الجزیره: پیامبر عاموس - که شما او را مورد علاقه خود خوانده اید - از "سه گناه که من می بخشم و چهارمی که نمی بخشم" صحبت می کند. چه گناهانی در جامعه انباشته می شود؟
چامسکی: ما زمان کافی برای عبور از آن نداریم. بیایید با بدیهیات شروع کنیم. مطمئنم که شما با ساعت روز قیامت بولتن دانشمندان اتمی آشنایی دارید. اکنون به 90 ثانیه به نیمه شب منتقل شده است.
نیمه شب به عنوان پایان تجربه انسان بر روی زمین، مسابقه به سوی تهدید جنگ هسته ای. خطر فاجعه آب و هوایی قریب الوقوع در حال افزایش است - اسرائیل یکی از قربانیان اصلی خواهد بود.
و رهبران ما، گناه بزرگ آنها این است که در حال مسابقه دادن به سوی فاجعه هستند. ما همین الان داریم بیستمین سالگرد تهاجم ایالات متحده به عراق را گرامی میداریم... بدترین جنایت قرن، اینجا در حال برگزاری است. نیروی دریایی ایالات متحده اخیراً جدیدترین کشتی تهاجمی خود را راه اندازی کرد و نام آن را USS Fallujah به یاد یکی از بدترین جنایات حمله ایالات متحده داد. فلوجه یک شهر زیبا بود. تفنگداران دریایی به آن حمله کردند، آن را نابود کردند، هزاران نفر را کشتند... مردم هنوز در اثر سلاح هایی که با فسفر، اورانیوم ضعیف شده استفاده می شد، می میرند.
این بیش از آن که وحشیانه است، نمادین است. به 20 سال گذشته نگاه کنید، ببینید آیا می توانید یک جمله را در نزدیکی جریان اصلی پیدا کنید که بگوید حمله به عراق یک جنایت بود – این بدترین جنایت قرن بیستم بود. بدترین انتقادی که می توانید بکنید این است که یک "اشتباه" بوده است. پیکربندی مجدد، تغییر شکل داده شده است - حتی توسط مفسران لیبرال - به عنوان تلاشی شکست خورده برای نجات مردم عراق از یک دیکتاتور شرور، که مطلقاً هیچ ربطی به علت شروع جنگ ندارد.
و علاوه بر این، این یک واقعیت کوچک را نادیده می گیرد که ایالات متحده به شدت از صدام حسین در دوره ای که وحشتناک ترین جنایات خود را انجام داد، از جمله مواردی مانند مسمومیت عراقی ها و کشتار حلبچه، سلاح های شیمیایی و کشتن صدها هزار ایرانی، حمایت کرد. ایالات متحده خوشحال شد و از او حمایت کرد.
بنابراین اکنون، تاریخ بازسازی شده است به طوری که ما در تلاش بودیم تا عراقی ها را از دست شخصی که قویاً از آن حمایت می کردیم، نجات دهیم. عراقیها دقیقاً برای نجات از کشوری که در دهه 1990 تحریمهایی را اعمال کرده بود، فریاد نمیزدند؛ تحریمهایی که چنان شریرانه و مرگبار بودند که دیپلماتهای بینالمللی برجسته بودند که استعفا دادند زیرا آنها را نسلکشی میدانستند. اما این راهی بود که طبقات روشنفکر توانستند جنایات دولتی را بازسازی کنند. افرادی هستند که در اطراف اطراف اعتراض می کنند. شما صدای آنها را نمی شنوید، آنها در حاشیه هستند. آیا می خواهید درباره ناو یو اس اس فلوجه بیاموزید؟ قرار نیست آن را در مطبوعات آمریکایی بخوانید. میتوانید آن را در تفسیر انتقادی در گوشههایی بخوانید که افرادی مانند من توانستند در مورد آن اطلاعات پیدا کنند، نه از مطبوعات آمریکایی، بلکه از الجزیره.
الجزیره: اندکی پس از انتخاب نتانیاهو در سال 1996، شما پیش بینی کردید که تغییر از حزب کارگر به لیکود بیشتر سبک خواهد بود تا ماهیت و در نهایت، نتانیاهو بسیار آمریکایی شده با سبکی دلپذیرتر برای آمریکایی ها سازگار خواهد شد. با نگاهی به دوران نتانیاهو، آیا در این پیش بینی ها درست بودید؟
چامسکی: برای چند سال، کم و بیش. اما در طول دهه 2000، سیاست اسرائیل تغییر کرد، نتانیاهو بسیار بیشتر به سمت راست حرکت کرد. او هنوز می داند که چگونه با حامیانش در ایالات متحده صحبت کند. باید به خاطر داشته باشید، نظر ایالات متحده در مورد اسرائیل تغییر کرده است. اسرائیل قبلاً عزیز جامعه یهودی لیبرال آمریکا بود.
خوب، این شروع به تغییر کرد... اکنون، حمایت اصلی از اسرائیل جامعه انجیلی راست افراطی است که در 20 یا 30 سال گذشته به عنوان حامیان بسیار قوی اسرائیل، عمدتاً به دلایل افراطی یهودستیزی، سیاسی شده است. در همین حال، لیبرال ها، لیبرال دموکرات ها دور شده اند. به آخرین نظرسنجی نگاه کنید: در میان دموکراتها، همدردی با فلسطینیها بیشتر از اسرائیل است. این امر به ویژه در میان جوانان، از جمله یهودیان جوان، صادق است.
نتانیاهو ایالات متحده را درک می کند، بنابراین او به شدت از حوزه انتخابیه خود در جناح راست و راست افراطی درخواست می کند. بنابراین وقتی او برای محکوم کردن اقدام اوباما برای ایجاد یک توافق مشترک با ایران در مورد تسلیحات هستهای برای سخنرانی در جلسه مشترک کنگره رفت، در حال صحبت با جامعه آمریکایی بود که از او حمایت میکنند، جناح راست، راست افراطی و جناح راست. و انجیلی ها
او یک سیاستمدار ماهر است، او تاکتیک خود را تغییر داده است.
الجزیره: شما گفته اید که غیرقانونی ترین اقدامات اسرائیل تنها به دلیل حمایت آمریکا امکان پذیر است. و با این حال می بینیم که نتانیاهو با سخنرانی خود در مقابل کنگره در سال 2015 به طور علنی حزب دموکرات را شرمنده کرد، همراه با حمایت عمومی از انتخاب مجدد دونالد ترامپ در سال 2018. و جنگ لفظی هفته گذشته با رئیس جمهور بایدن. آیا نتانیاهو چیزی را که ما نمی دانیم در مورد افول قدرت جهانی آمریکا می داند؟ یا اینکه علیرغم رفتارش، او بر روی ادامه حمایت دو حزبی ایالات متحده قمار می کند؟
چامسکی: ایالات متحده به طور فزاینده ای از هم جدا می شود - اسرائیل نیز همینطور. این اولین باری است که رهبری اسرائیل آشکارا از رهبری ایالات متحده جدا می شود... وقتی اسموتریچ و بن گویر و گاهی نتانیاهو می گویند: "ما فقط به آنچه شما می خواهید بی توجهی می کنیم" آشکارا و گستاخانه به رهبری آمریکا، این جدید است.
ممکن است اخیرا اسرائیل از سیاست های آمریکا خوشش نیامده باشد، اما زمانی که ایالات متحده از این کشور خواست کاری انجام دهد، آن را انجام می دهد. این در مورد هر رئیس جمهور ایالات متحده تا اوباما صادق بود. ترامپ البته تمام تلاش خود را کرد تا به اسرائیل هر چیزی را که میخواهد ارائه دهد، عاشق قدرت، خشونت و سرکوب اسرائیل. با به رسمیت شناختن الحاق بلندی های جولان، الحاق بیت المقدس، از سیاست های شهرک سازی حمایت کرد که همگی نه تنها قوانین بین المللی بلکه سیاست ایالات متحده را نقض می کنند. آمریکا از قطعنامه های شورای امنیت که تسلط اسرائیل بر بلندی های جولان و بیت المقدس را ممنوع می کرد، حمایت کرده بود. ترامپ همه اینها را برعکس کرد. او همین کار را با مراکش انجام داد و تصرف صحرای غربی توسط مراکش را به رسمیت شناخت که تا حدودی مشابه وضعیت فلسطین است.
اما دولت جدید، بهویژه شخصیتهای برجسته مانند بنگویر، بزالل اسموتریچ، به سادگی به ایالات متحده میگویند: «گم شو». نتانیاهو اظهارات بسیار محکمی کرده و گفته است: "ما یک کشور مستقل هستیم، ما هر کاری می خواهیم انجام خواهیم داد." این اولین بار است که رویارویی تا این حد واضح است و مشخص نیست که ایالات متحده چگونه پاسخ خواهد داد.
دو یا سه سال پیش... یکی از نمایندگان ایالات متحده در مجلس نمایندگان، بتی مک کولوم، قانونی را ارائه کرد که در آن از ایالات متحده می خواست در کمک های نظامی ایالات متحده به اسرائیل با توجه به قوانین ایالات متحده [که] مرتباً توسط کمک های ایالات متحده به اسرائیل نقض شده است، تجدید نظر کند. خیلی دور نرفت
همین چند روز پیش، برنی سندرز قانونی را ارائه کرد که خواستار ممنوعیت کمک های ایالات متحده به اسرائیل شد... و خواستار تحقیق در مورد تضاد احتمالی آن با قوانین ایالات متحده شد که کمک های نظامی ایالات متحده به هر کشوری را که در نقض حقوق بشر دخالت دارد، ممنوع می کند. ارتش اسرائیل [ارتش اسرائیل] درگیر است ... بنابراین اگر تحقیقی در این مورد انجام شود، ممکن است به بحثی در مورد قانونی بودن کمک ایالات متحده به اسرائیل منجر شود.
خوب، من فکر می کنم همه این چیزها می تواند منجر به تغییرات بزرگ در آینده شود... این تا حد زیادی بر اساس تغییرات اساسی در افکار عمومی است. من می توانم این را فقط از تجربه شخصی بگویم، من در مورد مسائل اسرائیل و فلسطین صحبت کرده ام، نوشته ام و غیره. تا همین اواخر، اگر در محوطه دانشگاه سخنرانی میکردم، به دلیل تضاد خشونتآمیز نیروهای طرفدار اسرائیل، باید از حفاظت پلیس برخوردار میشدم. پلیس اصرار داشت که به دلیل تهدید، من را بعد از صحبت به سمت ماشینم ببرد. حتی در محوطه دانشگاه خودم، پلیس شهری و پلیس پردیس هم اگر سخنرانی میکردم، آنجا بودند. که به طور اساسی تغییر کرد.
نقطه ای که در آن تغییر کرده است به راحتی قابل شناسایی است: عملیات ریخته گری. این بسیار وحشیانه، خشن بود، جوانان دیگر نمی خواستند آن را تحمل کنند. من فکر می کنم که این یک نقطه اوج واقعی بود. شما میتوانید آن را به وضوح در مواردی مانند گفتگوها در دانشگاهها مشاهده کنید، حتی دانشگاههایی که به شدت طرفدار اسرائیل هستند مانند دانشگاه براندیس… به شدت تغییر کردند. اینها نگرش های جوانان است که در آینده تأثیر زیادی بر همه ما خواهد گذاشت. بنابراین درگیری هایی در راه است. شما هنوز آن را در سیاست نمی بینید، اما فکر می کنم می توانید آغاز آن را ببینید.
الجزیره: شما از دادگاه عالی اسرائیل انتقاد کرده اید که اسرائیل را کشور مستقل قوم یهود می داند... اما نه به عنوان کشور شهروندانش. در عین حال، شما به مواردی اشاره کرده اید که دادگاه از حقوق فلسطینی ها محافظت می کند، مانند پرونده سال 2000 که در آن دادگاه اعلام کرد که شهرک های کاتزیر که از طریق آژانس یهودی برای اسرائیل ساخته شده است نمی تواند تبعیض علیه زوج فلسطینی را مشروعیت بخشد. [دادگاه حکم داد که فلسطینی ها را نمی توان از جامعه حذف کرد.] تصور کلی شما از دادگاه چیست؟
چامسکی: دادگاه عالی اسرائیل ... سابقه نسبتا خوبی در رابطه با شهروندان یهودی اسرائیل دارد. در مورد فلسطینیان در اسرائیل، آنقدرها خوب نیست.
چند مورد وجود دارد، مانند موردی که در کتزیر ذکر کردید، اما توجه کنید که مربوط به سال 2000 بود. در سال 2000، برای اولین بار، دادگاه به این نتیجه رسید که شهرک سازی نمی تواند شهروندان اسرائیلی فلسطینی را مستثنی کند. خیلی تکان دهنده است که آنقدر دیر شده است. و در واقع، ظاهراً جامعه در Katzir راه هایی را برای فرار از این تصمیم کشف کرده است. من فکر می کنم که زوج فلسطینی حتی نتوانستند به مدت نیم دوجین سال وارد شوند و دستگاه های دیگری برای یافتن راه هایی برای حل این تصمیم راه اندازی شدند.
با این حال، در داخل اسرائیل، دادگاه است - این بالاتر از انتقاد نیست - اما سابقه نسبتاً مناسبی دارد. همانطور که مطمئن هستم، می دانید، انتقادهایی وجود داشته است، موشه نگبی، خبرنگار روزنامه نگاری برجسته اسرائیلی در مورد مسائل حقوقی... بیشتر به مسائل فساد و غیره توجه داشت، اما همچنین در مورد نحوه برخورد آنها با مسائل فلسطین در داخل اسرائیل صحبت کرد.
در سرزمین های اشغالی... دادگاه کارنامه افتضاحی دارد. دادگاه عالی اسرائیل تنها نهاد قضایی در جهان است که به رسمیت نمی شناسد که یک اشغال وجود دارد... این فقط... سرزمین های تحت مدیریت است. این توسط دادگاه جهانی، هر دولتی که من می شناسم، از جمله ایالات متحده، صلیب سرخ، رد شده است. همه با اسرائیل مخالفند و دادگاه عالی آن با دولت همراه است. دیوان عالی به طور مرتب شهرکسازیهای غیرقانونی، اقدامات اشغالگری غیرقانونی، محدودیتهای وحشیانه علیه فلسطینیها در سرزمینهای اشغالی، و تقریباً وقوع خشونتهای روزانه را مجاز کرده است. گاهی اوقات عمل را کمی به تاخیر می اندازد. اما رکورد کلی تکان دهنده است. بنابراین این یک داستان تقسیم شده است.
الجزیره: شما مدتهاست که از راه حل دو ملیتی برای مناقشه اسرائیل و فلسطین با راه حل دو کشوری بر اساس اجماع بین المللی به عنوان تنها پله قابل قبول دفاع کرده اید. هنوز معتقدید که این مطلوب ترین راه حل است؟
چامسکی: خوب، اکنون یک بحث اساسی بین اجماع بین المللی دو کشور و جایگزین یک دولت وجود دارد که به طور فزاینده ای توسط بسیاری از مفسران، از جمله مفسران کاملاً آگاه مانند ایالات متحده، مانند ایان لوستیک، حمایت می شود.
اما مشکلی در آن بحث وجود دارد. این جایگزین سوم را حذف می کند، یعنی گزینه ای که از سال 1969 یا پس از آن به طور سیستماتیک توسط اسرائیل اجرا می شود، ایجاد «اسرائیل بزرگ» است که قدرت را در دست خواهد گرفت. هر چیزی که برای اسرائیل ارزش دارد، تمرکز جمعیت فلسطین را کنار می گذارد.
بنابراین، اسرائیل نمیخواهد نابلس را در «اسرائیل بزرگ» بگنجاند. باید اکثریت بزرگ یهودی را در یک کشور نژادپرست و تحت سلطه یهودیان حفظ کند. بنابراین این بدان معناست که دره اردن را در اختیار بگیرید، جمعیت را بیرون کنید. این یا آن بهانه استفاده می شود ... و سپس به شهرک های یهودی تبدیل می شود. آنها شهرهایی در اعماق کرانه باختری مانند Maale Adumim را تصرف می کنند که عمدتاً در دهه 1990 ساخته شده است، مسکن های دلپذیر با یارانه دولتی ... شما می توانید از ویلای یارانه ای خود در Maaleh Adumim به محل کار خود در تل آویو بروید و حتی ندانید که فلسطینی وجود دارد. در حال حاضر، فلسطینیهایی که در مناطقی باقی ماندهاند که اسرائیل در حال ادغام و برنامهریزی برای تصرف آنها است، به ... حدود 160 یا بیشتر منطقه کوچک محاصره شده توسط نیروهای اسرائیلی تقسیم شدهاند که ممکن است به فلسطینیها اجازه ندهند از محصولات خود مراقبت کنند، از دامهای خود مراقبت کنند یا ندهند. زیتون های خود را بچینند و غیره، اساساً زندانی شده اند.
و ایده این است که سعی کنیم ببینیم که آیا می توانیم به نحوی از شر آنها خلاص شویم و آنها را وادار به ترک شرایط غیرقابل تحمل کنیم. در همین حال، اخیراً، همین چند روز پیش، دولت مذهبی ملی گرای راست افراطی، حق شهرک سازی اسرائیل را به شمال غربی کرانه باختری گسترش داد، چیزی که اسرائیل آن را سامره غربی می نامد ... [به دنبال] ادغام هر چیزی که اسرائیل در داخل آن ارزش دارد. سرزمین های اشغالی اورشلیم در حال حاضر شاید پنج برابر بیشتر از تاریخی باشد که برای اطمینان از اکثریت یهودیان، روستاهای اطراف را اشغال کرده است. مکانیسم هایی وجود دارد، نه به طور رسمی، بلکه به آرامی، گام به گام ... درست زیر رادار. در حال حاضر، جوانان اسرائیلی حتی نمی دانند که یک خط سبز وجود دارد.
اگر می خواهید در مورد نتایج بلندمدت صحبت کنید، نمی توانید فقط در مورد یک حالت و دو حالت صحبت کنید. شما باید در مورد آنچه در حال وقوع است صحبت کنید، "اسرائیل بزرگ". من استدلال طرفداران یک دولت را درک میکنم، اما فکر میکنم... تقریباً غیرقابل تصور است که اسرائیل موافقت کند خود را نابود کند و به یک جمعیت اقلیت یهودی در یک کشور تحت سلطه فلسطین تبدیل شود، چیزی که جمعیتشناسی نشان میدهد. و هیچ حمایت بین المللی برای آن وجود ندارد. هیچ چی. بنابراین احساس شخصی من این است که گزینه های واقعی «اسرائیل بزرگ» یا حرکت به سمت نوعی ترتیبات دو دولتی است. اغلب ادعا می شود که اکنون به دلیل پروژه سکونت عظیم غیرممکن است. شاید شایدم نه. من فکر میکنم اگر ایالات متحده اصرار کند، تصمیم بگیرد به سایر کشورهای جهان در حمایت از نوعی شهرک سازی دو کشوری بپیوندد، نه فقط به صورت لفاظی، بلکه در عمل، اسرائیل با یک تصمیم بسیار جدی مواجه خواهد شد.
شما باید به گذشته نگاه کنید و ببینید که سیاست اسرائیل در 50 سال گذشته چگونه بوده است. به دهه 1970 برگردید ... زمانی که تصمیمات اساسی گرفته شد. در دهه 1970، شورای امنیت سازمان ملل درباره قطعنامه ای بحث می کرد که خواستار ایجاد دو کشور، در مرزهای بین المللی، شاید برخی تغییرات کوچک، اما حل و فصل دو دولتی بود که در آن تضمینی برای حق هر کشور برای زندگی در صلح وجود دارد. و امنیت در مرزهای امن و شناخته شده.
اسرائیل شدیداً مخالف بود. اسحاق رابین، نماینده سازمان ملل، با عصبانیت آن را محکوم کرد. اسرائیل حتی از شرکت در جلسات خودداری کرد. مصر، اردن، سوریه و به اصطلاح «کشورهای تقابل» از آن حمایت کردند. سابقه طولانی بین المللی وجود دارد، رای گیری در مجمع عمومی برای قطعنامه های مشابه، رای هایی مانند 150 به 3، ایالات متحده، اسرائیل و کشورهای وابسته به ایالات متحده. اسرائیل در دهه 1970 تصمیم گرفت، تصمیمی سرنوشتساز گرفت که توسعه را به جای امنیت انتخاب کند. خب، این بدان معنا بود که اسرائیل برای امنیت و حمایت خود توسط ایالات متحده وابسته است. معامله همین است. اگر گسترش را به جای امنیت انتخاب کنید، به یک دولت قدرتمند وابسته هستید. اگر آمریکا سیاست خود را تغییر دهد، اسرائیل انتخاب های دشواری پیش رو دارد.
الجزیره: تعداد کمی از روشنفکران جنجال بزرگتر از شما ایجاد کرده اند. آیا از هر یک از مواضعی که در رابطه با وکالت خود گرفته اید یا نگرفته اید پشیمان هستید؟
چامسکی: به دلیل نگرفتن، بله. من کسانی را که گرفته ام پس نمی گیرم، اما کارهای زیادی وجود دارد که باید انجام می دادم که انجام ندادم. طبق استانداردهای ایالات متحده، من یکی از مخالفان اولیه جنگ ویتنام بودم. من در اوایل دهه 1960 در مخالفت با جنگ کاملاً فعال شدم ... اما خیلی دیر شده بود. باید 10 سال قبل از آن بود که ایالات متحده شروع به حمایت از تلاش فرانسه برای تسخیر مستعمره سابق خود کرد و هنگامی که فرانسوی ها شکست خوردند، ایالات متحده قدرت را در دست گرفت، توافق ژنو را تضعیف کرد، یک کشور مشتری در جنوب ایجاد کرد که 60 [هزار نفر] را کشت. یا 70,000 نفر آن موقع بود که باید اعتراض شروع می شد. تا اواخر دهه 1960، اپوزیسیون واقعا سازمان یافته ای وجود نداشت. این مجرمانه بود و من باید زودتر شروع می کردم، همین طور در مورد چیزهای دیگر.
اسرائیل را در نظر بگیرید، موضوع اصلی زندگی من از دوران کودکی. من علناً در مورد ماهیت جنایتکارانه اقدامات اسرائیل در سال 1969 صحبت کردم - باید خیلی زودتر از این اتفاق می افتاد. من با سرکوب مردم فلسطین در اسرائیل آشنا بودم. من آن را دست اول دیده بودم... در سال 1953، من برای چند ماه در یک کیبوتز در اسرائیل زندگی کردم، که در آن زمان مبنایی برای اطلاع رسانی به جامعه عرب و جامعه فلسطین بود. من به سختی عربی می دانستم که بتوانم مکالمه را دنبال کنم. و من رفتم، گاهی با کسی که در کیبوتز بود که سازمان عرب را اداره می کرد، سفر می کردم... با او به روستاها می رفتم، گلایه روستاییان را شنیدم که نمی توانند از خیابان عبور کنند تا با مردم در کیبوتس دوستانه صحبت کنند، مگر اینکه آنها برای گرفتن مجوز برای عبور از جاده مبارزه کردند.
من همچنین می توانستم اعمال سرکوب و ... توهین به جمعیت یهودی مراکشی غیر اشکنازی را ببینم. باید در مورد همه این موارد صحبت می شد. من وارد ماجرا نشدم تا اینکه بعد از جنگ 67 و اسرائیل سیاست های شهرک سازی و توسعه خود را در سرزمین های اشغالی آغاز کرد که گسترش یافت و به وضعیت فعلی منجر شد. من در انتقاد خیلی ملایم و خیلی دیر بودم.
الجزیره: آبراهام جاشوا هشل، که به شدت با جنگ در ویتنام مخالفت کرد، ناوی [پیامبر] را اینگونه تعریف کرد: «شخصی که جان و روحش در خطر گفتههایش در خطر است، اما میتوانست آه بیصدا را درک کند. درد و رنج انسان. همانطور که دیگران در مورد حرفه شما فکر می کنند، آیا درست است که نوام چامسکی را به عنوان یک نیروی دریایی توصیف کنید؟
چامسکی: ناوی چیست؟ این یک کلمه مبهم با منشأ مبهم است. احتمالاً یک قرض اکدی است، اما هیچ کس با اطمینان نمی داند. افرادی که نوین نامیده می شدند تقریباً مشابه آن چیزی بودند که این روزها ممکن است روشنفکران دگراندیش بنامیم. آنها افرادی بودند که تحلیل های ژئوپلیتیکی را محکوم می کردند، هشدار می دادند که پادشاهان شیطانی قوم یهود را به فاجعه می کشانند، جنایات و وحشیگری پادشاهان را محکوم کردند، برای بیوه ها و یتیمان درخواست رحمت کردند.
تقریباً طیف وسیعی از چیزها به نام عقاید روشنفکر دگراندیش بود، و با آنها همان طور که معمولاً روشنفکران دگراندیش رفتار می شود - بد رفتار می شد. رانده به صحرا. زندانی شد. الیاهو متنفر از اسرائیل نامیده شد، زیرا او جرات کرد اعمال پادشاه شیطانی را محکوم کند. خوب، آشناست، در طول تاریخ تا به امروز طنین خاص خود را دارد. بدیهی است که 2,500 سال پیش نیست، [این] دنیای متفاوتی است... [اما] برخی ویژگی های مشابه.
الجزیره: آیا چیزی در خانه شما وجود دارد که یادگاری فیزیکی یکی از سفرهای شما به اسرائیل و فلسطین باشد؟ و چه چیزی را نشان می دهد؟
چامسکی: خوب، من یک سوغات فیزیکی دارم. من آن را در اردوگاه پناهندگان کالاندیا در حالی که اردوگاه در طول انتفاضه اول تحت مقررات منع رفت و آمد نظامی بود، برداشتم. با چند نفر از دوستان، دوستان اسرائیلی و فلسطینی، من موفق شدم از طریق یک جاده پشت سر، منع آمد و شد نظامی را پشت سر بگذارم. توانستیم مدتی در کمپ قدم بزنیم تا اینکه توسط یک گشت اسرائیلی ما را تحویل گرفت. با افرادی که در خانه هایشان در آن طرف، بالای نرده ها حبس شده بودند صحبت کرد. من یک کپسول برداشتم - من به اندازه کافی یک کارشناس نظامی نیستم که به شما بگویم که چیست، فکر می کنم یک کپسول گاز اشک آور بود - که توسط نیروهای اسرائیلی که به آن حمله می کردند باقی مانده بود. بنابراین این یک یادگاری است، از یک دوره خوشایند نیست.
الجزیره: و چه چیزی را نشان می دهد؟
چامسکی: این نشان دهنده سرکوب خشن و وحشیانه است... در سرزمین های اشغالی اکنون بیش از 50 سال است که خشونت و سرکوب افزایش یافته است... تقریباً هر روز مواردی از این یا آن نوع خشونت، ارعاب، سرکوب وجود دارد... اسرائیل در حال تماشا، گاهی اوقات مشارکت است. شما به مکانی مانند الخلیل می روید، دیدن آن تکان دهنده است.
و غزه البته بسیار بدتر است. من در غزه بوده ام... در بین برخی از حملات اسرائیل. این یک ... جنایت شرم آور است ... بیش از دو میلیون نفر اساساً زندانی هستند. عدم وجود آب آشامیدنی برای آشامیدن، سیستم انرژی، سیستم های فاضلاب تخریب شده توسط خشونت اسرائیل. ماهیگیران نمی توانند بیش از چند کیلومتر فراتر از آب های آلوده به فاضلاب بروند: قایق های توپدار اسرائیلی آنها را در داخل نگه می دارند. این یکی از جنایات بزرگ دوره مدرن است. بلندی های جولان. هیچ کس حتی دیگر در مورد آن صحبت نمی کند. این تنها با نقض تصمیم اتفاق آرا در شورای امنیت که توسط ترامپ لغو شد، تصاحب شد. همه اینها اسرائیل فعلی است.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا