In het onlangs hernoemd Op Liberty Plaza, de plek die honderden demonstranten de afgelopen drie dagen hun thuis noemen, is niets helemaal voorspelbaar. Rond 6 uur in de ochtend kregen degenen onder ons die op het harde, koude oppervlak van het plein sliepen de oproep om wakker te worden, en iemand riep om 15 uur op voor een Algemene Vergadering. Nadat mensen slaperig hun beddengoed hadden ingepakt en in de rij stonden voor de afvalcontainer -gedoken bagels, de bijeenkomst begon. Het doel was een overzicht van de gebeurtenissen van de dag. Comités die de avond ervoor bijeen waren gekomen, hadden besloten om om 7, 9 en 11 uur naar Wall Street te marcheren. Maar toen kwam iemand naar voren en kondigde via de ‘microfoon van het volk’ aan – de mensen om hem heen herhaalden één zin tegelijk zodat anderen het konden horen – dat hij nu op weg was om te marcheren. Bankiers van Wall Street liepen naar hun werk terwijl wij daar zaten! Hij rende weg en onmiddellijk volgden een of tweehonderd anderen. Ze marcheerden rond het plein en scandeerden ‘Occupy Wall Street! / De hele dag! De hele week!" en ga dan richting het zuiden op Broadway. De eerste doordeweekse demonstratie van de bezetting was begonnen.
Toen ze op Wall Street aankwamen, ontdekten ze dat de blokken rond de New York Stock Exchange, die het hele weekend volledig gebarricadeerd waren, nu open trottoirs hadden. (De wegen zelf waren nog steeds gebarricadeerd, waardoor de politie zich gemakkelijk kon verplaatsen.) Nadat ze zich kort bij de ingang van het trottoir hadden verzameld, liepen ze erheen, nog steeds zingend, en bonkend op de barricades, waarbij ze een machtig geluid maakten. Ze raakten onvermijdelijk vermengd met degenen die in dat gebied aan het werk probeerden te komen en versperden vooral de weg – en dat was het punt. "Wij! Zijn! De 99 procent!” zij zongen. Als ze met de politie spraken, vervangen ze soms ‘wij’ door ‘jij’.
Bijna twee uur lang ging de mars door, waarbij voortdurend pogingen van de politie werden ontweken om hen vast te houden of uit het gebied te leiden door plotselinge bochten en koersomkeringen te maken. Net toen de barricades op Broad Street werden geopend om ze buiten te laten en buiten te houden, draaiden ze zich om en liepen terug naar de Stock Exchange en langs Wall Street. (Dit was toen Democracy Now! belde mij voor een rapport.) Toen, nadat ze aan alle kanten rond de Exchange waren gemarcheerd, veranderde de menigte in een lange piketlijn in twee richtingen langs Wall Street, heen en weer en heen en weer terwijl de openingsbel klonk. "Ring! De! Klok!" ze huilden. Omdat er zoveel bezetters weg waren, controleerden verkenners of er nog genoeg in Liberty Plaza waren om het vast te houden.
De meeste omstanders en pendelaars die midden in de mars zaten, waren niet geamuseerd. (Het doel was niet om ze te amuseren.) ‘Shit’ hoorde ik vaak. Een verbitterde hondenuitlater zei tegen een bewaker: ‘Ze zeggen dat het hun straat is’ – Wall Street is onze straat! – ‘maar ze betalen niet eens belasting.’ In die zin is het programma 'Zoek een baan!' lijn was vrij gebruikelijk. Dat gold ook voor de ambivalentie. “Ik hoop dat de politie de financiële… onzin beschermt.”
De meest enthousiaste omstanders met wie ik sprak, kwamen uit andere landen. Een vrouw van middelbare leeftijd uit El Salvador met geschilderde wenkbrauwen en een kopje koffie in haar hand zei: ‘In mijn land deden we dit in de jaren zeventig en tachtig. Ze zouden ons allemaal arresteren. In dit land is dat anders.” Wij kunnen alleen maar hopen. Ze maakte foto's van de verantwoordelijke politie en zorgde ervoor dat ik dat ook deed, gewoon om ze vast te leggen.
Toen het bericht ‘Laten we naar huis gaan!’ Het gezang kwam uiteindelijk rond kwart over negen, de mars keerde zegevierend terug naar Liberty Plaza en maakte de balans op. Er vonden in de loop van de dag vier arrestaties plaats, gevolgd door nog een aantal in de loop van de dag. Maar de demonstranten rustten niet op hun lauweren. Binnen enkele minuten na de terugkeer van de demonstranten werd er een bijeenkomst belegd om te bespreken hoe het de volgende keer beter kon worden gedaan. Ze zijn tenslotte niet alleen hier om te marcheren; ze zijn hier om de met geld verzadigde politiek van het land te bezetten, te bespreken en te vervangen door een eigen leiderloos en werkelijk democratisch proces.
In de loop van de dag is de media-aandacht voor de bezetting toegenomen. Het was één ding om een weekend rond te hangen in een privépark. Het is iets anders om in de werkweek te blijven en de zaken in het Financiële District te ontwrichten met de bedoeling dit vaker te doen – de hele dag, de hele week. De Algemene Vergadering vanmiddag zit vol met nieuwe gezichten, en bordhouders stonden tegenover een aanzienlijke rij politieagenten op het trottoir van Broadway. Mensen die langskomen maken foto's van de enorme hoeveelheid kartonnen borden die de nieuwe verdieping van Liberty's Plaza gaan vormen.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren