Er gebeurt vandaag de dag iets nogal ongewoons: overal in het land worden mensen getraind in geweldloze directe actie. De 99% lente – zie Het recente rapport van Jake Olzen voor achtergrondinformatie – is een inspanning van een breed scala aan linkse en progressieve en op kwesties gebaseerde groepen, van SEIU tot de Ruckus Society en meer, om deze week 100,000 mensen te trainen in de tactiek van protest. Ondertussen heerst er echter veel onrust op de e-maillijsten van de organisatoren van de Occupy-beweging en in artikelen die worden gepubliceerd over de trainingen in Occupy-vriendelijke media, van Counterpunch naar Adbusters. De angst is natuurlijk dat de beweging en haar ‘99%’-meme worden gecoöpteerd.
Het is niet de eerste keer dat coöptatie een probleem is. Ik heb er zelf voor gewaarschuwd hier, hier en hier. Weet je nog toen Jay-Z begon een Occupy-modellijn? Of wanneer de bezetters dat moesten doen stop de opnames van a Rechtsorde aflevering die acteurs gebruikte om ze uit te beelden? De 99% lente is echter een beetje anders. Wie coöpteert wie hier? En wat staat er op het spel?
De logica van een burgerverzetsbeweging is altijd het overnemen van de bestaande structuren van de samenleving eromheen, het radicaliseren ervan, het wegdrijven van de status quo en het doen van iets werkelijk revolutionairs. En het is juist door deze instellingen te coöpteren dat de beweging over het algemeen in staat is voldoende capaciteit op te bouwen om echte verandering door te voeren. Er zijn voorbeelden van dergelijke bewegingen te vinden, maar laten we, in de geest van de lente, eens naar Egypte kijken.
Mubarak viel niet alleen omdat duizenden mensen kampeerden op het Tahrirplein; hij viel omdat die duizenden mensen de Egyptische vakbonden inspireerden om te stoppen met werken, om de economie tot stilstand te brengen. Dit waren organisaties die jarenlang min of meer loyaal waren geweest aan het regime en hun grieven voorzichtig naar voren brachten om onder het bewind van Moebarak te kunnen blijven voortbestaan. Maar de beweging gooide hen over de rand en veranderde een louter protest in een crisis.
Tegelijkertijd biedt Egypte ook een voorbeeld van een veel eenzijdiger coöptatie: de overweldigende bevolking vertrouwen van hun leger op straat en tijdens de uiteindelijke staatsgreep heeft ervoor gezorgd dat de democratie en het einde van de politiestaat nog steeds in zicht zijn. Maar lijken MoveOn.org en zijn bondgenoten meer op het Egyptische leger of op de vakbonden? Ik durf te wedden dat ze kunnen worden gecoöpteerd. Dat beginnen ze al te worden. Van wat ik heb begrepen, zijn er mensen in hun leiderschap die willen dit gaat gebeuren.
In veel situaties weet de Occupy-beweging in de aanval te blijven als het om coöptatie gaat, en niet in de verdediging. Het planningsproces voor May Day in New York is daar een goed voorbeeld van. Door vakbonds- en gemeenschapsorganisatoren op de begane grond te betrekken en te eisen dat zij de Occupy-regels volgen, zijn de Occupiers erin geslaagd deze rigide hiërarchische instellingen in een anarchistische stijl van woordvoerdersvergaderingen te betrekken, en hebben ze ervoor gezorgd dat er een massale mars van arbeiders en immigrantengroepen zullen samenvallen met de agitatie van de beweging voor een algemene staking.
Wat betreft de 99% lente. Natuurlijk deze organisaties en hun bondgenoten van de Democratische Partij zouden maar al te graag van de beweging profiteren voor hun eigen doeleinden – waaronder alles van de herverkiezing van Barack Obama tot overwinningen op het gebied van milieu- en arbeidskwesties. Wie kan het hen kwalijk nemen dat ze het proberen? Maar het is niet zo dat ze vorig jaar, of in 100,000, of namens John Kerry 2008 mensen trainden in geweldloze directe actie. Ze doen het omdat de Wisconsin Uprising, de Tar Sands Action en Occupy Wall Street allemaal hun idee hebben veranderd van wat politiek mogelijk is in dit land, en ze willen daar hoe dan ook mee aan de slag.
Misschien zou het anders zijn als de Occupy-beweging zelf nu ook 100,000 mensen zou trainen in directe actie. Maar dat is het niet. Tienduizenden mensen die nog nooit aan activisme of burgerlijke ongehoorzaamheid hebben gedaan, zetten kleine stapjes om dit wel te doen, en Occupy kan dat als een grote overwinning beschouwen – die het land nu nodig heeft, aangezien veel van de beroepen zelf zijn geslonken en de meeste Amerikanen dat ook lijken te doen. denk dat de beweging voorbij is.
In plaats van te discussiëren over de vraag of de 99% Lente coöptatie is of niet – spoiler alert: dat is het wel – kunnen bezetters strategieën bedenken om deze nog meer terug te coöpteren. Hoe kunnen al deze nieuw opgeleide troepen worden gemobiliseerd voor de bezetting? Tot welke specifieke acties kunnen ze worden betrokken om in praktijk te brengen wat ze hebben geleerd? Hoe kunnen mensen in de beweging de aandacht van deze mensen verder richten op structuren van onderdrukking, in plaats van toespraken en afgevaardigden te ondermijnen?
Dit zijn vragen die om creativiteit vragen – en gelukkig zou de beweging, als ze nog steeds haar mojo heeft, geen probleem moeten hebben om deze te verwezenlijken. Als de beweging echt iets beters te bieden heeft dan het liberale en reformistische blok, is dit het moment om dat te bewijzen.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren