IS Democratisch Socialisme nu in opkomst in de Democratische Partij? Dat was de vraag vorige week gesteld door een verslaggever van Nancy Pelosi, leider van de minderheden in het Huis van Afgevaardigden, in de nasleep van de uitspraak van de democratisch socialist Alexandria Ocasio-Cortez schok van de primaire overwinning in het 14e congresdistrict van New York.
En de reactie van Pelosi? "Nee."
Ze ging er wat dieper op in en zei dat 'het misschien in opkomst is in dat district. Maar ik aanvaard geen enkele karakterisering van onze partij door de Republikeinen. Dus laat ik dat nu meteen afwijzen.”
Wie houdt ze voor de gek? Ocasio-Cortez, een “Democratische reuzendoder” (New York Times) die ‘de politieke wereld op zijn kop zette’ (CBS News), is nu een begrip. Van de pagina's van mode naar de studio's van ABC's “Het Uitzicht” en CBS's “Late show,De nieuwste ster van de Democraten heeft op welsprekende wijze het democratisch socialisme uitgelegd – en ontgiftend – aan miljoenen apolitieke Amerikanen. ‘Niemand zou te arm moeten zijn om te leven’, zegt ze verteldeStephen Colbert, onder gejuich en applaus, toen hem werd gevraagd haar ideologie te definiëren.
Dan is er Bernie Sanders. Wie had dat ooit gedacht A zelfbenoemde democratische socialist uit de staat Vermont, die dat wel was schandpaal voor het gaan op “huwelijksreis” naar de Sovjet-Unie, zou de populairste politicus in de Verenigde Staten?
Niet Pelosi, dat is zeker. Democratische leiders van haar generatie zijn eraan gewend politieke boodschappen uitsluitend vanuit een defensieve houding te bezien. Het was dus niet verrassend dat Pelosi het democratisch socialisme zou verwerpen als een “karakterisering van onze partij gepresenteerd door de Republikeinen”, terwijl de karakterisering in werkelijkheid door de Democraten zelf wordt gepresenteerd.
Dus hier is een vraag voor de minderheidsleider in het Huis van Afgevaardigden: als het socialisme geen “opkomende” partij is in haar partij, waarom dan wel? 16 Democratische senatoren sloot zich in september 2017 aan bij Sanders om zijn Medicare For All Act te introduceren, een wetsvoorstel “enthousiast” onderschreven door de Democratische Socialisten van Amerika? Opdat we het niet vergeten, slechts vier jaar eerder, Sanders een soortgelijk wetsvoorstel ingediend in de Senaat was dat wel het geval nul Democratische medesponsors.
Hier zijn nog een paar andere vragen die Pelosi zou moeten overwegen: Als het socialisme niet “opkomend” is in haar partij, waarom dan wel? bijna zes op de tien Democratische voorverkiezingen in 2016 zeggen dat het een “positieve impact op de samenleving” heeft vier in 10 Democratische caucusgangers in Iowa omschrijven zichzelf als socialisten? Waarom publiceerde de New York Times een stuk in april kopte dat: 'Ja, ik doe mee als socialist.' Waarom kandidaten het label in 2018 omarmen”?
Natuurlijk is dit niet het socialisme van de totalitair of marxistische verscheidenheid. Zelfs naar Europese maatstaven is het tamelijk tam: noch Sanders, noch Ocasio-Cortez herhaalt de Britse Labour-leider en trotse socialist De oproep van Jeremy Corbyn voor de nationalisatie van openbare nutsbedrijven. “Veel socialistische kandidaten klinken minder als revolutionairen en meer als traditionele Democraten”, erkende de New York Times. “Ze willen gezondheidszorg voor één betaler, een hoger minimumloon en meer bescherming voor vakbonden.” (Hoewel Ocasio-Cortez in haar wel een eerbetoon bracht aan Corbyn virale campagneadvertentie, waarmee hij benadrukte dat ‘een New York voor velen mogelijk is’, een uitdrukking waaraan Corbyn zelf ontleende Percy Shelley.)
Niettemin lopen de leidende Democraten al tientallen jaren op een afstand van het socialistische label. “Wij zijn kapitalisten, en zo is het ook”, zei Pelosi vertelde vorig jaar in het stadhuis van CNN, toen ze werd geconfronteerd met een studente die haar vroeg of de Democraten “verder naar links konden gaan, richting een meer populistische boodschap.” Een bezorgde Barack Obama ooit een verslaggever genoemddie hem had gevraagd of hij een socialist was, om te zeggen dat het ‘moeilijk … te geloven was dat je die socialistische kwestie volkomen serieus meende.’ Hillary Clinton onlangs geklaagd dat haar omarming van het label ‘kapitalistisch’ tijdens de campagne haar ‘waarschijnlijk’ pijn heeft gedaan in de campagne onder de Democraten van 2016.
Toch zou het moderne, liberale, progressieve Amerika dat zo wordt gekoesterd door Obama, Pelosi en de rest van de elites van de Democratische Partij vandaag de dag misschien niet bestaan – ware het niet voor de socialisten!
NEEM HET NIEUWE Overeenkomst. “Het overnemen door de FDR van ideeën over sociale zekerheid, werkloosheidsuitkeringen, werkgelegenheidsprogramma's en landbouwsteun van de socialisten was voldoende om kiezers die de Democraten in 1932 hadden afgewezen, naar de New Deal Coalitie te trekken die de congresverkiezingen van 1934 zou overnemen en de president met grote regelmaat zou herverkiezen. … de grootste overwinning van het Kiescollege in de geschiedenis van de tweepartijenpolitiek,” schrijftJohn Nichols in zijn boek “The S Word: A Short History of an American Tradition…Socialism.” Elders, Nichols citeert een profiel uit 1954 in de New York Times van Norman Thomas, zesvoudig presidentskandidaat voor de Socialist Party of America, waarin werd beschreven dat hij ‘een grote bijdrage had geleverd aan baanbrekende ideeën die nu de steun van beide grote partijen hebben gekregen’, waaronder ‘Sociale Partij’. Veiligheid, volkshuisvesting, ontwikkelingen op het gebied van de publieke macht, wettelijke bescherming voor collectieve onderhandelingen en andere kenmerken van de verzorgingsstaat.”
Hoe zit het met de oorlog tegen de armoede?
In 1962, de socialistische intellectueel Michael Harrington – die later zou doorgaan gevonden de Democratische Socialisten van Amerika – publiceerden ‘The Other America: Poverty in the United States’ en het werd een instant klassieker. “Onder de lezers van het boek bevond zich naar verluidt John F. Kennedy, die in de herfst van 1963 begon na te denken over het voorstellen van wetgeving tegen armoede.” schreef Harrington's biograaf Maurice Isserman. “Na de moord op Kennedy pakte Lyndon Johnson de kwestie aan en riep in zijn State of the Union-toespraak uit 1964 op tot een 'onvoorwaardelijke oorlog tegen de armoede'. Sargent Shriver leidde de taskforce die belast was met het opstellen van de wetgeving, en nodigde Harrington uit om als adviseur naar Washington te komen.
Dan is er de strijd voor de burgerrechten.
De March on Washington for Jobs and Freedom van 1963, waar Martin Luther King Jr. zijn ‘I Have a Dream’-toespraak hield, werd georganiseerd door trotse democratische socialisten Bayard Rustin en A Philip Randolph. King zelf zou dat ook doen latere opmerking dat “er iets mis is … met het kapitalisme” en “er een betere verdeling van de rijkdom moet zijn.” ‘Misschien’, opperde hij, ‘moet Amerika zich in de richting van een democratisch socialisme bewegen.’
Ga ook verder dan de politiek.
'Het is nogal ironisch,' Nate Silver merkte eens op, “Amerikaanse sporten zijn socialistisch.” Neem de NFL, die een strikte salarislimiet voor spelers, terwijl we er ook voor zorgen dat elk NFL-team een gelijk aandeel van de inkomsten van de competitie uit tv-deals. Om te citeren Kunstmodel, de overleden eigenaar van de Cleveland Browns, wordt de competitie gerund door ‘een stel dikke republikeinen die socialistisch stemmen over voetbal’.
Om samen te vatten: de populairste politicus in de Verenigde Staten is vandaag de dag een socialist; de meest bewonderde Amerikaan van de 20e eeuw had een zwak voor het socialisme; en de meest populaire sport in het land is eigenlijk een “door de overheid gesanctioneerde socialistische utopie.” Tot zover het socialisme, dat op de een of andere manier on-Amerikaans is of een soort buitenlandse import.
Het is ook de moeite waard om op te merken dat hoewel het ‘s-woord’ nog steeds hinder kan veroorzaken meerderheid van de AmerikanenVooral oudere Amerikanen zijn socialistisch beleid behoorlijk populair over de hele linie – inclusief met veel Republikeinen. Schrijven voor New Yorkse tijdschriften Dagelijkse Inlichtingendienst, en onder verwijzing naar een opiniepeiling van de Kaiser Family Foundation wijst Eric Levitz erop dat “een meerderheid van de kiezers in Indiana, Michigan, Ohio, Iowa, Wisconsin en Pennsylvania allemaal een socialistische overname van de zorgverzekeringssector zou steunen (zolang je hebt het idee niet in die termen aan hen voorgelegd).” Hij merkt ook op dat het “meest radicale economische beleid op het platform van Ocasio-Cortez – een federale baangarantie – intussen behoorlijk goed scoort in het ‘viaductland’.”
Waar is Pelosi zo bang voor? De manier waarop de Republikeinen ‘socialistisch’ hebben veranderd in een smeren en smet? Wie kan het schelen? Ze hebben hetzelfde gedaan met “Liberaal' – toch heeft dat Pelosi er niet van weerhouden zichzelf als één identificeren.
Op zijn minst, ook al is de minderheidsleider in het Huis van Afgevaardigden het niet eens met de voorzitter van het Democratische Nationale Comité, die de democratische socialist Ocasio-Cortez vertegenwoordigt.de toekomst van onze partij”, ze zou moeten ophouden zo defensief te zijn. Misschien kan Pelosi een lesje leren van president Harry Truman. De conservatieve Democraat en trotse Cold Warrior was dat wel nagesynchroniseerde – ja, je raadt het al – een ‘socialist’ door zijn Republikeinse tegenstanders in 1950. ‘Uit de grote vooruitgang van dit land, uit onze grote vooruitgang bij het bereiken van een beter leven voor iedereen, uit onze opkomst tot wereldleiderschap, de Republikeinse leiders hebben niets geleerd”, gereageerd een uitdagende Truman. “Geconfronteerd met de geweldige staat van dienst van dit land en de enorme belofte van zijn toekomst, is het enige wat ze doen kwaken: ‘socialisme.’”
Mehdi Hassan is een bekroonde Britse columnist, presentator en auteur, gevestigd in Washington, DC. Hij is de presentator van de The Intercept-podcast 'Deconstructed' en presenteert ook 'UpFront' op Al Jazeera English. Hij heeft onder meer Edward Snowden, Hamid Karzai, Ehud Olmert en generaal Michael Flynn geïnterviewd. Hij is ook de auteur van twee boeken: een biografie van de voormalige leider van de Britse Labour Party, Ed Miliband, en een e-boek over de financiële crisis en de bezuinigingseconomie. Mehdi heeft onder meer geschreven voor de New York Times, de Washington Post, The Guardian en de Times of London, en is voormalig politiek directeur van de Huffington Post UK en redacteur van de New Statesman. Hij is opgenomen in de jaarlijkse lijst van de 500 meest invloedrijke moslims ter wereld en wordt op Twitter genoemd als een van de 100 meest invloedrijke Britten.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren