Voor zover ik weet heeft niemand voorgesteld om de Fed te waterboarden. De reactie van een groot deel van de politieke leiders van het land op de suggestie dat het Government Accountability Office (GAO) de Federal Reserve Board zou controleren, zou er echter toe kunnen leiden dat mensen denken dat waterboarding op de agenda staat.
Het basisverhaal is eenvoudig. Het Congres heeft via de TARP meer dan 700 miljard dollar aan bankiers geleend tegen lagere rentetarieven dan de marktrente. Dit was om te voorkomen dat de banken failliet zouden gaan. Tegelijkertijd heeft de Fed meer dan 2 biljoen dollar geleend aan banken en niet-financiële instellingen om de liquiditeit op peil te houden.
Het Congressional Oversight Panel, onder leiding van Elizabeth Warren, heeft herhaaldelijk geklaagd dat het ministerie van Financiën niet altijd even bereidwillig is geweest in het verstrekken van informatie over zijn kredietverleningspraktijken. Er is echter op zijn minst een openbaar papieren spoor. We kunnen achterhalen hoeveel geld elke bank heeft ontvangen en onder welke voorwaarden.
Daarentegen bestaat er geen openbaar papieren spoor voor de leningen van de Fed, ook al heeft de Fed meer dan drie keer zoveel geld uitstaan als het ministerie van Financiën via TARP. De Fed heeft alleen geaggregeerde informatie verstrekt over het bedrag aan leningen in elk van haar verschillende kredietprogramma's, en algemene informatie over de voorwaarden van de leningen en de soorten ontvangen onderpand.
Het is echter niet mogelijk om erachter te komen hoeveel geld Goldman Sachs heeft geleend, tegen welke rentevoet en welke activa het als onderpand heeft geplaatst. De Fed heeft expliciet geweigerd informatie over specifieke kredietnemers openbaar te maken. In feite vertelde de inspecteur-generaal, die verantwoordelijk is voor het toezicht op de Fed, aan het Congres dat zij niet over deze informatie beschikt. Blijkbaar vertrouwt de Fed haar inspecteur-generaal niet eens informatie over haar kredietverleningspraktijken toe.
Het is moeilijk de reden voor deze geheimhouding te begrijpen. Er kunnen momenten zijn waarop het voor de Fed nodig is om geld aan een bank te lenen zonder de informatie onmiddellijk openbaar te maken om paniek te voorkomen. Het is echter moeilijk te begrijpen waarom deze informatie weken of zelfs maanden later niet beschikbaar kan worden gesteld. Dit geld is tenslotte niet van de Fed; het is van ons.
Het voorstel voor een GAO-audit van de Fed is een eerste stap in de richting van het herbevestigen van de democratische controle over deze instelling. In veel opzichten heeft de Fed meer directe controle over de richting van de economie dan de president en het Congres, maar toch voert zij haar acties grotendeels buiten het zicht van het publiek uit.
Bovendien is het zo gestructureerd dat de banken een enorm onevenredige invloed hebben op de acties van de Fed. De twaalf presidenten van de districtsbanken van de Fed worden benoemd via een proces dat wordt gedomineerd door de banken binnen elk district. Deze twaalf presidenten maken deel uit van het Open Market Committee (OMC), het belangrijkste besluitvormende orgaan van de Fed op het gebied van het monetair beleid, en zijn veel groter dan de zeven gouverneurs die via het democratische proces worden benoemd. (Slechts vijf van de twaalf bankpresidenten zijn stemgerechtigde leden van de OMC. De president van de New York Fed is altijd stemgerechtigd lid. De overige vier stemposities rouleren tussen de andere elf districten.)
In een democratie is het moeilijk een situatie te rechtvaardigen waarin het belangrijkste economische beleidsorgaan, door zijn opzet, meer verantwoording verschuldigd is aan de banksector dan democratisch gekozen functionarissen. De Federal Reserve Transparency Act is een stap in de richting van het ter verantwoording roepen van de Fed. Het zou eenvoudigweg vereisen dat het Government Accountability Office (GAO) de boeken van de Fed controleert en aan het Congres rapporteert over de reddingsoperatie en andere kwesties.
Terwijl ruim 130 Republikeinse leden van het Huis van Afgevaardigden zich hebben aangemeld als mede-indieners van het wetsvoorstel, zijn iets meer dan 30 Democraten mede-indieners. Niemand in de leiding heeft het wetsvoorstel ondertekend. Het is moeilijk om het standpunt van de Democraten te verzoenen met de vaak herhaalde inzet van president Obama voor transparantie. Het verzet tegen transparantie bij de Fed zal het publiek alleen maar aanmoedigen om te geloven dat er daadwerkelijk iets te verbergen is.
De Fed draagt de primaire verantwoordelijkheid voor de economische ineenstorting. Alan Greenspan heeft geen enkele stap ondernomen om de huizenzeepbel in bedwang te houden en heeft deze waarschijnlijk zelfs gepromoot. Het was onvermijdelijk dat de ineenstorting van een zeepbel van $8 biljoen zou leiden tot een ernstige neergang van het soort dat we nu zien.
Dit ongelooflijke falen van de Fed zou fundamentele vragen over haar structuur moeten oproepen. Het zou zeker een positieve stap zijn als de Fed meer verantwoording zou afleggen aan democratisch gekozen functionarissen en minder verantwoording zou afleggen aan de Wall Street-bankiers. Een GAO-audit zou een grote stap in de goede richting zijn.
— Dit artikel werd op 25 mei 2009 gepubliceerd door Guardian Unlimited.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren