Ik ben Michael Berube mijn excuses verschuldigd voor het punt van de titel van zijn artikel in de Chronicle, hoewel ik geloof dat de titel een juist beeld geeft van de toon en de boodschap ervan. Hij geeft lezingen aan de anti-oorlogsbeweging, en hij roept op tot een grotere volwassenheid, waarbij hij de wilde linksen die haar compromitteren van zich afschudt en een boodschap aanbiedt die voor grote aantallen (legitiem en populair) acceptabeler is. Hij is nog steeds behoorlijk zelfingenomen in zijn 'goede geweten'-kleinering van mij, Chomsky, en de grote aantallen ter linkerzijde die het niet met hem eens zijn.
Vervolgens zegt hij dat ik ongelijk heb als ik beweer dat het aan de macht komen van Bush et al. verstoort zijn geloof in dwang van de grote macht niet, omdat (1) hij voorstander was van interventie tegen regimes als dat van Soeharto, die de VS feitelijk steunden; en (2) dat hij zei dat de anti-oorlogsbeweging de ‘beweringen van Bush-Cheney dat hij handelt namens onderdrukte Irakezen…’ moet wantrouwen enz. Maar het feit dat de VS Soeharto steunden (enz.) zorgt er niet voor dat Berube sceptisch staat tegenover de oorlog. de weldadigheid van het interventionisme van de Grote Macht in het algemeen, zelfs tegen regeringen die hun eigen volk vermoorden. Nergens bespreekt hij het probleem van de grote mogendheden zelf die “grote aantallen uitroeien” in hun interventieprocessen, en ik merkte op dat hij niet eens eerlijk het genocidale karakter van de Amerikaans-Britse sancties van massavernietiging tegen Irak kan onder ogen zien, waar hij probeert de pin de doden op Saddam Hoessein.
Een linksist, en zelfs een bewuste liberaal, zou de afbraak van de verboden van het VN-Handvest tegen interventies van de Grote Machten, die Bush-Cheney meer vrijheid van handelen geven, niet prijzen. De dreiging die Berube ziet komt niet van Bush-Cheney en het imperialisme, maar van de schurken die het doelwit zijn van de imperiale leiders. Wat zijn kwalificatie betreft over de toewijding van Bush-Cheney aan de Irakezen: dit weerhoudt hem er niet van hun standpunt te volgen ten aanzien van de dreiging van Saddam, de urgentie om hem inspecties te laten toestaan – wat volgens hem belangrijk is om de VN levensvatbaar te maken! impliciete goedkeuring van een oorlog gebaseerd op dit Amerikaans-Britse gekunstelde VN-inspectieproces.
Hij maakt opnieuw opmerkingen over Chomsky's “recente gewoonte om Amerikaanse misdaden boven alle plausibiliteit te overdrijven.” Gegeven het feit dat ik in mijn weerlegging aantoonde dat Chomsky zei wat zowel de NYT als de voedselhulpgroepen zeiden, en dat Berube dit verkeerd had voorgesteld en beweerde dat die feiten niet eens ter discussie mochten staan, zou zijn herhaling van deze bewering van overdrijving, zonder enige verdere empirische ondersteuning is niet bewonderenswaardig. Wat echt duidelijk is, is Berube's gewoonte om Amerikaanse misdaden te onderschatten; in de Chomsky-zaak vond hij Chomsky's STRESS op die misdaden gruwelijk, maar de misdaden zelf waren geen enkele veroordeling waard.
Berube steunt nog steeds een vermeende ‘militaire vergeldingscampagne tegen de Taliban’, waarbij hij de willekeur en meedogenloosheid ervan tegen Afghaanse burgers bagatelliseert, evenals de context van eerdere Amerikaanse steun aan de Taliban, de onwettigheid van de oorlog en de weigering om andere opties na te streven om achter Bin aan te gaan. Laden en Al Qaeda, en de gevolgen van deze oorlog voor een beleid van seriële oorlogen. Er zijn hem geen problemen met motieven of waarschijnlijke gevolgen op grond van het feit dat de oorlog werd uitgevoerd door het team van Bush-Cheney-Rumsfeld. Hij maakt onderscheid tussen de oorlog in Afghanistan en ‘een niet-uitgelokte en ongerechtvaardigde oorlog in Irak’, maar in zijn eerdere artikelen maakt hij, zoals ik in mijn eerste weerlegging heb laten zien, goede argumenten voor een oorlog in Irak die hij hier probeert te begraven. In zijn Boston Globe-stuk zei Berube dat Bush “eigenlijk een serieuze zaak heeft tegen de schendingen van VN-resoluties door Saddam Hoessein.” Zijn dit geen provocaties? Wil hij nu laten zien dat de VN niet levensvatbaar zijn door Saddam met dergelijke schendingen weg te laten komen? Is Saddam niet een mooi voorbeeld van een man die zijn eigen volk misbruikt, waarvan Berube ons heeft verteld dat hij wil dat de grote mogendheden er mee afrekenen?
Met vriendelijke groet, Ed Herman
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren