Ondanks hun minimale bewapening werden ze bijna allemaal gedood en afgeslacht door de veiligheidstroepen. Om aan het bloedbad te ontsnappen, moesten 32 van de ?rebellen? zochten onderdak in een van de oudste en belangrijkste moskeeën van het land, gelegen aan de rand van de provinciehoofdstad Pattani. Na een impasse van zes uur bestormden troepen de moskee, waarbij zonder onderscheid iedereen binnenin werd gedood. In totaal stierven minstens 107 rebellen en 5 soldaten tijdens de slag.
De Thaise premier Thaksin Shinawatra bestempelde de opstandelingen onmiddellijk als 'criminelen', bagatelliseerde alle religieuze of ideologische motieven en beloofde de 'ring van onruststokers' te vernietigen. Legerchef-generaal Chaiyasidh Shinawatra gaf toe dat de inlichtingendiensten voorafgaand aan de aanslagen waren getipt. Er bestaat geen twijfel over dat de veiligheidstroepen problemen verwachtten en voorbereid waren op een gewelddadige reactie.
Premier Thaksin behoort duidelijk tot het ras van populistische politici in de regio die geloven dat elk lid van een opstand, evenals elke drugsdealer, dezelfde behandeling verdient: buitengerechtelijke executie.
Het was onvermijdelijk dat de veiligheidstroepen hun uiterste best deden om de goederen af te leveren. Hun arbeidsethos nam dramatisch toe – wat onmiskenbaar werd bevestigd door de stapels lichamen van vermeende drugsdealers, van wie velen berooide illegale immigranten uit Cambodja en elders waren. Vreemd genoeg zijn er bijna geen ?drugsdealers? werden levend gevangen genomen. Veel analisten waren van mening dat de veiligheidstroepen simpelweg weerloze arme mensen vermoordden om extra geld te verdienen.
Hoe kan Thailand hiermee wegkomen en toch zijn reputatie als kalm en vriendelijk land behouden? Waarschijnlijk is de belangrijkste reden de historische onwil van de westerse media om kritiek te leveren op een land dat decennialang een betrouwbare dienaar van het Westen, en in het bijzonder van de Verenigde Staten, is geweest.
Het heeft veel vuil werk verricht voor de VS in Vietnam, Laos en Cambodja? operaties die zelfs van het Amerikaanse Congres geen goedkeuring konden krijgen.
Deze keer de regering en de veiligheidstroepen? Een harde aanpak kan echter averechts werken. De situatie in het zuiden is gespannen en explosief, en de provincies waar de opstand plaatsvond zijn arm en wanhopig. Het is duidelijk dat niet alle pogingen om de impasse vreedzaam op te lossen, waren uitgeput. Het is zelfs twijfelachtig of er überhaupt pogingen zijn ondernomen. Voor de meerderheid van de moslims zijn de ontheiliging van de moskee en de meedogenloze slachting op het terrein ervan een diepe en barbaarse belediging van de islam.
De betrekkingen tussen Thailand en Maleisië blijven gespannen. Wereldwijd, en in het bijzonder in Zuidoost-Azië, zijn dit onzekere en moeilijke tijden – het is heel goed mogelijk dat de grote moslimgemeenschap in de landen van deze regio onvoorspelbaar zal handelen. Het ergste wat je kunt doen is passies aanwakkeren en conflicten laten escaleren.
ANDRE VLTCHEK – schrijver, journalist, filmmaker, hoofdredacteur van WCN. Woont momenteel in Zuidoost-Azië. Zijn nieuwste non-fictieboek heet 'Van Potosi tot Bagdad'. Onlangs voltooide werk aan de documentaire over de dictatuur van Soeharto in Indonesië. Momenteel bezig met het schrijven van een boek met Pramoedya Ananta Toer. Hij is te bereiken op: [e-mail beveiligd]