Leraren en hun vakbonden waren dit jaar aanwezig op 1 mei in St. Paul, Minneapolis, Oakland, Los Angeles, Milwaukee, Chicago en Seattle. Ze hielden les op scholen en piketten buiten, en namen deel aan stadsdemonstraties uit solidariteit met immigrantengemeenschappen.
Leraren in Philadelphia wilden solidariteit tonen met de thema’s van de dag – maar ook een statement maken naar de stad over hun eigen contractstrijd. Ze hebben vier jaar zonder contract en vijf jaar zonder loonsverhoging gezeten. Ze hebben te maken gehad met schoolsluitingen, bevriezing van trappen en rijstroken in de loonschalen, ontslagen van schoolverpleegkundigen en schooladviseurs, en de privatisering van vervangende leraren. Het door de staat aangestelde schoolbestuur probeerde zelfs hun contract op te zeggen, maar dat werd door de rechtbank afgewezen.
Om druk uit te oefenen op het district organiseerde een groep leraren hun eigen protest. “We ondernemen eindelijk wat actie, na vijf jaar niet veel te hebben gedaan”, zegt Tom Quinn, leraar op de grootste middelbare school van de stad, waar meer dan de helft van de leraren op 1 mei een “persoonlijke dag” had.
De 11,000 leden tellende Philadelphia Federation of Teachers gaf geen toestemming voor de actie. In plaats daarvan was het een gewone groep, de drie jaar oude Caucus of Working Educators, die 400 leraren van 24 scholen inschakelde om hun werk neer te leggen en deel te nemen aan een reeks 10 mei-activiteiten. Deze omvatten onder meer een bijeenkomst om XNUMX uur op het hoofdkantoor van de school, deelname aan de Dag zonder Immigrantenmars en een bezoek aan de officiële PFT-vakbondsactie op een basisschool.
De verhuizing trok zeker de aandacht van het district. Het rapporteerde een hoge alertheid op afwezigheden en moest die dag extra bonussen aanbieden voor vervangers.
Je hoeft het alleen maar te vragen
Hoe zorgden leraren ervoor dat zoveel van hun collega's hun werk oversloegen voor een bijeenkomst op het stadhuis? Ze concentreerden zich op één-op-één gesprekken en creëerden hun eigen onderhandelingsenquête als gespreksaanzet. In de enquête werd leraren gevraagd hun top vijf van contractproblemen te kiezen, uit te leggen waarom nummer één kwestie zo belangrijk was, en vast te stellen welke sociale kwestie het meest weerklank vond in hun schoolgemeenschappen.
Aan de leerkrachten werd ook gevraagd welke soorten acties zij bereid zouden zijn te ondernemen. De organisatoren waren verbaasd over de resultaten: veel docenten vinkten het hokje aan om een werkdag te missen. Van de tien opties noemde 10 procent van de enquêtedeelnemers op Quinns school dit zelfs hun eerste keuze.
Toen Jessica Way soortgelijke reacties zag op haar school, het Franklin Learning Center, realiseerde ze zich: ‘Oh wauw, mensen zijn zoveel meer van streek dan we beseften’, zei Way, ‘en zoveel meer bereid om actie te ondernemen.’
Vervolgens stemden de leraren op verschillende scholen waar de enquête belangstelling had getoond, om deel te nemen aan een door de caucus georganiseerde “Dag van de Belangenbehartiging” op 1 mei. Organisatoren van evenementen reisden naar andere scholen om meer leraren te krijgen om mee te doen, en moesten vervolgens de vastberadenheid van de leraren versterken na de terugslag van de vakbond.
Elke leraar krijgt drie persoonlijke dagen per jaar – en het district had al toegegeven dat leraren binnen hun recht waren om persoonlijke dagen te gebruiken voor politieke activiteiten, nadat vrouwen in het personeel van twee middelbare scholen in maart hadden aangekondigd dat ze gingen staken als onderdeel van de nationale actie. Protesten tegen ‘Dag zonder Vrouw’.
Aan de andere kant zegt het districtsbeleid dat nadat 10 procent van het personeel op een bepaalde school is afgezegd, het aan de directeur is om te beslissen of hij eventuele verdere afwezigheden wil excuseren. Omdat deelnemende scholen verwachtten dat de afroepcijfers veel hoger zouden zijn, liepen de leden door de mogelijke gevolgen heen: een al dan niet gerechtvaardigde afwezigheid zonder loon.
Op 12 mei stuurde de hoofdinspecteur een e-mail naar de directeuren met de opdracht om de afroep van 1 mei te coderen als een dag zonder loon voor degenen die afzegden nadat hun school de drempel van 10 procent had bereikt. Maar nadat aanhangers van de caucus protesteerden via telefoontjes, e-mails en sociale media, trok het district zich een beetje terug. Nu laat zij de beslissing over aan de directeuren.
CAMPAGNE VAN ONDERAAN
Medewerkers en functionarissen van de vakbond hadden geprobeerd leden te ontmoedigen om deel te nemen, waarbij ze erop wezen dat de wet van Pennsylvania straffen oplegt voor lerarenstakingen – leraren kunnen hun licenties verliezen en het district kan de vakbond een contract opleggen. Maar het was vanaf dag één duidelijk dat dit geen officiële, door de vakbonden goedgekeurde actie was.
Waarom organiseerden docenten de dag zelf? Leden klagen dat de onderhandelingen achter gesloten deuren plaatsvinden en dat ze heel weinig informatie krijgen over de voortgang. Leden van de Caucus wonen de bestuursvergaderingen bij om de updates te krijgen die ze kunnen krijgen, maar vaak leren ze meer uit de krant, waar de door het district aangestelde School Reform Council regelmatig details over de onderhandelingen lekt.
Daarom besloten ze een contractcampagne op te zetten om aan te dringen op meer financiering voor stadsscholen, en om het district ertoe aan te zetten zich terug te trekken van zijn eisen voor bezuinigingen op de gezondheidszorg en een langere schooldag en -jaar.
Ze zijn bang dat hun vakbond misschien te laag in haar gretigheid om een deal te krijgen, zit. Het land heeft al concessies gedaan op het gebied van gezondheidszorg en pensioenen. De eisen van de caucus omvatten een leesperiode, zodat de leden de tijd hebben om elke schikking die het onderhandelingsteam bedenkt, te beoordelen.
“Ik denk niet dat de vakbond misbruik maakt van alle creativiteit, macht en ideeën die de leden hebben”, zei Quinn.
Door vanuit de achterkant van de zaal leiding te geven volgen de activisten het model van de Caucus of Rank-and-File Educators, die van onderop een contractcampagne organiseerde op weg naar het winnend leiderschap van de Chicago Teachers Union.
De Philly-activisten hopen zelf een voorbeeld te stellen door te bewijzen dat het betrekken van leden en het ondernemen van actie resultaat oplevert. “Het moreel wordt erg laag”, zegt Catherine Kella, die ook lesgeeft aan Franklin. De 1 mei-actie ‘heeft mensen echt een boost gegeven’.
Eén ding dat ontbreekt in het programma van de vakbond, zo voegde Way eraan toe, is daadwerkelijk een idee krijgen van wat de leden bereid zijn te doen. “Tot je het vraagt, weet je het niet.” Dat is een goede les voor alle organisatoren.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren