De bedrijfsmedia zijn de afgelopen dagen druk bezig geweest met het nieuw leven inblazen en opnieuw rapporteren van de deal die weken geleden door Janet Yellen, de Amerikaanse minister van Financiën, werd onderhandeld, om meer dan 100 andere landen ertoe te bewegen zich aan te sluiten en een mondiale alternatieve bedrijfsbelasting van 15% in hun landen in te voeren.
Maar waarom brengen de reguliere media dit nu weer ter sprake? Is het om de klap te verzachten van Biden’s intrekking van zijn voorstel om de bedrijfsbelastingen in de VS te verhogen van de 21% naar 26% van Trump? (Het was 35% vóór Trump)? Of is er nog iets anders dat verklaart waarom de media het mondiale belastingverhaal vertellen dat al weken oud is?
De mondiale ondertekening van Biden’s mondiale minimumbelasting van 15%, die weken geleden werd aangekondigd, is naar verluidt bedoeld om te voorkomen dat grote multinationale ondernemingen regeringen manipuleren door in bepaalde landen speciale belastingdeals te zoeken en te krijgen ten koste van andere.
Een berucht voorbeeld is Ierland, waar Amerikaanse en andere multinationale korpsen hun hoofdkwartier vestigen en hun mondiale belastingbetalingen boeken tegen het lagere Ierse vennootschapsbelastingtarief, dat voor de meeste bedrijven gemiddeld slechts 2% tot 3% bedraagt.
Ierland is ook het favoriete land voor wat de maas in de wet van de inversiebelasting wordt genoemd. Volgens de maas in de wet verkopen Amerikaanse multinationals producten of diensten in grote hoeveelheden in andere landen, maar boeken ze hun winsten in Ierland simpelweg omdat ze hun hoofdkantoor daar vestigen. Ze verdienen in veel gevallen niets in Ierland, maar betalen het veel lagere vennootschapsbelastingtarief in Ierland in plaats van veel hogere belastingtarieven in landen waar het bedrijf daadwerkelijk goederen en diensten maakt en verkoopt.
De grootste Amerikaanse bedrijven die profiteren van deze maas in de wet van Inversion zijn Amerikaanse farmaceutische bedrijven, technologiebedrijven, financiële bedrijven, bedrijfsadviesbureaus en vele anderen. Onder Clinton konden Amerikaanse bedrijven deze maas in de wet activeren door simpelweg 'een vakje aan te vinken' op de Amerikaanse vennootschapsbelastingformulieren.
Maar Ierland is niet de enige achterdeur voor binnenlandse vennootschapsbelastingen. Er zijn er nog een heleboel anderen. Ik denk ook aan Luxemburg en Nederland in Europa. Er zijn ook anderen buiten Europa.
De maas in de wet op het gebied van de inversiebelasting heeft vooral Amerikaanse bedrijven in staat gesteld het ene land tegen het andere uit te spelen en het laagste land te kiezen waar zij hun hoofdkantoren kunnen verplaatsen en mondiale winsten tegen de laagste tarieven te boeken.
De inversie-maas in de wet is niet de enige tactiek die Amerikaanse multinationals gebruiken om hun winsten te verschuiven naar lagere tarieven buiten de VS.
Een andere favoriete tactiek van Amerikaanse multinationals is het zich bezighouden met zogenaamde manipulatie van 'interne' prijzen. Dat is waar een bedrijf zijn prijzen tussen zijn mondiale dochterondernemingen manipuleert: het laat zijn Amerikaanse activiteiten bijvoorbeeld kunstmatig hogere prijzen betalen voor onderdelen en materialen die het van zijn dochterondernemingen in het buitenland koopt. Op die manier boekt de Amerikaanse operatie hogere kosten en dus lagere winsten; van de hogere prijzen die zij haar Amerikaanse activiteiten in rekening brengt, haalt haar dochteronderneming hogere verkoopopbrengsten en hogere winsten. Maar het betaalt een lager winstpercentage bij de offshore-activiteiten. Kortom, door slimme interne prijzen verlaagt de Amerikaanse multinational haar winsten en belastingen in de VS, terwijl ze de winsten en belastingen in het buitenland verhoogt. De netto mondiale belastingbetaling wordt verlaagd.
De regering-Biden heeft de voordelen van een mondiale minimumvennootschapsbelasting van 15% gehyped als een manier om de grootste Amerikaanse vennootschapsbelastingontwijkers meer offshore-operaties te laten doen, gebruik te maken van inversie-mazen in de wet, of zich gewoon bezig te houden met ‘interne prijzen’ om hun aandeel te betalen. Sommigen hebben niets betaald, ondanks miljarden aan verkoopinkomsten. Maar het 15%-voorstel van Biden doet niets voor bedrijven die de interne prijsstelling manipuleren, en ook niets voor het beëindigen van inversies.
De mondiale ‘race to the bottom’ voor de vennootschapsbelasting die Biden’s minimumbelasting van 15% zou moeten corrigeren, is vergelijkbaar met het ‘race to the bottom’-belastingspel dat Amerikaanse bedrijven al tientallen jaren spelen tussen de vijftig Amerikaanse staten. Jarenlang hebben Amerikaanse bedrijven hun hoofdkantoren van de ene staat naar de andere verplaatst om hun belastingen te verlagen; of anders dreigen dit te doen om staten en steden speciale belastingvoordelen te laten geven, alleen maar om te blijven. Ze noemen het alleen geen 'omkeringen' als ze in de VS worden uitgevoerd. De afgelopen jaren hebben Amerikaanse multinationals deze belastingstrategie geëxporteerd en ook aangepast aan het mondiale toneel. Bidens mondiale belasting is bedoeld om te proberen er op het wereldtoneel iets aan te doen, terwijl er binnen de VS niets wordt gedaan.
Het minimum van 15% moet bedrijven ervan weerhouden de belastingstelsels van landen te manipuleren. Dat is tenminste wat Biden en het Amerikaanse ministerie van Financiën ons vertellen. Maar vertrouw er niet op dat het veel gehypte mondiale bedrijfsminimum van 15% zal bereiken wat zij zeggen dat het zal doen. Hier zijn slechts drie redenen waarom niet:
Ten eerste zal de belasting van 15% van Biden wellicht nooit het levenslicht zien. Er zullen alle meer dan honderd landen – inclusief de VS – voor nodig zijn om ook daadwerkelijke belastingwetgeving aan te nemen na de recente, veel gehypte 100%-deal. Het 15%-verdrag zegt alleen dat de 15+ zich ertoe verbinden het te proberen. Het zal jaren duren voordat de helft van hen de machtigingswetgeving heeft aangenomen.
Ten tweede is de onlangs aangekondigde mondiale minimumbelasting van 15% een onderhandeld verdrag. Dat betekent dat het, volgens de Amerikaanse grondwet, eerst door de Amerikaanse Senaat moet worden geratificeerd (zelfs voordat er Amerikaanse wetgeving in het Congres wordt geïntroduceerd). Denkt iemand werkelijk dat de huidige Amerikaanse Senaat dat verdrag zal goedkeuren? Nadat het er alles aan heeft gedaan om te voorkomen dat stimuleringswetgeving wordt gefinancierd door de belastingverlagingen van Trump terug te draaien?
Ten derde: zelfs als de 15% de wetgevende macht in de VS en de meer dan honderd landen die het verdrag hebben ondertekend goedkeurt, wat zal dan voorkomen dat elk land ook nog meer fiscale mazen doorgeeft aan de 100%, met bijbehorende vrijstellingen, uitzonderingen en compenserende belastingkredieten? , enzovoort?
Het 40-jarige 'Shell-spel' voor de vennootschapsbelasting
Het 'shell-spel' – dat wil zeggen het ruilen van vennootschapsbelastingtarieven voor mazen in de wet en vervolgens mazen in de wet voor tarieven – is al jaren aan de gang, vooral in de VS.
Het 'shell game' van veertig jaar vindt plaats wanneer het publiek hoort van de enorme mazen in de wet die zijn gecreëerd en eist dat deze worden gedicht. Het Congres neemt gedeeltelijke wetten aan om een paar van de mazen in de wet en vrijstellingen te dichten, maar verlaagt vervolgens het tarief van de vennootschapsbelasting.
Kijk maar eens naar het Amerikaanse belastingstelsel sinds 1980: telkens wanneer de vennootschapsbelastingtarieven te laag werden en dit de publieke woede opwekte, verhoogde het Congres het nominale vennootschapsbelastingtarief gedeeltelijk terug, maar in dezelfde wetgeving werden de mazen in de wet, vrijstellingen, enz. vergroot. Die trend is duidelijk in de Reagan-belastingverlagingen van 1981, gevolgd door de 1986, daarna door Clinton in 1997, vervolgens een reeks belastingverlagingen van Bush Jr. in 2001-04, en vervolgens Obama in 2012-13.
Aan het voorwendsel van het ‘zal-spel’ werd echter in 2017 een einde gemaakt door Trump, toen hij de vennootschapsbelastingtarieven massaal verlaagde, maar niet eens de moeite nam om eventuele mazen in de wet te dichten. Hij maakte ook een einde aan alle schijn van een alternatieve minimumbelasting voor bedrijven. Het Amerikaanse bedrijfsleven kreeg een drievoudige meevaller. Met Trump verdween het ‘shell-spel’ zelf. De 'erwt in de dop' was voor iedereen duidelijk zichtbaar. In plaats van 'nu zie je het, nu niet' we hebben 'nu zie je het, en nu zie je het nog beter'!
Dit 'shell-spel' van het ruilen van tarieven voor mazen in de wet heeft er in de loop van de tijd toe geleid dat bedrijven steeds minder aan totale netto belastingen betalen. Het Amerikaanse vennootschapsbelastingtarief zorgde in de jaren zestig voor meer dan 20% van de belastinginkomsten van de Amerikaanse overheid; het levert nu amper 1960% op.
Het shell-spel gaat verder met de Biden-minimale vennootschapsbelasting van 15%. Het zal gemakkelijk teniet worden gedaan als Amerikaanse multinationals doorgaan met het manipuleren van hun interne prijsstelling tussen hun Amerikaanse activiteiten en offshore dochterondernemingen; het zal doorgaan zolang de maas in de wet blijft bestaan. De 15% ziet er op papier goed uit, maar zal om verschillende hierboven genoemde redenen vrijwel zeker nog vele jaren geen effect hebben, of zelfs dan. Als het een verdrag is en het niet door de Senaat wordt aangenomen, zullen bepaalde andere landen het niet ten uitvoer leggen als de VS er niet in slagen dit te doen.
De corporatie als kapitalistisch kanaal
Wat de reguliere media weigeren te zeggen als ze de mondiale minimumbelasting (of een van de chronische verlagingen van de vennootschapsbelasting die al tientallen jaren aan de gang is) ophemelen, is de rol die deze speelt in de steeds groter wordende inkomens- en vermogensongelijkheid in de VS van vandaag.
Het bedrijf is het kanaal voor het verdelen van enorme hoeveelheden inkomen en rijkdom aan kapitalistische aandeelhouders. In de afgelopen tien jaar is door bedrijven in de VS meer dan 12 biljoen dollar aan hun aandeelhouders uitgekeerd in de vorm van aandeleninkoop en dividenduitkeringen. Tijdens de Obama-jaren stegen deze gecombineerde uitkeringen van 700 miljard dollar per jaar naar bijna 1 biljoen dollar per jaar. Onder Trump bedroeg het bedrag tussen 2017 en 2019 gemiddeld 1.2 biljoen dollar per jaar. Dit jaar, 2021, zal dit onder Biden naar verwachting stijgen tot 1.5 biljoen dollar. De massale inkomensverdeling verrijkt individuele kapitalisten, die het vervolgens grotendeels herinvesteren in aandelen, obligaties en andere financiële waardepapieren (dat wil zeggen vormen van rijkdom) en zo zowel de vermogensongelijkheid als de inkomensongelijkheid aanjagen. De bezittingen van rijkdom (dat wil zeggen aandelen, obligaties, enz.) werpen vervolgens nog meer inkomsten af naarmate de terugkopen en dividenden verder blijven stijgen.
Als de onderneming het institutionele kanaal is voor het doorsluizen van steeds meer inkomsten en rijkdom naar de kapitalistische klasse, dan is het vennootschapsbelasting-shell-spel de vloeistof die door dat kanaal stroomt.
Terwijl kapitalistische investeerders meer inkomsten en rijkdom accumuleren als gevolg van de stijgende bedrijfsuitkeringen, mogelijk gemaakt door het 'shell-spel' van de belastingen, kunnen de individuele rijke kapitalistische investeerders ook steeds meer behouden van wat de onderneming aan hen uitkeert. Individuele belastingtarieven en mazen in de wet worden ook uitgebreid, zodat de individuele kapitalisten meer kunnen behouden van wat hun bedrijven aan hen uitkeren in de vorm van terugkopen en dividenden.
Verhogingen van de vennootschapsbelasting als politieke marketing
Dit shell-spel zal niet eindigen met de wereldwijde belasting van 15%. Het zal ook niet eindigen met de recente voorstellen voor een individuele miljardairsbelasting of een belasting op miljardenwinstbedrijven die de Democraten nu voorstellen als ‘rook en spiegels’-financiering voor Biden’s Build Back Better-plan (zie mijn artikel van vorige week, ‘The Smoke & Mirrors Miljardairsbelasting en 15% Amerikaanse vennootschapsminimumbelasting'). De mondiale belasting is van dezelfde soort, alleen van een ander geslacht. Ze gaan allemaal over het creëren van een façade voor politici om het publiek te laten denken dat er iets wordt gedaan aan het belastingstelsel dat de rijken en hun bedrijven ooit verrijkt.
De recente voorstellen van Biden om de vennootschapsbelasting in de VS iets terug te brengen, van de 21% van Trump naar 28%, zouden hebben bijgedragen aan het keren van de trend. Dat geldt ook voor het voorstel van Biden om de personenbelasting voor de rijksten terug te verhogen naar 39%. Vóór Trump bedroeg het vennootschapsbelastingtarief 35%. Hij verlaagde het tot 21%. Biden stelde oorspronkelijk voor om het gedeeltelijk terug te brengen naar 28%. Vervolgens verlaagde hij dat naar 26%. Nu heeft hij het helemaal laten vallen in zijn nieuwste 'raamwerk' voor zijn Build Back Better-wetsvoorstel.
Maar voorstellen voor daadwerkelijke belastingverhogingen voor bedrijven en rijke kapitalisten zijn de afgelopen week door Biden en de Democraten in de steek gelaten toen ze capituleerden voor bedrijfslobbyisten – en hun shills in de Senaat (Manchin, Sinema) en het Huis van Afgevaardigden (Cuellar).
In plaats van daadwerkelijke belastingverhogingen voor het Amerikaanse bedrijfsleven krijgen we nu de rook en spiegels van het belasten van miljardairs en de mondiale vennootschapsbelasting van 15% die er 'slechts op papier goed uitziet'. Kijk uit naar nog meer afwijzing van voorstellen om de rijken en hun bedrijven te laten betalen en ter vervanging van belastingverhogingen die er op papier goed uitzien, maar waarvan de politici weten dat ze nooit tot echte inkomsten kunnen leiden.
Wat in plaats daarvan nodig is, is een totale radicale herziening van het Amerikaanse belastingstelsel. Dat systeem heeft, volgens de berekeningen van deze schrijver, Amerikaanse bedrijven en hun aandeelhouders en rijke financiële speculanten sinds 15 in totaal niet minder dan 2001 biljoen dollar aan belastingverlagingen opgeleverd! Hervormingen zijn niet langer mogelijk. De inkomens- en vermogensverschuiving via het huidige belastingstelsel heeft zulke proporties aangenomen dat eraan sleutelen niet genoeg zal zijn. Er is iets fundamentelers nodig. Maar dat is een ander verhaal.
Volg hem op Twitter, @drjackrasmus, op zijn blog, http://jackrasmus.com, en zijn wekelijkse radioshowpodcasts, Alternatieve Visies, op http://alternativevisions.podbean.com
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren
1 Opmerking
De mondiale minimumvennootschapsbelasting van 15% zou een goed begin zijn, als ook zou worden afgesproken dat er geen mazen in de belastingwetgeving mogen komen voor de 15%, of dat er vrijstellingen, uitzonderingen of compenserende belastingkredieten mogen worden ingevoerd, enzovoort. De internationale minimumbelasting zou een einde maken aan de wanhopige internationale concurrentie om de belastingen te verlagen om steeds rijkere bedrijven tevreden te stellen. Het zou een gelijk speelveld creëren om beter te kunnen concurreren op basis van uitmuntendheid op het gebied van innovatie en kwaliteit, in plaats van dergelijke destructieve concurrentie in failliete samenlevingen die gevaarlijk rijke bedrijfsentiteiten beter moeten behagen. We moeten de bedrijven op aarde ertoe aanzetten om onvermijdelijk een eerlijk rendement op het gebied van belastingen en lonen te betalen, net als iedereen. Ik ben het ermee eens dat ze in deze huidige versie zullen vermijden om te betalen, maar het zal duidelijk werken als er nergens ter wereld aan de belasting kan worden ontkomen via fiscale mazen in de wet tot de 15%, of bijbehorende vrijstellingen, of uitzonderingen, of compenserende belastingkredieten. enzovoort. Zodra we dit hebben bereikt, kan de 15% worden verhoogd naar het niveau dat de mensheid en de rechtmatige belangen en behoeften van de planeet het beste dient. Ik schreef hierover in 2017 een blog met de titel 'Civilisation & the River' Proost Jack, goed om je werk te lezen zoals altijd.