Zevenduizend hotelmedewerkers in de VS zijn in staking tegen Marriott, de grootste hotelketen ter wereld. Een staking die begon met zeven hotels in Boston verspreidde zich snel naar San Francisco, San Diego, San Jose, Oakland, Detroit en Hawaï.
De winst van Marriott is in vijf jaar tijd verdubbeld. In 2016 breidde de hotelketen zijn imperium uit toen het de 1,200 eigendommen van Starwood verwierf, waaronder de hotelketens Westin en Sheraton.
Vorig jaar bedroeg de omzet $23 miljard. Toch zeggen werknemers dat ze het niet hebben gezien in hun loonstrookjes of uitkeringen. Velen hebben twee banen om rond te komen. De stijgende huisvestingskosten hebben velen ook gedwongen ver van de steden waarin ze werken te wonen. UNITE HERE-inwoners in verschillende regio’s onderhandelen afzonderlijk, maar scharen zich rond een gemeenschappelijke slogan: “Eén baan moet genoeg zijn.” Terwijl lokale kwesties werknemers in verschillende steden scheiden, hebben de stakers drie kerneisen: baanzekerheid, een einde aan onveilig overwerk, en betere lonen en voordelen.
Courtney Leonard, een server bij het Westin Boston Waterfront, pendelt 100 kilometer per dag heen en terug vanuit New Bedford. Ze komt oorspronkelijk uit Boston, maar kan het zich niet veroorloven om in de stad te wonen.
‘Ik rij twee en een half uur heen en terug’, zei ze. "Het is verschrikkelijk. Ik ben 28, pas getrouwd en het voelt alsof mijn leven in de wacht staat.”
Vijftienhonderd Marriott-medewerkers in zeven hotels lanceerden op 3 oktober de eerste hotelstaking in de geschiedenis van Boston.
Sindsdien besteedt Leonard twaalf uur per dag aan het bepleiten van haar eigen hotel en andere hotels in de stad.
“We werken voor een van de rijkste werkgevers, maar de werknemers blijven achter”, zei ze. “Er zijn kamermeisjes die tot in de zeventig werken. Het is hartverscheurend. Ze zijn hier omdat ze de ziektekostenverzekering nodig hebben. Ze kunnen niet met pensioen.”
Tijdens de staking in Boston zijn hotelrestaurants gesloten en zijn andere diensten in de hotels verminderd. De aandacht van de pers nam toe tijdens de American League Divisional Series, toen spelers van de New York Yankees – zelf vakbondsleden – de piketlijn bij het Ritz overschreden voor hun wedstrijden met de thuisstad Red Sox. UNITE HERE Local 26 heeft nieuwe piketborden samengesteld met de slogan “Yankees = SCABS.”
ONTVANGINGEN BUITEN HET SEIZOEN
Een belangrijke tactiek van UNITE HERE is om organisaties aan te moedigen hun geplande conferenties te verplaatsen of te annuleren om te voorkomen dat ze de piketlijnen overschrijden. In veel steden, waaronder San Francisco en Boston, is de herfst een druk congresseizoen. De vakbond heeft een website gemaakt, MarriottTravelAlert.org, om reizigers te helpen getroffen hotels te vermijden. Drie organisaties, waaronder de United Way, hebben sinds het begin van de staking conferenties in Boston verplaatst of geannuleerd.
In Honolulu checkten stewardessen van United Airlines uit bij een getroffen hotel. De Sheet Metal Workers annuleerden 100 kamers die gereserveerd waren voor een veiligheidsconferentie van een week in Maui.
Marriott beweert dat het loonsverhogingen biedt die vergelijkbaar zijn met de vorige contractcyclus, maar werknemers zeggen dat dit lang niet genoeg is om de torenhoge kosten van levensonderhoud in steden als Boston, San Francisco en San Diego bij te houden.
Hotelmedewerkers in Boston verdienen misschien meer dan $20 per uur, maar als het toerisme in de winter afneemt, worden hun uren en diensten verminderd. Velen verliezen hun gezondheidszorg en een groot deel van hun inkomen.
Om hun banen duurzaam te maken, dringen de hotelmedewerkers van de stad aan op gezondheidsvoordelen het hele jaar door, zelfs voor degenen die tijdens de rustige maanden ontslagen worden.
De prijzen van hotelkamers zijn omhooggeschoten naar maar liefst 1,500 dollar per kamer, maar de lonen hebben niet dezelfde stijging gekend, zegt Manuel Martins, die al jarenlang bij Westin werkt. Hij heeft een ziektekostenverzekering, maar hij zei: "Ik vecht voor mensen die dat niet hebben."
Een maand eerder sloegen 6,000 leden van UNITE HERE Local 1 in Chicago toe tegen 26 hotels, waaronder hotels die eigendom waren van Hilton en Hyatt. Het was de grootste hotelstaking in die stad in een eeuw.
De vakbond heeft zich gevestigd in alle eigendommen van Chicago, op één na, en heeft daarmee haar belangrijkste eis gewonnen: een ziektekostenverzekering die het hele jaar door beschikbaar is. Net als in Boston werden verschillende conferenties geannuleerd in plaats van de piketlijn te overschrijden.
NIET ZO GROEN
In het hele land eisen hotelmedewerkers ook meer zeggenschap over de manier waarop technologie hun werk beïnvloedt.
Innovaties zoals het bestellen van roomservice of online inchecken kunnen handig zijn voor klanten, maar werknemers zeggen dat deze veranderingen hotels in staat stellen het personeelsbestand tot op het bot terug te brengen.
Kirk Paganelli, een opvallende barman bij het Courtyard Marriott in San Francisco, werd ontslagen uit zijn vorige hotelbaan toen het restaurant werd gesloten. Hij zei dat hij bang is dat robots die kamers kunnen schoonmaken of de bar kunnen verzorgen geen sciencefiction zijn, maar in de nabije toekomst zullen verschijnen. ‘Ik leef in een constante staat van angst’, zei hij. “Het is een veranderend klimaat.”
Vakbonden dringen aan op contracttaal in hun lokale overeenkomsten die werknemers zou helpen beschermen tegen de gevolgen van automatisering.
Een andere druk op hotelmedewerkers is het ‘Make a Green Choice’-programma van Marriott. Gasten worden beloond met punten of een drankvoucher als ze zich afmelden voor de schoonmaakdienst.
Het klinkt nobel om gasten aan te moedigen water en energie te besparen door beddengoed en handdoeken te hergebruiken. Maar hotelpersoneel zegt dat het een excuus is om banen te schrappen en ze meer werk te laten doen in minder tijd.
Als voldoende hotelgasten zich aanmelden voor het programma, worden huishoudsters naar huis gestuurd, in afwachting of er werk voor hen is. “We moeten slapen met een mobiele telefoon naast ons kussen”, zegt Sorinelda Pabon, huishoudster van Boston Marriott.
Pabon, die ondanks de stromende regen langs de piketlijn liep, krijgt maandelijks cortisone-injecties voor haar handen vanwege de pijn bij het tillen van zware matrassen.
Een kamer die dagenlang niet is schoongemaakt, kost meer werk en meer tijd, legde ze uit. Toch wordt van huishoudsters nog steeds verwacht dat ze evenveel kamers als voorheen moeten doorkruisen. “We moeten meer chemicaliën en meer fysiek werk inzetten”, zei Pabon. “Wat is dat voor een groene keuze?”
Sluit je aan bij de stakers op de piketlijn! Voor meer info, plus foto's van aanvallers in actie, bezoek de Facebook-pagina's van VERENIG HIER Lokaal 5 (Hawaï), VERENIG HIER Lokaal 26 (Boston), VERENIG HIER Lokaal 2 (San Francisco), VERENIG HIER Lokaal 2850 (Oakland), VERENIG HIER Lokaal 19 (San Jose), VERENIG HIER Lokaal 24 (Detroit) en VERENIG HIER Lokaal 30 (San Diego).
Joe Ramsey heeft bijgedragen aan de rapportage voor dit verhaal.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren