In talloze interviews, in persoonlijke brieven, in persoonlijke gesprekken beginnen de vragen die mij steeds worden gesteld steeds meer op elkaar te lijken: “Nu het duidelijk is dat het Westen klaar en bereid is om alles te vernietigen wat in de weg staat naar de totale overheersing van de planeet, wat kan er nog gedaan worden?”
Sommigen zeggen: 'Niets'. Er zijn genoeg ontmoedigde, bange stemmen van mensen die het al volledig hebben opgegeven en tot de conclusie zijn gekomen dat het rijk te machtig, te vastberaden en daarom niet te stoppen is.
Anderen bidden. En er zijn er ook die al hun vertrouwen stellen in die paar dapperen die 'nog steeds vechten'.
Hopeloosheid, angst en defaitisme – dit is hoe het rijk wil dat je je voelt.
Niet doen! De nederlaag wordt alleen doelbewust gecodeerd in de propaganda die door het Westen wordt verspreid. In werkelijkheid gaat er niets verloren.
Omdat ik over de hele wereld werk, word ik steeds optimistischer. Mensen in het Midden-Oosten, in Afrika en in veel delen van Azië worden nu wakker. De mensen in Latijns-Amerika zijn lang geleden wakker geworden – ze zijn alert en waakzaam!
Dit zijn eigenlijk werkelijk adembenemende momenten in onze menselijke geschiedenis. Maar niets is gratis. Om de wereld te redden zullen we nog steeds pal moeten staan tegen het neokolonialisme en al die krankzinnige propaganda die voortdurend door het Westen wordt verspreid. We zullen vastberaden en sterk moeten zijn. Als dat zo is, zal dit niet het einde zijn, maar het begin!
Als we alleen maar zeuren, zal alles natuurlijk naar de hel gaan en in de schoot van de heersers van de wereld vallen.
***
Ik denk eigenlijk, en ik heb het zo vaak gezegd en geschreven, dat er op dit moment absoluut geen reden is voor nihilisme.
Die donkere dagen van zo’n twintig jaar geleden, van ontmoediging en somberheid, zijn voorbij. Het tijdperk van de monsters als Reagan en Thatcher, de decennia na Reagan en na Thatcher, van de jaren van Bush, van de jaren van Jeltsin, de jaren vóór Chavez, de jaren vóór Morales: zijn allemaal voorbij!
Dit is een nieuwe realiteit, en in veel delen van de planeet is het een hele mooie!
Natuurlijk is het grootste deel van de wereld nog steeds buitengewoon lelijk, lijdt het pijn en wordt het geregeerd door meedogenloze misdadigers, hypocrieten en zelfs door massamoordenaars. Natuurlijk heeft het Westen zichzelf niet hervormd en heeft het zijn ambitie om de planeet te domineren nooit opgegeven. Natuurlijk sterven er nog steeds miljoenen onschuldige mensen, en de planeet wordt geplunderd door een stel gedegenereerde idioten die behoren tot de nieuwe religie die 'marktfundamentalisme' wordt genoemd... terwijl dit wordt geschreven.
Natuurlijk worden de propaganda- en hersenspoelcampagnes uit Noord-Amerika en Europa gevaarlijk intensiever. Natuurlijk is het niet ‘het einde van de geschiedenis’, maar ‘het einde van de democratie’ zoals we dat altijd hebben ervaren…
De democratie is totaal ontvoerd, geperverteerd en vernederd door de meest cynische manipulaties uit Washington, Londen en Parijs. Het heeft niets te maken met de 'heerschappij van het volk', noch met het in een kartonnen doos stoppen van een stukje papier om een volkomen onwettig 'meerpartijenstelsel' (echt meerpartijenstelsel?) te legitimeren.
En natuurlijk, als er geen vastberaden verzet of verdediging is van de fundamentele waarden waarop de mensheid is gebaseerd, zal er binnenkort niets anders zijn dan absolute slavernij, marktfundamentalisme, kortom een samenleving die veel weerzinwekkender is dan Orwell of Huxley zich ooit hadden kunnen voorstellen.
***
Het goede nieuws is: er is weerstand!
En er zijn mensen die pal staan en vechten voor het voortbestaan van de mensheid.
Maar net zo belangrijk, of zelfs nog belangrijker, is het feit dat er nu ook verschillende landen zijn die vastbesloten zijn om niet toe te staan dat dit neo-nazi-Europese en Noord-Amerikaanse systeem de wereld verstikt.
Deze landen zijn niet 'perfect', zoals niets op deze aarde dat is. Maar ze zijn historisch gezien vreedzaam, ook al zijn ze vervuild door de meedogenloze desinformatiecampagne van de mondiale massamedia. En ze zijn allemaal, zonder uitzondering, veel meer geïnteresseerd in het welzijn van de mensheid dan in religieuze concepten die verbonden zijn aan zakelijke doctrines of wereldheerschappij.
Deze landen hebben allemaal een verschillende geschiedenis en verschillende economische en politieke systemen, maar ze zijn allemaal fundamenteel tegen het westerse neokolonialisme en imperialisme. Het is onnodig om te zeggen dat ze er in het verleden allemaal enorm onder hebben geleden, dus ze weten waar ze tegen vechten.
Ik heb het over Cuba en Venezuela, Bolivia en Ecuador, Uruguay, China, Rusland, Eritrea, Vietnam, Zimbabwe, Iran en vele andere landen op onze prachtige en diverse planeet.
Stuk voor stuk zijn ze in het verleden aangevallen, door Europa of de Verenigde Staten, of door beide.
China, een van de oudste en grootste naties op aarde, werd bedrogen, bezet en verdeeld; geplunderd... Barbaarse Franse hordes plunderden de culturele schatten, terwijl de Britten de steden en zelfs hele gebieden koloniseerden.
Symbolisch gezien plunderden de indringers, zoals vastgelegd, zelfs Chinese culturele schatten. Zoals geschreven in 'The Telegraph': er zijn Chinese artefacten, "1.5 miljoen artefacten... in musea en collecties in heel Europa en Amerika, waaronder het British Museum en het Victoria & Albert Museum in Londen."
Het Westen heeft zich bemoeid met de interne aangelegenheden van China, door zijn 'oppositie' te financieren, op te leiden en zelfs te bewapenen. Het verhaal over Tibet, evenals de overwegend internationalistische benadering van Afrika (ik heb honderden Afrikaanse mensen ter plaatse geïnterviewd, in een twintigtal landen, en de meesten van hen waren geschokt door het westerse anti-Chinese verhaal), is totaal ontvoerd door de propagandisten in Londen en Washington. Het land is bij diverse gelegenheden tegengewerkt en geprovoceerd, terwijl de buurlanden zich keer op keer kunstmatig tegen het land hebben verzet.
De buitensporige provocerende militaire acties van de VS, Japan en Zuid-Korea tegen China en Noord-Korea brengen de wereld voortdurend ergens dicht bij de Derde Wereldoorlog, zoals mij is verteld door de meeste vooraanstaande academici die gespecialiseerd zijn in de regio, waaronder veel van degenen uit het westen. Europa of de Verenigde Staten zouden nooit ook maar één procent tolereren van waar zij China, Rusland en andere landen aan onderwerpen, met dodelijke regelmaat.
Is er een rationele, historische reden waarom de wereld bang zou moeten zijn voor China, Noord-Korea of Vietnam? Natuurlijk niet! Behalve dat de wereld voortdurend wordt gebombardeerd door een ‘religieuze’ en onmogelijk te bewijzen demagogie, die China (niet het Westen!) als de ware agressor beschrijft.
Het historische en hedendaagse geweld tegen Rusland is zelfs nog extremer. In de recente geschiedenis heeft het Westen Rusland bij talloze gelegenheden openlijk aangevallen. Om maar een paar van de meest dodelijke te noemen: de Eerste Wereldoorlog, evenals verschillende invallen tegen de jonge Sovjetstaat door de Fransen, Tsjechen en anderen. Volgens het BBC Rusland-profiel:
“In Noord-Rusland veroverden Britse, Franse en Amerikaanse troepen Moermansk en Archangel tot 1919, terwijl ze in het Russische Verre Oosten Vladivostok bezetten.”
De Tweede Wereldoorlog maakte een einde aan de levens van twintig miljoen Sovjetburgers, die uiteindelijk het nazisme versloegen en nog eens honderden miljoenen mensen wereldwijd van de definitieve vernietiging behoedden.
Hoewel de Sovjet-Unie het grootste deel van de bevrijdingsstrijd in de strijd tegen het westerse kolonialisme steunde, heeft zij West-Europa noch de Verenigde Staten nooit rechtstreeks aangevallen.
Uiteindelijk werd de Sovjet-Unie in 1979 betrokken bij het Afghaanse conflict en was zij financieel en mentaal uitgeput, precies in overeenstemming met het plan van Zbigniew Brzesinski. Zoals mij onlangs in de stad Charkov werd verteld door een Oekraïense politieke analist, Alexandr Oleinik:
“De essentie van wat er nu gebeurt is gebaseerd op de doctrine van de Verenigde Staten, die één belangrijk doel heeft: eerst de Sovjet-Unie en daarna Rusland van de wereld wegvagen, ongeacht de vorm ervan; Of het nu socialistisch of kapitalistisch is… Zoals bekend werden deze doelen al begin jaren tachtig gedefinieerd door Zbigniew Brzezinski in zijn rapport aan het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, getiteld: “Game Plan: A Geostrategic Framework for the Conduct of the US-Sovjet Wedstrijd."
Maar het is Rusland, en niet de VS, Groot-Brittannië of Frankrijk, dat door de westerse propaganda voortdurend als agressor wordt gedefinieerd! Er worden geen feiten gegeven, behalve veel pseudo-feiten over de Oekraïense hongersnood, die deze auteur van plan is opnieuw te bekijken uit zijn eerdere essays, samen met de andere ‘belangrijkste pijlers van de westerse anticommunistische propaganda’ – de Chinese hongersnood en de hongersnood in Oekraïne. Cambodjaans bloedvergieten (beide veroorzaakt door het imperialisme – door de VS en Japan), maar over deze onderwerpen iets later dit jaar.
Kunnen al deze wrede leugens en manipulaties worden gecreëerd, juist omdat Rusland altijd tegen het westerse imperialisme heeft gevochten?
En hoe zit het met de wereld? Vraag het maar aan mensen uit het Midden-Oosten, Latijns-Amerika en Afrika: velen zien zowel Rusland als China als twee reuzen, twee helden, niet als ‘agressors’.
Iran: Is er een land (behalve Cuba en Rusland misschien) dat meer heeft geleden onder de westerse terreur dan deze oude culturele grootmacht?
Iran is meedogenloos gehavend! De democratisch gekozen premier Mohammad Mosaddegh, een echte patriot die grote sociale veranderingen in zijn land teweegbracht, werd in 6 door een door de CIA en MI1953 georganiseerde staatsgreep omvergeworpen. In het Westen wordt dit zelfs niet ontkend. De New York Times berichtte in 2000 (“The CIA In Iran”) over dit feit en noemde de operatie een ‘succes’, waarbij ze ‘ongelukken’ betreurde:
“De geheime geschiedenis van de geheime operatie van de Central Intelligence Agency om de Iraanse regering in 1953 omver te werpen, biedt een kijkje in de richting van hoe de dienst succes boekte, ondanks een reeks ongelukken die de oorspronkelijke plannen ontspoorden.”
Het Westen verwende en steunde vervolgens zijn wrede implantaat, de sjah; zijn martelkamers, verkrachtingen, politieke moorden en verdwijningen. En het bewapende en conditioneerde Irak, dat onder zijn nauwe bondgenoot stond – Saddam Hoessein – die in 1987 Iran binnenviel en een beestachtige oorlog ontketende die tussen de 500,000 en 1.5 miljoen mensenlevens kostte (historici kunnen het nog steeds niet eens worden over de exacte aantallen).
Iran heeft Europa of de Verenigde Staten uiteraard nooit aangevallen, maar ons wordt verteld dat we bang moeten zijn voor zijn 'potentiële nucleaire vermogen'! Natuurlijk deed het iets veel 'verschrikkelijkers' in de ogen van het Westen; onder Mosaddegh durfde het zijn oliereserves te nationaliseren. Daarvoor moesten miljoenen mensen sterven.
Ik weet niet hoe het met anderen zit, maar als ik terugkijk op de geschiedenis van onze planeet, zou ik me rustiger voelen als Iran kernwapens zou hebben, dan wanneer ik zeker weet dat Groot-Brittannië, Frankrijk of de VS tot de meest agressieve landen behoren. op aarde, heb ze ook daadwerkelijk.
En Cuba! Moordcomplotten tegen de president, het bombarderen van een passagiersvliegtuig, het bombarderen van restaurants en hotels, een directe invasie, een krankzinnig embargo en zelfs pogingen om droogte te veroorzaken en de gewassen te vergiftigen, om nog maar te zwijgen van de directe financiering van de ‘dissidenten’. '! Het Westen, voornamelijk geleid door de Verenigde Staten, heeft Cuba dat allemaal aangedaan. En dat gebeurde volkomen straffeloos.
Dit alles omdat Cuba al tientallen jaren strijdt tegen het imperialisme en kolonialisme in Afrika, omdat het hielp Namibië en Angola te bevrijden, en Congo probeerde te bevrijden; omdat het zijn artsen naar de armste delen van de wereld heeft gestuurd, omdat het een symbool is geworden van verzet tegen het westerse fascisme…
Zijn we allemaal bang voor Cuba? Handen omhoog wie is! Ik ben serieus.
Ik kan doorgaan, over Venezuela en Bolivia, over Chili, zelfs Brazilië. Maar deze keer wil ik slechts een relatief korte boodschap sturen: laten we voor één keer, voor een paar minuten, onze geest 'censureren' tegen alle propaganda die uit het Westen komt. En laten we, op basis van de geschiedenis en het gezonde verstand, een heel logische vraag stellen: “Zou het niet beter zijn om een kans te geven aan de landen die zich nu tegen het Rijk verzetten?”
We lieten Europa, de Verenigde Staten en hun religieuze marktfundamentalisten vele eeuwen lang de wereld regeren, en honderden miljoenen mensen verdwenen. Laten we even een blik werpen op de kaart van de wereld, zoals die er aan het begin van de 20e eeuw uitzag. Begrijpen we het punt? Alles gekoloniseerd door Europa, allemaal verdeeld, in de war en tot slaaf gemaakt.
Laten we iets anders proberen. Laten we ons allemaal aansluiten bij de strijd tegen het nazisme en het imperialisme. Laten we het in ieder geval proberen!
***
Langzaam maar zeker slaan niet-westerse landen de handen ineen: Rusland en Latijns-Amerika, China en Latijns-Amerika (ja, het was China dat Cuba redde en redde, toen die verraderlijke alcoholist Jeltsin bezig was zijn land en de wereld te vernietigen, terwijl en tegelijkertijd directe westerse dictaten overnemen). Rusland en China komen dichter bij elkaar, terwijl Rusland verklaarde dat het Iran zou steunen en verdedigen, indien nodig. Venezuela en Iran zijn, ondanks hun culturele en sociale verschillen, nu zo dichtbij mogelijk, net als landen als Brazilië en China.
De wereld verandert.
Er zijn nieuwe en krachtige media ontstaan, die de wereld beschermen tegen de eenzijdige westerse indoctrinatie en geweldige alternatieven bieden:
'TeleSur' in Venezuela (waar we meedogenloos en trots voor inzetten!). Druk op TV. RT! En er is zelfs cameratoezicht van China, al moet het land zijn 'verlegenheid' nog kwijt.
Al deze nieuwe en krachtige media worden gelezen, bekeken en vertrouwd door tientallen miljoenen mensen die verstoken zijn van eerlijke berichtgeving en anti-imperialistische standpunten! Deze mediakanalen staan nu sterk en stevig overeind, naast de verschillende grote oppositionele publicaties in het Westen (voornamelijk in Noord-Amerika, heel weinig in Europa) zoals Counterpunch, Global Research en Znet.
***
Publieke ongehoorzaamheid en ‘Occupy Wall Street’ zullen de wereld beslist niet redden.
Hele landen, groot en sterk, zullen erbij betrokken moeten worden.
Er mag geen sprake zijn van verzoening. Als het rijk zijn torpedobootjagers en militaire bases in de buurt van Rusland, China, Iran of Venezuela durft te plaatsen, moeten deze landen hetzelfde doen. En ze doen het, en ze zullen het doen.
Het Westen gedraagt zich steeds meer als een nazi-entiteit, en men houdt geen ‘vreedzame protesten’ voor de Reichstag, wanneer de vlammen de wereld verteren, wanneer miljoenen worden vermoord!
Dergelijke protesten zullen alleen worden getolereerd zolang ze niet effectief zijn, maar op het moment dat ze echt gevaarlijk worden voor het imperium, zullen ze worden verpletterd. Zoals ze waren!
Ik ben ook van mening dat de interne oppositie in Europa en de Verenigde Staten moet ophouden zo kieskeurig te zijn en zuiverheid en perfectie te eisen van de landen die strijden tegen hun eigen nazi-heersers, het systeem en het rijk. Het is niet het moment om te kieskeurig te zijn.
De verzetskrachten zijn divers, niet altijd ideaal en naar ieders smaak, maar ze redden al miljoenen mensenlevens.
Laten we eerst de westerse agressie, het imperialisme en het neokolonialisme een halt toeroepen, en laten we pas daarna onze meningsverschillen bijleggen en de ideologische weg voorwaarts bepalen voor de progressieve krachten op deze planeet.
Tot dan, naar de barricades, naar de slagschepen en naar de televisiestations en tijdschriften!
Natuurlijk gaan we winnen, maar daar zijn wel wat ballen en eierstokken voor nodig, zoals ze in Latijns-Amerika zeggen!
Andre Vltchek is romanschrijver, filmmaker en onderzoeksjournalist. Hij heeft oorlogen en conflicten in tientallen landen verslagen. Zijn discussie met Noam Chomsky over het westerse terrorisme wordt nu gedrukt. Zijn veelgeprezen politieke roman Point of No Return is nu opnieuw uitgegeven en beschikbaar. Oceanië is zijn boek over het westerse imperialisme in de Stille Zuidzee. Zijn provocerende boek over post-Soeharto Indonesië en het marktfundamentalistische model heet ‘Indonesia – The Archipelago of Fear’. Hij heeft zojuist de documentaire ‘Rwanda Gambit’ voltooid, over de Rwandese geschiedenis en de plundering van DR Congo. Na vele jaren in Latijns-Amerika en Oceanië te hebben gewoond, woont en werkt Vltchek momenteel in Oost-Azië en Afrika. Hij is te bereiken via zijn website of zijn Twitter.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren