Όλοι γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές ιδεολογίες σχετικά με τον σωστό ρόλο της κυβέρνησης. Μερικοί άνθρωποι, που τείνουν να μένουν εκτός κέντρου, πιστεύουν ότι ο ρόλος της κυβέρνησης είναι να προσπαθεί να προάγει το γενικό καλό, παρέχοντας βασικές υπηρεσίες, προστατεύοντας τους φτωχούς και τους ασθενείς και διασφαλίζοντας μια οικονομία που λειτουργεί καλά. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν άλλοι, που συνήθως τοποθετούνται δεξιά στο κέντρο, που πιστεύουν ότι ο σωστός ρόλος της κυβέρνησης είναι να αναδιανέμει όσο το δυνατόν περισσότερο εισόδημα στους πλούσιους.
Αυτές οι ανταγωνιστικές απόψεις της κυβέρνησης έρχονται στο προσκήνιο στη συζήτηση για τη μεταρρύθμιση της εθνικής υγειονομικής περίθαλψης. Όσοι πιστεύουν ότι ο ρόλος της κυβέρνησης είναι να υπηρετεί το δημόσιο καλό είναι πιθανό να ευνοήσουν κάποια μορφή καθολικής ιατρικής περίθαλψης. Ένα τέτοιο σύστημα θα εξοικονομούσε σχεδόν σίγουρα ένα τεράστιο ποσό σε διοικητικό κόστος σε επίπεδο ασφαλιστών, παρόχων και κρατικής εποπτείας.
Οι ιδιωτικοί ασφαλιστές ξοδεύουν περισσότερο από το 15 τοις εκατό των χρημάτων που εισπράττουν σε ασφάλιστρα σε διοικητικά έξοδα. Αντίθετα, η Medicare ξοδεύει περίπου το 2 τοις εκατό. Μέρος των διοικητικών εξόδων των ασφαλιστών πηγαίνει στο μάρκετινγκ – μια δαπάνη που θα ήταν περιττή σε ένα καθολικό σύστημα Medicare.
Ο άλλος σημαντικός παράγοντας που οδηγεί στο διοικητικό κόστος με τους ιδιωτικούς ασφαλιστές σχετίζεται με τις προσπάθειές τους να παίξουν το σύστημα. Το gaming είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποκομίσετε κέρδη στο τρέχον σύστημα. Εάν οι ασφαλιστές μπορούν να βρουν αποτελεσματικούς μηχανισμούς είτε για να αποτρέψουν τους ασθενείς από την ασφάλιση είτε για να βρουν τρόπους να αρνηθούν την κάλυψη για ακριβή περίθαλψη, τότε θα έχουν μεγάλα κέρδη. Φυσικά, οι ασφαλιστές που μεγιστοποιούν το κέρδος θα αφιερώσουν επομένως σημαντικούς πόρους στην προσπάθεια αποφυγής τρόπων παροχής υγειονομικής περίθαλψης σε άτομα που τη χρειάζονται.
Σε επίπεδο παρόχων, το ευρύ φάσμα διαφορετικών μορφών και πολιτικών απασχολεί εκατοντάδες χιλιάδες άτομα σε διοικητικές θέσεις σε νοσοκομεία, ιατρεία, γηροκομεία και άλλους παρόχους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι συχνά αρκετά έμπειροι στο να συναλλάσσονται με διάφορους ασφαλιστές, κάτι που είναι μια σημαντική ικανότητα στο τρέχον σύστημά μας, αλλά μια εργασία που θα εξαφανιζόταν αν είχαμε ένα καθολικό σύστημα Medicare.
Τέλος, η πολιτειακή και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση πρέπει να αφιερώσουν σημαντικούς πόρους για την εποπτεία για την αστυνόμευση της πρακτικής των ασφαλιστών. Οι εποπτικές υπηρεσίες είναι απαραίτητες για τον περιορισμό της κατάχρησης. Αυτό το έργο θα ήταν πολύ πιο απλό αν δεν υπήρχαν εταιρείες που θα μπορούσαν να επωφεληθούν αποτρέποντας τους ανθρώπους να λάβουν την απαραίτητη φροντίδα.
Ενώ κατ' αρχήν θα μπορούσαμε να στραφούμε σε ένα καθολικό σύστημα Medicare αμέσως, αυτό θα ήταν ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο πολιτικά και θα παρουσίαζε επίσης ορισμένα σοβαρά πρακτικά προβλήματα. Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του, ο Πρόεδρος Ομπάμα πρότεινε κάτι πολύ πιο μετριοπαθές: να δοθεί στους εργοδότες και στα άτομα την επιλογή να αγοράσουν ένα δημόσιο πρόγραμμα τύπου Medicare. Σύμφωνα με αυτό το σύστημα, εάν οι άνθρωποι είναι ευχαριστημένοι με την τρέχουσα ασφάλιση υγειονομικής περίθαλψης, θα έχουν τη δυνατότητα να τη διατηρήσουν. Ωστόσο, εάν αποφάσιζαν ότι το σχέδιο που προσέφερε η κυβέρνηση ήταν καλύτερο, θα μπορούσαν να το αγοράσουν.
Σε αυτή την κατάσταση, οι ασφαλιστές θα ανταγωνίζονταν το κυβερνητικό σχέδιο στην αγορά. Εάν οι ιδιωτικοί ασφαλιστές μπορούσαν να προσφέρουν ασφάλιση υγείας που να παρέχει καλύτερη κάλυψη ή να χρεώνει λιγότερο, τότε οι άνθρωποι θα έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν ένα ιδιωτικό πρόγραμμα. Φυσικά, η κυβέρνηση θα ρύθμιζε επίσης την αγορά, έτσι ώστε οι ιδιωτικοί ασφαλιστές να μην μπορούν να επιλέξουν τον δρόμο προς την κερδοφορία τους, ασφαλίζοντας μόνο υγιείς ανθρώπους και απορρίπτοντάς τους όταν αρρωσταίνουν.
Ο ασφαλιστικός κλάδος ήδη αναγνωρίζει ότι θα χάσει σε αυτού του είδους τον ανταγωνισμό. Ένα κυβερνητικό σχέδιο θα είναι πιο αποτελεσματικό. Το γνωρίζουμε ήδη με βάση την εμπειρία με το Medicare. Όταν οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες ανταγωνίζονται δίπλα-δίπλα το παραδοσιακό κυβερνητικό σχέδιο Medicare, ελλείψει κρατικών επιδοτήσεων, η συντριπτική πλειοψηφία των δικαιούχων επέλεξε να ακολουθήσει το παραδοσιακό σχέδιο Medicare.
Αυτός είναι ο λόγος που οι ασφαλιστές φωνάζουν ότι δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν τον «αθέμιτο» ανταγωνισμό από κυβερνητικό σχέδιο. Όμως, το παράπονό τους θα πρέπει να είναι όλη η υποστήριξη που χρειάζεται το κοινό για να υποστηρίξει ένα δημόσιο σχέδιο τύπου Medicare. Το δημόσιο σχέδιο θα είναι φθηνότερο και καλύτερο από αυτό που έχουν να προσφέρουν οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Γιατί να μην έχει το κοινό αυτή την επιλογή;
Όλοι γνωρίζουμε ότι τα στελέχη του ασφαλιστικού κλάδου και οι μέτοχοι της εταιρείας θέλουν να βγάλουν πολλά χρήματα, αλλά ίσως πρέπει να προσπαθήσουν να βρουν έναν κλάδο στον οποίο μπορούν να ανταγωνιστούν. Εάν η κυβέρνηση μπορεί να παρέχει καλύτερη και φθηνότερη ασφάλιση υγείας, τότε γιατί χρειαζόμαστε ιδιωτικούς ασφαλιστές;
— Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 9 Μαρτίου 2009 από την Truthout.
________________________________________
Ο Dean Baker είναι συνδιευθυντής του Κέντρου Οικονομικής και Πολιτικής Έρευνας (CEPR). Είναι ο συγγραφέας του Plunder and Blunder: The Rise and Fall of the Bubble Economy. Έχει επίσης ένα blog στην American Prospect, «Beat the Press», όπου συζητά για την κάλυψη των οικονομικών ζητημάτων από τα μέσα ενημέρωσης.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά