Ήταν σαν κάποιος επίσημος, ίσως ένας από τους «τσάρους» του Προέδρου Ομπάμα, όπως ο Τσάρος για την Κατεδάφιση της Αμερικανικής Αξιοπιστίας, να είχε ενορχηστρώσει μια συστηματική εκστρατεία για να απομονώσει τις ΗΠΑ από τον υπόλοιπο κόσμο, να τις καταστήσει πολιτικό γελοίο και, τελικά, να καταστήσει είναι μια δύναμη δεύτερης διαλογής ικανή να ρίξει τεράστιο στρατιωτικό βάρος, αλλά απολύτως ανίκανη να μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον. Η σύγκρουση Ισραήλ-Παλαιστίνης, αν και δεν είναι η πιο αιματηρή στον κόσμο, αποτελεί, για πολλούς ανθρώπους του κόσμου, ένα μοναδικό μετρητή των αμερικανικών συμφερόντων και προθέσεων. Σκεφτείτε λοιπόν τα μηνύματα που στέλνει αυτή η σειρά ενεργειών στον κόσμο:
- Στις 10 Αυγούστου, μια επιστολή στάλθηκε στον Πρόεδρο με πρωτοβουλία του Δημοκρατικού Γερουσιαστή Έβαν Μπάι και Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Τζιμ Ρις, τόσο μέλη της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας, όσο και με την υποστήριξη της AIPAC, του ισραηλινού λόμπι. Υπογεγραμμένο από εβδομήντα ένας γερουσιαστές, κάλεσε τα αραβικά κράτη να εξομαλύνουν τις σχέσεις με το Ισραήλ, παρόλο που το Ισραήλ δεν έχει παγώσει την οικοδόμηση οικισμών, δεν έχει σταματήσει να απαλλοτριώνει παλαιστινιακή γη ή να κατεδαφίζει παλαιστινιακά σπίτια και δεν έχει άρει τους αυστηρούς περιορισμούς στην παλαιστινιακή ζωή που εξαθλιώνουν την πλειοψηφία του πληθυσμού. Η επιστολή επιβεβαίωσε εκ νέου στο Ισραήλ ότι έχει ευρεία δικομματική υποστήριξη στο Κογκρέσο και δεν χρειάζεται να ασχολείται υπερβολικά με τις απαιτήσεις της κυβέρνησης, ενώ σηματοδοτεί στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο ότι δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη.
- Στις 17 Σεπτεμβρίου, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ αποδέχθηκε την Έκθεση Goldstone, διερευνητική αποστολή του ΟΗΕ για τη σύγκρουση στη Γάζα. Παρά τις κατηγορίες της αποστολής για ισραηλινά εγκλήματα πολέμου, ο Νοτιοαφρικανός νομικός Ρίτσαρντ Γκόλντστοουν έσκυψε στην πραγματικότητα για να προστατεύσει το Ισραήλ όσο το δυνατόν περισσότερο. Ως εκ τούτου, η έκθεση δεν αναφέρει την 42χρονη κατοχή της Γάζας από το Ισραήλ ή την τριετή πολιορκία του, η οποία άφησε ενάμισι εκατομμύριο Γάζες χωρίς επαρκή τροφή, ιατρική περίθαλψη ή βασικές ανάγκες ζωής. Ούτε αναφέρει το γεγονός ότι, αντί να υπερασπιστεί τον εαυτό του, το Ισραήλ ήταν εκείνο που παραβίασε την εκεχειρία με τη Χαμάς και αρνήθηκε τις επανειλημμένες εκκλήσεις της Χαμάς να την ανανεώσει. Πράγματι, η έκθεση κάνει επίσης λόγο για παραβίαση του διεθνούς δικαίου από τη Χαμάς και απαιτεί να διερευνηθεί και αυτή. Παρά ταύτα, ο Αμερικανός εκπρόσωπος στον ΟΗΕ, Σούζαν Ράις, καταδίκασε αμέσως την έκθεση (είτε διάβασε είτε όχι τις σχεδόν 600 σελίδες της) και υποσχέθηκε στο Ισραήλ ότι οι ΗΠΑ θα σταθούν πίσω από τον αγώνα τους κατά της έκθεσης. Ο δικαστής Goldstone ζήτησε από την αμερικανική κυβέρνηση "να υποδείξει πού η έκθεση είναι εσφαλμένη ή μη ισορροπημένη", αλλά δεν έλαβε ποτέ απάντηση.
- Στις 31 Οκτωβρίου, Υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον εμφανίζεται στο Ισραήλ και, σε συνέντευξη Τύπου με τον πρωθυπουργό Νετανιάχου, χαιρετίζει ως «άνευ προηγουμένου» την ετοιμότητα της ισραηλινής κυβέρνησης να «περιορίσει» την οικοδόμηση των οικισμών της. Μετά από μήνες εκλιπαρίας από τον Νετανιάχου να παγώσει την κατασκευή οικισμών - συμπεριλαμβανομένων δώδεκα επισκέψεων του απεσταλμένου Τζορτζ Μίτσελ - οι ΗΠΑ απλώς υποχώρησαν. Το Ισραήλ θα συνεχίσει να επεκτείνει τους οικισμούς του στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, θα χτίσει άλλες 3000 κατοικίες στα Κατεχόμενα, θα συνεχίσει να χτίζει «δημόσια κτίρια» στους οικισμούς και ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους για «φυσική ανάπτυξη» και θα συνεχίσουν να εγκρίνουν πρόσθετες κατασκευές — μια αμφίβολη πολιτική «συγκράτησης» που θα διαρκέσει μόνο εννέα μήνες περίπου. Εγκαταλείποντας έτσι τους Παλαιστίνιους, η Κλίντον άνοιξε τον δρόμο στο Ισραήλ να τους κατηγορήσει ότι παρουσίασαν «παράλογες προϋποθέσεις» για την έναρξη διαπραγματεύσεων — κάτι που έκανε αμέσως ο Νετανιάχου στην ίδια συνέντευξη Τύπου.
- Στις 3 Νοεμβρίου, η Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφισε με ψηφοφορία 344-36, ένα ψήφισμα καλώντας τον Πρόεδρο και τον Υπουργό Εξωτερικών «να αντιταχθούν απερίφραστα σε οποιαδήποτε έγκριση ή περαιτέρω εξέταση της «Έκθεσης της Διερευνητικής Αποστολής των Ηνωμένων Εθνών για τη σύγκρουση της Γάζας» σε πολυμερή φόρουμ» (δηλαδή των Ηνωμένων Εθνών). Χορηγείται από τέσσερα θορυβώδη αλλά καλά τοποθετημένα φιλο-ισραηλινά μέλη του Κογκρέσου - τον Χάουαρντ Μπέρμαν (D-CA), την Πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Βουλής, Ileana Ros-Lehtinen (R-FL), την κατάταξη Ρεπουμπλικανή στις Εξωτερικές Σχέσεις της Βουλής Επιτροπή, ο Gary Ackerman (D-NY), Πρόεδρος της Υποεπιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων για τη Μέση Ανατολή, και ο Dan Burton (R-IN), το υψηλόβαθμο Ρεπουμπλικανό μέλος της Υποεπιτροπής — το ψήφισμα αποκαλεί την έκθεση Goldstone «ανεπανόρθωτα προκατειλημμένη και ανάξια περαιτέρω εξέτασης ή νομιμότητας» και «υποστηρίζει τις προσπάθειες της κυβέρνησης για την καταπολέμηση της προκατάληψης κατά του Ισραήλ στα Ηνωμένα Έθνη».
- Και σε τι ακριβώς δεν έχουν απαντήσει Αμερικανοί αξιωματούχοι και μέλη του Κογκρέσου; Τι θα λέγατε για τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Ban Ki-moonΚάλεσμα του Ισραήλ, την ίδια μέρα που εγκρίθηκε το ψήφισμα κατά της Goldstone, «να τερματίσει τις προκλητικές του ενέργειες» στην ανατολική Ιερουσαλήμ. «Ο Γενικός Γραμματέας», ανέφερε ο ΟΗΕ, «είναι απογοητευμένος για τις συνεχιζόμενες ισραηλινές ενέργειες στην κατεχόμενη ανατολική Ιερουσαλήμ, συμπεριλαμβανομένης της κατεδάφισης παλαιστινιακών σπιτιών, της έξωσης παλαιστινιακών οικογενειών και της εισαγωγής εποίκων σε παλαιστινιακές γειτονιές».
Η αυξανόμενη αποξένωση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της υπόλοιπης παγκόσμιας κοινότητας, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης, βρίσκεται στην αποτυχία της Αμερικής, ακόμη και υπό τον Ομπάμα, να ενστερνιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα ως οδηγό για την εξωτερική της πολιτική. Σε μια εποχή που πολλοί από τους ανθρώπους του κόσμου υποφέρουν από φτωχοποίηση, συγκρούσεις και την αίσθηση ότι οι κυβερνήσεις τους τους έχουν απογοητεύσει, τους έχουν αφήσει απροστάτευτους, η υπόσχεση για παγκόσμια ανθρώπινα δικαιώματα σημαίνει πολλά. Η γλώσσα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν έχει φτάσει ακόμη στις ΗΠΑ. Όταν, πρόσφατα, έκανα τους γύρους του Κογκρέσου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ προωθώντας μια δίκαιη επίλυση της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης, μου είπαν ότι η «δικαιοσύνη» δεν είναι ενεργό στοιχείο στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Με συμβούλεψαν έμπειρους λομπίστες να μην αναφέρω καν τον όρο «ανθρώπινα δικαιώματα» στις συναντήσεις μου με γερουσιαστές και μέλη του Κογκρέσου, γιατί ακούγεται αντιαμερικανικό, σαν κάτι να υπερτερεί της αμερικανικής νομοθεσίας και πολιτικής (κάτι που όντως ισχύει για τα ανθρώπινα δικαιώματα). Αλλά αφαιρέστε τη δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα από την εξωτερική πολιτική και θα σας μείνει η διαχείριση των συγκρούσεων μικρής εμβέλειας και ο έλεγχος των ζημιών που, τελικά, δεν προσφέρουν ειρήνη και ασφάλεια σε κανέναν. Σίγουρα απομακρύνεστε από τις ανησυχίες των περισσότερων ανθρώπων στον κόσμο.
Ο βαθμός στον οποίο η αμερικανική πολιτική σχετικά με τα δικαιώματα των Παλαιστινίων αποκλίνει τόσο απότομα ακόμη και από εκείνη των Ευρωπαίων συμμάχων της, για να μην αναφέρουμε από τον μουσουλμανικό κόσμο με τον οποίο προσπαθεί να επιτύχει μια μικρή σταθερότητα και προσαρμογή που θα της επιτρέψει να απομακρύνει τα στρατεύματά της. συνέπειες πολύ πέρα από τη συγκεκριμένη σύγκρουση. Όταν οι ΗΠΑ στέκονται, όπως κάνουν συχνά, στο πλευρό του Ισραήλ αλλά εναντίον ολόκληρης της διεθνούς κοινότητας σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων (όπως έπραξαν σε σχέση με το απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική και την υποστήριξη των κόντρας στη Νικαράγουα, μεταξύ άλλων), τονίζεται η απομόνωση. παρά την ηγεσία του. Όλα τα άλλα συνθήματά του, όπως «διάδοση ελευθερίας και δημοκρατίας», αποδίδονται κούφια. Ούτε η Αμερική ούτε ο πρώην σύμμαχος του Ισραήλ μπορούν να αποφύγουν την ευθύνη για τις πολιτικές και τις ενέργειές τους. realpolitik δεν μπορεί να αντικαταστήσει μια πολιτική που βασίζεται στα ανθρώπινα δικαιώματα. Εάν οι ΗΠΑ επιθυμούν να ενταχθούν ξανά στη διεθνή κοινότητα και να επιδιώξουν πραγματικά τα συμφέροντά τους, δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για να ξεκινήσουν από το χάραξη μιας εξωτερικής πολιτικής βασισμένης στη δικαιοσύνη. Μέχρι τότε, η Αμερική παραμένει μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης.
Ο Τζεφ Χάλπερ είναι ο Διευθυντής της Ισραηλινής Επιτροπής κατά των Κατεδαφίσεων Βουλής (ICAHD). Μπορείτε να τον προσεγγίσετε στο[προστασία μέσω email]>. Η ICAHD εδρεύει στην Ιερουσαλήμ και έχει παραρτήματα στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρακαλούμε επισκεφθείτε: www.icahd.org; www.icahduk.org; www.icahdusa.org.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά