[Bijdrage aan de Het samenlevingsproject opnieuw vormgeven gehost door ZCommunications. Dit artikel werd oorspronkelijk voorbereid voor de eerste Z Sessions on Vision and Strategy van 1 tot 7 juni 2006, gehouden in Woods Hole, Massachusetts, en ook gepubliceerd in het boek Echte Utopie: Participatieve Vereniging voor de 21st Eeuw.]
Deel één: twee hypothesen over een nieuwe strategie voor een autonome politiek
Mijn doel in dit artikel is om enkele hypothesen te presenteren over strategische kwesties voor antikapitalistische emancipatorische bewegingen. Het idee is om de voorwaarden voor een effectieve politiek te heroverwegen, met het vermogen om de samenleving waarin we leven radicaal te veranderen. Zelfs als ik niet de ruimte zal hebben om concrete gevallen te analyseren, zijn deze reflecties geen puur ‘theoretische’ onderneming, maar een voorjaarsproject. uit de observatie van een reeks bewegingen waarvan ik de kans had deel uit te maken – de beweging van buurvergaderingen in Argentinië, sommige processen van het World Social Forum en andere mondiale netwerken – of die ik de afgelopen jaren op de voet heb gevolgd – de piquetero (werklozen)beweging ook in Argentinië, en de Zapatistas in Mexico.
Vanuit strategisch oogpunt kunnen we stellen dat de huidige emancipatiebewegingen zich (enigszins schematisch) in twee tegengestelde situaties bevinden. De eerste is die waarin ze erin slagen veel sociale energie te mobiliseren ten gunste van een politiek project, maar ze doen dat op een manier waardoor ze in de valkuilen van de ‘heteronome politiek’ lopen. Met ‘heteronoom’ verwijs ik naar de politieke mechanismen waarmee al die sociale energie uiteindelijk wordt gekanaliseerd op een manier die de belangen van de heersende klasse ten goede komt of op zijn minst het radicale potentieel van die volksmobilisatie minimaliseert. Dit is bijvoorbeeld het lot van
De tweede situatie is die van die bewegingen en collectieven die elk contact met de staat en met heteronome politiek in het algemeen (partijen, lobby’s, verkiezingen, etc.) afwijzen en vervolgens gereduceerd worden tot kleine identiteitsgroepen met weinig kansen op een echte identiteit. impact in termen van radicale verandering. Dit is bijvoorbeeld het geval bij sommige werklozenbewegingen in de EU
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit slechts een schematisch beeld is: er zijn hier en daar veel experimenten met nieuwe strategische paden die aan deze twee doodlopende situaties kunnen ontsnappen (het meest zichtbare voorbeeld is dat van de Zapatistas en hun “Zesde Verklaring”). De reflecties die ik hier presenteer, zijn bedoeld om bij te dragen aan die verkenningen.
Hypothese één: Over de moeilijkheid van links als het gaat om denkkracht (of welke waarheid kan worden ontdekt in de steun van mensen voor rechts).
Laten we deze lastige vraag onder ogen zien: waarom slagen we er, omdat links een betere optie voor de mensheid is, bijna nooit in om steun van het volk te krijgen? Bovendien: hoe komt het dat mensen vaak
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren