Terwijl u door de vele kanalen op uw televisie bladert of in een kiosk door een stapel kranten en tijdschriften bladert, mag u zich gelukkig prijzen dat u in een wereld leeft waar zo’n overvloed aan standpunten beschikbaar is. Het lijkt er misschien ook op dat de schijnbare toename van de mediakeuze ook de kansen vergroot dat het publieke belang eerlijk wordt begrepen en gediend. Helaas is dit verre van het geval. De mediawereld krimpt met de dag.
Welkom in 2010.
Het komende jaar zou de geschiedenis in kunnen gaan als dat van grote mediaconsolidatie, zoals de concentratie van media-eigendom in de handen van een paar grote conglomeraten en machtige mediamagnaten. De voorspellingen over fusies van mediabedrijven zijn zeer somber en tot op zekere hoogte beangstigend.
In zijn artikel in de Los Angeles Times ‘2010 forecasts: Another turbulent year ahead for media’ stelt Joe Flint vast dat het debat in de mediawereld ‘waarover koning is – inhoud of distributie’ in 2009 werd beslecht. Als gevolg daarvan ontstond er een nieuwe golf fusies zullen waarschijnlijk volgen. Gigantische media zullen andere gigantische media opslokken, die al minder grote mediabedrijven hadden opgeslokt, die op hun beurt... nou ja, je begrijpt wel wat ik bedoel.
Toen de Amerikaanse president Thomas Jefferson zijn beroemde bewering deed dat 'de enige zekerheid van allemaal een vrije pers is', had hij nauwelijks mediaconsolidatie in gedachten. Gigantische mediabedrijven weerspiegelen de gigantische, zij het specifieke zakelijke belangen van hun eigenaren en hun adverteerders. Noch News Corp, noch Viacom wijden hun diensten aan het dienen van het publiek. Dergelijke bedrijven zijn uitsluitend gericht op financiële groei, zelfs ten koste van wat er voor de meerderheid van hun consumenten toe doet, of het meest belangrijk zou moeten zijn. Met andere woorden: hoewel mediabedrijven trots de waarde van de democratie propageren, omdat ze baat hebben bij een zeer specifieke interpretatie ervan, zijn ze noch democratisch, noch representatief.
Hoe zullen de democratie, de massaparticipatie of het publieke belang worden gediend door de aankoop van NBC’s Universal door Comcast Corp. of door de overname door Disney Company van Marvel Entertainment Inc.? De media-industrie is veranderd in een jungle, waar het voortbestaan van de sterksten niet wordt bepaald door de waarde van de inhoud of door de bijdrage aan de samenleving, maar eerder door ‘slimme’ zakelijke deals die het voortbestaan garanderen in een steeds veeleisender wordende mediamarkt.
Tijden veranderen. De Federal Communications Commission (FCC) werd in feite opgericht met een duidelijk mandaat (de Communications Act van 1934) om te opereren in het voordeel van 'algemeen gemak, belang of noodzaak'. Of de FCC zich nu aan dat mandaat heeft gehouden of in sommige van haar verantwoordelijkheden heeft gefaald, het feit blijft dat de FCC nu een essentieel onderdeel is van de onophoudelijke inspanningen om de eigendom van de media in minder handen te concentreren. Sterker nog, zelfs de rechtbanken die de FCC onder controle hielden, zouden mogelijk kunnen toegeven ten gunste van meer mediaconsolidatie.
"Bereid je voor op een stortvloed aan mediaconsolidatiedeals", schreef Ira Teinowitz in theWrap.com. De reden is simpel, maar vereist een korte omweg.
Halverwege de jaren negentig begon de FCC haar regelgeving inzake media-eigendom te versoepelen. In 1990 leidde een proces van ‘deregulering’ tot een golf van fusies, waarbij duizenden radiostations werden verkocht aan een paar grotere bedrijven en het televisiebezit geconcentreerder werd dan ooit tevoren. In 1996 heeft de FCC opnieuw stappen ondernomen om de Amerikaanse wetten met betrekking tot de media te dereguleren, en deze keer waren de nieuwe media-eigendomswetten gericht op lokale media in de VS. Gelukkig kwam een Amerikaanse rechtbank tussenbeide om de concessies van de FCC, die vooral grote mediaconglomeraten leken te dienen, te dwarsbomen. Maar de beslissing van het Amerikaanse Hof van Beroep voor het Derde Circuit wordt opnieuw aangevochten.
De economische recessie in de VS heeft veel kranten hard getroffen. Honderdvijftig kranten zijn óf helemaal failliet gegaan óf staan nu online, waarvan de Seattle PI en de Christian Science Monitor belangrijke voorbeelden zijn. Duizenden mediakanalen in de VS draaien nauwelijks op het break-even-niveau en velen hebben moeite met het bedenken van een levensvatbaar bedrijfsmodel, met weinig hoop aan de horizon.
De tijd is rijp voor mediagieren om hun slag te slaan. In 2007 blokkeerde de rechtbank de poging van de FCC om de eigendomsregels te wijzigen. Nu heroverweegt zij dat besluit. "Een panel van drie rechters van het 3rd Circuit Court of Appeals in Philadelphia, dat het uitstel van kracht had gemaakt... beval de FCC en consumentengroepen om medio januari (2010) 'oorzaken aan te tonen' waarom het uitstel niet mocht worden ingetrokken."
Als de regels worden teruggedraaid, zullen de fusies en verdere mediaconsolidatie gevolgen hebben voor de twintig grootste markten in de VS. Wetende wat we weten over de geschiedenis van de invasie van grote mediabedrijven, kunnen we alleen maar raden dat dit nog maar het begin is van een verdere concentratie van media-eigendom, en vervolgens van het onderdrukken van de vrijheid van meningsuiting voor de grote meerderheid van de mensen, vooral voor degenen wier mening strookt niet met de zakelijke (of politieke en ideologische) belangen van media-eigenaren en hun weldoeners.
Helaas beperkt deze trend zich niet tot de VS. De economische recessie is mondiaal en gigantische mediabedrijven opereren niet binnen specifieke geografische grenzen.
“De Spaanse mediasector zag het begin van een consolidatiegolf, te midden van tekenen dat ten minste twee van hen op het punt stonden een samenwerking aan te kondigen”, berichtte de Financial Times op 17 december. Dit lijkt een herhaald mediagerelateerd nieuwsverhaal te zijn. in verschillende landen. Bovendien is de mediaconsolidatie voelbaar in alle mediasectoren, inclusief film, muziek en andere.
De voortzetting van deze trend is verschrikkelijk nieuws voor het algemeen belang, het maatschappelijk middenveld en de democratie als geheel. We moeten weerstand bieden aan de schaamteloze pogingen van enkelingen om alles te bezitten wat we zien, horen en lezen. Door alle invloeden te bezitten die onze kijk op onze omgeving en de wereld als geheel bepalen, zal het publiek spoedig gedwongen worden om elke beschikbare uitlaatklep en uiteindelijk de zelfdefinitie ervan op te geven. Ja, zelfs de manier waarop we onszelf definiëren zal uiteindelijk worden bepaald door een miljardair in een of ander penthouse, die zijn rijkdom verdient door ons verpakte leugens te verkopen als nieuws en rotzooi als entertainment.
Ramzy Baroud (www.ramzybaroud.net) is auteur en redacteur van PalestinaChronicle. com. Zijn werk is gepubliceerd in vele kranten, tijdschriften en bloemlezingen over de hele wereld. Zijn nieuwste boek is De tweede Palestijnse Intifada: een kroniek van de strijd van een volk (Pluto Press, Londen).
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren