پس از یک توافق «واقعاً تاریخی»، اکنون این یک زنگ خطر شرمآور برای کشورهای در حال توسعه است. بچه های بزرگ دوباره این کار را کردند. این بار، آنها با موفقیت توانستند ترفند دوپینگ را بر روی کشورهای در حال توسعه اعمال کنند - و آنها را در تالار شرمساری قرار دادند که به کشورهای ثروتمند و صنعتی اجازه دادند نه تنها با تمام یارانه های مزرعه ای که تجارت را مخدوش می کند، کنار بروند، بلکه به آنها اجازه دادند. یک حلقه محافظ در اطراف کشاورزی پرتاب کنید.
در حال حاضر رسمی است. ایالات متحده حتی پس از کاهش 20 درصدی یارانه های مختل کننده تجارت که در سال اول اجرا وعده داده شده بود، حمایت مالی عظیم خود از کشاورزان (و شرکت های کشاورزی) را کاهش نخواهد داد. اتحادیه اروپا نیز معافیت دریافت کرده است. نیازی به کاهش یارانه کشاورزی از سطح موجود ندارد. همچنین یارانه صادرات تا ده سال دیگر حذف نخواهد شد. تنها چیزی که کشورهای در حال توسعه در ازای آن به دست آورده اند یک آبنبات چوبی است - برخی از واردات باید تحت رده "محصولات ویژه" محافظت شوند.
توافقنامه چارچوب سازمان تجارت جهانی در 31 ژوئیه، که توسط 147 عضو پس از یک تمرین طاقت فرسا پنج روزه در ژنو مورد توافق قرار گرفت، ساختاری را ترسیم کرده است که باید برای پیشبرد برنامه توسعه دوحه اجرا شود. بنابراین، مدیر کل سازمان تجارت جهانی از چارچوب توافقنامه به عنوان "تاریخی" استقبال کرده بود و کشورهای در حال توسعه G-20 و G-33 (و کشورهای کمتر در حال توسعه تحت عنوان G-90) با ادعای بازگشت بازگشته اند. پیروزی. به محض اینکه جزئیات شروع به تجزیه و تحلیل کرد، مشخص شد که کشورهای در حال توسعه نه تنها فریب خورده اند، بلکه در روشنایی روز به سرقت رفته اند.
رابرت زولیک، نماینده تجاری ایالات متحده در گزارشی به نقل از رابرت زولیک، "موافقت تجاری جهانی جدید از یارانه های کشاورزی ایالات متحده در صورت کاهش قیمت گندم، ذرت یا سویا محافظت می کند." او افزود: «تعهد ایالات متحده برای کاهش 20 درصدی یارانههای کشاورزی، پرداختهایی را که کنگره در لایحه 125 میلیارد دلاری در سال 2002 وعده داده بود، کاهش نمیدهد». او در حال پاسخ به نامه ای بود که تام داشل رهبر دموکرات ها در داکوتای جنوبی به رئیس جمهور جورج بوش نوشته بود. زولیک پاسخ داد: «این کاهش توانایی ما برای حمایت از کشاورزانمان را تضعیف نمی کند، همانطور که شما به اشتباه ادعا می کنید.
همکار زولیک و مذاکره کننده ارشد کشاورزی ایالات متحده، آلن جانسون، به خبرنگاران گفت: "ایالات متحده موفق شد یارانه های کشاورزی را به یک دسته جدید سازمان تجارت جهانی (بخوانید "جعبه آبی") تغییر دهد تا از کاهش واقعی جلوگیری کند. بر این اساس، دولت آمریکا در سه سال گذشته سالانه حدود 23 میلیارد دلار به کشاورزان خود پرداخت کرده است. بر اساس قوانین فعلی سازمان تجارت جهانی، حداکثر یارانه سالانه 49 میلیارد دلار است، به این معنی که ایالات متحده می تواند بدون نیاز به کاهش پرداخت ها، این سقف را کاهش دهد. کاهش 20 درصدی هیچ تأثیری بر یارانه های ایالات متحده نخواهد داشت زیرا از سقف "مجاز" خواهد بود و نه پرداخت های واقعی.
رئیس کمیته مالی سنای ایالات متحده، آقای چارلز گراسلی، به کشاورزان آمریکایی اطمینان داده است که این توافق چارچوب تنها مستلزم انتقال یارانه های «جعبه کهربایی» از حمایت های تحریف کننده تجارت به «جعبه آبی» است. یارانه هایی که از تولید جدا شده و کمتر مخل تجارت محسوب می شوند. جای تعجب نیست که چارچوب سازمان تجارت جهانی مورد استقبال 53 گروه و شرکت آمریکایی از جمله مونسانتو قرار گرفته است. در نتیجه، جورج بوش، رئیس جمهور ایالات متحده، در آستانه انتخابات ریاست جمهوری که برای نوامبر در نظر گرفته شده است، با هیچ شرم سیاسی از سوی لابی کشاورزان قدرتمند مواجه نمی شود.
در حالی که این چارچوب برای ایالات متحده / اتحادیه اروپا بالشی برای افزایش یارانه های کشاورزی از سطح موجود فراهم می کند، اما برای اولین بار با زیرکی صحنه را علیه کشورهای در حال توسعه تغییر داده است. به جز حمایت از کشاورزان فقیر، کشورهای در حال توسعه نیز باید یارانه های خود را کاهش دهند. جالب اینجاست که از کشورهای در حال توسعه خواسته میشود حمایت داخلی از کشاورزی را در زمانی که اکثریت 3 میلیارد کشاورز در اکثریت جهان کمتر از نیمی از درآمد یک گاو اروپایی یا آمریکایی به عنوان یارانه دریافت میکنند - 3 دلار آمریکا در روز، کاهش دهند. . همچنین به طور گسترده پذیرفته شده است که کشورهای در حال توسعه ابزاری برای حمایت مستقیم کشاورزی از کشاورزان ندارند. بنابراین دیدن روشی که مذاکره کنندگان کشورهای در حال توسعه مسخره کردند، نه تنها شگفت انگیز است، بلکه فراتر از باور تکان دهنده است.
اگر پیش نویس را با دقت مطالعه کنید، مشخص می شود که اولین قسط از کاهش 20 درصدی یارانه ها بر اساس سطح فعلی یارانه ها نیست، بلکه بر اساس سطح بسیار بالاتری است که اکنون بر اساس سه مولفه مجاز شده است. کل AMS محدود نهایی، به علاوه مجاز است کمترین، به علاوه جعبه آبی برای اتحادیه اروپا این رقم باید به 101.6 میلیارد یورو برسد و پس از اعمال اولین کاهش، یارانه قابل حفظ 81.3 میلیارد یورو خواهد بود. من قبلاً کاهش واقعی را که اتحادیه اروپا باید ایجاد کند، بررسی کرده بودم، که در اصل به این معنی است که اهرمی برای افزایش بیشتر یارانه ها به دست می آورد.[I]
آهی که از حذف یارانه های صادراتی ابراز می شود نیز احتمالا کوتاه خواهد بود. یارانههای صادراتی همواره به عنوان انحرافکننده تجارت در نظر گرفته شدهاند و به جز صحبتها برای کاهش آن، هیچ برنامه زمانی مشخصی مشخص نشده است. چارچوب 31 جولای نیز همان موضع قدیمی را بدون هیچ گونه تعهد قطعی تکرار می کند. هروه گیمار، وزیر کشاورزی فرانسه، زمانی که به رسانه ها اطلاع داد که قبل از سال 2015 یا 2017 نخواهد بود که یارانه های صادراتی به طور کامل حذف شود، این موضوع را کاملاً روشن کرده است. تا زمانی که این یارانه ها حذف شوند، کشورهای در حال توسعه به زباله دانی برای واردات ارزان و یارانه ای بالا تبدیل شده اند و در نتیجه میلیون ها معیشت را نابود کرده و جوامع کشاورز را بیشتر به حاشیه می برند.
این چارچوب همچنین اقدامات حفاظتی بیشتری را برای کشورهای ثروتمند و صنعتی فراهم می کند. رفتار ویژه و افتراقی، تدابیر حفاظتی ویژه و در کنار آن، پیش بینی تعیین برخی از محصولات کلیدی در رده محصولات «حساس»، امنیت بازار داخلی را مستحکم تر می کند. جیم گروف، دستیار معاون مدیر سیاست تجاری در وزارت کشاورزی ایالات متحده، قبلاً به اتحادیه شکر آمریکا اطمینان داده است که ایالات متحده به احتمال زیاد شکر را به عنوان یک محصول "حساس" معرفی می کند. علیرغم حکم موقت سازمان تجارت جهانی علیه اتحادیه اروپا به دلیل یارانه دادن به تولیدکنندگان شکر در سطوحی بسیار بیشتر از آنچه اتحادیه اروپا متعهد شده بود به عنوان بخشی از دور اروگوئه ارائه دهد، اتحادیه اروپا نیز احتمالاً همین مسیر را دنبال خواهد کرد. این باعث تمسخر حکم صادر شده در دادخواستی است که استرالیا، برزیل و تایلند علیه یارانه های شکر اتحادیه اروپا ارائه کرده اند.
برای کشورهای در حال توسعه، تقصیر عمدتا متوجه دو کشور بزرگ - برزیل و هند - است که بخشی از NG-5 بودند (شامل ایالات متحده، اتحادیه اروپا، استرالیا، برزیل و هند). آنها مانند پسران بزرگ رفتار می کردند، روش خود را قلدری می کردند و نسبت به مواضع کشورهای در حال توسعه، از جمله کشورهای کمتر در حال توسعه، نهایت تحقیر را نشان می دادند. آنها بخشی از مصالحه ای بودند که بقیه کشورهای در حال توسعه را مجبور کرد در برابر چارچوب معیوب تحمیل شده سکوت کنند. در حالی که ایالات متحده، اتحادیه اروپا و استرالیا با کیک بازگشته اند، برزیل و هند اعتبار خود را از دست داده اند و دیگر مورد اعتماد کشورهای در حال توسعه نخواهند بود. آنها سزاوار خشتی هستند. و به حق.
(دویندر شارما یک تحلیلگر سیاست های تجارت و غذا در دهلی نو است. پاسخ ها را می توان به آدرس ایمیل ارسال کرد. [ایمیل محافظت شده])
[I] دویندر شارما: "WTO: فریم معیوب، نتایج بی ادبانه" خط تجارت هندو، چنای/دهلی نو و چندین مکان دیگر در هند. 5 اوت
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا