Ας μην προσποιούμαστε ότι η πυραυλική επίθεση των ΗΠΑ το βράδυ της Πέμπτης στην αεροπορική βάση Al Shayrat της Συρίας έχει καμία σχέση με την ανησυχία για τα άμαχα θύματα της φαινομενικής 3ης Απριλίου του καθεστώτος επίθεση με χημικά όπλα στην πόλη Khan Sheikhoun.
Η μονομερής στρατιωτική ενέργεια διατάχθηκε από τον ίδιο Πρόεδρο του οποίου προτεινόμενο προϋπολογισμό θα έκανε μεγάλες περικοπές σε προγράμματα που παρείχαν ανακούφιση στους Σύρους πρόσφυγες που διέφυγαν από τη βία του καθεστώτος και προσπάθησε να απαγορεύσει σε οποιονδήποτε από τους πρόσφυγες να εισέλθουν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Χωρίς άμεση απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ και χωρίς έγκριση του Κογκρέσου, η χρήση βίας από τον Τραμπ ήταν παράνομη. Αντίθετα, όταν ο Πρόεδρος Ομπάμα σκέφτηκε να εξουσιοδοτήσει στρατιωτική δράση κατά του καθεστώτος μετά από μια ακόμη πιο θανατηφόρα επίθεση με σαρίν το 2013, σεβάστηκε τους συνταγματικούς περιορισμούς της εξουσίας του και -αποτυχίαν να λάβει άδεια από το Κογκρέσο- δεν το έκανε. Αυτό παρείχε χρόνο για τους Ρώσους συμφωνία, με την υποστήριξη των Ηνωμένων Εθνών, γεγονός που οδήγησε στην καταστροφή της συντριπτικής πλειοψηφίας του οπλοστασίου χημικών όπλων της Συρίας.
Ατού πρόσφατα κατηγορήθηκε Η χημική επίθεση της Συρίας στον Ομπάμα, αλλά ήταν ένα Κογκρέσο που ελέγχεται από τους Ρεπουμπλικάνους, με την υποστήριξη της κοινής γνώμης, που εμπόδισε τον Ομπάμα να αναλάβει στρατιωτική δράση. Πράγματι, ο Τραμπ εκείνη την εποχή έγραψε στο Twitter: «Ο Πρόεδρος πρέπει να λάβει την έγκριση του Κογκρέσου πριν επιτεθεί στη Συρία—μεγάλο λάθος αν δεν το κάνει!». Έγραψε επίσης στο Twitter: «Μείνετε μακριά από τη Συρία». Ο δισταγμός του Ομπάμα, Τραμπ αργότερα έγραψε στο Twitter, «μπορεί να μας έσωσε από μια φρικτή και πολύ δαπανηρή (με περισσότερους τρόπους και όχι χρήματα) επίθεση στη Συρία!».
Αντίστοιχα και οι Ρώσοι αξιώσεις Το ότι ήταν ο βομβαρδισμός αποθήκης ανταρτών που αποθήκευε χημικά όπλα που οδήγησε σε μαζικές απώλειες δεν έχει νόημα, δεδομένου ότι οι ομάδες ανταρτών που ελέγχουν την πόλη δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ χημικά όπλα και ο πιθανός νευρικός παράγοντας που εμπλέκεται χρησιμοποιεί ένα δυαδικό διαδικασία ανάμιξης που καθιστά αδύνατη τη θανατηφόρα χημική αντίδραση που έλαβε χώρα υπό τέτοιες συνθήκες.
Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν δικαίωμα να τιμωρήσουν τη Συρία. Ναι, υπάρχει κάτι το μοναδικά φρικτό σχετικά με τα χημικά όπλα, η χρήση των οποίων έχει απαγορευτεί από το Πρωτόκολλο της Γενεύης του 1925, η κατοχή των οποίων ήταν παράνομη από Χημικά Όπλα του 1993 (υπογράφηκε και επικυρώθηκε καθυστερημένα από τη Συρία το 2013.) Αλλά από τότε που ανέλαβε ο Τραμπ, σχεδόν 1,000 άμαχοι έχουν σκοτωθεί από αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ στη Συρία και το Ιράκ—συμπεριλαμβανομένων έως και 200 αμάχων στη Μοσούλη και περίπου εξήντα αμάχων από τον βομβαρδισμό ενός τεμένους στο al-Jena (όχι μακριά από τον τόπο της επίθεσης με χημικά όπλα) τον περασμένο μήνα.
Αυτοί οι θάνατοι εγείρουν σοβαρά ερωτήματα σχετικά με το εάν ο βομβαρδισμός της συριακής βάσης από τον Τραμπ έχει να κάνει με την προστασία των αμάχων. Κυματίζοντας τη σημαία της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες βομβαρδίζουν τη Συρία από το 2014, πραγματοποιώντας περισσότερες από 8,000 αεροπορικές επιδρομές εναντίον αντιπάλων του Άσαντ, και όχι μόνο του λεγόμενου «Ισλαμικού Κράτους», με αποτέλεσμα χιλιάδες θύματα αμάχων.
Δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι τα περιορισμένα χτυπήματα του Τραμπ θα κάνουν μεγάλη διαφορά όσον αφορά τη συμπεριφορά του Άσαντ. Η συριακή κυβέρνηση έχει χάσει περισσότερους από 150,000 στρατιώτες και πολιτοφύλακες και αμέτρητα στρατιωτικά μέσα, και η ζημιά που προκλήθηκε από τους 59 πυραύλους Tomahawk είναι απίθανο να οδηγήσει σε οποιαδήποτε αλλαγή στην πολιτική του καθεστώτος.
Δεν θα ήταν πολύ κυνικό να υποθέσουμε ότι η απόφαση να βομβαρδιστούν οι θέσεις της συριακής κυβέρνησης έγινε για πολιτικούς λόγους: για να αποσπαστεί η προσοχή από την επικίνδυνη απόφαση νωρίτερα εκείνη την ημέρα για να εξαναγκαστεί η επιβεβαίωση του δεξιού δικαστή Neil Gorsuch χωρίς τη μακροχρόνια πρακτική της απαίτησης η πλειοψηφία των τριών πέμπτων της Γερουσίας, για παράδειγμα. Αυτή η πυραυλική επίθεση μπορεί επίσης να χρησιμεύσει για την απομάκρυνση της κυβέρνησης Τραμπ από το Κρεμλίνο - έναν βασικό υποστηρικτή του καθεστώτος Άσαντ - ενόψει των αυξανόμενων ενδείξεων για ρωσική παρέμβαση στις εκλογές του 2016. Όπως παρατήρησε ο Andy Borowitz, «οι πύραυλοι κρουζ είναι ειδικά σχεδιασμένοι για να αποσπούν την προσοχή των μέσων ενημέρωσης με ακριβή ακρίβεια».
Τα πολλαπλά εγκλήματα πολέμου του καθεστώτος Άσαντ, συμπεριλαμβανομένης αυτής της τελευταίας θηριωδίας, δεν πρέπει να αρνηθούν ή να ελαχιστοποιηθούν. Ωστόσο, η μονομερής στρατιωτική δράση είναι παράνομη, αντισυνταγματική και σχεδόν σίγουρα αντιπαραγωγική. Πρέπει να αντισταθεί κατηγορηματικά.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά
1 Σχόλιο
Ενώ ο συγγραφέας έχει δίκιο στους ισχυρισμούς ότι η αμερικανική στρατιωτική επίθεση στην κυρίαρχη χώρα της Συρίας είναι παράνομη (επιπλέον είναι μια επιθετική πράξη, που συνιστά έγκλημα πολέμου) και ότι η επίθεση δεν έχει καμία σχέση με την ανησυχία για τα θύματα αμάχων, συνεχίζει στο επαναλάβετε τις διαψευσμένες φαντασιώσεις της προπαγάνδας των MSM σχετικά με τις επιθέσεις στην Ανατολική Γούτα το 2013 (ελέγξτε π.χ. MIT/Postol, Seymour Hersh για διάψευση) και δίνει αξιοπιστία στην τρέχουσα προπαγάνδα για χημική επίθεση στο Khan Sheikhoun (στην πραγματικότητα το επιβεβαιώνει ως γεγονός) ενώ δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία και δεν διενεργήθηκε καμία έρευνα (με επί του παρόντος μόνο ο Άσαντ και η Ρωσία να ζητούν πραγματική έρευνα). Η απλή λογική, αν και δεν είναι από μόνη της απόδειξη, λέει ότι το καθεστώς Άσαντ δεν είχε τίποτα να κερδίσει από τις χημικές επιθέσεις σε αμάχους και είχε τα πάντα να χάσει, ειδικά σε καταστάσεις όπου έχει το πάνω χέρι.
Ο συνολικός τόνος του άρθρου προσδίδει έναν αέρα νομιμότητας στην επιθετικότητα των ΗΠΑ, ακόμη κι αν δεν είναι σκόπιμο. Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα της κυρίαρχης δυτικής Αριστεράς σήμερα και ένας από τους λόγους για την ασταμάτητη κίνησή της προς την ασχετοσύνη. Υπάρχει μια λογική σε αυτό που προτείνει ο συγγραφέας ως λόγο του Τραμπ για την επίθεση - να αποστασιοποιηθεί από τις γελοίες κατηγορίες ότι είναι μαριονέτα του Πούτιν, αν και αυτό είναι απλώς μια υποσημείωση στη συνολική αυτοκρατορική ατζέντα που είναι ο κύριος μοχλός πίσω από τέτοια γεγονότα. Αλλά, δυστυχώς, πολύ παρόμοια λογική ισχύει για τον συγγραφέα και την «mainstream Αριστερά» – ακαταμάχητη παρόρμηση να αποστασιοποιηθεί από τους επίσημους εχθρούς των ΗΠΑ, τον Hitlers de jour, για να αποφύγει να κατηγορηθεί ως απολογητές. Αυτό φτάνει μέχρι το να αποδεχόμαστε το μεγαλύτερο μέρος της αυτοκρατορικής προπαγάνδας με μικρά διαφωνούντα σημεία να χρησιμεύουν ως διακόσμηση. Αυτό δεν θα βάλει στοίχημα στην καρδιά της Αυτοκρατορίας, δεν θα ξύσει καν το δέρμα της. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να διατηρήσει τον μύθο της ελευθερίας του λόγου.