Voor veel arme vrouwen waren welzijns- en gezinsbijstand hun belangrijkste middelen om aan gewelddadige partners te ontsnappen. Dergelijke programma's boden steun aan hen en hun kinderen. Bezuinigingen op de sociale voorzieningen hebben nu geleid tot een dramatische daling van het aantal mensen dat durft te proberen pijnlijke relaties te ontvluchten. Laagbetaalde banen, chronische werkloosheid en armoede in het algemeen hebben ervoor gezorgd dat veel verarmde vrouwen weinig middelen hebben om te overleven.
In wanhopige pogingen om steun te vinden en te ontsnappen aan hun daders, wenden sommige vrouwen zich tot de handel in drugs – wat op zijn beurt de sterke toename van de vrouwelijke gevangenispopulatie helpt verklaren. De afgelopen jaren is het aantal vrouwen in de gevangenis gestegen tot ruim 200,000, waarbij Afro-Amerikaanse vrouwen het zwaarst getroffen zijn door de lock-’em-up-rage.
Gedetineerde vrouwen krijgen te maken met slechte medische zorg, seksuele intimidatie, gedwongen huiszoekingen, mishandeling en herhaalde verkrachting door mannelijke bewakers. De Verenigde Staten zijn een van de weinige landen waar onbegeleid mannelijk personeel toezicht houdt op vrouwelijke gevangenen.
Wat voor soort vrouwen belanden in de gevangenis? Het zijn vooral jonge alleenstaande moeders met weinig beroepsvaardigheden, velen zijn vroegtijdig het huis uitgegaan vanwege seksueel of lichamelijk misbruik, velen hebben een drugs- of alcoholverslaving om de pijn van hun leven te verzachten. Bijna allen hebben in of nabij armoede geleefd. De meesten van hen zijn veroordeeld voor prostitutie, winkeldiefstal, kleine drugshandel of het passeren van slechte cheques om zichzelf en hun kinderen te voeden.
Het hoeft geen verrassing te zijn dat geen van hen grote drugshandelaars, gangsters, corrupte aannemers of financiële verduisteraars zijn. Deze laatsten zien zelden de binnenkant van een gevangenis.
Weinig vrouwen in de gevangenis hebben een daad van geweld gepleegd, hoewel velen in hun leven het slachtoffer zijn geworden van geweld. Velen worden aangeklaagd als medeplichtige aan misdaden gepleegd door vriendjes of ex-vriendjes die hen erbij betrekken om zo lichtere straffen voor zichzelf te krijgen. Sommige vrouwen hebben levenslang gekregen zonder voorwaardelijke vrijlating wegens samenzwering om drugs te distribueren, ook al speelden ze slechts een oppervlakkige rol voor de betrokken mannen.
Er worden ook zware straffen opgelegd aan degenen die hun toevlucht nemen tot zelfverdediging. Vaak kiest een vrouw voor twintig jaar gevangenisstraf omdat ze haar huiselijk misbruiker heeft verwond of vermoord, of omdat ze zelf is doodgeslagen. Deze oorlog tegen vrouwen maakt deel uit van de ‘oorlog tegen de misdaad’. We zouden ons veiliger moeten voelen dankzij al deze harteloze maatregelen.
Het meest recente boek van Michael Parenti is Winstpathologie en andere onfatsoenlijkheden.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren