A Δημοσκόπηση Yougov 10 Ιουλίου βρήκε πολύ σταθερή δημόσια υποστήριξη στη Γερμανία για τον ηγετικό ρόλο της κυβέρνησης Μέρκελ στην καταστροφή της ελληνικής οικονομίας.
Μόνο το 9% των Γερμανών κατηγορεί την Τρόικα –την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το ΔΝΤ– για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Το επίπεδο άγνοιας είναι ακόμη χειρότερο στη Σουηδία και τη Δανία. Μόνο το 6% και το 4% σε αυτές τις χώρες, αντίστοιχα, κατηγορούν την Τρόικα για την κρίση στην Ελλάδα.
Στη Γερμανία, το 59% κατηγορεί αποκλειστικά τις προηγούμενες και τις σημερινές ελληνικές κυβερνήσεις για την κρίση. Στη Σουηδία και τη Δανία, το 65% και το 70% αντίστοιχα, κατηγορούν αποκλειστικά τις ελληνικές κυβερνήσεις. Αυτοί οι αριθμοί είναι μια ζοφερή υπενθύμιση του πόσο αποτελεσματικά τα μέσα ενημέρωσης υπονομεύουν τη δημοκρατία.
Σκεφτείτε πώς το Der Spiegel, ένα γερμανικό μέσο ενημέρωσης, συνόψισε τα πράγματα για τους αναγνώστες του:
«Η Ελλάδα είναι κάτι περισσότερο από ένα αποτυχημένο κράτος που διέπεται από πελατειακό και νεποτισμό, μια χώρα της οποίας η οικονομία δεν έχει πολλά να προσφέρει εκτός από το ελαιόλαδο και τα beach bar… Αυτό ίσχυε ήδη πριν από πέντε χρόνια, όταν η κυβέρνηση στην Αθήνα παραδέχτηκε ότι είχε αναλάβει τρία διπλάσιο χρέος από αυτό που είχε αποκαλυφθεί προηγουμένως, μια παραδοχή που πυροδότησε την έναρξη της κρίσης του ευρώ».
Παραμερίζοντας τη συγκατάβαση και τον σχεδόν φανατισμό στο παραπάνω απόσπασμα, η «ευρωκρίση» στην πραγματικότητα πυροδοτήθηκε από μια παγκόσμια ύφεση που έπληξε το 2009. Κατέστρεψε χώρες όπως η Ισπανία, οι οποίες, σε αντίθεση με την Ελλάδα, είχε δημοσιονομικά πλεονάσματα και των οποίων οι κυβερνήσεις δεν είχαν πει ψέματα για τα οικονομικά τους. Επιπλέον, το να απαλλάσσουμε τους πιστωτές της Ελλάδας λέγοντας ότι είχαν μπερδευτεί επιτυχώς μέχρι το 2010 είναι εξωφρενικό. Οι δανειστές υποτίθεται ότι εντοπίζουν κινδύνους απάτης και κακής επένδυσης. Είναι η κοινωνικά χρήσιμη λειτουργία που υποτίθεται ότι επιτελούν.
Γίνεται χειρότερο για την ιστορία που το Der Spiegel πουλά στους αναγνώστες του. Επικίνδυνες εμπορικές ανισορροπίες εντός της Ευρωζώνης –ιδιαίτερα στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Ισπανία– είχαν δημιουργηθεί εδώ και αρκετά χρόνια πριν από την παγκόσμια ύφεση. Ο Ντιν Μπέικερ επισημαίνει ότι η ΕΚΤ ήταν υπερβολικά ανίκανος να αναλάβει δράση. Ο Μπέικερ παρατήρησε ότι «Εφόσον είναι προφανώς δυνατό να αφαιρεθούν οι συντάξεις για τις οποίες οι Έλληνες πέρασαν τη ζωή τους δουλεύοντας, μερικοί άνθρωποι μπορεί να θέλουν να μάθουν εάν είναι δυνατόν να πάρουν πίσω τις πολύ υψηλότερες συντάξεις που έλαβαν κορυφαία στελέχη της ΕΚΤ».
Οι αξιωματούχοι της ΕΚΤ δεν χρειάζεται να ανησυχούν, υπό την προϋπόθεση ότι θα παραμείνουν θωρακισμένοι από το Der Spiegel και αμέτρητα παρόμοια ευρωπαϊκά καταστήματα. Οι Έλληνες συνταξιούχοι, από την άλλη, έχουν πολλά να αντέξουν και να ανησυχήσουν.
Η απαλλαγή των πιστωτών για ό,τι συνέβη στην Ελλάδα μέχρι το 2010 είναι γελοίο, αλλά η παράβλεψη της συντριπτικής υπαιτιότητάς τους για όσα έχουν συμβεί από τότε είναι σε ένα εντελώς άλλο επίπεδο παραλογισμού.
Σύμφωνα με το Der Spiegel, «πολλά είχαν βελτιωθεί πριν αναλάβει ο Τσίπρας την κυβέρνηση, σε σημείο που τα εθνικά έσοδα είχαν τελικά υπερβεί τις δαπάνες. Αλλά η κυβέρνηση Τσίπρα χαλάρωσε το καθεστώς λιτότητας, αναστάτωσε τον επιχειρηματικό τομέα και τους καταναλωτές με αντιφατικές ανακοινώσεις και αρνήθηκε να ιδιωτικοποιήσει τις κρατικές επιχειρήσεις».
Ο κυνισμός αυτού του αποσπάσματος θα είχε εντυπωσιάσει τον Γκέμπελς. Εκτίθεται καλύτερα από ένα ενιαίο γράφημα που επεσήμανε ο Πολ Κρούγκμαν. Μπορείτε κυριολεκτικά να χαράξετε μια ευθεία γραμμή μεταξύ του ποσού της λιτότητας (περικοπή του προϋπολογισμού) που έχει επιβάλει η ελληνική κυβέρνηση τα τελευταία πέντε χρόνια (όπως διέταξε η Τρόικα) και τη βάναυση οικονομική της κατάρρευση. Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας και την κόστος των δημοσίων συντάξεων και τα δύο αυξήθηκαν δραματικά σε σχέση με το ΑΕΠ καθώς η οικονομία συρρικνώθηκε. Μια αργή ανάκαμψη είχε μόλις ξεκινήσει όταν ανέλαβε ο Τσίπρας, αλλά αυτή η ανάκαμψη έπρεπε να συμβεί χρόνια νωρίτερα σύμφωνα με την Τρόικα. Πολύ απλά, οι εντολές της Τρόικας ακολουθήθηκαν πολύ προσεκτικά και οδήγησε σε καταστροφή συγκρίσιμο με τη Μεγάλη Ύφεση. ο δημοσκοπήσεις που παρέθεσα παραπάνω δείχνουν τι καλή δουλειά έχουν κάνει τα μέσα ενημέρωσης στην Ευρώπη για να κρύψουν αυτή την απλή αλήθεια από το κοινό τους, αλλά υπάρχουν και άλλα.
Η πολύ καθυστερημένη ανάκαμψη στην Ελλάδα αναιρέθηκε από τη μοχθηρία της ΕΚΤ και όχι, όπως υποστήριξε το Der Spiegel, ο Τσίπρας που είναι στην εξουσία μόνο αρκετούς μήνες και, δεν χρειάζεται καν να πω, δεν θα μπορούσε ποτέ να λειτουργήσει με μεγάλη αυτονομία από οι Ευρωπαίοι άρχοντές του.
«Μόλις 10 ημέρες μετά τις εκλογές, η ΕΚΤ διέκοψε την κύρια πιστωτική της γραμμή προς τις ελληνικές τράπεζες, παρόλο που δεν υπήρχε προφανής λόγος να το κάνει. Λίγο αργότερα, η ΕΚΤ έθεσε ένα όριο στο πόσα δάνεια οι ελληνικές τράπεζες θα μπορούσαν να δανείσουν στην κυβέρνηση – ένα όριο που δεν είχε η προηγούμενη κυβέρνηση».
Όταν η κυβέρνηση Τσίπρα προκήρυξε δημοψήφισμα στις 5 Ιουλίου για την «προσφορά» της Τρόικας της 28ης Ιουνίου προς την Ελλάδα, η ΕΚΤ ενέτεινε την επιθετικότητά της και ουσιαστικά ανάγκασε το κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών.
Σε αντίθεση με τους ανθρώπους στη Γερμανία και τη Σουηδία, οι Έλληνες ζουν τις φρικτές συνέπειες των πολιτικών της Τρόικας και δεν μπορούσαν να προπαγανδιστούν ή να εκφοβιστούν να ψηφίσουν με τον τρόπο που απαίτησε ανοιχτά η Τρόικα.
Ο Economist υποστήριξε «Κανείς δεν πρότεινε να γίνει δημοψήφισμα σε άλλες χώρες για τη διάσωση των Ελλήνων, για τον πολύ καλό λόγο ότι ξέρουν ποια θα είναι η απάντηση».
Με άλλα λόγια, οι Ευρωπαίοι που έχουν παραπλανηθεί πλήρως σχετικά με την ελληνική κρίση και που είναι προστατευμένοι από τις συνέπειές της, είναι πρόθυμοι να υποστηρίξουν τη σκληρότητα των κυβερνήσεών τους προς τους Έλληνες. Γερμανοί αξιωματούχοι έχουν καυχήθηκε ανοιχτά για το πόσο καλά προστατεύεται η οικονομία της από την κατάρρευση στην Ελλάδα – δεν είναι κενό καύχημα δεδομένης της πραγματικότητας των τελευταίων ετών. Οι άνθρωποι που πιστεύουν στη δημοκρατία υποθέτουν ότι δίνει στους ψηφοφόρους τη μεγαλύτερη επιρροή στις αποφάσεις που τους επηρεάζουν περισσότερο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κανείς δεν θα υποστήριζε ότι οι πολίτες της Αθήνας εκλέγουν τον δήμαρχο του Βερολίνου και αγνοούν περιφρονητικά τη γνώμη των Βερολινέζων. Όποιος ισχυρίζεται ότι η Γερμανία και οι σύμμαχοί της ενεργούν με δημοκρατική νομιμότητα στην Ελλάδα, υποστηρίζουν αυτού του είδους τις ανοησίες.
Στο ίδιο άρθρο, ο Economist υποστήριξε επίσης ότι οι γερμανικές τράπεζες δεν έχουν διασωθεί από την Τρόικα: «αν μόνο οι τράπεζες ήταν οι πιστωτές, το όλο θέμα μπορεί να ήταν πιο εύκολο να αντιμετωπιστεί. Επιστρέψτε στη συμφωνία του 2012. Οι πιστωτές του ιδιωτικού τομέα (οι τράπεζες) αναγκάστηκαν να κάνουν διαγραφή 50%…»
Όπως τόνισε ο Jerome Roos, τα προγράμματα διάσωσης ξεκίνησαν το 2010, όχι το 2012 όπως προσποιείται ο Economist, και ακόμη και οικονομολόγοι του ΔΝΤ δήλωσαν ότι τα προγράμματα διάσωσης του 2010 «χρήστησαν μόνο στην καθυστέρηση της αναδιάρθρωσης του χρέους και επέτρεψαν σε πολλούς ιδιώτες πιστωτές να δραπετεύσουν… αφήνοντας τους φορολογούμενους και τον επίσημο τομέα στο γάντζο».
Οι αξιοπρεπείς άνθρωποι στη Γερμανία και αλλού στην Ευρώπη που θέλουν να λογοδοτήσουν από την Τρόικα και να ανακουφίσουν τα δεινά στην Ελλάδα δεν πρέπει να υποτιμούν την δύσκολη μάχη που αντιμετωπίζουν ενάντια στα μέσα ενημέρωσης στο εσωτερικό.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά