Zijn er nog andere Amerikanen die in stomme verbazing hun hoofd schudden over de laatste uitspraken van George W. Bush over de reden waarom hij in maart 2003 opdracht gaf tot een agressieoorlog tegen Irak? De regering-Bush verkocht die oorlog aanvankelijk omdat deze nodig was voor onze bescherming. We moesten aanvallen, zo betoogde Bush, om een roekeloos Iraaks regime te stoppen dat een ernstige bedreiging vormde om ons en/of onze bondgenoten aan te vallen met ‘massavernietigingswapens [massavernietigingswapens]’. Dat regime, zo beweerde de regering, was op de een of andere manier verbonden met 9/11, Al Qaida en het extremistisch islamitisch terrorisme in het algemeen.
Het doet er niet toe dat Irak een denkbeeldig gevaar was. Grotendeels te danken aan de eerste Golfoorlog (1990-91) en de daaropvolgende door de VS geleide sancties was de regering van Saddam Hoessein een vreselijk verzwakte staat. Het vormde nauwelijks een bedreiging voor zelfs zijn directe buren. Het vermogen van het land om aanzienlijke militaire acties te ondernemen, met of zonder massavernietigingswapens, was minimaal. Er wordt verondersteld dat er geen ontzagwekkende voorraden onconventioneel wapentuig bestonden, zoals Scott Ritter en talloze andere deskundige waarnemers meldden.
Het doet er niet toe dat er geen waarneembaar verband bestond tussen Saddams seculiere Baath-regime en Al Qaeda of een ander moslimterreurnetwerk. Osama bin Laden waren in feite bittere vijanden en de opvatting van het Witte Huis dat laatstgenoemde nucleaire, chemische of biologische wapens “overdroeg” (zelfs als hij dergelijke wapens had) – aan eerstgenoemde was ronduit schandalig.
En laat staan dat het suïcidaal zou zijn geweest als Saddam de VS of een van zijn bondgenoten in de regio had aangevallen. Er waren geen aanwijzingen dat de berekenende dictator van Irak zijn beroemde instinct van zelfbehoud had opgegeven.
De rechtvaardigingen van Bush voor de oorlog waren bizar, iets dat over de hele wereld goed werd begrepen en dat nu zelfs hier in de VS algemeen wordt erkend.
In een poging te herstellen van het binnenlandse public relations-fiasco dat zijn oorlog tegen Irak is geworden, zegt Bush nu twee merkwaardige dingen over de reden waarom hij opdracht gaf tot een invasie.
Zijn eerste bewering is dat “een groot deel” van de “inlichtingen” die hij in 2002 en begin 2003 over Irak ontving “fout bleek te zijn. Als president”, erkende Bush woensdag, “ben ik verantwoordelijk voor het besluit om oorlog te voeren met Irak, en ik ben ook voor het oplossen van wat er mis is gegaan door onze inlichtingencapaciteiten te hervormen.”
Het doet er niet toe dat miljoenen mensen over de hele planeet zich er vanaf het begin volledig van bewust waren dat het WMD-argument vals was.
Het tweede merkwaardige dat Bush nu zegt is dat de “verkeerde inlichtingen” die hij over Irak ontving eigenlijk niet de reden was dat hij dat land binnenviel. In een interview met FOX News woensdag “zei Bush dat hij ‘absoluut’ Irak zou zijn binnengevallen [zelfs] toen hij toen had geweten dat de heer Hussein geen verboden wapens had” (Richard W. Stevenson, “Bush zegt dat de VS geduld nodig heeft met betrekking tot Irak Oorlog; geeft fouten toe”, New York Times, 15 december 2005, blz. A18).
Dat is fascinerend voor de president om te zeggen tegen iedereen die bekend is met wat hij begin 2003 zei. Tijdens zijn radiotoespraak op zaterdagochtend op 8 maart van dat jaar rechtvaardigde Bush, om een voorbeeld te noemen, een oorlog waartoe hij al had besloten door Hij benadrukte dat “Saddam Hoessein een lange geschiedenis van roekeloze agressie en vreselijke misdaden heeft. Hij beschikt over,’ zo legde Bush uit, ‘terreurwapens. Hij biedt financiering en training en een veilige haven aan terroristen die bereidwillig massavernietigingswapens willen leveren tegen Amerika en andere vredelievende landen.”
‘De aanslagen van 11 september 2001,’ vervolgde Bush, ‘laten zien wat de vijanden van Amerika deden met vier vliegtuigen. We zullen niet wachten om te zien wat terroristen of terreurstaten zouden kunnen doen met massavernietigingswapens…. En als laatste redmiddel moeten we bereid zijn militair geweld te gebruiken. Wij doen er alles aan om een oorlog in Irak te voorkomen. Maar als Saddam Hoessein niet vreedzaam ontwapent, zal hij met geweld worden ontwapend.”
Hoe moeten we deze en talloze andere soortgelijke en verwante uitspraken van Bush en zijn functionarissen eind 2002 en begin 2003 interpreteren? Is Bush Irak binnengevallen vanwege “slechte inlichtingen” of niet? Heeft het Witte Huis de ‘inlichtingendienst’ geselecteerd of anderszins ‘gekookt’ om zijn veronderstelde echte project van het verspreiden van ‘vrijheid’ naar Irak te bevorderen? Vond het Witte Huis het nodig een nieuw voorwendsel te bedenken (de export van ‘vrijheid’) toen de (zogenaamd verrassende) afwezigheid van massavernietigingswapens duidelijk werd? Is het land, zoals het grootste deel van de wereld denkt, Irak binnengevallen om redenen die weinig te maken hadden met massavernietigingswapens of met de verspreiding van zijn idee van vrijheid, en meer met de enorme strategische voorraad olie van de Irakezen?
Het meest deprimerende is de kalme manier waarop de dominante (‘mainstream’) media Bush’ laatste retorische draai geven aan de reden waarom hij ‘Irak binnenging’. De gewaagde verklaring van Bush dat hij opdracht zou hebben gegeven tot de bezetting van Mesopotamië, zelfs zonder bewijs van Iraakse massavernietigingswapens, wordt in opmerkelijk niet-verbaasde bewoordingen gerapporteerd aan het einde van een artikel op de 19e pagina van een recente editie van de 'liberale' New York Times. De respectvolle titel van dit item is “Bush zegt dat de VS geduld nodig hebben in de oorlog in Irak; Geeft fouten toe.”
Een meer moreel verantwoorde en waarheidsgetrouwe titel zou deze zijn geweest: “Bush zegt dat valse rationalisaties niet relevant zijn voor de lancering van de oorlog.”
The Times en andere “mainstream” mediakanalen hebben zich wellicht verontschuldigd voor hun aanvankelijke “goedgelovigheid” bij het verslaan van Bush' aanvankelijke beweringen over massavernietigingswapens. Maar de buitensporig onkritische, machtsdienende en bedrog-normaliserende Never Mind War Reportage is nog steeds maar al te diepgeworteld op de hoogste toppen van de nieuwsindustrie.
Excuses zijn leuk, maar wat mensen echt willen nadat hen onrecht is aangedaan, is een gedragsverandering.
Een goede manier voor de media om echt berouw te tonen voor het kritiekloos doorgeven van de oorspronkelijke oorlogsvoorwendsels van Bush zou zijn door de huidige bewering van de regering dat zij een vrij en onafhankelijk Irak wil, kritisch aan te vallen. Dat is het laatste wat het Witte Huis van Bush en zijn machtige bondgenoten en sponsors uit het bedrijfsleven willen zien, aangezien een dergelijk Irak volkomen onwillig zou zijn om toe te staan dat zijn economie te koop wordt aangeboden aan buitenlands kapitaal en om de VS een permanente militaire aanwezigheid op Mesopotamisch grondgebied te laten behouden. .
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren