منبع: دموکراسی اکنون!
در شیلی، رای دهندگان این آخر هفته انتخابات دور دومی را بین نامزد راست افراطی خوزه آنتونیو کاست و گابریل بوریک چپگرا، رهبر سابق دانشجویی، تعیین خواهند کرد. اگر بوریچ که یک پیشتازی اندک دارد در این رقابت پیروز شود، جوان ترین و مترقی ترین رئیس جمهور شیلی در سال های اخیر خواهد شد. آریل دورفمن، نویسنده آمریکایی شیلیایی، میگوید: در همین حال، پیروزی کاست او را به یک «اقتدارگرا تبدیل میکند که قدرت را با لفاظیهای ضد مهاجر، ضد سقط جنین، ملیگرایانه و بسیار نفرتانگیز در رابطه با هر چیزی که مترقی است».
امی مردخوب: این هست اکنون دموکراسی!، democracynow.org، گزارش جنگ و صلح. من امی گودمن هستم.
نمایش امروز را در شیلی به پایان میرسانیم، جایی که رأیدهندگان یکشنبه به پای صندوقهای رای میروند تا رئیسجمهور جدیدی را در دور دوم انتخابات فشرده بین نامزد راست افراطی، خوزه آنتونیو کاست، و گابریل بوریک، رهبر سابق دانشجویی، چپگرا انتخاب کنند. نظرسنجی های اخیر نشان می دهد که بوریک با اختلاف اندکی پیشی دارد.
عضو کنگره سوسیالیست شیلی قول داده است که برای اصلاحات اجتماعی مترقی مبارزه کند و سیاستهای اقتصادی نئولیبرالی را که توسط دیکتاتوری ژنرال آگوستو پینوشه تحت حمایت ایالات متحده به جا مانده است، اصلاح کند.
سپس خوزه آنتونیو کاست، پوپولیست راست افراطی، عذرخواهی دیکتاتوری پینوشه وجود دارد. کاست با سقط جنین و برابری ازدواج، که شیلی به تازگی آن را قانونی کرده است، مخالف است و کمپینی را در مورد لفاظی های نفرت انگیز ضد مهاجرت به راه انداخت. در همین حال، یک کارت شناسایی آلمانی که به تازگی فاش شده است، نشان می دهد که پدر کاست، مایکل کاست، در سال 1942 به حزب نازی پیوسته است.
این دو نامزد ریاست جمهوری روز دوشنبه در یک مناظره با یکدیگر روبرو شدند.
GABRIEL بوریک: [ترجمه] من معتقدم که مردم در خانه از کاریکاتورها و کمپین های ترور که خوزه آنتونیو کاست نصب کرده است می دانند. شاید این کثیف ترین کارزار از زمان دیکتاتوری است که شما از آن حمایت می کنید. خوزه آنتونیو کاست نسخه پینوشتیستایی پینیرا است و خطری برای کشور و به ویژه مردمی است که دوران بدی را سپری می کنند.
خوزه ANTONIO KAST: [ترجمه] از خشونت به عنوان شکلی از گفتگو استفاده نکنید. من هیچ دروغی نگفته ام. فقط گفته ام که هر وقت گرفتارت شدیم باید طلب بخشش کنی. امیدوارم دیگه تکرار نشه
امی مردخوب: دور دوم انتخابات ریاستجمهوری شیلی در حالی برگزار میشود که این کشور از بحران اقتصادی بدتر شده توسط همهگیری در حال چرخش است.
برای اطلاعات بیشتر، آریل دورفمن، نویسنده آمریکایی شیلیایی پرفروش، مدافع حقوق بشر، نمایشنامه نویس و شاعر، آخرین مورد او به ما ملحق شده است. op-ed in گاردین با تیتر «من در تاریکی دوران پینوشه زندگی کردم. آیا شیلی به آنجا برمیگردد؟» او مشاور فرهنگی و مطبوعاتی رئیس دفتر آلنده در آخرین ماه های ریاست جمهوری آلنده در سال 1973 بود.
آریل، به بازگشت خوش آمدید اکنون دموکراسی! بنابراین، به این سوال پاسخ دهید. شما در تاریکی دوران پینوشه زندگی کردید. آیا شیلی به آنجا برمی گردد؟
آریل دورفمن: خوب، یک شانس وجود دارد. و واقعاً، با این حال، نکته این است که وضعیت بسیار ناراحت کننده ای است، زیرا شیلی - تنها چند ماه پیش، 80 درصد مردم به قانون اساسی جدید رأی داده بودند، و من فکر می کردم که آن روزهای سیاه به نوعی به پایان رسیده است. احساس میکردیم - این قانون اساسی یکی از آن بود - قانون اساسی جعلی که در سال 1980 دیکتاتور پینوشه آن را به اجرا درآورده بود و جلیقهای برای تمام اصلاحات لازم بود، به ویژه برای خلاص شدن از شر نئولیبرالیسم، که واقعاً اقتصاد ما را سرکوب میکرد. مردم ما. و اکنون واقعاً فرصتی وجود دارد. منظورم این است که به نظر می رسد شانس کمی است، اما یک شانس وجود دارد.
این واقعیت که ما حتی از این واقعیت صحبت می کنیم که بعد از آنچه کشور ما تحت دیکتاتوری متحمل شده است می تواند رئیس جمهور شیلی شود، فاجعه خواهد بود، نه تنها از منظر خود شیلی و سیاست پیشرفته و مترقی آن. که در جهان به طور کلی، بلکه در سراسر جهان بسیار مهم بوده است، زیرا نمونه دیگری از یک خودکامه، یک اقتدارگرا خواهد بود که با لفاظی های ضد مهاجر، ضد سقط جنین، ملی گرایانه و بسیار نفرت انگیز در رابطه با همه چیز قدرت را به دست می گیرد. که مترقی است
میدانی، من بدم نمیآید که این مرد پسر یک نازی است، هرچند خودش به نوعی آن را انکار میکند. اما واقعیت این است که - یا برادرش یکی از وزرای پینوشه بود، یا یکی دیگر از برادرانش بخشی از بازجویی از دهقانانی بود که در آن زمان در دهه 1970 قتل عام شدند. من از همه اینها مهم نیستم، یعنی اگر او متفاوت بود. اما نکته این است که او این سیاست های سنت گرایانه، قانون و نظم را ادامه می دهد. او می خواهد از ارتش استفاده کند. او اکنون اخیراً گفته است که امکان نگهداری افراد را در خانههایی که رسماً به رسمیت شناخته نشدهاند را احیا میکند، یعنی به دوران ناپدید شدنهای دوران پینوشه برمیگردیم.
خوان گونزولز: و، آریل، میخواستم از شما بپرسم - آمریکای لاتین در اواخر دهه 90 و اوایل دهه 2000 از آن چیزی گذشت که جنبش جزر و مد صورتی نامیده میشود. به دنبال آن یک سری دولت های دست راستی به قدرت رسیدند. اکنون می بینیم که آونگ به عقب برگشته است، آلبرتو فرناندز در آرژانتین در سال 2019، لوئیس آرس در بولیوی در سال 2020، پدرو کاستیو در اوایل سال جاری در پرو، شیومارا کاسترو در هندوراس انتخاب شدند — همه آنها جناح چپ بودند. رؤسای جمهور گرا و سال آینده دو انتخابات مهم داریم. به نظر می رسد لولا در همه نظرسنجی ها در رای گیری در برزیل پیشتاز است. و حتی یک چریک سابق، گوستاوو پترو، در کلمبیا، احتمالاً مورد علاقه برای پیروزی در انتخابات کلمبیا است. آیا احساس شما این است که این منطقه یک بار دیگر در حال تبدیل شدن به یک مرکز مترقی تر، سوسیال دموکرات و چپ در جهان است؟
آریل دورفمن: بدون شک یک جابجایی وجود دارد و بسیار استقبال می شود. اما باید به خاطر داشته باشیم که اگر این جزر و مد صورتی توسط این دولتهای راستگرا و واپسگرا دنبال شد، به این دلیل است که آن جزر و مد صورتی اشتباهاتی انجام داده است. و من فکر میکنم اشتباهات عمده این بود که برخی از فسادها از سوی دولتهای جناح چپ وجود داشت و آنها چنین بودند - فکر میکنم آنها به اندازه کافی کاملاً وقف دموکراسی و احترام به نظرات مخالفان خود نبودند.
و من فکر میکنم که این یکی از چیزهایی است که بوریچ است - کاری که او اکنون انجام میدهد بسیار مهم است، زیرا این مردی است که پذیرای گفتگو است و در عین حال در اعتقاداتش بسیار محکم است. و از این نظر، من فکر میکنم آنچه ما به آن نگاه میکنیم جزر و مد صورتی یا جزر و مد قرمز جدید نیست، بلکه جزر و مد دموکراسی است، یک دموکراسی در حال حاضر، اگر بخواهید، میدانید؟ و بوریک مخصوصاً - منظورم این است که من او را مخصوصاً به خاطر آن دوست دارم. او 35 سال دارد و مانند افراد جوان تر اشتباه می کند، اما قلبش در جای درستی است. او در روشی که این کار را انجام می دهد بسیار باهوش است. و او را جبهه ای از چپ و چپ میانه در برابر احتمال قهقرایی به روزهای بسیار بد پینوشه بیان می کنند. بنابراین من از این نظر بسیار امیدوار هستم. و من امیدوارم که شیلی بتواند در این مورد نه تنها راه را برای نامزدهای مترقی تر در سراسر آمریکای لاتین هدایت کند، بلکه باید از اشتباهاتی که در گذشته مرتکب شده ایم نیز درس بگیریم. و من فکر می کنم بوریک بخشی از آن حرکت در آن جهت است.
خوان گونزولز: و، آریل، برای بینندگان و شنوندگانی که چیز زیادی در مورد بوریک نمیدانند، میتوانید یک کپسول سریع از مسیر و تاریخچه او به ما بدهید؟
آریل دورفمن: خوب، یکی از چیزهای جالب در مورد او این است که او در سانتیاگو به دنیا نیامده است. او در نزدیکی قطب جنوب در پونتا آرناس، در پاتاگونیا به دنیا آمد، بنابراین او از حاشیه می آید، به این معنا، درست است؟
نکته دیگر این است که او در اعتراضات علیه - اساساً علیه بقایای نئولیبرالیسم در دولت های دموکراتیک - رهبر دانشجویی شد. و بنابراین او به قدرت رسید. او از گروهی از افرادی که انتقال به دموکراسی را رهبری کردند بسیار انتقاد کرد. و از آن زمان تا حدودی به این معنا حرکت کرده است که میگوید همه کارهای خوب انجام شده را میشناسد و دوست دارد بدیهای کمتر را اصلاح کند.
او همچنین ازدواج نکرده است. او دارای یک پولولا، همانطور که در شیلی آن را دوست دختر می نامیم، و نمی دانیم - این اولین دوست دختر در La Moneda خواهد بود - درست است؟ - در کاخ ریاست جمهوری
و او بسیار باز است. او بسیار مترقی است چیزی بسیار با طراوت در او وجود دارد، بسیار شاد. و او نماینده جنبشی است که در دو سال گذشته خواستار تولد یک شیلی جدید شده است، می دانید؟ و من خودم احساس می کنم که این بخشی از تجربه خودم است، زیرا به تازگی رمانی به نام نوشته ام اداره جبران خسارت، که در آن دقیقاً به این می پردازم که چگونه می توانیم با تمام دردی که در گذشته با آن زندگی کرده ایم و همچنین با عاملان آن چه می کنیم به جلو برویم. با خوزه آنتونیو کاست ها چه کنیم؟ چگونه با آنها برخورد کنیم؟ چگونه مطمئن شویم که - میدانید، من با مجازات آنها مخالفم. من سعی می کنم راه هایی بیابم که بتوانیم افرادی را که دشمنان ما هستند متقاعد کنیم که حداقل به گفتگوهای دموکراتیک بپیوندند نه مخالفت با آن.
امی مردخوب: ما میخواهیم از اینکه با ما هستید بسیار سپاسگزاریم و هفته آینده پس از دور دوم انتخابات در روز یکشنبه دوباره بررسی میکنیم. آریل دورفمن نویسنده آمریکایی شیلیایی، استاد برجسته ادبیات در دانشگاه دوک است. ما به شما پیوند می دهیم op-ed in گاردین"من در تاریکی دوران پینوشه زندگی کردم. آیا شیلی به آنجا برمیگردد؟»
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا