Dianna beið á strætóskýli eftir að börnin sín kæmu úr skólanum síðdegis einn fyrir 20 árum. Hún hafði skipulagt veislu til að fagna sjö ára afmæli dóttur sinnar.
Veislan varð hins vegar aldrei. Fjögur börn Díönnu komu aldrei heim.
Eftir að hafa hringt í skólann, frétti Dianna, sem bað um að fá ekki nafn sitt að fullu vegna þess að skrá hennar er nú innsigluð, að barnaverndaryfirvöld hefðu farið með börn hennar í fóstur. Ástæðan? Dóttir hennar, eftir að hafa séð nágranna með barefli, hafði sagt: „Ó, mamma mín reykti það. Dianna segir að þessi saklausu ummæli, ásamt sakavottorð hennar, hafi leitt til 10 ára bardaga við ríkið fyrir fjölskyldurétti. Að lokum afsalaði hún sér foreldrarétti sínum.
Í mörg ár hafði Dianna glímt við fíkn. Hún fæddi elstu dóttur sína á þeim tveimur árum sem hún sat í fangelsi. Þegar hún stóð við stoppistöðina hafði hún þó verið edrú í nokkur ár. En það að missa börnin sín gerði afturkallað allar þær framfarir og stöðugleika sem hún hafði byggt upp í gegnum árin, og Díönnu kom aftur í fíkn, handtökur og fangelsun.
„Þetta var það versta sem ég hef fengið aftur,“ segir hún.
Átján árum síðar birtist skilaboð í Facebook pósthólfinu hennar. "Ert þú mamma mín?" Það var sonur hennar. Þann desember eyddi Dianna fyrstu jólunum sínum með börnum sínum sem nú eru fullorðin. Hún eldaði fyrir þau spænsk hrísgrjón, svínakótilettur, salat og ostaköku í eftirrétt. "Þeir borðuðu matinn minn," segir hún, "og þeir elskuðu matinn minn."
Nú vinnur hún að því að tryggja að engin önnur móðir missi börnin sín út í kerfið. Næstum tveir þriðju kvenna á bak við lás og slá eru mæður barna undir 18 ára aldri. Ekki eru allar konur sem eru handteknar og fangelsaðar dæmdar í fangelsi, en jafnvel stutt tímabil getur valdið því að þær missi vinnuna, húsnæði og börn. Fyrir suma, eins og Dianna, er fortíð köflótt með handtökum og fangelsisdómi nóg til að rífa í sundur fjölskyldur þeirra. Mæður sem áður voru fangelsaðar, sem hafa borið hitann og þungann af afleiðingum kerfisbundinnar fjöldafangelsis, leiða baráttuna – og vinna – fyrir vernd sem myndi ekki aðeins hjálpa mæðrum að endurbyggja líf sitt, heldur einnig til að halda þeim frá fangelsi í fyrsta lagi.
1. Að halda fjölskyldum saman
Þegar mæður eru handteknar og fangelsaðar, jafnvel í stuttan tíma, eru börn þeirra þvinguð í fóstur ef enginn fjölskyldumeðlimur getur krafist þeirra. En með 1997 lögum um ættleiðingu og öruggar fjölskyldur (ASFA) getur tímabundin dvöl í fóstri nú leitt til varanlegs - og óafturkallanlegs - aðskilnaðar. Samkvæmt ASFA verða ríki að hefja málsmeðferð til að binda enda á foreldraréttindi ef barn hefur eytt 15 af síðustu 22 mánuðum í fóstur. ASFA bitnaði sérstaklega hart á mæðrum í fangelsi. Í New York, til dæmis, 17 prósent af mæðrum í fangelsi missti forræðið árið 2010 samanborið við 10 prósent fangelsaðra feðra.
Aðeins Nebraska og Nýja Mexíkó innihéldu upphaflega undantekningar fyrir fangelsun foreldra í löggjöf sinni. En talsmenn, þar á meðal mæður sem áður voru í fangelsi, hafa þrýst á um stefnu sem gerir tímalínuna hlé á. Í sumum ríkjum hefur þeim tekist það.
New York ríki breytt ASFA að heimila fósturstofnunum að fresta uppsögn ef foreldri er í fangelsi eða vímuefnameðferð. En lögin um víkkað svigrúm ASFA voru samþykkt aðeins eftir margra ára skipulagningu af mæðrum og talsmönnum sem nú og áður voru í fangelsi.
Í Washington fylki hjálpaði Alise Hegle, sem næstum missti dóttur sína á meðan hún barðist við ákærur tengdar eiturlyfjum, að berjast fyrir Frumvarp um börn fangelsaðra foreldra, sem heimilar dómstólum að fresta uppsögn foreldraréttinda ef fangelsun gegnir verulegu hlutverki í vistun barns í fóstur. Árið 2013, nokkrum dögum fyrir mæðradag, undirritaði ríkisstjórinn frumvarpsins að lögum.
2. Að halda öryggisnetinu
Endurtekinn niðurskurður á félagsþjónustu hefur gert fjölskyldum enn erfiðara fyrir. „Það þarf að vera mikilvægara félagslegt öryggisnet,“ segir Hegle.
Alríkisríkið RISE út úr fátækt lög myndi veita meiri stuðning við fjölskyldur í erfiðleikum. Frumvarpið, sem var kynnt í september 2015, krefst tímabundinnar aðstoðar við þurfandi fjölskyldur (TANF) til að mæta efnahagslegum grunnþörfum fjölskyldunnar. Það myndi einnig binda enda á banni á bótum fyrir fólk með fíkniefnadóm og krefjast þess að ríki tryggi barnaumönnunarþjónustu við TANF viðtakendur sem eru að vinna eða í þjálfunaráætlun.
Þetta er einmitt svona hjálp sem hjálpaði Hegle að snúa lífi sínu við.
Sautján mánuðum eftir að dóttir hennar fæddist - og strax sett í fóstur - fékk Hegle forræði og hóf uppeldi í fullu starfi. Hún fékk TANF, Medicaid og niðurgreidda barnagæslu, sem allt veitti dóttur hennar þá samfellu sem hún þurfti á meðan Hegle vann að því að koma á traustum grunni.
„Jafnvel þetta litla magn tryggði að ég væri ekki svangur og fékk nokkrar af grunnþörfum mínum uppfylltar,“ skrifaði hún í tölvupósti. „Ef ég hefði ekki fengið þetta hefði ég átt í erfiðleikum með að gera verulegar breytingar á lífi mínu ef ég væri svangur, ætti enga strætómiða o.s.frv.“
3. Að binda enda á mismunun á vinnumarkaði
Víðs vegar um landið starfar áður fangelsaðir menn að Banna boxið, eða hætta þeirri venju að spyrja um fyrri dóma í fyrstu atvinnuumsókn. Meira en 100 borgir og sýslur hafa þegar bannað boxið. Alríkisstjórnin er núna fresta því að spyrja um sakfellingarsögu í ráðningarferli sínu.
Hegle hefur verið blessuð að reynsla hennar hefur ekki útilokað hana frá atvinnutækifærum. Í málsvörn, þar sem hún starfar, hefur saga hennar ekki verið hindrun, en önnur svið í heimaríki hennar Washington eru minna opin fyrir því að ráða fólk með metorð eins og hennar. Meira en 90 starfsstéttir, allt frá atvinnuveiðimönnum til rakara, eru enn lokaðar fyrir umsækjendum með glæpasögu.
Hegle er hluti af bandalagi sem vinnur að því að afnema þessa takmörkun. Á meðan ríkisstj Lög um endurreisn tækifæra (CROP) fjarlægir ekki eða innsiglar skrár, það gerir einstaklingi kleift að sækja um vottorð sem sýnir fram á að tilskilinn tími sé liðinn, að hann hafi ekki verið handtekinn nýr og að hann uppfylli eða uppfylli skilmála refsingar sinnar. Með skírteininu mun fortíð einstaklings ekki lengur vera hindrun fyrir því að öðlast starfsleyfi. Frumvarpið er nú á leið til skrifborðs seðlabankastjóra til undirritunar hans.
4. Að finna valkosti við fangelsi
Í Washington getur dómstóll sent manneskju sem á yfir höfði sér ofbeldislaus fíkniefnamál í meðferð í heimahúsum frekar en í fangelsi á grundvelli refsingar fyrir eiturlyfjabrotamenn (DOSA). Í gegnum DOSA verslaði Hegle sjö ára fangelsi í fimm mánuði í lyfjameðferð. Þessi styttri dómur gerði henni einnig kleift að halda foreldrarétti sínum.
Árið 2010, sama ár og Hegle fékk forræði yfir dóttur sinni, fór Washington framhjá Fjölskyldu- og afbrotadómsúrræði (FOSA), svipað og DOSA nema að það gildir eingöngu um foreldra sem eru ákærðir fyrir ofbeldisbrot sem eiga börn yngri en 18. Samt sem áður býður ríkið upp á valið sparlega. Á fyrsta ári þess, 57 foreldrar (46 konur og 11 karlar) var vísað til annarra valkosta sem gerðu þeim kleift að halda áfram uppeldi. Aðeins á fimmta ári 41 foreldrar var vísað frá.
„Engin lög, þó þau séu góð, verða innleidd að fullu ef fólk telur að fólk í fangelsi eigi skilið að vera foreldri og það fangelsi þarf ekki að vera aðalformið til að draga fólk til ábyrgðar,“ segir Lillian Hewko, lögfræðingur hjá Verkefni fangelsaðra mæðra (IMAP).
Að auki útiloka báðir valkostir fólk með ofbeldisfulla sannfæringu, en IMAP berst fyrir því að auka hæfi FOSA þannig að foreldrar með ofbeldisfulla sannfæringu séu ekki sjálfkrafa útilokaðir. „Það eru svo margar leiðir sem fordómar gegn fólki sem er dæmt fyrir ofbeldisglæpi hefur áhrif á fordóma, fjölskyldur þeirra og börn, og að lokum restina af samfélaginu,“ skrifaði Minna Long, móðir sem nú situr í fangelsi fyrir rán og innbrot, í bréfi til IMAP.
Í Massachusetts, Fjölskyldur fyrir réttlæti sem lækningu, Sem samtök áður fangelsuðra kvenna, er í fararbroddi HB 1382. Frumvarpið myndi þrýsta á sakadómara að bjóða upp á samfélagslega valkost fyrir fólk sem er dæmt fyrir ofbeldisglæpi ef þeir eru einnig aðal umönnunaraðilar undir lögaldri. „Það eru til forrit sem geta – og gera – boðið upp á valkosti þegar þau eru notuð,“ segir Andrea James, stofnandi og framkvæmdastjóri Families for Justice as Healing. "En það er ekki nóg." Þau forrit sem eru til, eins og lyfjameðferð, eru ekki sérstaklega notuð sem valkostur, segir James.
Þann 14. október 2015 ferðaðist Dianna, móðirin sem missti börn sín vegna þessa kerfis, til Massachusetts State House til að minna löggjafann á þessa kosti. Hún deildi sögu sinni fyrir stjórnmálamönnum í fyrsta skipti. Ekkert af því breytti þessum 20 árum sem hún eyddi frá eigin börnum, en hún vonast til að það muni bjarga öðrum fjölskyldum.
Fangelsi mun ekki hindra einhvern í að snúa aftur í sömu slæmu aðstæður, útskýrði Dianna fyrir þeim. Hún fékk loksins aðgang að stuðningsforriti til að hjálpa henni að sigrast á fíkninni og innsigla metið, en það var aðeins boðið upp á eftir fangelsun.
„Það hefði verið betra fyrir alla fjölskylduna mína,“ sagði hún, „ef ég hefði getað fengið svona stuðning áður or staðinn of verið lokaður inni."
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja