Bron: Arbeidsnotities
Een jaar geleden eisten stakende leraren in Los Angeles een einde aan willekeurige huiszoekingen waarbij leerlingen uit de klas werden gerukt om te worden gefouilleerd. Tegen de tijd dat ze weer aan het werk gingen, hadden ze een gedeeltelijke overwinning behaald.
Nu lopen deze huiszoekingen in het hele district ten einde, wat een klap betekent tegen racisme op de scholen.
Lerarenvakbondsactivisten in LA stellen, net als hun tegenhangers in Chicago, Seattle, St. Paul en andere steden, contracteisen om het hoofd te bieden aan segregatie, onderfinanciering en de criminalisering van de studenten die zij lesgeven – problemen die zwarte en Latino-studenten het hardst treffen.
De staking in LA bracht een breed scala aan eisen met zich mee, waaronder kleinere klassen en meer verpleegsters en maatschappelijk werkers. Nadat ze naar studenten hadden geluisterd over hun grootste zorgen, benadrukten de stakers het probleem van willekeurige zoekopdrachten.
Het district begon deze praktijk dertig jaar geleden na een schietpartij op een school, met als doel wapens buiten de deur te houden. Maar vanaf 30 was LA een van de weinige districten waar willekeurige zoekopdrachten werden gebruikt: slechts 2019 procent doet dit landelijk.
Studenten worden uit de klas gehaald terwijl beheerders en veiligheidsagenten hun tassen doorzoeken en scannen met een metaaldetector. Wanneer dit personeel te weinig personeel heeft, wordt soms aan leraren en adviseurs gevraagd om het rond te dwalen.
NIET ZO WILLEKEURIG
Uit een rapport van de Universiteit van Californië in Los Angeles over twee jaar huiszoekingen (2013-2015) bleek dat ze overwegend gewone voorwerpen in beslag namen, en geen wapens en wapens. Contraband omvatte markers, markeerstiften, Wite-Out, aanstekers en bodyspray.
En de “willekeurige” zoekopdrachten waren niet zo willekeurig. De door studenten geleide groep Students Deserve, waartoe ook ouders en leraren behoren, meldde dat studenten op magneetscholen en gevorderde klassen zelden werden gefouilleerd. Zwarte studenten werden het vaakst gefouilleerd.
Studenten zeiden dat ze zich hierdoor verdachten voelden op hun eigen school. Marshé Doss, een senior op de Dorsey High School tijdens de staking, was gefouilleerd en haar handdesinfecterend middel was in beslag genomen; een schoolfunctionaris beschuldigde haar ervan het naar school te brengen om high te worden.
“Als zwarte en bruine studenten hebben we al deze dingen tegen ons opgestapeld”, zei Doss. “Ik had zoveel vragen na die ervaring.”
Leraar Sharonne Hapuarachy sponsort de afdeling Students Deserve op Dorsey High. Toen de willekeurige zoektocht in haar klaslokaal plaatsvond, was ze geschokt. “Het was echt verontrustend en beangstigend voor mij, zelfs als lerares”, zei ze. Ze was verbaasd over de manier waarop er met de studenten werd gesproken. “Het voelde heel serieus; het creëert een gevoel van angst.”
MAAKTE ZE EEN KOOPJE
Het beëindigen van willekeurige huiszoekingen was een van de lange lijst van vakbondseisen waar het district wettelijk niet over hoefde te onderhandelen. Het district negeerde deze – tot aan de staking.
“Omdat de staking de publieke opinie ertoe bracht onze kwesties te steunen,” zei Arlene Inouye, secretaris van United Teachers Los Angeles, “konden we dat uiteindelijk benutten om dingen te bereiken die we voorheen nooit zouden krijgen.”
In de deal die een einde maakte aan de staking, beloofde het district een proefprogramma, waarbij 14 scholen zich meteen konden afmelden voor de huiszoekingen; Twee jaar later zouden er nog veertien in aanmerking komen.
Andere vakbondsoverwinningen waren klassenlimieten, meer personeel, juridische ondersteuning voor studenten zonder papieren en groene ruimte op schoolcampussen.
Maar het momentum van de staking leidde tot een grotere overwinning op dit gebied. In mei kwam er een zetel in het schoolbestuur vrij. Met de hulp van UTLA won een bondgenoot van de vakbond de zetel. En in juni stemde het bestuur ervoor om de willekeurige zoekopdrachten stop te zetten tegen het einde van het schooljaar 2019-2020.
AANGEVOERD STUDENTENACTIVISTEN
Vier jaar vóór de staking kwamen leraren naar vakbondsleiders om te klagen over de huiszoekingen, zei Inouye.
Ze herinnerde zich een leraar in het bijzonder die de kwestie onder haar aandacht bracht. “Hij had nooit gedacht dat de vakbond geïnteresseerd zou zijn in de kwestie”, zei Inouye. “Natuurlijk zouden we dat doen”, was het antwoord van de leiders, zei ze, “maar we moeten eromheen bouwen en ons organiseren.”
Leraren en begeleiders zeiden dat toen hen werd gevraagd de huiszoekingen uit te voeren, dit het vertrouwen schaadde dat ze bij de leerlingen probeerden op te bouwen. Ze voerden ook aan dat de zoekopdrachten tijdverspilling waren die aan leren kon worden besteed.
Daarom werkte UTLA samen met Students Deserve en de American Civil Liberties Union om de Students Not Suspects-campagne te lanceren. Ze organiseerden fora en protesteerden op schoolbestuursvergaderingen. Middelbare scholieren ontwierpen en deelden 18,000 #studentsnotsuspects buttons uit. Leerlingen en ouders spraken over waarom huiszoekingen scholen niet veilig maakten.
“We zijn bang dat het buiten school wordt tegengehouden en gefouilleerd”, zegt Amee Monroy, een Students Deserve-activiste die dit jaar in Dorsey senior zit. “Op school hoeven we er niet bang voor te zijn.”
Studenten organiseerden zich al sinds 2016 over dit onderwerp. Maar “met UTLA aan onze kant voegden veel meer mensen toe aan de beweging”, zei Monroy. En de staking zorgde voor een grote invloed.
ADVISEURS, GEEN COPS
Leraren in LA zijn niet de enigen. De Chicago Teachers Union heeft zich openhartig uitgesproken over het racisme in het schoolsysteem van die stad.
Scholen met veel gekleurde studenten zijn onevenredig verstoken van financiering en personeel. En vóór hun staking in 2012 hadden leraren in Chicago te kampen met een golf van schoolsluitingen in delen van de stad waar het district middelen had moeten toevoegen, en niet aftrekken.
Toen de leraren in Seattle in 2015 toesloegen, eisten ze geld en training voor elke school om een aandelenteam te vormen, dat het racistische disciplinebeleid zou identificeren en veranderen. Ze wonnen deze teams op 30 scholen.
Een centrale eis bij de bijna-staking van St. Paul-leraren in 2016 waren alternatieven voor de harde disciplinepraktijken die gekleurde studenten onevenredig zwaar troffen. Zij hebben het gewonnen.
In 2017 organiseerden lerarenactivisten in Philadelphia en Seattle voor het eerst een actieweek rond het thema Black Lives Matter at School. Sindsdien heeft elk jaar in februari een groeiend aantal vakbonden en grassroots-onderwijsactivisten uit het hele land deelgenomen. Eén gezamenlijke eis is om een einde te maken aan het ‘zero-tolerance’-disciplinebeleid dat verplichte schorsingen oplegt of studenten voor bepaalde overtredingen in het criminele systeem duwt.
Veel schooldistricten hebben stappen ondernomen om de schorsingen te beperken. Maar de vakbonden beweren tijdens de onderhandelingen dat het niet voldoende is om alleen de regels te veranderen. Wat studenten in plaats daarvan nodig hebben, is meer tijd en aandacht van getrainde volwassenen; districten moeten geld steken in personeel.
Afgelopen herfst stelden leraren in Chicago opnieuw eisen op het gebied van raciale rechtvaardigheid toen ze elf dagen wegliepen. Naast de gegarandeerde verpleegsters, adviseurs en bibliothecarissen op elke school, stelden ze voor dat het district middelbare scholen zou toestaan het aantal politieagenten dat daar gestationeerd is te verminderen en dat geld te besteden aan het inhuren van stafpersoneel dat is opgeleid om studenten te begeleiden.
Ze eisten ook dat het district zou stoppen met samenwerken met de immigratie- en douanehandhaving en met de politiedatabase van bendeleden van de stad.
EEN LEERPROCES
CTU heeft geprotesteerd tegen de daling van het aantal zwarte leraren in het district – van 40 naar 20 procent in twintig jaar. Het roept het district op om pijpleidingen aan te leggen om gekleurde leraren op te leiden en te rekruteren.
De vakbond werkt samen met politie-verantwoordelijkheidsgroepen. Als de stad zegt dat er geen geld meer is voor scholen, wijzen leraren op de oprichting van een politieacademie ter waarde van $95 miljoen.
Al deze actie voor raciale gerechtigheid kwam niet van de ene op de andere dag tot stand. Er was discussie voor nodig voordat de leden tot een consensus konden komen dat het schoolklimaat een vakbondskwestie is. En die discussies zijn nog niet voorbij.
“Er is nog veel meer werk te doen om mensen te helpen hier anders over na te denken, hoe racisme zich economisch presenteert [in termen van de toewijzing van middelen]”, zegt CTU's stafchef, voormalig docent sociale studies Jennifer Johnson. “Onze studenten hebben geen punitieve systemen nodig, maar ondersteunende systemen.”
Vorig jaar waren districtsonderhandelaars in Chicago en LA maanden bezig met het afwijzen van eisen die verder gingen dan wettelijk gesanctioneerde onderwerpen als lonen en uitkeringen.
“Natuurlijk zei het district eerst nee”, zei Inouye. “Ze zouden geen eisen van het algemeen belang horen.” Er waren stakingen nodig om de districten in beweging te krijgen.
CTU heeft de eis om de schoolpolitie te vervangen door ondersteunend personeel niet gewonnen. Maar het leverde wel meer personeel op voor verpleegkundigen, maatschappelijk werkers en therapeuten, en nieuwe contracttaal over herstelrecht, een alternatieve benadering van studentendiscipline die de nadruk legt op het oplossen van problemen en het goedmaken van fouten in plaats van het bestraffen van overtredingen.
VOLGENDE, PEPPERSPRAY
In LA heeft de coalitie Students Deserve nu haar zinnen gezet op het beëindigen van het gebruik van pepperspray tegen studenten. Bij één incident op Dorsey High gebruikte de schoolpolitie pepperspray op studenten die aan het vechten waren, maar besproeide uiteindelijk ook andere studenten die probeerden het gevecht te verbreken of gewoon langsliepen.
Omdat de willekeurige zoekopdrachten ten einde lopen, heeft Students Deserve het schoolbestuur een lijst met voorgestelde alternatieven voor de schoolveiligheid gepresenteerd. De studenten adviseerden om meer personeel in te zetten om hulp en begeleiding te bieden. Ze adviseerden ook dat het district de gemeenschap, in plaats van de politie, zou betrekken bij een ‘veilige doorgang’-programma om toezicht van volwassenen te bieden op routes waar kinderen en tieners van school naar huis lopen.
Studentenactivisten zullen deze campagne op dezelfde manier organiseren als de vorige, zei Doss: “praten met studenten, directe actie ondernemen, dingen groter aanpakken.”
Voor de vakbond heeft het aanpakken van de kwestie van willekeurige zoekopdrachten nieuwe leiders zoals Hapuarachy aan het licht gebracht. Ze zei dat campagnes als deze haar actiever hebben gemaakt in de vakbond. Voor haar omvat de missie van UTLA onder meer “het strijden voor raciale rechtvaardigheid op scholen, en ervoor zorgen dat er geen scholen zijn waar leerlingen in andere delen van de stad anders worden behandeld.”
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren