Kur qeveria e koalicionit u mund në parlament për ndërhyrjen ushtarake në Siri verën e kaluar, shumë aktivistë ndoshta menduan se ky ishte fundi i çështjes. Në fund të fundit kryeministër David Cameron kishte pranuar se "parlamenti britanik, duke reflektuar pikëpamjet e popullit britanik, nuk dëshiron të shohë veprime ushtarake britanike". Unë e kuptoj këtë dhe qeveria do të veprojë në përputhje me rrethanat.
Ajo që shumë njerëz nuk e kuptojnë është se Britania e Madhe po ndërhynte në luftën e Sirisë përpara votimit – armatosja dhe trainimi i rebelëve sirianë që luftonin për të përmbysur qeverinë e Asadit. Dhe megjithëse një sulm ushtarak SHBA-MB është shmangur, MB po vazhdon të mbështesë rebelët.
Sipas ekspozimit të fundit të Seymour Hersh në London Review of Books, që nga fillimi i vitit 2012 MI6 po ndihmonte CIA-n të transferonte armë nga Libia te rebelët sirianë. Financimi për këtë "linjë miu" erdhi nga Turqia, Arabia Saudite dhe Katari. Pas sulmit të shtatorit 2012 në Konsullatën e SHBA-së në Bengazi (që ka të ngjarë të jetë në shënjestër për shkak të rolit të saj në këto transferime armësh), Hersh vëren se SHBA - dhe me sa duket Britania - i dhanë fund përfshirjes së saj, megjithëse linja e minjve vazhdoi pa to.
Duke cituar burime jordaneze të sigurisë, në mars 2013 raportoi Guardian se personeli i SHBA-së, Britanisë së Madhe dhe francezëve po trajnonin rebelët sirianë në Jordani në një përpjekje për të forcuar elementët laikë të opozitës siriane. Sipas Guardian "Ekipet e inteligjencës në Mbretërinë e Bashkuar po u japin rebelëve këshilla logjistike dhe të tjera në një farë forme." Me përmasa relativisht të vogla, ky program trajnimi ka të ngjarë të drejtohet nga dhoma e operacioneve të përbashkëta në Aman me staf nga njëmbëdhjetë vendet që formojnë Miqtë e Sirisë. grup, duke përfshirë SHBA-në, Arabinë Saudite, Francën dhe Britaninë e Madhe, sipas Wall Street Journal. Dhoma e përbashkët e operacioneve koordinon trajnimin e rebelëve në Jordani dhe furnizimin me para dhe armë për grupet rebele në Sirinë jugore. Në shtator 2013, New York Times raportoi se "Arabia Saudite, duke bashkëpunuar në heshtje me inteligjencën amerikane dhe britanike dhe qeveritë e tjera arabe, ka rritur në mënyrë modeste dërgesat e armëve për rebelët që luftojnë në Sirinë jugore". Ky bashkëpunim me Arabinë Saudite është i fshehtë, shpjegoi raporti, sepse 'inteligjenca amerikane dhe britanike dhe qeveritë arabe… nuk duan që mbështetja e tyre të njihet publikisht'.
Të gjitha këto operacione janë kryer jashtë Sirisë. Megjithatë, në vitin 2012, shefi i drejtësisë Lord Judge pa dashje siguroi prova të personelit britanik që punonte në terren në vetë Sirinë. Kryesimi i gjykatës së apelit për ushtarin e SAS, Danny Nightengale, i cili u dënua me burg ushtarak për shkelje të armëve të zjarrit, sipas kujdestar Lordi Gjyqtar i tha gjykatës "jeta e Nightingale ishte një "histori e jashtëzakonshme" që e kishte çuar atë në misione të rrezikshme në Irlandën e Veriut, Bosnjë, Liban, Turqi, Irak, Afganistan, Siri dhe Libi.
Mbretëria e Bashkuar ka ndihmuar në armatosjen e rebelëve pavarësisht nga një mori opinionesh ekspertësh që argumentojnë se një mbështetje e tillë do të çojë në një përshkallëzim të konfliktit. Në prill 2013 një raport zyrtar i OKB-së Në takimin e Sekretarit të Përgjithshëm të OKB-së Ban Ki-moon me kryeministrin e Katarit, theksoi se "Sekretari i Përgjithshëm bëri thirrje për ndalimin e furnizimit me armë për çdo palë në konfliktin sirian". Më shumë armë do të nënkuptonin vetëm më shumë vdekje dhe shkatërrim.' Në maj 2013 Fushata Kundër Tregtisë së Armëve argumentoi "Armatosja e forcave rebele dhe opozitare do të ketë pasoja të paparashikuara afatgjata për Sirinë dhe rajonin dhe nuk do të ndihmojë në gjetjen e një zgjidhjeje joushtarake për këtë situatë të tmerrshme." Në të njëjtin muaj.Julien Barnes-Dacey dhe Daniel Levy i Këshillit Evropian për Marrëdhëniet me Jashtë paralajmëroi se "armatosja perëndimore e rebelëve nuk është e këshillueshme duke pasur parasysh... inkurajimin e përshkallëzimit dhe maksimalizmit, dhe paaftësinë për të garantuar në duart e kujt do të përfundojnë armët." Me Independent të Independent. Patrick Cockburn kohët e fundit duke vënë në dukje se "opozita e armatosur siriane është, më shumë se kurrë, e dominuar nga luftëtarët xhihadistë", gjasat që armët të bien në duart e grupeve më ekstreme vetëm sa janë rritur. Për shembull, në mars 2014, Brown Moisiu, një bloger që gjurmon përdorimin e armëve në Siri, zbuloi se armët kroate që CIA kishte ndihmuar për t'i dërguar rebelëve sirianë, tani po përdoreshin nga Shteti Islamik i Irakut i lidhur me Al-Kaedën për të shënjestruar transportuesit e blinduar të personelit të prodhuar nga SHBA, të përdorura nga forcat qeveritare në Irak.
Opinioni publik rreshtohet me ekspertët për këtë çështje. ASondazhi i YouGov të marra disa ditë përpara votimit parlamentar zbuloi se 58 për qind e të anketuarve kundërshtuan ‘dërgimin e armëve të vogla si armët e dorës për trupat anti-Asad’, me vetëm 16 për qind në mbështetje. Kjo opozitë vazhdoi edhe pas votimit, me një ICM/Sunday Telegraph sondazh duke gjetur se vetëm 3 për qind e të anketuarve mendonin se Mbretëria e Bashkuar duhet të "armatoste rebelët sirianë anti-qeveritare".
Megjithëse provat që paraqes më lart janë nxjerrë nga raportet e lajmeve, këto janë histori të rralla dhe të izoluara: Media e Mbretërisë së Bashkuar ka dështuar në mënyrë të dukshme të sigurojë ndonjë mbulim të thelluar, të ngrejë pyetje ose të ndërmarrë hetime serioze për rolin e MB në përshkallëzimin e luftës në Siri.
Ndërsa ishte padyshim një fitore e madhe për aktivizmin kundër luftës dhe paqes, aktivistët e paqes nuk duhet të kënaqen me humbjen parlamentare të qeverisë për ndërhyrjen ushtarake në Siri. Qeveria vazhdon të armatosë dhe trajnojë rebelët në Siri, për të cilat shumë ekspertë kanë paralajmëruar se do të përshkallëzojnë luftimet, do të zgjasin konfliktin, do të çojnë në më shumë vdekje dhe do të fuqizojnë grupet më ekstreme dhe të dhunshme. Aktivistët e paqes duhet të rriten dhe të tërheqin vëmendjen ndaj rolit të vazhdueshëm shkatërrues të Mbretërisë së Bashkuar në Siri dhe t'i bëjnë presion qeverisë që të ndalojë ndërhyrjen dhe në vend të kësaj të punojë për të përshkallëzuar konfliktin.
Ian Sinclair është një shkrimtar i pavarur me bazë në Londër dhe autor i Marshi që tronditi Blerin: Një histori gojore e 15 shkurtit 2003, botuar nga Peace News Press. Ai mund të kontaktohet në[email mbrojtur] https://twitter.com/IanJSinclair.
ZNetwork financohet vetëm nga bujaria e lexuesve të tij.
dhuroj