Een enorme flits, een paddestoelwolk, duizenden doden. We winnen!
Kernwapens zullen niet verdwijnen, vertellen de cynici – de wanhopige zielen – ons. Je kunt de geest niet terug in de fles stoppen. Je kunt niet, zoals generaal James E. Cartwright, voormalig hoofd van het Amerikaanse Strategische Commando, het ooit uitdrukte, ‘kernwapens ongedaan maken’. Dus blijkbaar zitten we eraan vast totdat de “grote oeps” plaatsvinden en de mensheid uitsterft. Tot dan: moderniseren, moderniseren, moderniseren. Bedreigen, bedreigen, bedreigen
David Barash en Ward Wilson beweren dat dit volkomen onwaar is: we zitten niet ‘vast’ aan kernwapens, net zo min als we vastzitten aan verouderde en ineffectieve technologie van welke soort dan ook, waarbij we er botweg op wijzen: ‘Waardeloze ideeën hoeven niet te worden vergeten in om te worden verlaten.”
“Nutteloze, gevaarlijke of ouderwetse technologie hoeft niet te verdwijnen. Zodra iets niet langer nuttig is, wordt het zonder pardon en terecht genegeerd.”
Dit is een geldige en significante uitdaging voor het cynisme van zoveel mensen, een valkuil waar je gemakkelijk in kunt trappen. Kernwapens zullen uiteindelijk de kant van de penny-farthing (enorme voorwiel) fiets opgaan, aldus de auteurs. De mensheid is in staat om eenvoudigweg voorbij deze waardeloze technologie te stappen – en uiteindelijk zal dat ook gebeuren. De geest heeft niet de macht om dit te stoppen. Prijs de Heer.
Het overstijgen van cynisme is de eerste stap in het visualiseren van verandering, maar het visualiseren van verandering is niet hetzelfde als het creëren ervan. De volgende stap in het proces is nauwelijks een kwestie van “betere technologie” – dat wil zeggen, een beter (minder radioactief?) middel om de vijand te doden. De volgende stap houdt een verandering in het collectieve bewustzijn van de mensheid in. Voor zover ik weet, zitten we gevangen – op gruwelijke wijze gevangen – in de psychologie van een verdeelde planeet met grenzen. Sociaal wetenschapper Charles Tilly zei het ooit met verbluffende eenvoud: ‘Oorlog maakte de staat en de staat maakte oorlog.’
Het menselijk ras knuffelt met het concept van ‘staatssoevereiniteit’. Het is het fundamentele recht van de 193 nationale entiteiten die hun specifieke deel van de planeet Aarde hebben opgeëist – en ik begrijp het gedeelte van de “soevereiniteit” zeker. Wie wil zijn of haar eigen levensbeslissingen niet nemen? Maar het ‘staats’-gedeelte? Het zit vol paradoxen en tegenstrijdigheden, om nog maar te zwijgen van de duistere toestemming om je op je slechtst te gedragen. Het militarisme dat de nucleaire geest aanbidt zou niet kunnen bestaan zonder staatssoevereiniteit.
Voor mij is de vraag die op dit moment cruciaal moet worden gesteld deze: wat is ons alternatief voor het nationalisme, dat momenteel aanspraak maakt op vrije heerschappij op de planeet? En het nationalisme schrijdt voort met een dodelijke branie – vooral het nucleair bewapende nationalisme. Bijvoorbeeld, als DeAssociated Press onlangs gerapporteerd:
President Vladimir Poetin zei woensdag dat Rusland bereid is kernwapens te gebruiken als zijn soevereiniteit of onafhankelijkheid wordt bedreigd. Hij gaf een nieuwe botte waarschuwing aan het Westen, slechts enkele dagen voor de verkiezingen waarin hij vrijwel zeker nog een termijn van zes jaar zal veiligstellen.
Of hier The Times van IsraëlMinister van Erfgoed Amichai Eliyahu zei zondag dat een van Israëls opties in de oorlog tegen Hamas zou kunnen zijn het laten vallen van een atoombom op het land. Gaza Strip…"
Pluk! Het werk afmaken!
En dan is er natuurlijk nog de mondiale goede kerel: de VS! VS! – het initiatief nemen om vrede in de wereld te brengen waar en hoe dan ook: door bijvoorbeeld ‘soevereiniteit’ op te eisen (zou je kunnen zeggen) over de nationale belangen van Zuid-Korea en te verklaren Simone Chun zet het op Truthout, een “nieuwe Koude Oorlog met China” en het implementeren van een “enorme uitbreiding van de provocerende, door de VS geleide militaire oefeningen op het Koreaanse schiereiland.”
Wauw, een nieuwe Koude Oorlog! Meer dan 300,000 Zuid-Koreaanse troepen en 10,000 Amerikaanse troepen hebben in een reeks oorlogsspelletjes die bekend staan als ‘Freedom Shield 2024’ talloze veldmanoeuvres uitgevoerd, waaronder bombardementen, aan de Noord-Koreaanse grens.
Chun schrijft: “De gecombineerde strijdkrachten van de Verenigde Staten Korea (USFK) en Zuid-Korea overschaduwen veruit die van Noord-Korea, waarvan het volledige militaire budget 1.47 miljard dollar bedraagt, vergeleken met dat van Zuid-Korea met 43.1 miljard dollar, om nog maar te zwijgen van dat van de VS met 816.7 miljard dollar. miljard…"
“De VS gebruiken Noord-Korea als voorwendsel voor hun nieuwe Koude Oorlog tegen China,” vervolgt ze, “en zijn, met hun controle over 40% van de nucleaire voorraad in de wereld, zelfs bereid een nucleaire oorlog te riskeren om hun geopolitieke doelstellingen te bevorderen. .”
En zij citeert Noam Chomsky die de flagrante onverschilligheid van het land tegenover dit risico aan de orde stelt en erop wijst dat “de Verenigde Staten altijd met vuur spelen.”
Hoe zorgen we ervoor dat het stopt?
We leven in een zelfverklaarde democratie, maar wij, het volk, zijn hier niet degenen met echt gezag. Degenen die de show runnen lijken in wezen blind voor de gevolgen van militarisme, oorlog en, in godsnaam, kernwapens. Macht hebben betekent het vermogen hebben om te dreigen – en, indien nodig, cause-schade… buiten hun door God gesanctioneerde grenzen, natuurlijk (afgezien van de waarschijnlijke gevolgen die geen grenzen kennen).
Als Tilly gelijk heeft – als ‘de oorlog de staat heeft gemaakt en de staat oorlog heeft gemaakt’ – dan is de staat, zoals die momenteel wordt waargenomen, althans door degenen die bezeten zijn van militaire macht, het probleem. Dit wetende is het begin… maar waarvan? Overleven betekent een antwoord vinden.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren