده نباشند و آب مسموم نشود. آزمایشهای محصولات تراریخته نشان میدهد که کشور به سرعت به سمت یک دوره پیشبینینشدهای از آلودگی بیولوژیکی میرود که ناپایدارتر و همچنین مخربتر برای سلامت انسان و محیطزیست خواهد بود.
اما قانون تنوع زیستی هند در سال 2003 ارزیابی زیست محیطی محصولات تراریخته را ارائه می کند؟
نه اصلا مهندسی ژنتیک چندین برابر سریعتر از ابزارهای قانونی در حال حرکت است. محصولات تراریخته و حیوانات در اصل بر خلاف اساس تنوع زیستی هستند که ما در تلاش برای محافظت از آن هستیم.
GEAC چه نقشی باید ایفا کند؟
GEAC باید بر ارزیابی ریسک بیولوژیکی تاکید کند. GEAC باید فناوری ژنتیک را مانند کمیته مشاوره نوترکیب ایالات متحده (RCA) برای داروهای مهندسی ژنتیک تنظیم کند. RCA ارائه فهرستی از اثرات منفی و مضر را برای شرکتها الزامی میکند و قبل از تأیید فروش تجاری، این تأثیر را به حداقل میرساند. در نتیجه فرآیند تایید 25 سال طول می کشد. متأسفانه، تحقیقات GM در هند برای ارزیابی آسیب احتمالی به سلامت انسان و محیط زیست انجام نمی شود. این به این دلیل است که GEAC نمی خواهد شرکت ها بیشتر برای تحقیق هزینه کنند.
آیا فناوری GM منابع ژنتیکی و دانش سنتی ما را تهدید می کند؟
ما قبلاً کنترل بر منابع ژنتیکی گیاهی، حیوانی و میکروبی خود را از دست داده ایم. یک کپی از تقریباً 1,50,000 نمونه گیاهی که در هند جمع آوری شده است در اختیار وزارت کشاورزی ایالات متحده است. هند کنترلی بر این منابع ندارد. در عین حال، هند اکنون مشغول مستندسازی دانش سنتی است تا به شرکتهای آمریکایی کمک کند تا کاربرد گونههای گیاهی را که از ما دریافت کردهاند، بدانند. علاوه بر این، حقوق مالکیت معنوی مرتبط با تجارت (TRIPs) اجازه ثبت اختراع بر روی ژن ها و خطوط سلولی را می دهد، که مانع از تحقیقات کشاورزی هند می شود که منجر به آنچه من همیشه به عنوان آپارتاید علمی علیه کشورهای در حال توسعه از آن یاد می کنم، می شود.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا