Jared Kushner, een voormalige Amerikaanse functionaris wiens verhouding tot de macht is dat hij trouwde met de rijke dochter van een man die later de Amerikaanse president zou worden, probeerde ooit de Palestijnen te leren hoe ze hun eigen strijd voor vrijheid moesten aanpakken.
In 2020, hij adviseerde Palestijnen moeten stoppen met 'terrorisme plegen', waarbij het Palestijnse probleem wordt samengevat in de bewering dat 'vijf miljoen Palestijnen (..) gevangen zitten vanwege slecht leiderschap', en niet vanwege de Israëlische bezetting of de Amerikaanse steun aan Israël.
De onervaren politicus, die ooit opgeschept over het lezen van 25 boeken over het Midden-Oosten, presenteerde de Palestijnen dezelfde clichématige retoriek die hen al werd aangeboden door andere slechtbedoelende, zelfopgelegde 'vredestichters'.
De Palestijnen “hebben een perfecte staat van dienst als het gaat om het missen van kansen”, zei hij. opnieuw hashen de neerbuigende taal die ooit werd gebruikt door de voormalige Israëlische minister van Buitenlandse Zaken, Abba Eban: “Als ze dit verpesten, denk ik dat ze het heel moeilijk zullen hebben om de internationale gemeenschap in het gezicht te kijken en te zeggen dat ze slachtoffers zijn”.
Maar waarom zou je Kushner nu ter sprake brengen?
Om de paar jaar ventileren Amerikanen, in opdracht van Israël, zulke ideeën dat de Palestijnse zaak voorbij is, dat de solidariteit met het Palestijnse volk dood is en dat het Palestijnse volk en zijn leiderschap alle politieke en financiële kruimels moeten accepteren die op hun pad komen, met beleefdheid. van Washington, Tel Aviv en enkele van hun westerse bondgenoten.
Toch bewijst het Palestijnse volk om de paar jaar dat het ongelijk heeft; dat ondanks alle druk – armdraaien, sancties, belegeringenen meedogenloos geweld – ze blijven sterk en niet de slachtoffers die Kushner onwetend noemt.
Wat Kushner misschien niet weet, is dat er een cruciaal verschil bestaat tussen slachtoffer en slachtofferschap. Hoewel de Palestijnen hun slachtofferschap niet onder controle kunnen houden, omdat het hen wordt opgelegd door een macht van buitenaf, probeert Israël – genereus gefinancierd door de VS – niet het slachtoffer te zijn.
Slachtofferschap is inderdaad een ander probleem. Het is de staat waarin je jezelf ziet als een eeuwig slachtoffer, zonder ambities en zonder keuzevrijheid.
Hoewel het waar is dat de aanhoudende Israëlische genocide in Gaza een van de grootste misdaden van massamoorden en etnische zuiveringen in de moderne geschiedenis is, is het ook waar dat geen enkel land de afgelopen decennia zo hevig heeft teruggevochten als de Palestijnen. Dit is nauwelijks het gedrag van een slachtoffer.
De regering-Joe Biden heeft, net als elke andere Amerikaanse regering, de Palestijnen aangesproken en hen dwaas verklaard omdat ze geen politieke deals hebben aanvaard die hen niet de meest fundamentele van hun lang ontzegde rechten zouden garanderen. Terwijl de Palestijnen totale en onvoorwaardelijke vrijheid nastreefden, Camp David (1979), de Oslo-akkoorden (1993), de Road Map (2004), en elk ander 'aanbod' daarvoor, tijdens of na waren politieke pogingen om de Israëlische bezetting te verlengen en de rechten van de Palestijnen te ontkennen. Die van Kushner was geen uitzondering.
Al deze eerdere Amerikaanse 'vredesvoorstellen' waren duidelijk oneerlijk, omdat ze in het voordeel van Israël waren en volledig onafhankelijk van internationale en humanitaire wetten waren ontworpen. Al deze pro-Israëlische voorstellen zijn mislukt, niet vanwege het vermogen van de internationale gemeenschap om Washington uit te dagen, maar vanwege de vasthoudendheid van het Palestijnse volk.
De Palestijnen versloegen de Amerikaanse agenda, maar dat was niet genoeg om hun eigen vrijheid te herwinnen, eenvoudigweg omdat zij alleen in deze moeilijke strijd zaten.
Solidariteit met het Palestijnse volk is decennialang altijd een van de pijlers geweest van alle internationale solidariteitsbewegingen wereldwijd. De zinsnede 'Vrij Palestina' is op talloze muren geschreven, in elke taal, in elke stad, dorp of arbeiderswijk. Toch was die solidariteit niet genoeg om het tij te keren, de felbegeerde paradigmaverschuiving te bewerkstelligen of de kritische massa te bereiken die nodig is om de strijd voor de vrijheid van de Palestijnen te mondialiseren op de manier waarop de worstelen Het beëindigen van de Zuid-Afrikaanse apartheid drong zich als morele noodzaak op aan de hele wereld.
Er mogen geen illusies bestaan dat de anti-apartheidsstrijd van Zuid-Afrika en de strijd voor de Palestijnse vrijheid identiek zijn. Destijds maakte de mondiale geopolitieke verschuiving het voor Pretoria moeilijk om zijn rassenscheidingsregime te handhaven. Bovendien is de macht van die racistische regering, vergeleken met die van Israël en zijn aanhangers, minuscuul.
Washington ziet Israël als een integraal onderdeel van de Amerikaanse mondiale invloed. Voor Amerikaanse politici is Israël een binnenlandse en niet alleen maar een kwestie van buitenlands beleid. Bovendien zullen de VS, als Israël in zijn huidige dominante vorm ophoudt te bestaan, een bolwerk verliezen in een regio die wemelt van kostbare hulpbronnen, strategische waterwegen en nog veel meer. Dit is precies waarom Biden dat herhaaldelijk heeft gedaan gedeclareerd dat “Als Israël niet zou bestaan, zouden wij het moeten uitvinden”.
De zaken zijn echter eindelijk aan het veranderen, en de nieuwe solidariteit, ontstoken als reactie op de ergste moordcampagne in de geschiedenis van de regio, heeft de grenzen overschreden van voorwaardelijke solidariteit, ideologische solidariteit en symbolische solidariteit, die tot op zekere hoogte de mondiale situatie hadden gedefinieerd. solidariteit met de Palestijnen.
Deze solidariteit komt nu tot uiting op het hoogste niveau van het politieke discours. In zijn getuigenis voor de openbare hoorzittingen van het Internationaal Gerechtshof (19-26 februari) ging de Chinese vertegenwoordiger, Ma Xinmin, zo ver als verdedigen, terwijl wordt verwezen naar het internationaal recht en het recht van het Palestijnse volk op gewapende strijd. De Russische ambassadeur bij de Verenigde Naties, Vassily Nebenzia, Dit betekent dat we onszelf en onze geliefden praktisch vergiftigen. over sancties tegen “degenen die de humanitaire toegang tot mensen in nood belemmeren”. Europese regeringen, zoals Spanje, Ierland, Noorwegen en België, zijn dat wel gebruik ongekende taal om de oorlogsmisdaden van Israël in Gaza te beschrijven, terwijl echte actie wordt geëist.
Het Mondiale Zuiden loopt weer voorop bij het verdedigen van de zaak Palestina als 's werelds meest inspirerende nationale bevrijdingsstrijd.
Niets hiervan is in een vacuüm geboren. Hoewel het merendeel van de mondiale protesten en bijeenkomsten in de periode na 7 oktober verband hield met Palestina en Israël, 86 procent van deze protesten waren naar verluidt pro-Palestina. Het is niet alleen de frequentie of omvang van de huidige protesten die er toe doet, maar ook de aard ervan. Dit omvat een groep Italiaanse jongeren die het Amerikaanse consulaat in Pisa proberen te bestormen; Palestijnse activisten overnemen het congresgebouw, en een Amerikaanse soldaat zelfverbranding uit pure woede over de schuld van zijn regering bij de misdaden die in Gaza plaatsvinden.
Dit is werkelijk wereldschokkend. De kritische massa voor betekenisvolle solidariteit is eindelijk bereikt, wat aangeeft dat de Palestijnen zichzelf opnieuw hebben opgelegd als de hoeders van hun eigen strijd en trots aan de frontlinie staan van de mondiale strijd voor vrijheid en gerechtigheid.
Dit laat ons achter met de vraag: wie heeft er werkelijk “moeite mee om de internationale gemeenschap recht in het gezicht te kijken?” Zeker niet het Palestijnse volk.
Dr. Ramzy Baroud is journalist, auteur en redacteur van The Palestine Chronicle. Hij is de auteur van zes boeken. Zijn nieuwste boek, samen met Ilan Pappé uitgegeven, is 'Onze visie op bevrijding: Betrokken Palestijnse leiders en intellectuelen spreken zich uit'. Zijn andere boeken zijn onder meer 'Mijn vader was een vrijheidsstrijder' en 'The Last Earth'. Baroud is een niet-ingezeten Senior Research Fellow bij het Center for Islam and Global Affairs (CIGA). Zijn website is www.ramzybaroud.net
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren