Israëlische politici scheppen graag op over de beroemde inlichtingendienst van hun land, waarvan lang werd gedacht dat deze de meest geavanceerde in het Midden-Oosten was.
Schrijven in de Los Angeles Times vorig jaar novemberZo schepte de aftredende Amerikaanse ambassadeur van Israël, Michael Oren, op dat de ‘gerenommeerde inlichtingengemeenschap’ van het land nauwkeurig had voorspeld dat de Arabische Lente ‘zou worden gekaapt door islamitische radicalen’ en dat er ‘jaren van brutale burgeroorlog’ zouden volgen.
Oren verklaarde verder dat “bij het formuleren van beleid dat essentieel is voor het overleven van Israël, de premier overlegt met de gerenommeerde Israëlische inlichtingengemeenschap, een robuuste nationale veiligheidsraad en zeer gespecialiseerde eenheden van het Israëlische leger.” Vervolgens bewust van de schijnbare bereidheid van de regering-Obama om Israël aan de kant te zetten vrede sluiten met IranOren kwam ter zake: “Netanyahu lijkt soms alleen te staan tegenover Iran, maar hij wordt gesteund door een groep deskundigen van wereldklasse.”
Natuurlijk beweren Israëlische politici – net als hun Amerikaanse tegenhangers en politici over de hele wereld – graag dat zij de feiten aan hun kant hebben. Wat Israëlische inlichtingenagenten de Israëlische regering afgelopen najaar precies hebben verteld met betrekking tot de algehele politieke onrust die gaande is in het Midden-Oosten, de door de VS gesponsorde vredesbesprekingen met de Palestijnen, of Iran, is onduidelijk. Maar er zijn sterke aanwijzingen dat rechtse Israëlische politici het gaandeweg verzinnen.
Over Iran
Ongeveer een maand nadat Oren’s commentaar verscheen, zei J.J. Goldberg, hoofdredacteur van de Amerikaanse Joodse gemeenschapskrant de aanvaller, leek de beweringen van Oren te betwisten. “De spanningen tussen Israëls politieke leiderschap en inlichtingenprofessionals lijken te zijn teruggekeerd naar de staat van openlijke oorlogvoering die vóór 2011 heerste, te oordelen naar de geluiden die uit de twee kampen kwamen.” Hij schreef. “Het probleem is opnieuw Iran.”
“De spanningen sudderen onder de oppervlakte sinds kort nadat premier Benjamin Netanyahu in 2009 aan de macht kwam, en kwamen regelmatig aan het licht”, legde Goldberg afgelopen december uit. “De laatste ronde van problemen dateert van eind september, toen het hoofd van de militaire inlichtingendienst, majoor-generaal Aviv Kochavi, een rapport aan de premier voorlegde waarin de ‘significante’, ‘strategische’ politieke veranderingen die binnen Iran plaatsvinden onder zijn nieuwe regering werden beschreven. voorzitter Hassan Rohani. In het rapport werd opgemerkt dat Rohani met een regelrechte meerderheid was gekozen, tegen de wensen van opperste leider Ayatollah Ali Khamenei in, op een platform om de banden met het Westen te herstellen en de sancties te beëindigen.
Het is onnodig te zeggen dat Netanyahu deze mening niet deelde. “Dagen na ontvangst van het rapport”, zo meldde Goldberg, “vloog Netanyahu naar de Verenigde Staten en hield een prikkelende, harde toespraak voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, waarbij hij de spot dreef met het idee dat er verandering op komst was en Rohani een ‘wolf in schaapskleren’ noemde. kleding.'"
Het rapport van Kochavi zou op 26 november zijn afgeleverd bij het veiligheidskabinet van Netanyahu op het hoofdkwartier van de belangrijkste inlichtingendienst van het land, de Mossad. Het werd later gelekt naar de krant Haaretz en gedetailleerd in rapporten in de dagelijkse krant Jediot Ahronoth.
“De visie van de geesten was grotendeels optimistisch”, meldde Goldberg. “De chaotische nasleep van de Arabische lente heeft Israëls gevaarlijkste buren in interne problemen verwikkeld, waardoor ze niet in een positie verkeren om Israël in de nabije toekomst te confronteren.” Bovendien is, met het recente interim-akkoord over het nucleaire verrijkingsprogramma van Teheran, “het nucleaire project van Iran voor zes maanden bevroren, waardoor een decennium van gestage groei tot stilstand is gekomen en er tijd is gewonnen voor Amerika en de bondgenoten om te proberen een permanent akkoord te bereiken dat Iran aantoonbaar kort houdt.” van het kernwapenvermogen.” En tot slot: “Het is onwaarschijnlijk dat Amerika zich, ondanks de oorlogsmoeheid van het publiek, zal terugtrekken uit het Midden-Oosten, gezien het aanhoudende belang van olie. En hoewel Hamas en Hezbollah zorgelijk zijn, worden ze geconfronteerd met hun eigen externe bedreigingen – Soennitische jihadisten in Libanon, het Egyptische militaire regime in het zuiden van Hamas – waardoor het onwaarschijnlijk is dat ze op korte termijn problemen zullen zoeken met Israël.”
Wat Goldberg echter “een gesloten kring van harde politici, ideologen en denktankers rond Netanyahu” noemde, verwierp deze beoordeling summier en propageerde in plaats daarvan de paranoïde waanidee dat de regering-Obama geneigd was Iran nucleair te laten gaan.
Over de nederzettingen
Ernstige verschillen tussen het Israëlische inlichtingenapparaat en de binnenste cirkel van Netanyahu waren aan het begin van het nieuwe jaar opnieuw zichtbaar in de controverse rond de Jordaanvallei.
Aan het begin van het jaar was er een campagne gaande om de Knesset zover te krijgen een wetsvoorstel aan te nemen om de nederzettingen met zesduizend of meer koloniale kolonisten in de bezette Jordaanvallei te annexeren. Het grootste deel van de vallei, die volledig binnen de bezette Westelijke Jordaanoever ligt, staat onder volledige Israëlische militaire controle. Het wetsontwerp is goedgekeurd door acht van de elf leden van de Ministeriële Commissie voor Wetgeving van de premier. voor gestemd van het wetsvoorstel van december vorig jaar.
Palestijnen beschouwen de voorstellen in de Jordaanvallei als een aantasting van hun soevereiniteit en hebben verzocht om de stationering van een internationale troepenmacht in het gebied om de veiligheid te garanderen. President Mahmoud Abbas van de Palestijnse Autoriteit heeft gezegd: “Dit is wat ons betreft.” Eén rapport zegt dat de Palestijnen de mogelijkheid suggereerden van een Amerikaanse strijdmacht in de vallei – een idee dat de Israëliërs snel zouden hebben neergeschoten.
“De veiligheid moet in onze handen blijven”, zei de Israëlische minister van inlichtingen Yuval Steinitz onlangs vertelde de Israëlische publieke radio. ‘Iedereen die een oplossing in de Jordaanvallei voorstelt door de inzet van een internationale strijdmacht, Palestijnse politie of technologische middelen,’ benadrukte hij, ‘begrijpt het Midden-Oosten niet.’
Ter gelegenheid van een ceremonie in december ter gelegenheid van de uitbreiding van een nieuwe nederzetting in de Jordaanvallei, heeft Gideon Sa’ar, lid van het kabinet van Netanyahu, vertelde Ha'aretz“Er is een boodschap die we zenden, en die is dat er consensus bestaat onder het Israëlische publiek dat onze aanwezigheid hier in de Jordaanvallei niet tijdelijk is. De ontwikkeling van dit gebied gedurende twee generaties heeft steun genoten van regeringen onder leiding van zowel Likud als Labour.”
“Onze verklaring is duidelijk. De Jordaanvallei is Israëlisch en de Jordaanvallei zal Israëlisch blijven. Onze oostgrens moet de Jordaan zijn,” vervolgde Sa’ar, eraan toevoegend dat als Israël de controle over het gebied niet zou behouden, “de Joodse staat de ‘strategische diepgang’ zal missen die nodig is voor zijn voortbestaan.”
Het blijkt dat niet iedereen het met die beoordeling eens is.
De Jordaanvallei is niet ‘essentieel’ voor de veiligheid van Israël, zei voormalig Mossad-directeur Meir Dagan eerder deze maand. “Ik hou niet van de voortdurende discussie over de Jordaanvallei als een essentieel element voor de veiligheid van Israël,” voegde hij eraan toe, en noemde het “manipulatie en gebruik van veiligheidsoverwegingen.”
Over de vrede in het Midden-Oosten
Er is een duidelijk patroon te zien in de omgang van de rechtse regering-Netanyahu met de regering-Obama.
Elke keer sluipt er een vleugje optimisme binnen in het verhaal van Kerry’s, de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John inspanningen de basis leggen voor een Vredesakkoord Midden-Oostenprobeert iemand in de regerende Likud-coalitie van onderwerp te veranderen. (Getuige de recente absurde suggestie van de premier dat vrede alleen mogelijk is als er veranderingen plaatsvinden in de bewoordingen van schoolboeken die op de bezette Westelijke Jordaanoever worden gebruikt.) Netanyahu zou zijn aanhangers nu hebben verteld dat hij geen enkele verwijzing naar Jeruzalem zal accepteren. de raamovereenkomst die wordt opgesteld, of ga akkoord met een document dat de vestiging van een Palestijnse hoofdstad waar dan ook in Jeruzalem suggereert.
Deze maand deed de regering-Netanyahu het opnieuw. Op 10 januari maakte het ministerie van Volkshuisvesting plannen bekend voor 1,400 nieuwe woningen in nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en in Oost-Jeruzalem. Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken noemde het bouwplan ‘niet bevorderlijk voor onze inspanningen om vooruitgang te boeken op het gebied van vrede’, en VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon zei dat hij ‘gealarmeerd’ was door de plannen van Israël. “Dergelijke activiteiten zijn niet alleen illegaal, maar ook een obstakel voor de vrede”, zei hij.
Net als het zwevende voorstel van de Jordaanvallei lijkt deze laatste provocatie niet te passen bij enige aanbeveling van de Israëlische inlichtingengemeenschap, maar weerspiegelt zij wel de visie van de rechtse partijen binnen de Likud. De meningsverschillen beginnen zelfs binnen de regeringscoalitie aan de oppervlakte te komen, waar nuchtere waarschuwingen beginnen te komen van Netanyahu’s eigen partners.
Minister van Justitie Tzipi Livni – zelf voormalig inlichtingenagent – zei vorige maand dat “de nederzettingen geen deel uitmaken van de veiligheid van Israël, ze schaden het land.” Livni, een lid van de Hatnuah-partij die officieel de leiding heeft over de vredesbesprekingen van Israël met de Palestijnen, haalde uit naar degenen die volgens haar “blij zijn als ze kunnen zeggen dat er geen vredespartner is”, dus vertellen ze ons “probeer het niet eens. ” Ze voegde eraan toe dat dezelfde mensen zeggen: “zelfs als er een partner zou zijn, zouden we geen meter land moeten opgeven, omdat ze niet echt bereid zijn tot enig compromis.” Dergelijke roerders, Livni viel aan, “gebruik ‘veiligheid’ als excuus om het publiek ervan te overtuigen dat er geen optie is” voor vrede.
Sommige waarnemers denken dat Netanyahu alleen maar probeert zijn rechterflank te sussen terwijl de gesprekken voortduren. ‘Als de bouw het enige negatieve signaal van Bibi zou zijn, zou het ‘sop-naar-rechts’-argument zinvol kunnen zijn’ schreef de aanvaller's Goudberg. “Maar het is er maar één in een reeks.”
Goldberg concludeerde: “Het lijkt erop dat Bibi het heeft opgegeven en nu kiest voor Plan B: Europa, Amerika en de rest van de wereld vertellen dat ze naar de hel moeten gaan. Op praktisch vlak lijkt hij er alles aan te doen om de gesprekken kort te sluiten, beschuldiging of geen schuld.”
Als de gesprekken mislukken, zullen er genoeg verwijten rondgaan. Maar Netanyahu zal niet kunnen zeggen dat niemand hem beter heeft geprobeerd te vertellen.
Foreign Policy In Focus-columnist Carl Bloice, lid van het Nationaal Coördinatiecomité van de Correspondentiecommissies voor Democratie en Socialisme, schrijft voor de Zwarte commentator. Hij is tevens lid van de redactieraad.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren