دیوید بروکس، یکی از همکاران همیشگی نیویورک تایمز (3/26/18) در مقاله اخیر خود، در مارس شنبه گذشته برای زندگی ما تمجیدهای فراوانی کرد. بروکس نوشت: «باید بگویم، راهپیمایی کنترل اسلحه را که شنبه گذشته در واشنگتن مشاهده کردم، دوست داشتم. جمعیت خوشقلب، مهربان، متنوع و خوشآمد بودند... همه همچنان بر ایمان خود به نظام دموکراتیک ما تأکید میکردند، که رای دادن راهی برای ایجاد تغییر است... البته برخی از سخنرانان دانشجویی بزرگ و پرمدعا بودند. اکثر ما در 18 سالگی اینطور بودیم.»
بروکز گاهی اوقات به عنوان محافظهکار مورد علاقه لیبرالها توصیف میشود، شاید به دلیل دانش و خردمندی ظاهری او. در حقیقت، بروکس همواره کنشگری سیاسی را محکوم کرده و در عین حال از واقعیت های ساختاری و طبقاتی در این کشور غافل مانده است. چیزی که این اخلاقگرای پر زرق و برق و تشکیلات دموکرات به اشتراک میگذارند، ترس از این است که این جنبش اعتراضی به رهبری جوانان، که به طور فزایندهای فراگیر میشود، نمیتواند با شعارهای «رأی، رأی، رأی»، کار در چارچوب وضعیت موجود دو حزبی، همکاری و مهار شود. لوازم مجانی. آنها قبلاً دانش آموزان رنگین پوست را می بینند که در همبستگی با پارکلند ایستاده اند و همزمان آن تیراندازی را با خشونت سیستماتیک در شیکاگو، فیلادلفیا و بالتیمور مرتبط می کنند.
اگر همانطور که وعده داده شده، مبارزات شجاعانه آنها ادامه یابد، به سرعت با مقاومت سرکش نظام در برابر هرگونه تغییر جدی مواجه خواهد شد. و اگر تودهای از دانشجویان شاهد پیوندهای خشونت، نژادپرستی، بیعدالتی، سرمایهداری و واشنگتن باشند که بر سر مردم خارج از کشور مرگباران میبارد، MSM به طور ناگهانی تایید خود را متوقف میکند. بسیاری از ما به یاد می آوریم که تشکیلات لیبرال چقدر سریع دکتر کینگ را در لحظه ای که او همین ارتباط ها را به صدا درآورد، روی آورد.
در نهایت، بسیاری از ما افراد مسنتر از طریق تحصیلات رسمی یا شانس خوب بودن بچههای پوشک قرمز، وارد سیاست رادیکال نشدیم. در واقع، پوشک های R، W و B معمول بود. درعوض، ما از طریق فرآیندی برخورد کردیم که با نگاهی به گذشته، اقدامات و انتظارات ساده لوحانه لیبرال را شامل می شد. برای مثال، ما میدانستیم که حمله آمریکا به ویتنام غیراخلاقی است، اما هنوز به طور کامل درک نکردهایم که این یک «اشتباه» نبوده است. که این تنها یکی از پیامدهای اجتناب ناپذیر یک نظام اقتصادی پست بود و مداخلات پنهان و آشکار بیشمار دیگری پیش و پس از آن صورت گرفت.
درسهای سختی یاد گرفتیم که مهمترین آنها این بود که در تمام زندگیمان به ما دروغ گفته بودند. در آن زمان به یاد میآورم که فعالان باتجربه تجربیات خود را به اشتراک میگذاشتند، ما را به سمت منابع اطلاعاتی راهنمایی میکردند و مهمتر از همه، صبور بودن بینهایت با ما. من احساس می کنم که این نقش بسیار مهمی برای ما در روزهای آینده است.
گری اولسون، دکترا، استاد بازنشسته علوم سیاسی در کالج موراویان، بیت لحم، PA است. مخاطب: [ایمیل محافظت شده]
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا
1 اظهار نظر
آره. بیشتر بخواهید!