Aan zijn lot overgelaten zou Israël de Palestijnen nooit hun vrijheid gunnen.
In het verleden beweerden sommigen, al dan niet onwetend, dat vrede in Palestina alleen kan worden bereikt door middel van 'onvoorwaardelijke onderhandelingen'.
Deze mantra werd ook verdedigd door de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, toen hij zich genoeg bekommerde om lippendienst te bewijzen aan het 'vredesproces' en andere uit de VS afkomstige fantasieën. Destijds sprak hij over zijn bereidheid om onvoorwaardelijke onderhandelingen te voeren, hoewel hij voortdurend betoogde dat Israël geen vredespartner heeft.
Dit alles was uiteraard 'dubbelspraak'. Wat Netanyahu en andere Israëli's in feite zeiden, is dat Israël bevrijd moet worden van elke verplichting aan het internationaal recht, laat staan internationale druk. Erger nog, door te verklaren dat Israël geen Palestijnse vredespartner heeft, heeft de Israëlische regering in wezen de hypothetische en 'onvoorwaardelijke onderhandelingen' geannuleerd voordat ze zelfs maar hadden plaatsgevonden.
Jarenlang – sterker nog decennialang – mocht Israël dergelijke onzin in stand houden, uiteraard gesterkt door de totale en onvoorwaardelijke steun van Washington en zijn andere westerse bondgenoten.
In een omgeving waar Israël ontvangt Miljarden dollars aan Amerikaans-westerse hulp, en waar het uitgroeide tot een bloeiend technologisch centrum, laat staan een van de grootste wapenexporteurs ter wereld, had Tel Aviv eenvoudigweg geen reden om zijn bezetting te beëindigen of zijn racistische apartheid in Palestina te ontmantelen.
Maar de zaken moeten nu veranderen. De genocidale Israëlische oorlog in Gaza zou ons begrip volledig moeten veranderen, niet alleen van de tragische realiteit die zich in Palestina afspeelt, maar ook van misverstanden uit het verleden. Het moet duidelijk worden gemaakt dat Israël nooit enige intentie heeft gehad om een rechtvaardige vrede te bereiken, een einde te maken aan zijn kolonialisme in Palestina, dat wil zeggen de uitbreiding van illegale nederzettingen, of het verlenen van een greintje rechten aan de Palestijnen.
Integendeel, Israël is al die tijd van plan geweest een genocide tegen de Palestijnen uit te voeren.
Israël heeft tijdens de oorlog al verschrikkelijke oorlogsmisdaden tegen de Palestijnen gepleegd Nakba in 1947-48, en in opeenvolgende oorlogen sindsdien. Elke misdaad, groot of klein, ging altijd gepaard met een campagne van etnische zuivering. Ruim 800,000 Palestijnen waren etnisch gereinigde toen Israël 76 jaar geleden op de ruïnes van Palestina werd gesticht. Nog eens 300,000 waren etnisch gereinigde tijdens de Naksa, de oorlog en de ‘tegenslag’ van 1967.
Door de jaren heen hebben de reguliere westerse media hun best gedaan om de Israëlische misdaden volledig te verbergen, of de impact ervan te minimaliseren, of iemand anders er volledig de schuld van te geven. Dit proces van bescherming van Israël gaat tot op de dag van vandaag door, zelfs nu tienduizenden Palestijnen sinds 7 oktober zijn vermoord en het grootste deel van Gaza, inclusief zijn ziekenhuizen, scholen, moskeeën, kerken, burgerwoningen en schuilplaatsen, is verwoest. gewist.
Dit alles in ogenschouw nemend, doet iedereen die nog steeds spreekt over 'onvoorwaardelijke onderhandelingen' – vooral de onderhandelingen die onder auspiciën van Washington worden gevoerd – dit eerlijk gezegd alleen maar om Israël te helpen aan de internationale juridische en politieke verantwoordelijkheid te ontsnappen.
Gelukkig wordt de wereld zich bewust van dit feit en hopelijk zal dit ontwaken vroeg of laat volwassen worden, aangezien de Israëlische bloedbaden in Gaza elke dag honderden onschuldige levens blijven eisen.
Dit collectieve besef dat Israël moet worden gestopt door middel van internationale maatregelen gaat ook gepaard met een even kritisch besef dat de VS geen eerlijke vredesbemiddelaar is. In feite is dat nooit zo geweest.
Om de ruïneuze rol van de VS in dit zogenaamde conflict te kunnen waarderen, hoeft u zich alleen maar over dit feit te verwonderen. Terwijl vrijwel elk land dat met een juridisch advies en een politiek standpunt heeft deelgenomen aan het Internationaal Gerechtshof (ICJ) openbare hoorzittingen van 19 tot 26 februari hun standpunt formuleerden op basis van het internationaal recht, de VS deden dat niet.
“Het Hof mag niet oordelen dat Israël wettelijk verplicht is zich onmiddellijk en onvoorwaardelijk terug te trekken uit bezet gebied”, zegt de waarnemend juridisch adviseur van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, Richard Visek, beschamend. zei Op februari 21.
76 jaar na de Nakba en na 57 jaar militaire bezetting blijft de Amerikaanse juridische positie zich inzetten voor het verdedigen van de onwettigheid van Israëls gedrag in heel Palestina.
Vergelijk het bovenstaande standpunt met het afgeronde, moedige en juridisch gegronde standpunt van bijna elk land ter wereld, vooral van de meer dan 50 landen die hebben verzocht om te mogen spreken tijdens de hoorzittingen van het Internationaal Gerechtshof.
China, wiens woorden en daden veel meer in overeenstemming lijken te zijn met het internationaal recht dan veel westerse landen, vooral nu, ging zelfs nog verder. “Bij het nastreven van het recht op zelfbeschikking is het gebruik van geweld door het Palestijnse volk om buitenlandse onderdrukking te weerstaan en de oprichting van een onafhankelijke staat te voltooien een onvervreemdbaar recht dat goed gefundeerd is in het internationaal recht”, zei de Chinese vertegenwoordiger Ma Xinmin in februari tegen het Internationaal Gerechtshof. 22.
In tegenstelling tot het cliché en vrijblijvende positie Net zoals de Britse minister van Buitenlandse Zaken, David Cameron, over de noodzaak om een “onomkeerbare vooruitgang” te beginnen in de richting van een onafhankelijke Palestijnse staat, is het Chinese standpunt misschien wel de meest alomvattende en realistische verwoording.
Ma koppelde zelfbeschikking aan de bevrijdingsstrijd, aan soevereiniteit, aan de onvervreemdbare rechten van mensen, die allemaal in overeenstemming zijn met internationale wetten en normen. In feite zijn het juist deze principes die hebben geleid tot de bevrijding van talloze landen in het Zuiden. Gezien het feit dat Israël niet van plan is de Palestijnen te bevrijden uit de greep van de apartheid en de militaire bezetting, heeft het Palestijnse volk geen andere keus gehad dan zich te verzetten.
De vraag is nu: zal de internationale gemeenschap het standpunt van de VS alleen maar met woorden blijven tarten, of zal zij een nieuwe benadering van de Israëlische bezetting van Palestina formuleren, en daarmee op alle mogelijke manieren een einde maken aan deze bezetting?
In zijn verklaring aan het Internationaal Gerechtshof op 19 februari zei de Britse advocaat Philippe Sands, die lid is van team Palestina, aangeboden een routekaart over hoe de internationale gemeenschap Israël kan dwingen zijn bezetting te beëindigen: “Het recht op zelfbeschikking vereist dat de VN-lidstaten de bezetting van Israël onmiddellijk beëindigen. Geen hulp. Geen hulp. Geen medeplichtigheid. Geen bijdrage aan dwangacties. Geen geld. Geen armen. Geen handel. Nee niets."
Het is nu tijd om woorden in daden om te zetten, vooral nu duizenden kinderen worden vermoord, buiten hun schuld, maar omdat ze als Palestijn zijn geboren.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren