31 Μαΐου 2006, μετάφραση από τα εβραϊκά από τον Mark Marshall (προστέθηκαν εισαγωγικά και παραπομπές).
Η κυβέρνηση της Χαμάς πρέπει να αναγνωριστεί, όχι μόνο επειδή η αναγνώριση της Χαμάς θα ήταν καλή για το Ισραήλ, όπως υποστήριξε πρόσφατα ο πρώην επικεφαλής της Μοσάντ Εφραίμ Χάλεβι (1), αλλά επειδή αυτή είναι η σωστή κίνηση με οποιοδήποτε κριτήριο δικαιοσύνης και διεθνούς δικαίου.
Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη αποφάσισαν, παρά την αντίθεση του Ισραήλ, να επιτρέψουν στον παλαιστινιακό λαό να διεξαγάγει δημοκρατικές εκλογές. Σύμφωνα με την αναφορά του Τζίμι Κάρτερ στην «Herald Tribune», οι εκλογές ήταν «τίμιες, δίκαιες, σκληρά αμφισβητούμενες, χωρίς βία και με τα αποτελέσματα αποδεκτά από νικητές και ηττημένους. Μεταξύ των 62 εκλογών που παρακολουθήθηκαν από… το Carter Center, αυτές είναι από τις καλύτερες στην απεικόνιση της βούλησης του λαού.» (2)
Σε έναν δίκαιο και καλά οργανωμένο κόσμο, θα ήταν αδιανόητο μια κυβέρνηση που εκλέχθηκε με αυτόν τον τρόπο να αποκλειστεί επειδή το Ισραήλ δεν αρέσει η επιλογή του εν λόγω εκλογικού σώματος. Αλλά σε έναν κόσμο στον οποίο οι ΗΠΑ κυβερνούν, η ισχύς είναι σωστή και η ισχύς μπορεί να ορίσει τη δημοκρατία όπως επιλέγει. Έτσι ανακοινώθηκε ότι το αποτέλεσμα των παλαιστινιακών εκλογών δεν θα αναγνωριστεί έως ότου εκπληρωθούν τα τρία «μάντρα»: η Χαμάς πρέπει να αποκηρύξει τον τρόμο, να τιμήσει τις προηγούμενες συμφωνίες και να αναγνωρίσει το κράτος του Ισραήλ. Εν τω μεταξύ, ο παλαιστινιακός λαός θα τιμωρηθεί και θα λιμοκτονούσε μέσω ενός οικονομικού μποϊκοτάζ, με την ελπίδα ότι αυτό θα οδηγήσει στην κατάρρευση της εκλεγμένης κυβέρνησης.
Τον Ιανουάριο του 2005, η Χαμάς ανακοίνωσε το ψήφισμά της να αντικαταστήσει τον ένοπλο αγώνα με πολιτικό αγώνα και συμφώνησε σε μονομερή κατάπαυση του πυρός («ήρεμη»). Στους 17 μήνες από τότε, η Χαμάς δεν έχει διαπράξει ούτε μια τρομοκρατική επίθεση. Σύμφωνα με πηγές ασφαλείας, μετά τις εκλογές, η Χαμάς δεν συμμετείχε καν στην εκτόξευση πυραύλων Qassam από τη Γάζα, οι περισσότερες εκ των οποίων πραγματοποιούνται από τη Φατάχ.(3) Ποια ακριβώς είναι η ουσία του αιτήματος να αποκηρύξει τη Χαμάς την τρομοκρατία;
Όσον αφορά τις προηγούμενες συμφωνίες, ο Πρωθυπουργός της Χαμάς Haniyeh εξήγησε ότι σύμφωνα με τις Συμφωνίες του Όσλο του 1993, μετά από μια ενδιάμεση περίοδο πέντε ετών, θα είχε δημιουργηθεί ένα παλαιστινιακό κράτος. Αλλά το Ισραήλ παραβίασε κάθε ρήτρα των Συμφωνιών και συνέχισε να αποικίζει και να αφαιρεί τους Παλαιστινίους από τα εδάφη τους. Από εδώ και στο εξής, λέει, η κυβέρνησή του θα τηρεί μόνο συμφωνίες που είναι καλές για τον παλαιστινιακό λαό.
Από τις Συμφωνίες του Όσλο, εμείς οι Ισραηλινοί έχουμε συνηθίσει στην ιδέα ότι οι διαπραγματεύσεις με την Παλαιστινιακή Αρχή περιστρέφονται πάντα γύρω από το μόνο ερώτημα του τι είναι καλό για το Ισραήλ – ο βαθμός στον οποίο οι Παλαιστίνιοι είναι έτοιμοι να αναγνωρίσουν την ύπαρξή του ως εβραϊκό κράτος και να φροντίστε για την ασφάλειά του. Ξαφνικά το Ισραήλ έρχεται αντιμέτωπο με μια εκλεγμένη παλαιστινιακή κυβέρνηση που δεν είναι διατεθειμένη να παίξει άλλο αυτό το παιχνίδι. Ο Haniyeh λέει στην κυβέρνηση του Ισραήλ: Από εδώ και πέρα, θα εκπροσωπείτε τη θέση του Ισραήλ στις διαπραγματεύσεις και εμείς θα εκπροσωπούμε τη θέση των Παλαιστινίων. Στη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου της Παλαιστίνης στο Αλγέρι το 1988, ο παλαιστινιακός λαός ανέλαβε να αναγνωρίσει τη διχοτόμηση της χώρας και να ικανοποιηθεί με ένα κράτος εντός των συνόρων του 1967. Το Ισραήλ δεν έχει κάνει τίποτα από τότε για να αποδείξει ότι είναι έτοιμο να δεχτεί έναν τέτοιο συμβιβασμό. Οι Παλαιστίνιοι θα αναγνωρίσουν το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ μόνο όταν το Ισραήλ αποδείξει ότι είναι έτοιμο να αναγνωρίσει το δικαίωμα ύπαρξης του παλαιστινιακού λαού.
Αλλά αυτό ακριβώς δεν δέχτηκαν ποτέ οι κυβερνήσεις του Ισραήλ και ο στρατός. Καμία παλαιστινιακή ηγεσία δεν έχει βρεθεί ακόμη να είναι κατάλληλος εταίρος για την ειρήνη, αλλά μια ηγεσία που ανακοινώνει ότι εκπροσωπεί μόνο τον παλαιστινιακό λαό είναι στα μάτια τους ένας πραγματικός εχθρός που πρέπει να καταστραφεί.
Ο Όλμερτ μπορεί να πέτυχε να συγκεντρώσει την πλειοψηφία στο Κογκρέσο των ΗΠΑ για μποϊκοτάζ της κυβέρνησης της Χαμάς, αλλά στην ίδια την ισραηλινή κοινωνία δεν έχει πλειοψηφία. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Τρούμαν τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους, το 62% των Ισραηλινών είναι υπέρ των διαπραγματεύσεων με τη Χαμάς.(4) Όμως εδώ και αρκετό καιρό, η πλειοψηφία στο Ισραήλ δεν έχει λόγο. Αυτή τη στιγμή, αυτό που μένει να ελπίζουμε είναι ότι η Ευρώπη θα συνέλθει και θα επηρεάσει επίσης τις ΗΠΑ να αποδεχθούν τη δημοκρατική επιλογή του παλαιστινιακού λαού.
---
(1) Συνέντευξη στο συμπλήρωμα του Σαββάτου Yediot Aharonot, 26 Μαΐου 2006. Δείτε επίσης το Associated Press, «πρώην αρχηγός της Μοσάντ ζητά μακροπρόθεσμη συμφωνία με τη Χαμάς» στις 27 Μαΐου 2006.
(2) Jimmy Carter, «Η τιμωρία των αθώων είναι έγκλημα», International Herald Tribune
7 Μαΐου 2006
(3) Amos Harel, «IDF and Qassams / Zero tolerance», Ha’aretz, 7 Απριλίου 2006. Amos Harel and Arnon Regular, «IDF: Η Χαμάς ετοιμάζεται να χαλιναγωγήσει το Qassams», Haaaretz, 10 Απριλίου 2006.
(4) Δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε στις 16-21 Μαρτίου 2006, από κοινού από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Harry S. Truman για την Προώθηση της Ειρήνης στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και το Παλαιστινιακό Κέντρο Πολιτικής και Έρευνας Έρευνας στη Ραμάλα, http://truman.huji.ac.il/upload/PressRelease-15-240306English.doc
http://www.tau.ac.il/~reinhart
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά