امی گودمن: مهمان بعدی من برای بقیه ساعت هاوارد زین، یکی از مشهورترین مورخان کشور است. کار کلاسیک او، تاریخچه مردم ایالات متحده، نگاه ما به تاریخ را در آمریکا تغییر داد. این کتاب برای اولین بار ربع قرن پیش منتشر شد، بیش از یک میلیون نسخه فروخته است و همچنان هر سال پی در پی نسخه های بیشتری به فروش می رسد.
هوارد زین پس از خدمت به عنوان کارگر کشتی سازی و سپس بمباران نیروی هوایی در جنگ جهانی دوم، به یک مخالف مادام العمر و فعال صلح تبدیل شد. او تحت لایحه GI به کالج رفت و دکترای خود را از کلمبیا دریافت کرد. او در جنبش حقوق مدنی و بسیاری از مبارزات برای عدالت اجتماعی در نیم قرن گذشته فعال بود. او در کالج اسپلمن، کالج تاریخی سیاه پوستان برای زنان در آتلانتا تدریس می کرد، به دلیل نافرمانی به دلیل دفاع از زنان از کار اخراج شد. او اکنون پروفسور بازنشسته در دانشگاه بوستون است و اخیراً توسط اسپلمن مورد تجلیل قرار گرفت.
هوارد زین جایزه توماس مرتون، جایزه یوجین وی دبز، جایزه آپتون سینکلر و جایزه ادبی لانان را دریافت کرده است. او نویسنده کتاب های بسیاری از جمله مجموعه تاریخ مردم است. مجموعه ای هفت جلدی درباره رادیکال دهه 60. چندین مجموعه از مقالات در مورد هنر، جنگ، سیاست و تاریخ. و نمایشنامه ها اما و مارکس در سوهو.
امسال مستندی بر اساس اجرای زنده هاوارد زین تاریخچه مردم ایالات متحده و صداهای تاریخ مردم ایالات متحده در History، کانال History در حال پخش است. نامیده می شود مردم صحبت. این فیلم توسط هاوارد زین، آنتونی آرنوو و کریس مور کارگردانی شده است. اجراهای دراماتیک تاریخ کشور را از بازیگرانی مانند مت دیمون و جاش برولین و ویگو مورتنسن و ماریسا تومی و دان چیدل و جاسمین گای و کری واشنگتن و نوازندگانی مانند بروس اسپرینگستین و ادی ودر و جان لجند به نمایش خواهد گذاشت.
خب، هاوارد زین امروز در نیویورک است تا نسخه شومیز جدید را عرضه کند تاریخچه جوانان ایالات متحدهکه توسط ربکا استفف اقتباس شده است. امروز عصر، او در خیابان 92 در نیویورک خواهد بود و میزبان اجرای خوانشها و آهنگهایی از صداهای تاریخ مردم ایالات متحده.
خوش اومدی هاوارد
هوارد زین: متشکرم، امی. خوشحالم که اینجا هستم.
امی گودمن: خیلی خوب است که شما را در کنار ما داریم. در مقدمه قبلی، شما ادی ودر را دارید که باب دیلن، "Masters of War" را می خواند، بخشی از
هوارد زین: این بخشی از مستند است، بله، آهنگ دیلن "Masters of War" را می خواند. فکر میکنم دیلن را مجبور کردیم به آهنگ ادی ودر گوش دهد و از باب دیلن پرسیدیم که آیا میخواهد آن آهنگ را بخواند. و او گفت: «نه، این خوب است. بگذار ادی آن را بخواند.» و بنابراین، ما باب دیلن را داریم که آهنگ وودی گاتری را در فیلم می خواند، "دو ر می"، یکی از آهنگ های معروف وودی گاتری.
امی گودمن: در مورد کل این سریال و این صحبت کنید—منظورم این است که این در حال رشد است. این تاریخ مردم ایالات متحده کتاب قابل توجهی است که واقعاً - خوب، چرا فلسفه و رویکرد خود به تاریخ ایالات متحده را توصیف نمی کنید؟
هوارد زین: آره خوب، البته، ایده یک تاریخ مردم فراتر از آنچه مردم در مدرسه یاد گرفته اند و آنچه من در مدرسه یاد گرفته ام یا بیشتر مردم در مدرسه یاد گرفته اند، و آن تاریخ از نگاه روسای جمهور و ژنرال ها در نبردهای جنگ داخلی است و ما صداها را می خواهیم. از مردم، از مردم عادی، از شورشیان، از مخالفان، از زنان، از مردم سیاه پوست، از آسیایی آمریکایی ها، از مهاجران، از سوسیالیست ها و آنارشیست ها و آشوب گران از هر نوع. و بنابراین، ما تصمیم گرفتیم که آنتونی آرنوو و من 200 سند را جمع آوری کنیم. سون استوریس با انتشار آن موافقت کرد. و این 200 سند، نامه ها و خاطرات و خاطرات افرادی است که در مقابل نظام قیام کردند.
اکنون، برای مثال، ما یک زن سیاهپوست را به یاد میآوریم که در جنوب، در جنوب جدا شده بزرگ شده است، و به مدرسه میرود و به مدرسه جداشده سیاهپوست خود میرود و باید از میان یک زمین بازی سفید رنگ، جایی که میخواست راه برود - میخواست برود. روی تاب ها، نمی توانست این کار را انجام دهد زیرا نمی توانست در این زمین بازی سفید توقف کند. و او به مدرسه رفت و از خواندن "برق ستارهای" خودداری کرد. و علت را از او پرسیدند. او گفت: "چون تا زمانی که من نتوانم به این چرخش ادامه دهم، آزادی و عدالت برای همه وجود ندارد." و بنابراین، ما داریم—این فقط یکی از خوانش های متعدد کتاب ما است.
و در این تاریخچه جوانان که امشب در خیابان Y 92 راه اندازی می کنیم، از این دست سخنان نمایشی از سوی افرادی که در تاریخ معاند و مخالف بوده اند، زیاد داریم. این یک - ما تاریخ قربانی شدن را ارائه نمی کنیم. ما تاریخچه مردمی را که در حال جنگیدن هستند را ارائه می دهیم. و ما میخواهیم بدهیم – ما میخواهیم به آمریکاییها تاریخی بدهیم که به آنها نشان دهد که میتوان با آن مقابله کرد، که لازم نیست به رئیسجمهور، کنگره و دادگاه عالی وابسته باشید. در واقع، بهتر است به آنها وابسته نباشید، زیرا آنها مشکلات اساسی را که ما در جامعه داریم حل نمی کنند. ما فقط می توانیم این کار را خودمان انجام دهیم، وقتی سازماندهی می کنیم، وقتی عمل می کنیم، وقتی اعتراض می کنیم. و بنابراین، ما تلاش می کنیم، بله، با یادگیری تاریخی که تحریک کننده و الهام بخش است، به مردم انرژی بدهیم.
امی گودمن: شما در مقدمه می نویسید تاریخچه جوانان ایالات متحدهدر طول سالها، برخی از مردم از من پرسیدهاند: آیا فکر میکنی تاریخ شما، که کاملاً متفاوت از تاریخهای معمول ایالات متحده است، برای جوانان مناسب است؟ آیا از کشور ما ناامیدی ایجاد نمی کند؟ آیا اینقدر انتقاد از سیاست های دولت درست است؟ آیا درست است که قهرمانان سنتی ملت، مانند کریستف کلمب، اندرو جکسون، تئودور روزولت را سرنگون کنیم؟»
هوارد زین: بله، درست است که مردم بارها و بارها این سوال را پرسیده اند. آیا می دانید، آیا باید به بچه ها بگوییم که کلمب، که به آنها گفته شده یک قهرمان بزرگ است، که کلمب سرخپوستان را مثله کرده و آنها را ربوده و به دنبال طلا می کشد؟ آیا باید به مردم بگوییم که تئودور روزولت، که به عنوان یکی از روسای جمهور بزرگ ما شناخته می شود، واقعاً جنگ طلبی بود که عاشق استثمارهای نظامی بود و به یک ژنرال آمریکایی که در فیلیپین قتل عام کرد، تبریک گفت؟ آیا این را به جوانان بگوییم؟
و من فکر می کنم پاسخ این است: ما باید با جوانان صادق باشیم. ما نباید آنها را فریب دهیم. ما باید در مورد تاریخ کشورمان صادق باشیم. و ما نه تنها باید قهرمانان سنتی مانند اندرو جکسون و تئودور روزولت را از بین ببریم، بلکه باید به جوانان مجموعه ای جایگزین از قهرمانان بدهیم.
به جای تئودور روزولت، از مارک تواین به آنها بگویید. مارک تواین - خوب، مارک تواین، همه به عنوان نویسنده کتاب یاد میکنند تام سایر و هاکلبری فیناما وقتی به مدرسه می رویم، درباره مارک تواین به عنوان معاون رئیس اتحادیه ضد امپریالیستی چیزی نمی دانیم. به ما گفته نشده است که مارک تواین تئودور روزولت را به دلیل تایید این کشتار در فیلیپین محکوم کرده است. خیر
ما می خواهیم به جوانان چهره های ایده آلی مانند هلن کلر بدهیم. و یادم می آید که درباره هلن کلر یاد گرفتم. همه در مورد هلن کلر میدانند، یک فرد معلول که بر مشکلاتش غلبه کرد و مشهور شد. اما مردم در مدرسه یاد نمیگیرند و جوانان در مدرسه آنچه را که ما میخواهیم وقتی کتابهایی مانند تاریخچه جوانان ایالات متحده، که هلن کلر یک سوسیالیست بود. او یک سازمان دهنده کارگری بود. او از عبور از خطی که در سالن تئاتری که نمایشنامهای درباره او را نمایش میداد، اعتصاب میکرد، خودداری کرد.
و بنابراین، این قهرمانان جایگزین در تاریخ آمریکا وجود دارند. فانی لو همر و باب موزس هستند. آنها قهرمانان جنبش حقوق مدنی هستند. بسیاری از افراد مبهم هستند، که شناخته شده نیستند. در این داریم تاریخچه جوانان، قهرمان جوانی داریم که در مونتگومری آلاباما در اتوبوس نشسته بود و از ترک جلوی اتوبوس امتناع کرد. و این قبل از رزا پارکز بود. منظورم این است که رزا پارکز به دلیل امتناع از ترک صندلی خود به طور موجه مشهور است و دستگیر شد و این آغاز تحریم اتوبوس مونتگومری و در واقع آغاز یک جنبش بزرگ در جنوب بود. اما این دختر پانزده ساله اول این کار را کرد. و بنابراین، ما چیزهای زیادی داریم—ما در تلاشیم تا بسیاری از این افراد مبهم را به خط مقدم توجه خود برگردانیم و به جوانان القا کنیم که بگویند: "این راه زندگی است."
امی گودمن: هوارد، ما می شکنیم و بعد برمی گردیم. اما استراحت بخشی از عملکرد است مردم صحبت. هاوارد زین مهمان ماست، تاریخ دان افسانه ای. کتاب جدید، تاریخچه جوانان ایالات متحدهبه با ما بمان.
[زنگ تفريح]
امی گودمن: کریس و ریچ رابینسون از Black Crowes، آهنگ نیل یانگ "اوهایو" را در مورد آنچه در 4 مه 1970 اتفاق افتاد، تیراندازی در ایالت کنت می خوانند. و من از شما می خواهم به وب سایت ما در democracynow.org برای شنیدن آلن و شیک کانفورا. آن روز آلن تیرباران شد. وقتی در تور «صدای جامعه، رسانههای جامعه» بودیم، در محوطه دانشگاه در ایالت کنت با او صحبت کردیم.
و فردا، 14 مه، سالگرد تیراندازی در کالج ایالتی جکسون، اکنون دانشگاه ایالتی جکسون، در جکسون، می سی سی پی است، جایی که سربازان دو دانشجو را به ضرب گلوله کشتند، که یکی از آنها اغلب به خاطر نمی آید.
میهمان امروز ما هاوارد زین، مورخ افسانه ای نوشته است تاریخچه مردم ایالات متحده. و اکنون همه این سازگاری ها وجود دارد. امروز او در حال راه اندازی است تاریخچه جوانان ایالات متحدهکه توسط ربکا استفف اقتباس شده است.
اما شما وقایع نگار بزرگ جنبش حقوق مدنی هستید. ایالت جکسون به اندازه ایالت کنت شناخته شده نیست.
هوارد زین: آره، خوب، در تاریخ، نادیده گرفتن اتفاقاتی که برای سیاه پوستان می افتد، امری رایج است. و البته تیراندازی در ایالت کنت یک رویداد بسیار دراماتیک و وحشتناک بود و سزاوار است که به عنوان یکی از آن اتفاقات شرم آور در تاریخ آمریکا یاد شود. اما رسانه ها تمایل دارند روی برخی چیزها تمرکز کنند و روی چیزهای دیگر تمرکز نمی کنند، و رسانه ها روی تیراندازی دیگری که در ایالت جکسون رخ داد، که در آن دو جوان سیاهپوست به ضرب گلوله کشته شدند، تمرکز نکردند. و بنابراین، بله، من فکر میکنم کار ما بهعنوان مورخ این است که چیزهایی را که معمولاً در درسهای تاریخ به دست نمیآوریم، بیاوریم.
امی گودمن: یا 8 فوریه 1968، قتل عام Orangeburg در کارولینای جنوبی، دانشجویان در حال اعتراض. و من از تماشای باراک اوباما شگفت زده شدم، همانطور که بازی بولینگ او ضعیف است. اما در واقع، در این کشور غم انگیز است که دیدن یک مرد آفریقایی آمریکایی در حال بازی بولینگ یک موفقیت است، زیرا این بچه ها، در فوریه 1968، در اعتراض به جداسازی یک سالن بولینگ، همچنین سربازان آتش گشودند.
هوارد زین: آره.
امی گودمن: پلیس تیراندازی کرد. سه کشته
هوارد زین: آره و خوب، می دانید، تا زمانی که برای تدریس در کالج سیاه پوستان به جنوب رفتم، من خودم از تاریخ سیاهی که در کتاب های تاریخ ما جا مانده است آگاه شدم. و من تحصیلات تکمیلی را در دانشگاه کلمبیا گذراندم و در مورد تاریخ سیاهان بسیار بسیار کم یاد گرفتم. WEB Du Bois در لیست خواندن ما نبود. واقعاً هیچ مورخ سیاه پوستی در فهرست خواندن ما وجود نداشت. اما وقتی به جنوب آمدم و در جامعه سیاهپوستان غرق شدم و شروع به خواندن این مورخان سیاه پوست کردم.
منظورم این است که مثلاً مورخی به نام ریفورد لوگان را خواندم که تاریخ اوایل قرن بیستم را میگفت که در دورههای سنتی تاریخ آمریکا به آن دوران پیشرو میگویند. دوران پیشرو. وی خاطرنشان کرد که در دوران به اصطلاح پیشرو، سیاهپوستان بیش از هر دوره دیگری در تاریخ آمریکا لینچ شدند. بنابراین، آن تحریف تاریخ ما زمانی رخ می دهد که ما آن را از طریق نژاد، خطوط رنگی انجام دهیم.
امی گودمن: آلیس واکر درباره شما به عنوان یکی از معلمان بزرگش در اسپلمن صحبت کرد. اما شما از اسپلمن اخراج شدید، هرچند اخیراً در آنجا مورد تجلیل قرار گرفتید.
هوارد زین: خب، بیایید از کلمه "اخراج شده" استفاده نکنیم.
امی گودمن: اوه ببخشید
هوارد زین: در دنیای آکادمیک ما اصطلاحات مودبانه ای داریم: «قرارداد او تمدید نشد».
امی گودمن: اخراج و اخراج شد.
هوارد زین: بله، اخراج و اخراج شد. اما همانطور که قبلاً اشاره کردید، چهل و دو سال بعد از اخراج من، دوباره به من دعوت شد تا مدرک افتخاری به من داده شود و سخنرانی آغاز کنم. بنابراین، می دانید، گاهی اوقات -
امی گودمن: چرا اخراج شدی؟ چرا بودید - چرا قراردادتان تمدید نشد؟
هوارد زین: خوب، دانشجویان کالج اسپلمن از آن فضای بسیار آرام و کنترل شده در کالج در طول تحصن ها بلند شدند و به شهر رفتند، دستگیر شدند، آنها با آتش برگشتند و مصمم شدند که شرایط زندگی خود را در محوطه دانشگاه تغییر دهند. که خیلی خیلی قدیمی بودند و آنها به نوعی - مانند یک صومعه، در آن زندگی می کردند. و بنابراین، آنها علیه اداره شورش کردند. من از آنها در طغیانشان حمایت کردم و برای مدیریت کالج بیش از حد سخت بودم.
امی گودمن: من می خواهم به گزیده هایی از مستند پیش رو با الهام از تاریخ مردم. نامیده می شود مردم صحبت، کارگردانی مشترک با آنتونی آرنوو و کریس مور. گزیده زیر شامل صدای دنی گلوور در حال خواندن جان لوئیس در طول جنبش حقوق مدنی، مایکل الی در حال خواندن مالکوم ایکس است. با بازیگری که جاش برولین در حال خواندن پاسخ مارک تواین در سال 1906 به تبریک رئیس جمهور تئودور روزولت به ژنرال وود، که نیروهایش به تازگی قتل عام کرده بودند، شروع می شود. 600 روستایی فیلیپینی
جاش برولین: [مطالعه مارک تواین] گزارش رسمی بیان کرد که با پیروزی کامل بازوهای آمریکایی به پایان رسید، که از 600 مورو، حتی یک نفر زنده نماند. هوو. تا آنجا که من می توانم متوجه شوم، در بین 80 میلیون نفر ما فقط یک نفر بود که به خود اجازه داد تا در این مناسبت بزرگ اظهارنظر عمومی کند و آن رئیس جمهور ایالات متحده بود. من به شما و افسران و مردان فرماندهی شما به خاطر این شاهکار تسلیحاتی درخشان، جایی که شما و آنها به خوبی از افتخار پرچم آمریکا دفاع کردید، تبریک می گویم. امضا شد، تئودور روزولت.
هوارد زین: در اینجا، مالکوم ایکس، که قهرمان یک نسل کامل از آمریکایی های آفریقایی تبار شد، نظر خود را در دیترویت بیان می کند.
مایکل الی: [در حال خواندن مالکوم ایکس] من به شما می گویم، شما نمی دانید انقلاب چیست، زیرا وقتی بفهمید چیست، دوباره به کوچه می نشینید و از سر راه خارج می شوید. شما انقلابی نداشته اید که شامل خونریزی نباشد. و از خونریزی می ترسی گفتم می ترسی خونریزی کنی. تا زمانی که سفید پوست شما را به کره می فرستد، شما خونریزی می کنید. او شما را به آلمان فرستاد، شما خونریزی کردید. او تو را به اقیانوس آرام جنوبی فرستاد تا با ژاپنی ها بجنگی، خونت ریخت. شما برای سفیدپوستان خونریزی می کنید، اما وقتی نوبت به بمباران شدن کلیساهای خود و قتل دختران سیاه پوست می شود، هیچ خونی ندارید.
دنی گلاور: [خواندن جان لوئیس] به کسانی که می گویند "صبور باش و صبر کن" باید بگوییم که صبر کلمه کثیف و زننده ای است. ما نمی توانیم صبور باشیم. ما نمی خواهیم به تدریج آزاد شویم. ما آزادی خود را می خواهیم و اکنون آن را می خواهیم. ما نمی توانیم به هیچ حزب سیاسی وابسته باشیم، زیرا هم حزب دموکرات و هم حزب جمهوری خواه به اصول اساسی اعلامیه استقلال خیانت کرده اند. ما الان متوقف نخواهیم شد زمانی فرا خواهد رسید که ما راهپیمایی های خود را به واشنگتن محدود نخواهیم کرد. ما اقدام چند ماه گذشته را کوچک جلوه خواهیم داد. و من به شما می گویم: "بیدار شو، آمریکا."
امی گودمن: دنی گلاور در حال خواندن جان لوئیس جوان، نماینده کنگره از جورجیا. در مورد آن سخنرانی چطور؟ در واقع داده نشد، اینطور بود؟
هوارد زین: نه، سخنرانی انجام شد -
امی گودمن: در آن راه.
هوارد زین: - اما کوتاه شد، سانسور شد. ستیزه جویانه ترین بخش های سخنرانی باعث آزردگی یا نگرانی برخی از رهبران سیاه پوست در راهپیمایی واشنگتن شد.
امی گودمن: این سخنرانی معروف دکتر کینگ "من یک رویا دارم" بود، جایی که او سخنرانی خود را ایراد کرد.
هوارد زین: درست است. آنجا بود که او سخنرانی «من یک رویا دارم» را ایراد کرد. و جان لوئیس نماینده جوانان خشمگین جنوب و کمیته هماهنگی دانشجویان بدون خشونت بود. و سخنرانی او یک سخنرانی انقلابی تری بود. و البته هر دو طرف و غیره را محکوم کرد. و برخی از - بله، و بنابراین، می دانید، برخی از رهبران NAACP و لیگ شهری و رهبران محافظه کار سیاه پوست گفتند: "ما باید برخی از اینها را حذف کنیم." بنابراین، ما در مستند خود سعی می کنیم آن بخش هایی از سخنرانی او را که انقلابی ترین بود و آنها را از راهپیمایی واشنگتن حذف کردند، بازگردانیم.
امی گودمن: خوب، در کنوانسیون دموکرات ها در دنور در استادیوم، از جان لوئیس تجلیل شد. هنگامی که پرزیدنت اوباما تحلیف شد، با جان لوئیس دست داد. زمانی که پرزیدنت اوباما از پله ها پایین آمد، او روی صحنه اصلی ساختمان کنگره بود. افکار شما در مورد پرزیدنت اوباما امروز، اولین رئیس جمهور آفریقایی آمریکایی؟
هوارد زین: ای کاش پرزیدنت اوباما با دقت به سخنان مارتین لوتر کینگ گوش می داد. من مطمئن هستم که او مانند همه به مارتین لوتر کینگ ادای احترام شفاهی می کند، اما باید قبل از ارسال موشک بر فراز پاکستان، قبل از موافقت با این بودجه نظامی متورم، قبل از اعزام نیرو به افغانستان، قبل از اینکه مخالفت کند، فکر کند. سیستم تک پرداختی که قبلا در برنامه خود در مورد آن صحبت کردید. او باید بپرسد: «مارتین لوتر کینگ چه خواهد کرد؟ و مارتین لوتر کینگ چه میگوید؟» و اگر او فقط به سخنان کینگ گوش میداد، رئیسجمهور بسیار متفاوتی با آنچه تاکنون بوده است، خواهد بود. من فکر می کنم که ما باید اوباما را به قولش مبنی بر متفاوت بودن و جسور بودن و ایجاد تغییر متعهد نگه داریم. او تاکنون به این وعده عمل نکرده است.
امی گودمن: زمانی که باراک اوباما برای ریاست جمهوری نامزد شد، در مناظره ها از او پرسیده شد که MLK چه کسی را تایید می کند، دکتر کینگ چه کسی را تایید می کند، او گفت: "هیچ کدام از ما".
هوارد زین: بله، این درست است، زیرا کینگ معتقد بود - و این در واقع یکی از موضوعات تاریخ مردم ما است، این است که شما نمی توانید به رئیس جمهور متکی باشید، و نمی توانید برای حل مشکلات خود به انتخابات و رای دادن تکیه کنید. خود مردم، سازماندهی، تظاهرات، فریاد زدن، آنها تنها کسانی هستند که می توانند رئیس جمهور را تحت فشار قرار دهند و کنگره را به سمت تغییر سوق دهند. و این همان کاری است که اکنون باید با اوباما انجام دهیم. ما باید به آنچه اوباما در جریان مبارزات انتخاباتی گفت، اشاره کنیم، زمانی که او گفت ما نه تنها باید از عراق خارج شویم، بلکه باید از ذهنیتی که ما را وارد عراق کرد، خارج شویم. اوباما خود هنوز از این طرز فکر خارج نشده است. و من فکر می کنم ما مردم باید در این مورد با او صحبت کنیم.
امی گودمن: چگونه؟
هوارد زین: خوب، این افرادی که قبلاً در برنامه شما دیدم که برای سیستم بهداشتی تک پرداختی که اوباما بسیار بسیار تمایلی به تایید آن ندارد، تظاهرات می کردند، آنها کاری را انجام می دادند که باید انجام شود. آنها مرتکب اعمال نافرمانی مدنی می شدند. آنها به دفاتری می رفتند که به آنها گفته شده بود که آنجا را ترک کنند و نمی رفتند. آنها همان کاری را می کردند که ما در جریان جنبش علیه جنگ ویتنام انجام می دادیم. آنها همان کاری را می کردند که جنبش سیاه در جنوب انجام می داد. و این چیزی است که ما نیاز خواهیم داشت. ما به اقدامات نمایشی نیاز خواهیم داشت که این واقعیت را به نمایش بگذارد که دولت ما به آنچه مردم نیاز دارند و آنچه مردم می خواهند پاسخ نمی دهد.
امی گودمن: جایگزین جنگ با افغانستان و پاکستان چیست؟
هوارد زین: خب، جایگزین جنگ، ارسال غذا و دارو است. من با یک راننده تاکسی از افغانستان بودم و همیشه با رانندگان تاکسی صحبت می کنم، زیرا آنها بیشتر از اکثر مفسران اخبار می دانند. و بنابراین - نه شما. من در مورد تو صحبت نمی کنم، امی، البته. اما او اهل افغانستان بود. و من گفتم، "نظر شما در مورد فرستادن نیروهای بیشتر اوباما به افغانستان چیست؟" من به او نگفتم که چه جایگاهی دارم. او گفت: ما به نیرو نیاز نداریم. گفت: ما به غذا و دارو نیاز داریم.
ما باید از این فکر که باید برای مشکلاتی که در جهان با آن روبرو هستیم راه حل های نظامی داشته باشیم دست برداریم. راه حل هایی که ما نیاز داریم راه حل های مقابله با بیماری و بیماری و گرسنگی است. این اساسی است. اگر می خواهید به تروریسم پایان دهید -
امی گودمن: به تو می گویم ای مورخ بزرگ، پنج ثانیه فرصت داری.
هوارد زین: اگر می خواهید به تروریسم پایان دهید، باید از تروریست بودن دست بردارید، جنگ یعنی همین.
امی گودمن: هوارد زین، او امشب در خیابان 92 در نیویورک خواهد بود.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا