Traducido por irlandesa
Exército Zapatista de Liberación Nacional
México
Febreiro 18-19, 2006
En nome do Sistema Zapatista de Televisión Intergaláctica, 'única televisión que se le', queremos agradecer a este espazo a presentación dun programa especial, patrocinado por 'Huaraches Yepa, Yepa. O único huarache globalizado' e 'El Pozol Agrio. Unha delicia para o padal'.
Queremos aproveitar para informar de que as canles nas que SZTVI está a emitir son para o acceso exclusivo e preferente dos medios alternativos, e para todas as persoas honestas e con principios de calquera parte do Planeta Terra. Como alternativa ao tedioso (e ineficiente) sistema de PPV, o SZTVI ofrece o sistema NPPL (Non Pay Per View) como xesto de cortesía para os nosos compañeiros e compañeiras.
O seguinte programa será retransmitido pola banda de abaixo á esquerda por métodos que van desde a radio pirata ata os moi sofisticados (e practicamente imposibles de atascar) cotilleos do baño. Con vostede, o programa...
OS OUTROS PRIMEIROS VENTOS
Primeira Parte
(Chiapas, Quintana Roo, Yucatán, Campeche)
"Queremos que lle presten vento ás nosas palabras, que voan bastante alto e cheguen moi lonxe".
Palabras dun indíxena maia, faladas no Outro Cancún, no Outro Quintana Roo, no Outro sueste, na Outra Campaña, no Outro México.
Camiñando sobre si mesma, coa escusa dunha máscara de esquí, a Outra Campaña comezou o ano sinalando, dende os seus primeiros pasos, cal sería a resposta dende arriba. A marcha que as forzas conxuntas da Outra Campaña realizaron en San Cristóbal de Las Casas o primeiro día de xaneiro de 2006 viu como se apagaban as farolas mentres se dirixían. Case simultáneamente, paso a paso, foron apagando os micrófonos, cámaras, gravadoras e cadernos dos medios de comunicación. Primeira vitoria da Otra: máis que indiferenza, o silencio de arriba reflicte medo, moito medo. Os pasos conxuntos da Otra non son só un reto para o sistema económico e social (e para a clase política que vive e con el), é tamén un paso máis, o cambio de ritmo e de rumbo de quen ten, ata agora, estivo á defensiva, resistindo, sobrevivindo, tecendo a historia para que non caian. O Otra é agora un paso para o ataque. E así un son, que aínda é pequeno, está a levantarse do México de abaixo. E érguese para logo facerse un murmurio, despois un berro e, finalmente, movemento. Co seu percorrido, a Otra ten unha mensaxe para os de arriba: 'Ya basta. Xa non. Agora imos detrás de ti. Un arrepío corre pola columna vertebral do sistema: en lugar de escoitar aos de arriba, os de abaixo optaron por escoitarse.
CHIAPAS
Arriba, un escenario itinerante. Abaixo, un corazón aínda incompleto e unha indignación crecente, buscando camiño, camiño, dirección e destino.
As emisoras da Outra Campaña sucédense unha a unha, pero repítese a voz indíxena. Dende o primeiro día, a Outra Campaña demostrou que é máis, moito máis, que o EZLN. San Cristóbal de Las Casas, Palenque, Chiapa de Corzo, Tuxtla Gutiérrez, o cárcere de Amate, Tonala, Joaquín Amaro, San Isidro, Huixtla, Ejido Nuevo Villa Flores. Indíxenas, sobre todo indíxenas, e, xunto a elas, as que acompañan as súas penas e rebeldías: organizacións non gobernamentais, colectivos, colectivos, familias, persoas que traballan na defensa dos dereitos humanos, loita de xénero, proxectos económicos, educación, cultura. , defensa do medio ambiente, comunicación alternativa, análise e debate teórico. Sobre todo mulleres, sobre todo mozos. Alí están, alí estaban sempre, incluso antes de 1994.
Pero algo cambiou: a súa voz xa non leva só solidariedade e apoio ao zapatismo, agora fala da súa historia, da súa resistencia, da súa loita. O 'isto é o que son' co que puxo en marcha a Sexta Declaración da Selva Lacandona comeza agora a contar outras historias e a nomear a outra a través das súas propias voces. As organizacións indíxenas e os pobos indios, non son zapatistas pero tampouco antizapatistas, están a demostrar que os seus asuntos pendentes non son só cos que se levantaron en armas en 1994, senón tamén coa propia raíz da nación mexicana.
A reaparición dos indíxenas evanxélicos nos arredores de San Cristóbal de Las Casas puxo fin á ilusión de que a Otra Jovel é mestiza. En Palenque está xurdindo algo que pode parecer un síntoma pero que é, en realidade, un movemento que crece a medida que o Otra avanza polo sueste mexicano: a resistencia contra os altos custos da electricidade e contra as privatizacións. As primeiras voces contra o ataque do goberno que tenta privatizar a industria eléctrica son de cor escura e falan lingua indíxena.
En Chiapa de Corzo e Tuxtla Gutiérrez aparecen novas voces con son propio: arrendatarios do mercado, profesores, estudantes, veciños, campesiños non indíxenas. A liña de tensión que une o sueste co norte aflora nos primeiros pasos: David Meza, chiapaneco, que é usado como chivo expiatorio para ocultar a ineficacia dos funcionarios no feminicidio que instalou o campamento en Ciudad Juárez, Chihuahua. O mozo (26) está acusado do asasinato da súa curmá, Neyra Azucena Cervantes (19). A través da tortura vese obrigado a asinar unha confesión. El ou os verdadeiros asasinos (sen que aínda se descubran vídeos ou gravacións en cinta) seguen libres e engaden máis mortes á lista de tristezas no norte de México.
Os mozos estudantes sinalan unha verdade: a educación é mala e vai cara á privatización, e cando marchan non hai traballo. A inxustiza en Chiapas ten rostro e nome de indíxena, campesiño, mestre, xornalista. Pero tamén a dignidade rebelde: a Sección VII do SNTE do Sindicato Nacional de Labregos está a achegar non só presos, senón tamén mobilizacións. En Tonala, en Joaquín Amaro, en San Isidro e en Huixtla volve aparecer o movemento de resistencia civil contra o alto custo da enerxía eléctrica, pero agora saben que non están sós.
E en toda a costa de Chiapas pódese ver o traballo combinado de funcionarios e empresas na destrución da natureza. O traballo é agora un luxo que hai que pagar, e a pobreza é un crime. Crecen as críticas contra a clase política e o PRD como PRI rebautizado, a súa corrupción mellorou e agrandouse. A auga é escasa aquí, as escolas nin sequera teñen encerados e as mensaxes de Fox sobre a "excelencia educativa" soan como unha mala broma. Os vellos protestan por ser tratados como produtos non reciclables. Ao longo da costa, a serra é unha ferida aberta que está lonxe de curarse. Subindo, chegamos ao ejido Nuevo Villa Flores e ao evento máis combativo do Otra, coa OCEZ-UNOPII como anfitrión.
A metade do camiño, un golpe no corazón obriga ao silencio co que lamentamos aos que amamos na loita. Marchou a comandante Ramona, deixando un bordado multicolor como proposta zapatista para a Otra por todo o país. Nas montañas do sueste mexicano, os zapatistas arrincamos un anaco da roupa que levamos postos e, con estes desgustos farrapos no ombreiro esquerdo, nomeamos a quen agora botamos de menos por riba de toda medida.
Mentres, a medida que avanza a andaina do Otra, o goberno do Estado move o escenario de 'Todo está tranquilo en Chiapas', pero só para o consumo dos que aceptaron a ley mordaza. Para a fotografía: equipos que traballan na autoestrada. Pola sombra: o escándalo da 'desaparición' dos fondos e axudas destinadas ás vítimas dos temporais. O goberno de Chiapas -cando pode atopar tempo no seu traballo como consultor inmobiliario e asesor de imaxe pública do 'rei do denim' (e emperador da pederastia e da pornografía infantil)- está a perseguir e encarcerar a disidentes e xornalistas, e ademais , está construíndo monumentos en eloxios propios e de Fox. A viaxe dos Otra obrígaos a redobrar... os seus gastos de publicidade.
Demasiado tarde. Non importa se pechan os ollos e os oídos arriba, abaixo escoitaron e viron. Agora sobe un vento e, dende abaixo e á esquerda, diríxese cara...
QUINTANA ROO
Arriba, un país de hostaleiros. Abaixo, Chan Santa Cruz fala unha vez máis.
Chetumal, Carrillo Puerto, Playa del Carmen, Cancún. Nomes que fan referencia a destinos turísticos, a grandes empresas hoteleiras e a catástrofes naturais. Pero a historia de abaixo conta que estes últimos foron provocados por gobernos pro-empresas. A privatización de grandes extensións de terra e auga conseguíronse mediante leis engañosas, aprehensións de terreos ejidais e comunais e mediante a destrución da natureza. A voz campesiña denuncia a incautación de terreos e a privatización de praias con Procede como punta de lanza. En Majahual, mentres o goberno norteamericano está a construír un muro na fronteira norte, empresas estranxeiras levantan outro para impedir o acceso a unha praia. O rural xa non sofre a desatención do goberno baixo estes ceos. Agora ten un compromiso excepcional, pero para conquistalo-destruílo: intereses elevados, prezos baixos do que se produce, converter ejiditarios e comuneiros en pequenos propietarios baixo Procede. O resultado é o endebedamento, o apego ou a compravenda. E onde antes había terras de cultivo, agora hai, ou haberá, un centro comercial ou turístico, unha zona residencial ou un aeroporto.
Engadindo insultos: despois do furacán Wilma, non era a prioridade do goberno PAN de Fox traer axuda aos grandes propietarios dos hoteis en lugar de á xente humilde? O medo dos Otra arriba repartiu mantas aos maias de Nicolás Bravo para que non acudisen ás reunións, mentres que a madeira está a ser saqueada por grandes empresas con permisos gobernamentais, e a selva está sendo destruída con apoio legal.
Pero a natureza e a historia teñen os seus gardiáns. Individualmente ou en organizacións, a defensa da natureza e do patrimonio apoia os seus redutos en toda Quintana Roo. Homes e mulleres reúnense, analizan, discuten, acordan non calar nin inmobilizar. Emprenden así unha dupla loita: unha pola defensa xurídica da natureza e da historia, e outra pola concienciación da xente de abaixo e de esquerda. Xunto a estes esforzos, outra obra artística e cultural está en marcha, atopándose contra a pegajosidade dos programas culturais de Fox e buscando outros oídos, outras miradas, abaixo.
Nun recuncho da esquina que é o sueste mexicano, aparece entón a voz indíxena da Unión de Defensa da Raza Maia e do Colectivo de Isla Mujeres. A palabra escura do máis pequeno é a que mellor resumiu o propósito da primeira etapa da Otra: prestar vento a palabra, que voa alto, que chegue lonxe. Os vacilantes pasos iniciais dos medios alternativos na Karavana teñen agora, a partir destas distancias, o seu propio ritmo e firme definición: para que o oído poida existir e aumentar, é necesaria a palabra do outro. A dirección das demais cámaras e micrófonos reorientouse así, e, con estes outros homes e mulleres, agora comezan a voar alto as voces de labregos, pescadores, obreiros da construción, artesáns, vendedores ambulantes, indíxenas, campesiños sen terra, veciños. , estudantes, docentes, traballadores, investigadores, homes, mulleres, mozos, especialmente mulleres e mozos.
Pero, ademais de voces, susurros e berros, a Otra escoita silencios. Aquí, nas terras maias de Quintana Roo, Chan Santa Cruz retoma a mensaxe dos montes chiapanecos, facendo eco e así repetindo: 'Que esperten todos os gardiáns da terra, a nai. Que esperten os gardas. Que esperten da noite de tristeza. Chegou a hora.
O vento toma entón unha nova forza e, coa voz do outro como motor e combustible, chega a...
(Mañá, Yucatán e Campeche, xa que continúa esta primeira parte.)
>Da Outra Tlaxcala,
Sup Marcos
ZNetwork está financiado unicamente pola xenerosidade dos seus lectores.
doar