یک پارادوکس کلیدی برای مترقیان زندگی سیاسی ملی ما چیزی شبیه به این است: همه از کنگره شکایت می کنند، اما هیچ کس کاری در مورد آن انجام نمی دهد.
البته دور از واقعیت است هیچ کس در مورد کنگره هر کاری انجام می دهد. افراد زیادی در مورد آن کاری انجام می دهند. اما اگر شکایت ترقی خواهان از کنگره را در یک دست و سطح فعالیت مترقی برای تغییر اینکه چه کسانی در کنگره هستند و وقتی به آنجا می رسند چه می کنند در دست دیگر نگه دارید، یک عدم تطابق بزرگ وجود دارد. سطح شکایت باید سطح بسیار بالاتری از فعالیت را برای انجام کاری در مورد آن تحریک کند.
هر چهار سال یک بار آشکار می شود که در نهایت، اکثریت قریب به اتفاق افراد مترقی اندیش در ایالات متحده ایده آلیست های عمل گرا هستند. آنها افرادی هستند که یک چشمشان به افق است، و چشم دیگرشان به مرحله عملی بعدی است که می تواند به نزدیکتر شدن ما به افق کمک کند - یا مانع از دور شدن ما شود، که همان چیزی است. اکثریت قریب به اتفاق مردم ترقی خواه در انتخابات ریاست جمهوری پاییز رای خواهند داد و به اوباما رای خواهند داد. نه به این دلیل که فکر میکنند انجام این کار آغاز و پایان تعامل سیاسی است، بلکه به این دلیل که فکر میکنند - به درستی - این انتخاب سیاسی در شرایطی است که به بهترین وجه در خدمت منافع ایدهآلیستهای عملگرا است.
در میان این اکثریت قاطع ترقی خواهان است که به اوباما رای می دهند که عمده مشکلات مربوط به مترقی ها و کنگره نهفته است. هر چیز دیگری که ممکن است درست باشد، اگر ترقیخواهان بیشتری که به اوباما رای میدهند، بیشتر درگیر این بودند که چه کسی به کنگره میرود و وقتی به آنجا میآیند، کنگره آنقدر بد نبود که از دیدگاه مترقی است.
در نهایت، این ترقی خواهانی که به اوباما رای می دهند، مایلند و می توانند به عنوان ایده آلیست های عملگرا عمل کنند. اما بسیاری از آنها نمیخواهند و نمیتوانند به عنوان ایدهآلیستهای عملگرا در اوایل روز، زمانی که میتوانند تأثیر تعیینکنندهتری داشته باشند، عمل کنند.
حتی در حال حاضر، زیرساخت ملی برای مراقبت موثر بسیار ضعیف است. اگر گروه مترقی و گروههایی که از آن حمایت میکنند، به طور مؤثر تمام وظایف یک حزب سیاسی را انجام میدادند، این واقعیت که نورمن سلیمان نامزد کنگره با احتمال جدی پیروزی است، در آگاهی هر طرفدار صلح عملگرا در ایالات متحده بیش از همه خواهد بود. ایالت ها. هر حامی صلح عملی میداند که نورمن نامزد میشود، هر طرفدار صلح عملگرا میداند که یک انتخابات مقدماتی در 5 ژوئن برگزار میشود و رایگیری از طریق پست در حال انجام است، هر طرفدار صلح عملگرا میداند که نورمن در صورت کسب مقام دوم، از انتخابات مقدماتی جان سالم به در خواهد برد. هر حامی صلح عملی میداند که چرا مهم است که نورمن در انتخابات مقدماتی جان سالم به در ببرد، و هر حامی صلح عملی تلاش خود را میکند تا اطمینان حاصل شود که نورمن در انتخابات مقدماتی زنده میماند.
اما اینجا جایی نیست که ما هستیم. ما هنوز زیرساخت ملی برای انجام موثر و مطمئن این وظایف را نداریم. باز هم، افراد زیادی هستند که کارهای زیادی انجام می دهند. اما وقتی آن را خلاصه می کنید، زیرساخت های موجود در حد کار نیستند. بنابراین، در حال حاضر، همه ما باید به بهترین شکل ممکن در میان هرج و مرج وارد میدان شویم.
بنابراین من سعی میکنم این را مطرح کنم: از دیدگاه کسی که به تصمیمات اتخاذ شده در واشنگتن در مورد جنگ و صلح اهمیت میدهد، توضیح دهم که چرا انتخاب نورمن سولومون برای من اهمیت زیادی دارد. کنگره.
من مشتاقانه منتظر رفتن نورمن به کنگره هستم، زیرا اگر نورمن به کنگره برود، قرار است زیاد در تلویزیون حضور داشته باشد. زمانی که نورمن در تلویزیون حضور دارد، از این فرصت استفاده میکند که از دیدگاه افرادی که میخواهند به جنگهای انتخابی پایان دهند، امور جاری را برای مردم توضیح دهد. البته لزومی ندارد که یک فرد مترقی در کنگره انتخاب شود تا در تلویزیون حضور داشته باشد. اما به حضور در تلویزیون کمک زیادی می کند. و اگر فردی که صحبت می کند یکی از اعضای کنگره باشد، معنای ظاهری به طور قابل توجهی تغییر می کند.
رسانه ها انتخاب می کنند که چه چیزی یک موضوع است و چه کسی باید در مورد آن صحبت کند. و یک نشانه کلیدی که آنها برای تعیین این موضوع استفاده می کنند، آنچه که اعضای کنگره می گویند و انجام می دهند است. گفتن این موضوع به این معنا نیست که رسانه ها با توجه به اینکه چه کسی انتخاب می شود، میدان بازی برابر است. البته این طور نیست. اما پس چی؟ ایده آلیست های عمل گرا در زمینی بازی می کنند که کنش مطابق با قوانین آن زمان است. آنها کار می کنند تا زمین را مساوی کنند، اما همزمان در زمین بازی می کنند، زیرا اکنون نتیجه مهم است. انتخاب شدن یک مترقی بسیار واضح در کنگره، یک بازیگر کلیدی دیگر را در میدان خواهد گذاشت.
من مشتاقانه منتظر رفتن نورمن به کنگره هستم زیرا می دانم که او کارکنان مؤثر و مترقی کنگره را استخدام خواهد کرد. اگر زیاد به کنگره فکر نمی کنید، شاید فقط از نظر رای به کنگره فکر کنید. اما اگر میخواهید مسائل را جابهجا کنید، رایها تنها بخشی از داستان هستند.
هر موضوعی که مترقیها در کنگره تلاش میکنند جابهجا کنند، دفتر یا دفاتری خاص دارد که رهبران شناختهشده در آن موضوع هستند. کارکنان آن دفاتر کنگره موضوع را از نزدیک دنبال میکنند، آنها با گروههایی که روی این موضوع کار میکنند برای برنامهریزی استراتژی، سازماندهی رویدادها، پیشنویس و توزیع نامهها، لوایح و قطعنامهها ملاقات میکنند. هر اداره ای نمی تواند هر موضوعی را از نزدیک دنبال کند. تقسیم کار وجود دارد. و هر دفتر فقط می تواند در بسیاری از مسائل رهبری کند.
برخی از مسائل دفتری ندارند که به آنها رسیدگی کند. در این صورت، احتمالاً هیچ اتفاقی برای حرکت دادن آن موضوع نمی افتد.
اگر نورمن به کنگره برود، ترقی خواهانی که برای جابجایی مسائل کار می کنند، دفتر دیگری برای کار خواهند داشت، مسائل بیشتری جابه جا خواهند شد و آنها پیش خواهند رفت.
من مشتاقانه منتظر رفتن نورمن به کنگره هستم، زیرا می دانم که نورمن برای ارتقای شهرت گروه مترقی تلاش خواهد کرد و برای کمک به موثرتر کردن گروه مترقی تلاش خواهد کرد. در حال حاضر مترقیان کنگره برای پایان دادن به جنگها، جلوگیری از جنگ با ایران، کاهش حملات هواپیماهای بدون سرنشین، کاهش بودجه نظامی و هدایت پول به نیازهای انسانی میجنگند. اما تعداد بسیار کمی از مترقیان در کشور حتی می دانند که این دعواها در حال وقوع است، هنوز تعداد کمی از آنها درگیر آن هستند. با نورمن در گروه مترقی، با نورمن در تلویزیون، افراد بیشتری در مورد این دعواها میدانستند و افراد بیشتری درگیر آنها میشدند.
حضور نورمن در کنگره کمک زیادی به ایجاد جنبش مترقی برای اصلاحات سیاسی در این کشور خواهد کرد. او را بررسی کنید سایت اینترنتی. به این فکر کنید که چه کاری می توانید انجام دهید تا به جلو بردن توپ کمک کنید.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا