مانموهان سینگ، نخست وزیر، اغلب سمت خود را از چهره انسانی خفته که در جایی در اعماق وجودش دفن شده است، بیان می کند. یک روز پیش از دیروز، در حالی که یک گروه مائوئیست در اوریسا و در بخش هایی از بنگال غربی آغاز شد، نخست وزیر اذعان کرد که در تضمین پیشرفت قبایل "شکست سیستمی" وجود داشته است. ما قبایل شکست خوردهایم، میخواهیم آن را اصلاح کنیم.»
او در کنفرانسی از وزرای ارشد و وزرای امور قبایل در دهلی نو در 4 نوامبر سخنرانی می کرد.
این اولین بار نیست که نخستوزیر چنین اظهارات معناداری را بیان میکند یا میتوان گفت آشکارا به ایرادات حاکم بر سیستم رسمی اذعان میکند. به یاد بیاورید که آخرین باری که او از سرمایه داری رفاقتی صحبت کرد، و سپس در یک مورد به ابتذال بسته های ماهیانه انبوه توسط روسای شرکت ها و مشاغل در زمانی که کشور با گرسنگی، فقر و بیکاری فزاینده مواجه بود اشاره کرد. .
سینگ میگوید: «بیگانگی ایجاد شده در طول دههها در حال تغییر مسیر خطرناکی است. "یک شکست سیستماتیک در دادن سهم به قبایل در فرآیندهای اقتصادی مدرن وجود داشته است. استثمار سیستماتیک جوامع قبیله ای ما دیگر قابل تحمل نیست."
واقعا کلمات قدرتمندی هستند از خود نخستوزیر این تصور را به ملت میدهد که انسان در رأس آن در نهایت انساندوست است و میخواهد خانه را مرتب کند. به نظر می رسد بی تفاوتی و جنایتی که هند متمدن و شامل شرکت هند یا آن را هند مدرن می نامند، بر قبایل تحمیل کرده است، پایان خواهد یافت. اما فراموش نکنید، اغلب می گویند اگر رویاها اسب بودند، گداها سوار می شدند.
به یاد دارم بلافاصله پس از اینکه مانموهان سینگ برای اولین بار به عنوان نخست وزیر به دست گرفت، در یکی از سخنرانی های خود گفت که 161 منطقه وجود دارد که مائوئیسم را تحمیل کرده است. امروز، نزدیک به یک سوم هند، نزدیک به 235 منطقه، با خشونت مائوئیست ها مواجه است. این افراد نه به خاطر خوشحالی از ماشه، بلکه به دلیل چندین دهه ظلم و سرکوبی که در معرض آنها قرار گرفته اند، تفنگ را به دست گرفته اند. وقتی کسی به دیوار رانده می شود، چه انتظاری دارید، آن هم برای چندین سال.
استثمار بیرحمانه برای نسلها ادامه داشته است، و توقع دارید مردم ساده در نواحی قبیلهای چه کنند. آنها نمی توانند به خواندن بهاجان ادامه دهند و امیدوارند که روزی خدایان به آنها گوش دهند. برداشتن اسلحه آخرین راه حل است و ما باید بپذیریم که به دلیل شکست ما به عنوان یک جامعه است که قبایل در مسیر جنگ قرار گرفته اند. هیچ مقدار آتش نشانی یا اعزام ارتش برای مبارزه با قبایل در پوشش مائوئیست ها مفید نخواهد بود، نخست وزیر باید این را بداند.
من موافقم که "هیچ فعالیت مستمری در زیر سایه تفنگ امکان پذیر نیست" همانطور که نخست وزیر روز گذشته گفت. اما زمانی که دولت از یک سو مشغول تسهیل روند بهره برداری مستمر از اراضی قبیله ای و در عین حال اعمال سیاست های اقتصادی است که قبایل را آواره می کند و آنها را مجبور به فروش دختران و همسران خود می کند، هیچ «فعالیت پایدار» امکان پذیر نیست. به عنوان آخرین راه حل برای زنده ماندن از یورش دولت.
آقای نخست وزیر، اجازه دهید ابتدا اذعان کنیم که این سیاست های اقتصادی خودتان است که قبایل را از خود دور می کند. مناطق ویژه اقتصادی (SEZ) به عنوان مثال که دولت شما به شدت فشار می آورد، تصاحب زمین های عظیم که دولت شما دوباره در حال پیشرفت است، غصب حقوق سنتی جوامع قبیله ای و مهمتر از همه تخریب سیستماتیک کشاورزی پایدار در سراسر جهان. کشور، مسئول اصلی خشونت فزاینده است.
یک گزارش کمیسیون برنامه ریزی به وضوح نشان داده بود که تقریباً 360 ناحیه در هند (از 600 ناحیه) با این یا آن نوع درگیری مواجه هستند. اگر خشونت جمعی را کنار بگذارید، بخش عمده ای از تقصیر متوجه خود کمیسیون برنامه ریزی برای تداوم سیاست هایی است که بحران را تشدید کرده است، از طریق بیگانگی مردم از منابع طبیعی خود، با سلب حق زندگی آنها.
همه ما می دانیم که سرزمین های قبیله ای سرشار از منابع طبیعی از جمله جنگل ها، مواد معدنی و الماس هستند. ما می دانیم که رشد اقتصادی مورد بحث کشور در واقع بر اساس بهره برداری جنایتکارانه از این منابع قبیله ای است. شما اسمش را اقتصاد رشد می گذارید، من اسمش را اقتصاد خشونت آمیز می گذارم. خشونت نه تنها در قالب فرهنگ اسلحه که اکنون حاکم است، بلکه شامل بحران اقتصادی جهانی نیز می شود که نتیجه این اقتصاد خشونت آمیز نیز هست. تغییرات اقلیمی که جهان با آن مواجه است نیز نتیجه تفکر اقتصادی معیوب است، شکل دیگری از خشونت که جهان را به نقطه عطف نزدیکتر کرده است.
و سپس شما می گویید که "و همچنین کسانی که ادعا می کنند به جای قبایل صحبت می کنند، یک مسیر اقتصادی یا اجتماعی جایگزین ارائه نکرده اند که قابل دوام باشد." این درست نیست آقای نخست وزیر. واقعیت این است که شما در واقع نمی خواهید هیچ دلیلی در آنچه کسانی که از طرف قبایل صحبت می کنند، بگویند. پیشنهادات زیادی در حال ارائه است. در غیر این صورت، می توانید مدتی را به دیدار رهبران قبایل اختصاص دهید، و با رهبری از جبهه (مانند نماینده جوان پارلمان آقای راهول گاندی) الگو قرار دهید.
واقعیت این است که فقط شما هستید که مشتاق گوش دادن به این صداهای استدلالی نیستید.
لطفا به ملت بگویید آخرین باری که با آنها نشستید تا دلایل خشونت فرقه در سرزمین های قبیله ای را بدانید. چه زمانی دولت شما (یا دولت های ایالتی) حتی به فکر ایجاد یک «فعالیت پایدار» برای بازگرداندن غرور قبایل افتاده اند. تنها علاقه شما این است که ببینید شرکت ها چگونه سود بیشتری کسب می کنند، زیرا این همان چیزی است که به تولید ناخالص داخلی، تنها معیار رتبه بندی شما، می افزاید. یک بار خودتان گفته اید که SEZ ایده ای است که زمان آن فرا رسیده است. و اینکه چه تعداد از این SEZ ها در سرزمین های قبیله ای در حال افزایش هستند، لطفا به ملت بگویید.
دلایل کافی برای نگرانی بیشتر وجود دارد. خصوصیسازی منابع طبیعی، از جمله آب، تخریب شیوههای کشاورزی پایدار، و سیاستهایی که برای بیرون راندن کشاورزان از کشاورزی، انتقال جمعیتی که دولت شما در نظر دارد، به بحران موجود میافزاید. این به یک چرخش هنوز خطرناک تر منجر خواهد شد.
بنابراین شما موافق هستید آقای نخست وزیر، هر رهبر بزرگ باید زمانی را برای درون یابی پیدا کند تا ببیند در کجا اشتباه می کند. زمان آن فرا رسیده است که جنبه انسانی مانموهان سینگ را دوباره کشف کنید و سپس سیاستها و اقداماتی را آغاز کنید که میتواند آن تصحیح تاریخی را که اغلب در مورد آن صحبت میکنید اما هرگز به آن فکر نمیکردید، انجام دهید. من مطمئن هستم که شما می توانید آن را انجام دهید. شما توانایی و توانایی را دارید. این کار را انجام دهید، آقای نخست وزیر، و این ملت تا ابد قدردان شما خواهند بود.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا