De BBC zei dat de werkloosheid in Europa wordt weerspiegeld in ‘schokkende cijfers’. President Francois Hollande sprak over zijn inzet ‘om een einde te maken aan de werkloosheid onder jongeren’. En de Duitse bondskanselier Angela Merkel heeft er een campagnethema van gemaakt in de aanloop naar de nationale verkiezingen in haar land in september. “We mogen niet toestaan dat er een verloren generatie ontstaat”, zei Merkel voorafgaand aan de top van 3 juli die zij over het probleem bijeenriep. De bijeenkomst trok 28 Europese leiders of hun vertegenwoordigers. De jeugdwerkloosheid, zo voegde ze eraan toe, is “misschien wel het meest urgente probleem waarmee Europa momenteel wordt geconfronteerd…. Het is zeer betreurenswaardig dat delen van de economische elite zo weinig verantwoordelijkheid op zich nemen voor de betreurenswaardige situatie.”
Terwijl de top aan de gang was op de Berlijnse kanselarij, zwaaiden vakbondsleden van over het hele continent met spandoeken met de tekst: “Stop met praten, handel nu.”
“Merkel heeft het grootste deel van de crisis in de eurozone erop aangedrongen dat staten met overmatige schulden bezuinigen op de overheidsuitgaven”, schreef Michelle Martin op 5 juli in The Independent (VK). zichzelf als redder van de Europese werkloosheid en van de overheidsfinanciën.”
Merkels belangrijkste uitdager bij de komende Duitse verkiezingen, de sociaaldemocraat (SPD) Peer Steinbruck, zei: “Deze economische crisis verandert in een politieke crisis, die de sociale stabiliteit in deze landen bedreigt, en Duitsland kan niet onverschillig blijven.” Het werkloosheidspercentage in de eurozone bedroeg naar verluidt in mei 12.1 procent, tegen 12.0 procent in april. De jeugdwerkloosheid bedroeg 23.8 procent. Naar schatting 3.5 miljoen vrouwen en mannen onder de 25 jaar zijn werkloos. In Spanje en Griekenland nadert de jeugdwerkloosheid de 50 procent.
Het door de Europese regeringen goedgekeurde hulppakket is bestemd voor de komende twee jaar en maakt deel uit van een programma dat belooft elke werknemer onder de 25 jaar een nieuwe baan, vervolgonderwijs of training te garanderen binnen vier maanden nadat hij werkloos is geworden.
Niet iedereen op het continent denkt dat de 7.8 miljard dollar die tot nu toe door de regeringen van de Europese Unie onder aandringen van Merkel is toegewezen, voldoende is om de nodige impact te hebben. Eén deelnemer noemde het een ‘druppel op de gloeiende plaat’.
“Wij geloven dat er de komende twee jaar dringend zo’n 20 tot 25.5 miljard euro nodig is”, aldus Steinbruck.
Ik haat het om hier cynisch te zijn, maar er schuilt een betreurenswaardige ironie in dit alles. De werkloosheid onder jongeren in verschillende rijke Europese landen bereikt niveaus die al tientallen jaren in veel Afro-Amerikaanse gemeenschappen in de VS bestaan, en plotseling is er een continentale top om iets te doen en belooft grote actie te ondernemen om een einde te maken aan de plaag.
Het kreeg niet echt veel media-aandacht, maar het Afrikaans-Amerikaanse werkloosheidspercentage voor juni kwam uit op 13.7 procent – tegen 13.5 procent in mei. De afgelopen jaren was dit ruim 13 procent.
Volgens het National Women’s Law Center is het werkloosheidspercentage voor Afro-Amerikaanse vrouwen vandaag de dag hoger dan toen de huidige economische crisis begon. Momenteel bedraagt deze 12 procent, vergeleken met 11.8 procent in juni 2009 en 7.1 procent in december 2007.
En nog minder analisten en commentatoren merkten op dat de werkloosheid onder jonge Afro-Amerikanen (16-19 jaar oud) in juni 43.6 procent bedroeg – tegen 42.6 procent in mei. Voor zwarte vrouwelijke tieners bedroeg de werkloosheid 35.3 procent – tegen 37.8 procent in mei. Voor jonge zwarte mannen steeg het werkloosheidspercentage echter naar 52.9 procent – tegen 48.5 procent in mei. In december 39 was dit 2007 procent.
Op PBS zei zakenschrijver Paul Solman op 28 juni: “Wat je ‘volledige werkgelegenheid’ zou kunnen noemen, lijkt dan ongeveer 4 procent te bedragen. Jonge Afro-Amerikanen hebben een werkloosheidspercentage dat meer dan tien keer zo hoog is.”
“Het huidige volledig disfunctionele congres heeft geen plan voor banen, laat staan zomerbanen”, blogde Lauren Victoria Burke, hoofdredacteur van Politic365.com, vorige week op Crew 42. “In 2010 was vertegenwoordiger Barbara Lee (D-CA) voorzitter van de Black Caucus, zij en CBC-vicevoorzitter, vertegenwoordiger Emanuel Cleaver (D-MO) vielen iedereen lastig met de kwestie van zomerbanen voor jongeren. Ze werden vergezeld door vertegenwoordigers John Lewis (D-GA) en Bobby Rush en vele anderen. Na twee zomers van inactiviteit door het Congres en het Witte Huis op het gebied van zomerbanen, bereikte het percentage vorige maand 43.6%, het hoogste van het jaar.”
Afro-Amerikanen in de leeftijdsgroep van 18 tot 29 jaar kampen met een werkloosheidspercentage van 23.7 procent. Tijdens de Grote Depressie van de jaren dertig piekte het werkloosheidscijfer op 1930 procent.
De econoom Paul Krugman merkt op dat de economie, verre van ‘verbetering’, nog steeds in een ‘laagwaardige depressie’ verkeert. Verwijzend naar die verklaring zei radiocommentator en voormalig commissaris van het Texas Department of Agriculture, Jim Hightower: “Natuurlijk zoomt die thermometer in op hoog niveau als je tot de miljoenen Amerikanen behoort die werkloos zijn en voor lage prijzen werken. loon, of in staat zijn om slechts een deeltijdse, tijdelijke baan te krijgen. Ja, het werkloosheidscijfer is gedaald – maar niet vanwege een sprong in de banencreatie. Integendeel, het sombere gebrek aan aanwervingen is zo ontmoedigend geworden dat veel mensen de jacht eenvoudigweg opgeven, waardoor ze op magische wijze uit de gelederen van de werklozen worden verwijderd.”
“De meeste congresbeesten geven duidelijk niets om de Amerikaanse banencrisis in de middenklasse”, schreef Hightower. “Het Witte Huis maakt zich er druk om, maar behandelt de crisis niet zoals deze is, dus er gebeurt niets. Het enige banenimpuls dat we hebben gehad, is de noodmaatregel van de Federal Reserve om genoeg geld in de economie te pompen om te voorkomen dat de werkloosheid verergert.”
“Maar in plaats van harder aan te dringen, klonk het onlangs dat Ben Bernanke, hoofd van de centrale bank, zich terugtrok”, vervolgde Hightower. “Ook hij gebruikt de gebrekkige werkloosheidsstatistieken als kruk om ‘verbetering’ te claimen – het werkloosheidscijfer zou volgend jaar naar zeven procent kunnen dalen, dus de stimuleringsmaatregelen van de Fed zullen niet langer nodig zijn.”
“Dat is beschamend”, schreef Hightower. “Zelfs als dat het werkelijke percentage zou zijn, staat zeven procent gelijk aan 11 miljoen werkloze Amerikanen en nog vele miljoenen meer die nog steeds te weinig werk zouden hebben. Van Bernanke tot het Congres, alle overheidsfunctionarissen die hun schouders ophalen en de hulp opgeven om veel Amerikanen zelf werkloos te maken.”
Terrance Heath, blogger en webproducent bij Campaign for America’s Future zei onlangs: “Terwijl de recessie voortduurt, heeft conservatief economisch beleid de situatie voor Afro-Amerikanen op het gebied van de werkgelegenheid alleen maar erger gemaakt. Door tekorten en sekwester veroorzaakte bezuinigingen hebben geleid tot ontslagen en banenverlies in de publieke sector. Afro-Amerikanen zijn onevenredig vertegenwoordigd in de beroepsbevolking in de publieke sector en worden dus onevenredig getroffen door bezuinigingen in de publieke sector.”
Heath merkte verder op dat ongeveer één op de vijf Afro-Amerikanen in de publieke sector werkt, en “Nu de banen in de productie achteruit gingen, werden banen in de publieke sector voor veel Afro-Amerikanen een alternatieve route naar de middenklasse. Nu wordt de zwarte middenklasse ook bedreigd door het verlies van die banen.”
De Europeanen plannen in het najaar een nieuwe top over de jeugdwerkloosheid.
Intussen zijn er in ons land geen bijeenkomsten op hoog niveau over dit probleem gepland. Ongeacht de motieven van de individuele Europese leiders of de wijsheid of reikwijdte van hun recept voor het omgaan met de vooruitzichten voor de werklozen, er is tenminste erkenning aan die kant van de vijver van de ernst van de situatie en de waarschijnlijke gevolgen van het vertrek het ongeadresseerd. We zouden het geluk moeten hebben dat jeugdwerkloosheid hier een campagnethema is.
“Aan haar lot overgelaten, erodeert de Amerikaanse economie de Amerikaanse werkgelegenheid. De uren nemen af, waardoor het nettosalaris met zich meesleept”, schreef Harold Meyerson, hoofdredacteur van American Prospect, vorige week in de Washington Post. “De identiteit van de baas raakt verbijsterd, in het voordeel van de baas. Een overheidsinzet voor volledige werkgelegenheid, ondersteund door de publieke investeringen die nodig zijn om deze te creëren, zou niet alleen de kwantiteit maar ook de kwaliteit van onze banen versterken. De Republikeinen zijn daar echter fel tegen en de meeste Democraten lijken de strijd te hebben opgegeven. Tot zover de Amerikaanse baan.”
Ter gelegenheid van 4 juli schreef Richard Eskow van de Campaign for America’s Future: “Vandaag juichten de krantenkoppen de laatste werkloosheidscijfers toe alsof ze een soort overwinning waren, en niet de voortzetting van een menselijke tragedie voor miljoenen Amerikanen. Blijkbaar willen onze politieke leiders niet over hun lijden praten, misschien omdat ze niet bereid zijn ‘politiek kapitaal’ uit te geven door te proberen hen te helpen. En onze journalistieke klasse heeft over het algemeen niet de moeite genomen om te begrijpen wat er in ons land gebeurt.”
Eskow voegde eraan toe: “Miljoenen Amerikanen hebben zich dus aangesloten bij de langdurig werklozen – en de langdurig vergeten.”
Jamelle Bouie, schrijfster bij The American Prospect, zei: “Het simpele feit is dat er geen economische beperkingen zijn bij het oplossen van de massawerkloosheid. Voor Washington is het echter gewoon geen prioriteit.”
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren