Ik heb een opwindende week doorgebracht midden in de Leraren in Los Angeles staken– de eerste staking in dertig jaar door de op een na grootste lerarenvakbond van het land.
Natuurlijk stonden lonen en uitkeringen centraal in de strijd van de leraren. Maar zoals bij veel succesvolle stakingen ging het bij hen om iets groters: dat het district moest investeren in openbaar onderwijs als een publiek goed, in plaats van scholen van hun waarde te ontdoen en ze als onderdelen te verkopen.
En omdat de vakbond de verwachtingen van de arbeiders over wat ze konden winnen had verhoogd, werden de leden geïnspireerd en gemotiveerd om te vechten.
Ze organiseerden zichzelf school voor school, werkplek voor werkplek. In een stad waar regen zelden voorkomt, trotseerden ze een week vol stortbuien en kwamen elke dag in grotere aantallen naar rally's.
LANG KOMT
Deze staking liet lang op zich wachten. Het is twintig jaar geleden dat sommige van deze zelfde leraren voor het eerst een caucus begonnen op te bouwen om United Teachers Los Angeles te transformeren in de geest van andere hervormingsbewegingen waarover ze hadden gelezen in Arbeidsnotities, inclusief Teamsters voor een Democratische Unie.
Zoals velen in ons netwerk zwommen ze tegen de stroom in toen de vakbonden hun focus vernauwden en probeerden in leven te blijven door risico's te vermijden. De hervormers wilden in plaats daarvan dat hun vakbond een hoger doel zou bereiken, om macht op de werkvloer en in de grotere gemeenschap op te bouwen.
Ze wonnen officiersposities en verloren ze weer, hadden successen en struikelblokken, leerden en hergroepeerden zich – zoals dat vaak gaat bij het organiseren.
Vervolgens staken leraren uit Chicago in 2012 door het hele land het vuur aan met hun staking voor ‘de scholen die Chicago-studenten verdienen’. Leraren in LA begonnen hun eigen campagne ‘scholen die onze studenten verdienen’. Ze hadden voor, tijdens en na die staking contact met hun tegenhangers in Chicago – die in veel opzichten een model voor deze staking werd.
Samen met Labour Notes hielpen beide groepen bij het opzetten van een levendig nationaal netwerk, United Caucuses of Rank-and-File Educators, waar docenten ervaringen delen en strategieën bespreken. Tegenwoordig omvat dat netwerk vakbonden en caucuses over het hele land.
In 2014 de Union Power caucus won het leiderschap van UTLA. Ze hadden een visie van strijden voor betere scholen en hun krachten bundelen met ouders om de confrontatie aan te gaan met de miljardair-privatiseerders. Toen ze eenmaal aan de macht waren, hebben ze vier jaar besteed aan het opbouwen van leiders op elke school en op elke werkplek.
De resultaten spraken voor zich toen 1,000 leden opdaagden voor een bijeenkomst ter voorbereiding van de staking; toen 50,000 mensen zich dag na dag in de binnenstad verzamelden; en toen teams van elke school hun eigen piketlijnen organiseerden om de druk hoog te houden.
ZILVEREN KOGEL?
Een goede aanval doet meer dan alleen de baas aan tafel brengen. Het betrekt ieder lid bij gesprekken en beslissingen over hun eigen leven en hun eigen kracht.
Ik kan geen betere manier bedenken om de 40e verjaardag van Labour Notes te vieren.
Wat is er nodig om de neergang van de vakbonden te keren? We hebben het door de jaren heen allemaal gehoord van vakbondsleiders en experts: werk samen met de baas. Samenvoegen en consolideren. Houd je hoofd naar beneden. Koop glanzende advertenties en billboards. Gebruik een mobiele telefoon-app om te organiseren. Laat de wetten veranderen. Kies nieuwe wetgevers.
Sommige ideeën zijn gewoonweg verkeerd. Sommige zijn nuttige hulpmiddelen. Maar niets kan de plaats innemen van wat werkelijk macht opbouwt.
We slaan al veertig jaar op dezelfde trom, en we zijn niet van plan te stoppen: je moet je op je eigen werkplek organiseren en van daaruit een beweging opbouwen.
We hebben gehoord dat stakingen achterhaald zijn en niet werken. Er is ons verteld dat de vakbondsdemocratie te lang duurt en te rommelig is om op grote schaal te kunnen functioneren. De lerarenstaking in LA zou eindelijk een einde moeten maken aan deze mythen.
De macht van een vakbond komt van haar leden: hun ideeën, hun relaties, hun organiserend vermogen. Kanaliseer al die energie in dezelfde richting en wat je krijgt is wat we zagen op 900 scholen in Los Angeles. Het was een voorrecht om daar getuige van te mogen zijn.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren