افرادی که ادعا می کنند مهم نیست که چه کسی را به نمایندگی از خود در مجلس نمایندگان انتخاب می کنیم - یا اینکه چگونه آنها را پس از رسیدن به آنجا تحت فشار قرار می دهیم - باید مجبور شوند با یک مدرک جدید روبرو شوند: گزارش از بحرین از دیدار اخیر هیئت کنگره آمریکا و نمایندگان وفاق، بزرگترین حزب سیاسی در بحرین. این گزارش یک واقعیت سیاسی کلیدی را در مورد جهانی که در آن زندگی می کنیم نشان می دهد: برخی از مترقی ترین حوزه های کنگره در کشور، مناطقی که یک جمهوری خواه انتخاب نمی کنند مگر اینکه رئیس جمهور فعلی دموکرات در یک جنایت بزرگ در هفته قبل دستگیر شود. در انتخابات، افرادی نمایندگی میشوند که وقتی پرده رسانههای بزرگ کشیده میشود، با حقوق اولیه بشری که اکثر آمریکاییها آن را بدیهی میدانند، مخالفت میکنند.
مردم در این مناطق کنگره، در صورت تمایل، می توانند توسط افرادی که حامیان دائمی حقوق بشر هستند، در مجلس نمایندگان نمایندگی شوند. مانع اصلی این توسعه، ایدئولوژی یا قدرت شرکتی به خودی خود نیست. این فقدان کانال های مؤثر برای اطلاع رسانی به رأی دهندگان است که نمایندگان آنها در مجلس در مورد مسائل سیاست خارجی چه می کنند. این فقدان البته نشانه سلطه شرکتی بر رسانه است. اما رسانه ها کاملاً تحت کنترل شرکت ها نیستند و به لطف اینترنت، اکنون می توانیم به صورت رایگان با یکدیگر ارتباط برقرار کنیم. بنابراین، این مشکل را میتوان از طریق سازماندهی مؤثر حل کرد و هر ناحیه مترقی کشور میتوانست در مجلس نمایندگانی داشته باشد که حامیان پیگیر حقوق بشر هستند.
لین وولسی نماینده ناحیه ششم کنگره کالیفرنیا است. این PVI را بپزید این منطقه D23 است. با قضاوت در انتخابات ریاست جمهوری، این منطقه 23 امتیاز دموکرات تر از کل کشور است. زمان زیادی طول می کشد تا یک جمهوری خواه در آنجا انتخاب شود.
دونالد پین نماینده حوزه دهم کنگره نیوجرسی است. کوک PVI این ناحیه D10 است. خوک ها قبل از اینکه یک جمهوری خواه در آنجا انتخاب شود پرواز خواهند کرد.
لین وولسی و دونالد پین به بحرین رفتند و با نمایندگان بزرگترین حزب سیاسی این کشور که نشاندهنده تلاشهای دیرینه اکثریت بیحقوق شیعه برای دستیابی به نمایندگی سیاسی معنادار با ابزارهای سیاسی و غیرخشونتآمیز است، دیدار کردند. قیام دموکراتیک اکثریت به طرز وحشیانه ای سرکوب شده است. گفتوگو با وفاق نشاندهنده بهترین امید برای وارد کردن اکثریت به یک فرآیند سیاسی است که یک گذار مسالمتآمیز و منظم به حکومت دموکراتیک را ایجاد میکند.
وفاق به همراه چهار حزب اپوزیسیون دیگر اخیرا برای بحرین به جای سلطنت مستبدی که امروز است، مانند بریتانیا به یک سلطنت مشروطه تبدیل شود.
کاری که لین وولسی و دونالد پین در این دیدار انجام دادند، باید وجدان هر کسی را که فکر میکند ایالات متحده باید احترام به حقوق بشر را در کشورهایی که در آن نفوذ قابل توجهی دارد ترویج کند، شوکه کند. لین وولسی و دونالد پین از ملاقات خود برای دفاع از موضعی به سمت راست دولت اوباما و وزارت خارجه استفاده کردند. آنها از جلسه خود استفاده کردند تا بگویند که انتظار داشتن از سیاست ایالات متحده برای حمایت از دموکراسی در بحرین احمقانه است زیرا ایالات متحده با دیکتاتوری بحرین دوست است. لین وولسی و دونالد پین از ملاقات خود برای نمایندگی ارزش ها و منافع اکثریت رای دهندگان خود استفاده نکردند. آنها منافع دیگری را نمایندگی کردند.
با توجه به گزارشوولسی و پین این نشست را با بیان اینکه بحرین یک متحد استراتژیک مهم برای ایالات متحده است که در منطقه با کمبود دوستان مواجه است و حضور ناوگان پنجم در بحرین برای ایالات متحده که ممکن است جایگزین دیگری در بحرین نداشته باشد حیاتی است. منطقه."
تصور کنید که در سال 1963، گروهی از سیاهپوستان در ایالات متحده سعی کردند با ملاقات با نمایندگان پارلمان لیبرال اروپایی که معتقد بودند از حقوق بشر حمایت میکنند، کمپین خود را برای حقوق مدنی تحت فشار قرار دهند. و تصور کنید که نمایندگان پارلمان اروپا با تأکید بر این واقعیت که ایالات متحده متحد استراتژیک مهم اروپا است و حضور نیروهای آمریکایی در اروپا برای دفاع از اروپا در برابر اتحاد جماهیر شوروی حیاتی است، جلسه را آغاز کردند. نمایندگان پارلمان اروپا با گشایش جلسه به این شکل چه پیامی را منتقل می کردند؟
وولسی و پین دو پیغام را ارسال کردند: اول اینکه از ما انتظار کمک نداشته باشید زیرا ما بهترین دوستان با ستمگر شما هستیم. و دوم، ما فکر می کنیم شما احمق هستید. زیرا هر فرد فعال سیاسی در بحرین از قبل می داند که ایالات متحده بهترین دوستان با رژیم بحرین است. به همین دلیل است که آنها به جای مقامات کاستاریکا، با مقامات آمریکایی ملاقات می کنند.
علاوه بر این، این تصور که ایالات متحده به دلیل حضور ناوگان پنجم قادر به حمایت از دموکراسی در بحرین نیست، مضحک است. هفته گذشته اشاره کرد. تقریباً مسلم است که ما پایگاه را صرفاً در نتیجه حمایت از دموکراسی از دست نمیدهیم، و حتی اگر پایگاه را از دست بدهیم، به دور از «حیاتی» بودن، صرفاً یک راحتی است، زیرا نیویورک تایمز اشاره کرد در ماه فوریه را بار گزارش داد که پایگاه دریایی ایالات متحده در بحرین "عمدتاً برای نیروی دریایی ایالات متحده یک موضوع راحت و نه ضروری است" و خاطرنشان کرد که نیروی دریایی "تنها 2,300 پرسنل در آنجا دارد که در یک مجتمع ایزوله کار می کنند و استفاده نسبتاً کمی از آن می کنند. تأسیسات بندری محلی برای کشتیهای جنگی اصلی آن که عمدتاً در دریا و سایر لنگرگاهها میمانند.»
علاوه بر این، بر اساس گزارش وفاق از این نشست، "پیام ما ثابت و روشن بوده است... مایلیم ناوگان پنجم باقی بماند." پس چه چیزی از بهانه پایه باقی می ماند؟
وولسی و پین با گفتن اینکه ایالات متحده "در منطقه دوستانش کم است" چه ارتباطی برقرار کردند؟ آیا ترکیه و ایالات متحده متحد ناتو دیگر "دوست" نیستند؟ آیا آمریکا و مصر دیگر "دوست" نیستند؟ آیا آمریکا و تونس دیگر "دوست" نیستند؟ وولسی و پین چه معیاری از "دوستی" و اطاعت شدید را ترویج می کنند؟ حتی کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه جورج دبلیو بوش خط مترقی تری در این زمینه دارد. در مقاله ای در واشنگتن پست در فوریه پس از سقوط مبارک، رایس نوشت:
ما نمی توانیم ترجیحات سیاست خارجی دولت بعدی مصر را تعیین کنیم. اما ما می توانیم از طریق پیوندهایمان با ارتش، پیوند با جامعه مدنی، و وعده کمک اقتصادی و تجارت آزاد برای کمک به بهبود وضعیت مردم مصر، آنها را تحت تأثیر قرار دهیم.
مهمترین گام در حال حاضر ابراز اطمینان به آینده یک مصر دموکراتیک است.[…]
سقوط کمونیسم میهن پرستانی را آزاد کرد که از مدت ها پیش ایالات متحده را «فانوس آزادی» می دانستند. تاریخ ما با مردم خاورمیانه بسیار متفاوت است. با این حال، ایالات متحده باید از نیروهای دموکراسی حمایت کند، نه به این دلیل که آنها با ما دوستانه تر خواهند بود، بلکه به این دلیل که با مردم خود دوستانه تر خواهند بود.
دولت های دموکراتیک، از جمله نزدیک ترین متحدان ما، همیشه با ما موافق نیستند. با این حال، آنها در اساسی ترین اعتقاد ما اشتراک دارند - اینکه مردم باید با رضایت اداره شوند. امروز درست است همانطور که در سال 2005 گفتم که ترس از انتخاب آزاد دیگر نمی تواند انکار آزادی را توجیه کند. ما فقط یک انتخاب داریم: اعتماد کنیم که در قوس طولانی تاریخ، آن باورهای مشترک مهمتر از اختلالات فوری پیش رو خواهند بود و در نهایت، منافع و آرمان های ما به خوبی تامین خواهد شد.
آیا خیلی زیاد است که بخواهیم وولسی و پین به اندازه کاندولیزا رایس در این موضوع روشنگر باشند؟
در حال حاضر، آنها نیستند. به گزارش وفاق:
آنها به جای صحبت از آشتی و گفتگو بین مخالفان و دولت که در آخرین سخنرانی رئیس جمهور اوباما به آن اشاره شد، از اقدامات دولت بحرین حمایت کامل کردند. آنها بر مسائل جانبی تاکید کردند و... بهانه هایی برای عدم حمایت از دموکراسی در بحرین یافتند... آنها سخنرانی خود را با بیان اینکه تحت تأثیر شخصیت پادشاه بحرین قرار گرفته اند، به پایان رساندند و او را خوب ترین پادشاه می دانند.
آیا این در یک جلسه عمومی در شهرستان مارین، از روی پل از سانفرانسیسکو پرواز می کند؟ در نیوآرک چطور؟ من اینطور فکر نمی کنم.
در اینجا یک درخواست مشخص برای اعضای Woolsey و Payne وجود دارد: نماینده خود را در هیئت مدیره تصمیم جیم مک گاورن دریافت کنید در مخالفت با پیشنهاد فروش تسلیحات به بحرین، قطعنامه ای که مورد حمایت عفو بین الملل و دیده بان حقوق بشر قرار گرفت.
اجازه دهید حرف آخر را به وفاق بزنیم:
اگرچه ما از این دیدار کاملاً ناامید شدهایم، اما همچنان امیدواریم که ایالات متحده سمت درست تاریخ را در پیش بگیرد و با حمایت از خواستههای مشروع و اساسی مردم بحرین، قلب مردم بحرین را به دست آورد. این فرصتی برای ایالات متحده است تا نمونه ای از موفقیت در بحرین را ارائه دهد که نشان می دهد متحدان استراتژیک خود تا چه حد مترقی و توسعه یافته می توانند باشند و تصویر متحول شده از استانداردهای دوگانه آمریکا در مقابله با بهار عربی و حمایت از دیکتاتوری در منطقه را اصلاح کنند.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا