We zijn vandaag* één week en twee dagen verwijderd van de tweeënveertigste verjaardag van de executie van Dr. Martin Luther King jr., een moord die precies een jaar – bijna tot op het uur nauwkeurig – plaatsvond na zijn beroemde ‘Break the Silence-toespraak tegen de Amerikaanse oorlog tegen Vietnam in de Riverside Church in New York City.
‘De zwarte revolutie’, schreef King vóór zijn dood, ‘legt kwaden bloot die diep geworteld zijn in de hele structuur van onze samenleving. Het brengt eerder systemische dan oppervlakkige tekortkomingen aan het licht en suggereert dat de radicale wederopbouw van de samenleving zelf het echte probleem is dat moet worden aangepakt.”
De veranderingen die we nodig hadden om catastrofes te voorkomen en een menselijke beschaving op te bouwen, konden volgens King niet beperkt blijven tot het periodiek herschikken van de namen, gezichten en partijen met nominale macht. Het moest dieper gaan dan het eens in de twee, vier of acht jaar vervangen van één merk of vorm of kleur van ambtsdragers in het bedrijfsleven en het leger door een ander dergelijk merk.
De democratisch socialist Dr. King riep op tot diepgaande verandering, tot systemische verandering, tot radicale hervormingen, en zelfs tot een revolutie van onderop, onder en voorbij de vierjaarlijkse, top-down, door het grote geld op de massamarkt gebrachte, door bedrijven vervaardigde, op kandidaten gerichte ‘electorale verkiezingen’. extravaganza’s” die doorgaan voor de enige politiek die ertoe doet in de Verenigde Staten.
Het voortbestaan van het oude moordregime
Zoals de titel van mijn volgende boek (The Empire's New Clothes) suggereert, zie ik meer continuïteit dan verandering in de overgang van Republikeinen en Bush naar Democraten en Obama. Onder de Grote Rebranding, voorbij verschuivingen in stijl en partijdige heerschappij en achter de symbolisch krachtige kleurverandering in het ovale kantoor, leven dezelfde ongekozen en onderling verbonden dictaturen van geld en imperium… dezelfde parasitaire en tweeledige bedrijfsstaat, de hetzelfde dodelijke, tweeledige planetaire militarisme, dezelfde wereldwijd ongeëvenaarde en raciaal ongelijksoortige massale opsluitingsstaat die 2.3 miljoen Amerikanen achter de tralies zet en één op de drie zwarte volwassen mannen opzadelt met het levenslange teken van een misdrijf, hetzelfde vervalste en bekrompen verkiezings- en beleidssysteem waarbij niemand bereikt en blijft lang een hogere functie, tenzij ze de bovenste 1 procent behagen die meer dan een derde van de rijkdom van het land bezit, dezelfde rechtse en zogenaamde reguliere media die tekeer gaan tegen de grote overheid en de begrotingstekorten, maar niet tegen de enorm dure 50 miljard dollar een jaar gevangenisstaat, niet tegen de begroting van het Pentagon van $1 biljoen per jaar, niet tegen de biljoenen dollars aan federale bedrijfssubsidies die de rijken nog rijker maken en niet tegen de regressieve belastingstructuur die de staatsschulden voedt door de weinigen vrij te laten ……dit alles samen met de aanhoudende genderonderdrukking, de voortdurende en steeds dodelijkere, binnenkort misschien onomkeerbare aanval van het bedrijfsleven op de leefbare ecologie, dezelfde dodelijke en zielloze ontmenselijking van het werk op vervreemdende hyperautoritaire werkplekken; dezelfde mate van werkgelegenheid voor de Velen als voor de winstvooruitzichten van de Weinigen; dezelfde aanhoudende demonisering en onbegrip van immigranten en dezelfde verre van post-raciale wereld waarin zwarten, indianen en latino’s onder streng gescheiden en ongelijke omstandigheden blijven leven, terwijl blanke mensen in Northbrook naar Oprah en Tiger kijken en op Obama stemmen.
Over Empire gesproken en over het voortbestaan van de oude inhoud onder de stijlverandering in het Witte Huis: ik hoop dat sommigen van jullie de moedige linkse journalist Allan Nairn hebben zien beoordelen over Obama's eerste jaar aan de macht in het linkse televisieprogramma Democracy Now! Afgelopen Januari. “Eens werd hij president, op grond van zijn daden, net als iedereen
Sterke woorden. Eigenlijk is ‘de machine op kill zetten’ misschien een understatement. Als radicaal
“Obama’s...
“…De VS hebben meegewerkt aan de omverwerping van de gekozen, populistische regering van Honduras,” merkt Herman op, eraan toevoegend dat “Bush nauwelijks de gruwelijke prestaties van Obama in Haïti had kunnen overtreffen, waar de Amerikaanse reactie op hun verwoestende aardbeving bijna volledig militair was. – een achterblijvende bezetting, met minimale voedsel-water-medische hulp, en zelfs belemmering van de hulp, aangezien luchthavens werden ondermijnd voor de Amerikaanse militaire bezettingsmacht en de landing van Hillary Clinton.”
“Elders in Latijns-Amerika,” merkt Herman op, “was het beleid van Obama regressief, met meer openlijke vijandigheid jegens linkse regimes in de regio, samenwerking bij de staatsgreep in Honduras en de verwerving van zeven nieuwe militaire bases in Colombia die allemaal een boodschap uitstralen van ‘ veranderen ten kwade.”
‘Over de hele wereld’, schrijft Herman, ‘
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren