នៅថ្ងៃពុធ ទី១៨ ខែតុលា គ ឡេ។David Sirota របស់លោកបានរៀបចំកម្មវិធីផ្សាយផ្ទាល់ជាមួយអ្នកកាសែត និងសកម្មជនកាណាដា Naomi Klein និងអ្នកវិភាគនយោបាយប៉ាឡេស្ទីន-អាមេរិកាំង Omar Baddar ដើម្បីពិភាក្សាអំពីការប្រយុទ្ធគ្នាដែលកំពុងបន្តរវាងអ៊ីស្រាអែល និងក្រុមហាម៉ាស និងវិបត្តិមនុស្សធម៌ដែលកំពុងកើនឡើងនៅតំបន់ហ្គាហ្សាស្ទ្រីប។
David, Naomi, និង Omar បាននិយាយអំពីបរិបទប្រវត្តិសាស្ត្រ និងនយោបាយដែលនាំទៅដល់ពេលនេះ ស្តង់ដារទ្វេដែលត្រូវបានអនុវត្តដោយប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសាជីវកម្មនៅក្នុងការផ្សាយរបស់ពួកគេអំពីអ៊ីស្រាអែល និងប៉ាឡេស្ទីន និងការឆ្លើយតបថ្មីៗពីសមាជិកសភា។ ពួកគេក៏បានយកសំណួរផ្ទាល់ពីទស្សនិកជនផងដែរ។ ប្រតិចារិកសង្ខេប និងកែសម្រួលអាចរកបាននៅខាងក្រោម។
អ្នកអាចជាវគម្រោងសារព័ត៌មានស៊ើបអង្កេតរបស់ David Sirota, the ឡេ។, នៅទីនេះ.
ដាវីឌ ស៊ីរ៉ូតា
ណាអូមី ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនប្រាប់យើងពីអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅពេលនេះ ហើយហេតុអ្វីបានជាអ្នកគិតថាវាសំខាន់ម៉្លេះ។
ណាអូមី ឃ្លីន
ខ្ញុំគ្រាន់តែនិយាយថា សាមគ្គីភាពជាឱសថក្នុងសម័យនេះ។ មានការប្រមូលផ្តុំបទឈប់បាញ់មួយ ដោយអំពាវនាវឱ្យមានបទឈប់បាញ់ និងជំនួយមនុស្សធម៌ភ្លាមៗ [ដែលធ្វើឡើងដោយ] សំឡេងជ្វីហ្វដើម្បីសន្តិភាព និងប្រសិនបើមិនឥឡូវនេះ ដែលជាអង្គការដឹកនាំដោយជនជាតិជ្វីហ្វពីរ ដែលជាប្រភេទនៃការទទួលភ្ញៀវរបស់ជនជាតិយូដាផ្សេងទៀត ពិតជានាំមកនូវការ កាន់តែក្មេងជាង ទស្សនៈរីកចម្រើន។ វាជាការតវ៉ាដ៏ធំបំផុតដែលដឹកនាំដោយជនជាតិជ្វីហ្វក្នុងសាមគ្គីភាពជាមួយប៉ាឡេស្ទីនក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រអាមេរិក។ មានមនុស្សរាប់ពាន់នាក់នៅមុខសភា។
អ្វីដែលសំខាន់ជាងនោះគឺការមិនស្តាប់បង្គាប់ស៊ីវិល៖ មនុស្សប្រាំរយនាក់បានចូលទៅក្នុងវិមានកាពីតូល រ៉ូតុនដា ហើយត្រូវបានចាប់ខ្លួន — រួមទាំងគ្រូបង្រៀនជាច្រើន និងយុវជនជាច្រើន។ វាគឺជាការបង្ហាញពិតនៃសាមគ្គីភាព។ សារនោះមានន័យថា៖ «ជីវិតនីមួយៗមានតម្លៃ»។ វាពិតជាសារមួយនៃការបដិសេធទាំងស្រុងចំពោះការកំណត់គោលដៅជនស៊ីវិល មិនថាពួកគេរស់នៅទីណានោះទេ។ វាមិនមែនជាស្ដង់ដារទ្វេរដងនេះទេ ដែលអ្នកឮនៅក្នុងសភានៃ "ភាពភ័យរន្ធត់ដាច់ខាតចំពោះការកំណត់គោលដៅរបស់ជនស៊ីវិលអ៊ីស្រាអែល (បាទ ខ្ញុំយល់ព្រម) ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកទម្លាក់នរកចេញពីពួកគេដោយមិនរើសអើង ប្រសិនបើពួកគេជាជនជាតិប៉ាឡេស្ទីន"។ ខ្ញុំពិតជាជឿថាវាជាថ្ងៃប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ខ្ញុំមានកិត្តិយសដែលបាននៅទីនោះ។
វាក៏ត្រូវបានគាំទ្រដល់ ក ដំណោះស្រាយបទឈប់បាញ់ដែលកំពុងត្រូវបានដឹកនាំដោយ [Rep.] Cori Bush [D-Mo.] ប៉ុន្តែមានការចុះហត្ថលេខាពីសមាជិកជាច្រើនផ្សេងទៀតនៃក្រុមដែលហៅថាក្រុម។ ខ្ញុំក៏បានចំណាយពេលច្រើនក្នុងការជួបជាមួយសមាជិកសភាផ្សេងៗគ្នា ដើម្បីព្យាយាមឱ្យមនុស្សកាន់តែច្រើនចុះហត្ថលេខាលើដំណោះស្រាយបទឈប់បាញ់នេះ ហើយមនុស្សកាន់តែច្រើនបានចុះហត្ថលេខាលើ។ ដូច្នេះអ្នកពិតជាបានឃើញអំណាចនៃសម្ពាធ។ ប៉ុន្តែវានៅតែតូចពេក។ ហើយការស្រែកឈាមគឺខ្លាំងណាស់នៅទីនោះ។ វាជាថ្ងៃរំជួលចិត្ត។
ដាវីឌ ស៊ីរ៉ូតា
Omar, Naomi បានរៀបរាប់អំពីស្តង់ដារទ្វេរនេះ អំពីជនរងគ្រោះ និងជនស៊ីវិល។ និយាយជាមួយពួកយើងបន្តិចអំពីអ្វីដែលមានអារម្មណ៍ចំពោះសហគមន៍ប៉ាឡេស្ទីន-អាមេរិក ទៅកាន់ប្រជាជនប៉ាឡេស្ទីនដែលបានឮនោះ។
អូម៉ា បាដាដា
ណាអូមី ខ្ញុំគិតថាអ្នកកំពុងដាក់ម្រាមដៃរបស់អ្នកលើបញ្ហាដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតដែលអូសបន្លាយយូរមកហើយ សូម្បីតែលើសពីវិបត្តិដែលយើងធ្លាប់មានពីមុនមក សូម្បីតែការវាយប្រហាររបស់ពួកហាម៉ាសក៏ដោយ។
មានជនជាតិប៉ាឡេស្ទីនចំនួន 250 នាក់ត្រូវបានសម្លាប់ក្នុងឆ្នាំនេះ ជាចម្បងនៅតំបន់ West Bank ដែលជាលទ្ធផលនៃសកម្មភាពរបស់រដ្ឋាភិបាលអ៊ីស្រាអែល និងការវាយប្រហារពីអ្នកតាំងលំនៅឋាន។ ហើយវាស្ទើរតែមិនមានការលើកឡើងអំពីវានៅក្នុងសុន្ទរកថាប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយទូទៅ ហើយស្ទើរតែមិនមានការអត្ថាធិប្បាយអំពីវាពីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនទេ។ ហើយបន្ទាប់មកយើងមានការវាយប្រហារដ៏គួរឱ្យរន្ធត់នេះដែលក្រុមហាម៉ាសបានចាប់ផ្តើម។ ជាលទ្ធផល យើងឃើញនៅលើរង្វង់មួយ ជម្រៅនៃមនុស្សជាតិអ៊ីស្រាអែល — យើងមានឪពុកម្តាយកំពុងត្រូវបានសម្ភាសជាយូរមកហើយ ដោយផ្តល់សក្ខីកម្មផ្លូវចិត្តអំពីថាតើកូនរបស់ពួកគេជានរណា និងការបាត់បង់ពួកគេពិបាកប៉ុណ្ណា។ពួកគេបានបិទរាល់ផ្លូវនយោបាយសន្តិភាពដែលអាចធ្វើទៅបានសម្រាប់ប៉ាឡេស្ទីនដើម្បីជំរុញឱ្យមានសេរីភាពរបស់ពួកគេ ខណៈដែលវោហាសាស្ត្រនយោបាយរបស់អ៊ីស្រាអែលកាន់តែមានការកើនឡើងនិងកាន់តែសាហាវប្រឆាំងនឹងប៉ាឡេស្ទីន។
ប៉ុន្តែភាពផ្ទុយគ្នាយ៉ាងខ្លាំងជាមួយនឹងការមិនយកចិត្តទុកដាក់បំផុតដែលយើងឃើញសម្រាប់ជីវិតប៉ាឡេស្ទីនគឺពិតជាគួរឱ្យស្អប់ខ្ពើមណាស់ដោយស្មោះត្រង់។ ហើយនោះបានបន្តសូម្បីតែនៅពេលដែលអ៊ីស្រាអែលបានចាប់ផ្តើមការវាយលុកដ៏ធំនេះនៅទូទាំងតំបន់ហ្គាហ្សា នៅពេលដែលយើងកំពុងពិពណ៌នាអំពីការទម្លាក់គ្រាប់បែកមិនរើសមុខលើតំបន់ស៊ីវិល។ យើងកំពុងនិយាយអំពីឧក្រិដ្ឋកម្មសង្គ្រាម។ ហើយលើសពីនេះទៅទៀត ខ្ញុំគិតថាពាក្យ "ភេរវកម្ម" គឺជាពាក្យត្រឹមត្រូវដែលចូលមកក្នុងគំនិត។
មានការទម្លាក់គ្រាប់បែកជាច្រើនលើកច្រើនសារនៅហ្គាហ្សាដោយអ៊ីស្រាអែលពីមុន ហើយនៅពេលដែលអង្គការសិទ្ធិមនុស្សស៊ើបអង្កេតពួកគេ ការសន្និដ្ឋានដែលពួកគេឈានដល់គឺថាអ៊ីស្រាអែលបានចូលរួមក្នុងការទម្លាក់គ្រាប់បែកដោយចេតនា និងគ្មានការរើសអើងលើតំបន់ស៊ីវិល។ ក្នុងករណីខ្លះ សូម្បីតែនៅពេលដែលមានខែមីនា នៃការត្រលប់មកវិញដ៏អស្ចារ្យនេះ ចេញពីតំបន់ហ្គាហ្សាក្នុងឆ្នាំ 2018 ក៏ដោយ ក៏អ្នកលបបាញ់របស់អ៊ីស្រាអែលកំពុងផ្តោតលើអ្នកកាសែត ពេទ្យ និងសកម្មជនដែលមិនមានអាវុធច្បាស់លាស់។ យើងមានគំរូនៃការប្រព្រឹត្តរបស់អ៊ីស្រាអែលក្នុងរបៀបមួយដែលបង្ហាញពីការមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះជីវិតមនុស្សប៉ាឡេស្ទីន។
ប៉ុន្តែការនិទានរឿងលេចធ្លោនោះគឺថា នៅពេលដែលប៉ាឡេស្ទីនសម្លាប់ជនស៊ីវិល វាដោយសារតែពួកគេជាបិសាចព្រៃ។ ហើយនៅពេលដែលអ៊ីស្រាអែលធ្វើវា “អូ វាពិតជាត្រូវជួបឧបទ្ទវហេតុមួយ ពីព្រោះអ៊ីស្រាអ៊ែលគឺល្អ និងស៊ីវិល័យពេកក្នុងការធ្វើអ្វីមួយដោយចេតនាបែបនេះ”។ នោះបង្ហាញពីកម្រិតនៃការរើសអើងជាតិសាសន៍ និងការបន្ទាបបន្ថោកប្រជាជនប៉ាឡេស្ទីន ដែលខ្ញុំគិតថាវាធ្ងន់ធ្ងរខ្លាំងណាស់សម្រាប់មនុស្សជាច្រើនដែលកំពុងមើល ហើយសំខាន់ជាងផលប៉ះពាល់ផ្លូវចិត្តរបស់វា វារារាំងយើងពីការបន្តគោលនយោបាយប្រសើរជាងមុន និងការផ្លាស់ប្តូរអ្វីៗនៅក្នុង ទិសដៅប្រសើរជាងនេះ ប្រសិនបើយើងជឿថាមានភាពខុសគ្នាជាមូលដ្ឋាននៅក្នុងមនុស្សជាតិនៃមនុស្សនៅម្ខាង។
ព្រោះនៅទីបំផុត លើសពីវិបត្តិនេះ ខ្ញុំមិនគិតថា យើងនឹងស្វែងរកដំណោះស្រាយយោធាសម្រាប់អ្វីនោះទេ។ អ៊ីស្រាអែលមានជំនឿជាច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយថា ប្រសិនបើពួកគេវាយប៉ាឡេស្ទីនយ៉ាងលំបាកគ្រប់គ្រាន់ ហើយប្រសិនបើពួកគេច្របាច់ពួកគេ និងបង្ខាំងពួកគេយ៉ាងតឹងរ៉ឹងគ្រប់គ្រាន់នោះ ពួកគេនឹងដោះស្រាយបញ្ហានេះ ហើយបន្ទាប់មកអ៊ីស្រាអែលនឹងរស់នៅប្រកបដោយសុភមង្គលជារៀងរហូត។ មេរៀនបានម្តងហើយម្តងទៀតថាវិធីសាស្រ្តនេះមិនដំណើរការទេ។ អ្វីដែលវាធ្វើគឺបង្កើតភាពអស់សង្ឃឹមនៅខាងប៉ាឡេស្ទីន ដែលបន្ទាប់មកនាំឲ្យមានការផ្ទុះឡើងដូចអ្វីដែលយើងទើបតែឃើញ។
អ្វីដែលយើងពិតជាត្រូវការគឺការផ្លាស់ប្តូរវិធីសាស្រ្តរបស់អ៊ីស្រាអែល។ នោះអាចសម្រេចបានដោយការគាបសង្កត់របស់អាមេរិក ក្នុងការទទួលយកថា ផ្លូវពិតតែមួយគត់ចេញពីនេះ គឺជាផ្លូវមួយដែលប្រជាជនប៉ាឡេស្ទីន និងអ៊ីស្រាអែលទទួលបានរស់នៅក្នុងសុវត្ថិភាព សេរីភាព និងសន្តិសុខ។ នោះរួមបញ្ចូលទាំងការបញ្ចប់ការឡោមព័ទ្ធរបស់អ៊ីស្រាអែល ដែលជាប្រព័ន្ធកាន់កាប់ និងរបបអាផាថេត ដែលបានធ្វើឱ្យជីវិតប៉ាឡេស្ទីនពិតជាមិនអាចរស់នៅបាន។
ដាវីឌ ស៊ីរ៉ូតា
ចូរយើងញែកការកាន់កាប់របស់អ៊ីស្រាអែល។ ប៉ុន្តែសម្រាប់ការជជែកវែកញែក ការវាយប្រហារភេរវករកើតឡើង ហើយអ៊ីស្រាអែលអះអាងថា ភេរវករដែលបានប្រព្រឹត្តការវាយប្រហារនោះមានចេតនាផ្អែកលើការវាយប្រហាររបស់ពួកគេពីក្នុងបរិក្ខារស៊ីវិល ពីក្នុងមន្ទីរពេទ្យ សាលារៀន និងសង្កាត់ជនស៊ីវិល។ ដូច្នេះហើយ សំណួរកើតឡើង៖ តើអ្វីជាការឆ្លើយតបប្រកបដោយមនុស្សធម៌ និងសុវត្ថិភាពគ្រប់គ្រាន់?
ណាអូមី ឃ្លីន
ខ្ញុំគិតថាមិនមានការឆ្លើយតបខាងយោធាដែលនឹងឈានដល់ឫសគល់នៃអ្វីដែលនាំឱ្យមានការវាយប្រហារទាំងនោះ។ ខ្ញុំគិតថាអ៊ីស្រាអែលកំពុងបង្កើត "ភេរវករ" កាន់តែច្រើនជារៀងរាល់ថ្ងៃ។
ខ្ញុំនៅហ្គាហ្សាក្នុងឆ្នាំ 2008 ខ្ញុំបានជួបក្មេងតូចៗជាច្រើននៅក្នុងគំនរបាក់បែក។ ខ្ញុំបានជួបក្មេងៗដែលសាកសពត្រូវបានដុតដោយផូស្វ័រពណ៌ស។ ទាំងនេះគឺជាយុវជនសព្វថ្ងៃនេះ។ ខ្ញុំបានឃើញរឿងដដែលនេះនៅអ៊ីរ៉ាក់បន្ទាប់ពីការលុកលុយ។ ខ្ញុំជឿថាប្រជាជនប៉ាឡេស្ទីនមានសិទ្ធិ - ដែលប្រជាជននៅក្រោមការកាន់កាប់មានសិទ្ធិ - ក្នុងការតស៊ូប្រដាប់អាវុធ រហូតដល់ការតម្រង់ទៅលើជនស៊ីវិល ព្រោះវាបំពានលើអនុសញ្ញាទីក្រុងហ្សឺណែវ ដែលជាកេរដំណែលនៃសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរ។ខ្ញុំគិតថាមិនមានការឆ្លើយតបខាងយោធាដែលនឹងឈានដល់ឫសគល់នៃអ្វីដែលនាំឱ្យមានការវាយប្រហារទាំងនោះ។
យើងមានស្ថាបត្យកម្មច្បាប់អន្តរជាតិដែលជាមរតកមួយក្នុងចំណោមមរតកនៃការសម្លាប់រង្គាលនិងភាពភ័យរន្ធត់ផ្សេងទៀតនៃសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរ។ ហើយឥឡូវនេះ មន្ត្រីអ៊ីស្រាអែលកំពុងតែឡើងទូរទស្សន៍ហើយគ្រាន់តែគ្រវីក្បាលវាចោល។ អ្នកមិនអាចព្រងើយកន្តើយនឹងច្បាប់អន្តរជាតិនៅពេលព្រឹក ហើយហៅវានៅពេលរសៀល នៅពេលដែលវាជាអ៊ីស្រាអែល ដែលបំពានច្បាប់អន្តរជាតិ។
ខ្ញុំបាននិយាយពេញមួយថ្ងៃអំពីឧក្រិដ្ឋកម្មសង្រ្គាមរបស់អ៊ីស្រាអែល។ ប៉ុន្តែរឿងឧក្រិដ្ឋកម្មសង្គ្រាមគឺអ្នកត្រូវអនុវត្តស្តង់ដារមិនថាអ្នកណាបំពានទេ។ វាមិនដូចជា “ក្រុមរបស់ខ្ញុំមិនអីទេ។ ហើយក្រុមរបស់អ្នកមិនមែនទេ»។ វាមិនដំណើរការដូចនោះទេ។
វាជាពេលវេលាដ៏គ្រោះថ្នាក់។ ប៉ុន្តែពេលនេះគ្រប់គ្នាក្រឡេកមើលការឆ្លើយតបរបស់ពួកគេចំពោះការវាយប្រហារថ្ងៃទី ១១ ខែកញ្ញា ដោយមានការសោកស្តាយយ៉ាងខ្លាំងមែនទេ? ដោយសារតែនៅទីបំផុត ទាំងនោះគឺជាអំពើឧក្រិដ្ឋកម្ម ដែលអាចឆ្លើយតបបានថាជាឧក្រិដ្ឋកម្ម ហើយមិនមែនតាមរយៈសង្រ្គាមដ៏ធំទាំងនេះ ដែលជាមូលដ្ឋានមិនចេះចប់ បើទោះបីជារដ្ឋាភិបាលរបស់យើងមិនទទួលស្គាល់វាទៀតទេ។
ខ្ញុំគិតថាយើង ធ្វើកំហុសដដែលៗម្តងទៀត. ខ្ញុំគិតថាផងដែរ ដូចជាថ្ងៃទី 9/11 មានមនុស្សនៅក្នុងរដ្ឋបាល George W. Bush ដែលមានផែនការទាំងមូលសម្រាប់គូរឡើងវិញនូវផែនទីនៃមជ្ឈិមបូព៌ា ហើយពួកគេបានឃើញពេលវេលារបស់ពួកគេ។ ហើយយើងត្រូវចងចាំរឿងនោះ ហើយគិតអំពីមនុស្សដូចជាលោក Benjamin Netanyahu ដែលមានរដ្ឋាភិបាលស្តាំនិយមជ្រុល ដែលបាននិងកំពុងប្រើគំនិតប្រល័យពូជសាសន៍ដោយបើកចំហ ហើយនិយាយអំពីរបៀបដែលពួកគេមិនចង់ដោះស្រាយជាមួយ Gaza ទៀតទេ។ ជាទូទៅ ពួកគេបានអំពាវនាវឲ្យមានការបោសសម្អាតជាតិសាសន៍។ ពួកគេចង់យក West Bank ទាំងមូល ហើយពួកគេកំពុងឃើញពេលវេលារបស់ពួកគេនៅទីនេះ។
ដាវីឌ ស៊ីរ៉ូតា
ខ្ញុំភ្នាល់ថា មានមនុស្សនៅទីនេះដែលចងចាំក្នុងអំឡុងពេលយុទ្ធនាការប្រធានាធិបតីឆ្នាំ 2004 ដែលលោក George W. Bush និងគណបក្សសាធារណរដ្ឋទើបតែបានស្តីបន្ទោសលោក John Kerry សម្រាប់ការនិយាយថាវាប្រហែលជាគំនិតប្រសើរជាងក្នុងការដោះស្រាយ 9/11 ជាបញ្ហាអនុវត្តច្បាប់។ . ខ្ញុំចាំថា គ្រប់គ្នាឆ្កួតហើយឬនៅ? ខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកគាំទ្រ John Kerry ដ៏ធំនោះទេ ប៉ុន្តែអ្វីដែលលោក John Kerry បាននិយាយនៅពេលដែលវាមកដល់ការឆ្លើយតបគឺមានន័យល្អឥតខ្ចោះ។ ហើយខ្ញុំបានឆ្ងល់ថា ក្នុងសប្តាហ៍មុននេះ តើពេលណាដែលការឆ្លើយតបទៅនឹង 9/11 ក្លាយជាសៀវភៅណែនាំជាជាងរឿងនិទាន?
លោក Omar ប្រសិនបើយើងកំណត់ដោយហេតុផលថា ភេរវករខ្លះមានមូលដ្ឋានលើប្រតិបត្តិការរបស់ពួកគេក្នុងចំណោមជនស៊ីវិល តើការឆ្លើយតបប្រកបដោយមនុស្សធម៌ពីកងកម្លាំងសន្តិសុខអ៊ីស្រាអែលទៅជាយ៉ាងណា?
អូម៉ា បាដាដា
វាជាផ្នែកមួយនៃការប្រឈមជាមួយនឹងអ្វីដែលមានប្រសិទ្ធភាពចំពោះការវាយប្រហារអត្តឃាត នៅពេលដែលអ្នកបញ្ជូនពួកសកម្មប្រយុទ្ធឆ្លងកាត់ព្រំដែនជាមួយនឹងការរំពឹងទុកថាពួកគេនឹងនៅទីនោះដើម្បីប្រយុទ្ធនិងស្លាប់។ នៅពេលដែលវាចប់ អ្នកបានសម្លាប់មនុស្សដែលប្រព្រឹត្តការវាយប្រហារ។ ឥឡូវនេះ អ្នកមានសំណួរអំពីវិសាលភាពដែលអ្នកចង់ចូលទៅក្នុងទំនួលខុសត្រូវដ៏ទូលំទូលាយរបស់ហាម៉ាសក្នុងនាមជាអង្គការមួយ។
នោះពិតជាក្លាយជាបញ្ហាអនុវត្តច្បាប់ជាដំបូង និងសំខាន់បំផុត។ វាជាសំណួរមួយអំពីអត្ថន័យនៃការបន្តដំណើរការតុលាការដែលសមហេតុផលមួយដែលអ្នកឲ្យសមាជិកក្រុមហាម៉ាសទទួលខុសត្រូវ — ថាតើអ្នកកំពុងព្យាយាមចាប់មនុស្សអ្នកដែលអ្នកប្តឹងទៅអ្នកណាធ្វើវា? ទាំងអស់នេះគឺជាការមិនចាប់ផ្តើមសម្រាប់រដ្ឋាភិបាលអ៊ីស្រាអែល ព្រោះពួកគេមានការអាក់អន់ចិត្តចំពោះការរំពឹងទុកនៃការវាយប្រហារបែបនេះ [នឹងផ្តល់ឱ្យ] Hamas នូវអំណាចណាមួយ។ គោលដៅសម្រាប់ពួកគេ ជាដំបូង និងសំខាន់បំផុត គឺមិនមែនដើម្បីស្វែងរកយុត្តិធម៌ដោយការស្រមើស្រមៃណាមួយនោះទេ វាគឺជាការដាក់ទណ្ឌកម្មពួកគេចំពោះការហ៊ានធ្វើអ្វីមួយដូចនេះ។ ហើយវាពាក់ព័ន្ធនឹងការកាត់ផ្តាច់ពួកវាតាមគ្រប់មធ្យោបាយដែលអាចធ្វើទៅបាន។គោលដៅសម្រាប់ពួកគេ ជាដំបូង និងសំខាន់បំផុត គឺមិនមែនដើម្បីស្វែងរកយុត្តិធម៌ដោយការស្រមើស្រមៃណាមួយនោះទេ វាគឺជាការដាក់ទណ្ឌកម្មពួកគេចំពោះការហ៊ានធ្វើអ្វីមួយដូចនេះ។
នោះជាវិធីសាស្ត្រ ហើយវាច្បាស់ណាស់ថាមិនមែនជាវិធីមួយដែលនឹងសម្រេចបានឡើយ។ មធ្យោបាយតែមួយគត់ដែលអ្នកនឹងលុបបំបាត់អត្ថិភាពរបស់ពួកហាម៉ាសគឺដោយការប្រព្រឹត្តអំពើឃោរឃៅដែលមិនអាចនិយាយបាន ដែលធ្វើអោយផ្នែកដ៏ធំនៃតំបន់ហ្កាហ្សាមានលក្ខណៈជាក់ស្តែង។ អ្នកកំពុងនិយាយអំពីការអនុវត្តរបបប្រល័យពូជសាសន៍ ដើម្បីអាចសម្រេចបាននូវអ្វីមួយដូចនោះ។
មានការខ្វះចន្លោះនៅក្នុងវិធីដែលយើងនិយាយអំពីរឿងនេះ ដែលសម្រាប់ខ្ញុំគឺមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់។ ពួកសកម្មប្រយុទ្ធដែលប្រើសង្រ្គាមទ័ពព្រៃ និងយុទ្ធសាស្ត្រទ័ពព្រៃ ពីព្រោះពួកគេមិនមានយន្តហោះ និងរថក្រោះ នឹងត្រូវបង្កប់នៅក្នុងតំបន់ស៊ីវិល ប្រសិនបើចាំបាច់។ ពួកគេមិនគ្រាន់តែទៅប្រមូលផ្តុំគ្នានៅផ្នែកទទេមួយនៃតំបន់ហ្គាហ្សា ហើយនិយាយថា "យើងទាំងអស់គ្នានៅទីនេះ យើងនៅឆ្ងាយពីជនស៊ីវិល" ពីព្រោះពេលនោះ កាំជ្រួចអ៊ីស្រាអែលមួយបានដកពួកគេចេញ។ មានអតុល្យភាពនៃអំណាចដែលធ្វើឱ្យវាមិនអាចទៅរួចទេ។
ដាវីឌ ស៊ីរ៉ូតា
ចូរនិយាយអំពីការឆ្លើយតបរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកចំពោះរឿងនេះ។ ណាអូមី នៅក្នុងសុន្ទរកថាបើករបស់អ្នក អ្នកបានលើកឡើងពីដំណោះស្រាយនេះ ដែលមនុស្សមួយចំនួននៅក្នុងស្លាបរីកចម្រើននៃគណបក្សប្រជាធិបតេយ្យកំពុងជំរុញ។ ដំណោះស្រាយនេះបានធ្វើឱ្យខ្ញុំមិនត្រឹមតែសមហេតុសមផលប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែដូចជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍តិចតួចបំផុតដែល nonsociopath គួរតែអាចយល់ស្របជាមួយ។ វាគ្រាន់តែជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍មួយថា "កុំសម្លាប់ ហើយកំណត់ និងកាត់បន្ថយ និងលុបបំបាត់ការសម្លាប់ជនស៊ីវិលប៉ាឡេស្ទីន និងអ៊ីស្រាអែល"។ ហើយតាមដែលខ្ញុំអាចប្រាប់បាន វាមានតែអ្នកឧបត្ថម្ភ ហាសិបប្រាំ ឬហុកសិបប៉ុណ្ណោះ។
ទន្ទឹមនឹងនោះដោយឡែក មានលិខិតមួយដែលផ្សព្វផ្សាយថាខ្ញុំរន្ធត់ចិត្តចំពោះទាំងអ្នកសាធារណរដ្ឋ និងគណបក្សប្រជាធិបតេយ្យ។ វាមានបន្ទាត់នេះនៅទីនោះដែលនិយាយថា “យើងចាប់ផ្តើមឃើញការហៅទូរសព្ទក្នុងរង្វង់មួយចំនួនសម្រាប់ការបន្ធូរបន្ថយការកើនឡើង។ ការបន្ថយល្បឿនមុនពេលកំណត់នឹងក្លាយជាជ័យជម្នះសម្រាប់ពួកភេរវករ និងអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេបន្តគំរាមកំហែងជនស៊ីវិលអ៊ីស្រាអែលជាមួយនឹងការវាយប្រហារនាពេលអនាគត»។
តើយើងពន្យល់ដោយរបៀបណាថាហេតុអ្វីបានជាមានការគាំទ្រតិចតួចសម្រាប់ដំណោះស្រាយដែលគ្រាន់តែនិយាយថា "ចូរយើងបញ្ឈប់ការសម្លាប់ជនស៊ីវិល" ហើយនៅតែមានការគាំទ្រនៅលើ Capitol Hill សម្រាប់ដំណោះស្រាយដែលនិយាយថាការអំពាវនាវឱ្យបន្ថយការកើនឡើងមានប្រសិទ្ធភាពធ្វើឱ្យអ្នកក្លាយជាភេរវករ? តើយើងពន្យល់បែបនេះដោយរបៀបណា?
ណាអូមី ឃ្លីន
ខ្ញុំបានឮពីសមាជិកសភាជាច្រើននាក់នៅថ្ងៃនេះថា "បទឈប់បាញ់" ឥឡូវនេះត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាសារធាតុពុល។ វាត្រូវបានគេមើលឃើញថាមិន "ឈរជាមួយអ៊ីស្រាអែល" ។ ហើយខ្ញុំបានឃើញសញ្ញាជាច្រើននៅតាមផ្លូវដែលសរសេរថា “ឈរជាមួយនឹងអ៊ីស្រាអែល” ដែលជាកូដសម្រាប់ពិនិត្យមើលទទេ។ វាជារឿងដូចគ្នាដែលសហរដ្ឋអាមេរិកបានធ្វើបន្ទាប់ពី 9/11 ។ តើអ្នកនៅជាមួយយើង ឬជាមួយភេរវករ? វាជាការសាកល្បងភាពស្មោះត្រង់។
វាជារឿងដ៏ហួសចិត្តមួយ ពីព្រោះសមាជិកសភាអាមេរិកទាំងនេះ មិនគួរឈរជាមួយអ៊ីស្រាអែល ប្រសិនបើនោះមានន័យថា គ្មានខ្សែភ្ជាប់ជាមួយអាវុធណាមួយ ឬជំនួយណាមួយឡើយ។ ពួកគេគួរតែឈរជាមួយនឹងច្បាប់អន្តរជាតិ។ ដូច្នេះហើយសំណួរសួរថា តើរឿងនេះកើតឡើងយ៉ាងម៉េចបានលឿនម្ល៉េះ?ខ្ញុំគិតថា អ្វីដែលរដ្ឋាភិបាលអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ និងរហ័សបំផុតគឺជាឧក្រិដ្ឋកម្មសង្រ្គាម ហើយជាប្រព័ន្ធ ហើយចេញពីច្រកចេញពីមាត់ទ្វារពណ៌នាថាជាឧក្រិដ្ឋកម្មស្អប់ខ្ពើម។
ខ្ញុំគិតថាអ្វីដែលរដ្ឋាភិបាលអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ និងឆាប់រហ័សបំផុតនោះ គឺជាឧក្រិដ្ឋកម្មសង្រ្គាម និងជាប្រព័ន្ធ ហើយចេញពីច្រកទ្វារពណ៌នាថាវាជាឧក្រិដ្ឋកម្មស្អប់ខ្ពើម ជាការវាយប្រហារដ៏សាហាវបំផុតលើជនជាតិយូដា ចាប់តាំងពីការសម្លាប់រង្គាល និងការសម្លាប់រង្គាលមក។
ខ្ញុំមិនបង្រួមអប្បបរមាទេ។ ខ្ញុំគិតថា ឧក្រិដ្ឋកម្មសង្គ្រាមគឺពិតជារឿងធំ។ ខ្ញុំគិតថា ការសម្លាប់រង្គាលជារឿងធំ។ ប៉ុន្តែនោះមិនមែនជារបៀបដែលវាត្រូវបានពិពណ៌នានោះទេ។ វាត្រូវបានដកចេញពីបរិបទភូមិសាស្ត្រនយោបាយរបស់ខ្លួន ហើយដាក់នៅក្នុងនិទានកថានៃការប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្តរបស់ជនជាតិជ្វីហ្វដំបូងគេ និងការប្រឆាំងនឹងសាសនា ដែលតាមពិតមិនអាចវែកញែកជាមួយនៅក្នុងនិទានរឿងនោះ។
នោះជាវិធីតែមួយគត់ដែលខ្ញុំអាចពន្យល់ពីមូលហេតុដែលមនុស្សខ្លាចមិនហ៊ានឈរជាមួយអ៊ីស្រាអែល។ ហើយនោះជាការប្រាស្រ័យទាក់ទងដ៏ឆ្លាតវៃ។
ខ្ញុំគ្រាន់តែបន្ថែមរឿងមួយទៀតដែលខ្ញុំគិតថាជាកត្តាមួយនៅទីនេះ នោះគឺថាទឹកដីដែលកាន់កាប់គឺជាមន្ទីរពិសោធន៍សម្រាប់អ្វីដែលអ៊ីស្រាអែលហៅថា "សន្តិសុខដោយគ្មានសន្តិភាព"។ នោះហើយជាអ្វីដែលជញ្ជាំង និងប៉ុស្តិ៍ត្រួតពិនិត្យ និងការឡោមព័ទ្ធទាំងអស់។ វាជាមូលដ្ឋាន "យើងមិនត្រូវការសន្តិភាពនៅពេលដែលយើងអាចផ្ទុកបាន"។
នៅពេលដែលក្រុមហាម៉ាស់ទម្លុះច្រកត្រួតពិនិត្យរបស់អារ៉ាប់ ទម្លុះជញ្ជាំង និងធ្វើឱ្យបាត់បង់ជីវិតជនស៊ីវិលចំនួននេះ គំរូទាំងមូលនឹងបរាជ័យ។ ប៉ុន្តែវាមិនមែនគ្រាន់តែជាគំរូរបស់អ៊ីស្រាអែលប៉ុណ្ណោះទេ។ គ្រប់មហាអំណាចលោកខាងលិចបូកនឹងឥណ្ឌាចង់បានសន្តិសុខដោយគ្មានសន្តិភាព។ តើអ្នកគិតថាមានអ្វីកើតឡើងនៅព្រំដែនរបស់យើង? យើងរស់នៅក្នុងពិភពលោកដែលមិនស្មើភាពគ្នាមិនគួរឱ្យជឿ ដែលកំពុងក្លាយជាយោធា កាន់តែមានការត្រួតពិនិត្យកាន់តែច្រើន ហើយអាវុធជាច្រើននោះ យើងកំពុងទិញពីអ៊ីស្រាអែល។
ខ្ញុំគិតថា នោះក៏ពន្យល់មួយផ្នែកផងដែរនូវល្បឿនដែលមហាអំណាចលោកខាងលិចចុះមកនិយាយថាយើងនឹងការពារ Iron Dome។ យើងព្រួយបារម្ភអំពីដុំដែករបស់យើង។ ហើយវាមានប្រយោជន៍ក្នុងការពង្រីកវាឱ្យលើសពីអ៊ីស្រាអែល និងប៉ាឡេស្ទីន។
អូម៉ា បាដាដា
ខ្ញុំគិតថាទិដ្ឋភាពទីពីររបស់វាគឺជាទំហំដែលគណបក្សសាធារណរដ្ឋប្រើអ៊ីស្រាអែលជាបញ្ហាក្រូចឆ្មារប្រឆាំងនឹងគណបក្សប្រជាធិបតេយ្យជានិច្ច។ អ្នកប្រជាធិបតេយ្យបន្តដួលលើគ្នាដើម្បីព្យាយាមនិយាយថា “ទេ ទេ ទេ យើងមិនប្រឆាំងនឹងអ៊ីស្រាអែលទេ”។ ភាគីទាំងពីរដោយ និងធំ គឺគាំទ្រយ៉ាងលើសលប់ដល់អ៊ីស្រាអែល រហូតដល់និយាយថា "ការគាំទ្រដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ ធ្វើអ្វីដែលអ្នកចង់បាន" ។
អ្នកមានស្ថានភាពមួយដែលនយោបាយអ៊ីស្រាអែលបានឈានទៅមុខទៀតទៅខាងស្ដាំ។ វាបានក្លាយទៅជាខ្លាំងជាងមុន។ អ្នកនឹងគិតថា វាជាធម្មជាតិនឹងបំផ្លាញថាមវន្តនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ប៉ុន្តែវាមិនមានទេ។
ប្រសិនបើ UN ព្យាយាមបោះឆ្នោតប្រឆាំងនឹង [អ៊ីស្រាអែល] យើងនឹងឈានជើងចូល និងវេតូវារាល់ពេល។ ប្រសិនបើប៉ាឡេស្ទីនទៅតុលាការឧក្រិដ្ឋកម្មអន្តរជាតិ ដើម្បីព្យាយាមទទួលបានទំនួលខុសត្រូវខ្លះ យើងនឹងដាក់សម្ពាធយ៉ាងសម្បើមលើតុលាការព្រហ្មទណ្ឌ ដើម្បីកុំឱ្យមានការចោទប្រកាន់លើឧក្រិដ្ឋកម្មសង្រ្គាមរបស់អ៊ីស្រាអែល។ ពួកគេបានបិទរាល់ផ្លូវនយោបាយសន្តិភាពដែលអាចធ្វើទៅបានសម្រាប់ប៉ាឡេស្ទីនដើម្បីជំរុញឱ្យមានសេរីភាពរបស់ពួកគេ ជំរុញយើងឆ្ពោះទៅរកស្ថានភាពនៃអំពើហិង្សា ខណៈពេលដែលវោហាសាស្ត្រនយោបាយរបស់អ៊ីស្រាអែលមាននិន្នាការស្តាំនិយមកាន់តែច្រើនឡើង ប្រឆាំងប៉ាឡេស្ទីនយ៉ាងឃោរឃៅ ហើយគណបក្សប្រជាធិបតេយ្យនៅតែបន្ត។ ត្រូវបានរុញបន្ថែមទៅទៀតទៅខាងស្ដាំផងដែរ។
បន្ទាប់មក នៅពេលដែលមានឧបទ្ទវហេតុបែបនេះកើតឡើង វាស្ទើរតែគ្មានការភ្ញាក់ផ្អើលទេដែលយើងរស់នៅក្នុងបរិយាកាសនយោបាយ ដែលមនុស្សគ្រប់គ្នានឹងធ្លាក់ក្នុងជួរ។ សូម្បីតែនៅក្នុងការប្រឈមមុខនឹងវោហាសាស្ត្រប្រល័យពូជសាសន៍ពិតប្រាកដ និងការចាប់ផ្តើមនៃសកម្មភាពប្រល័យពូជសាសន៍ដែលយើងកំពុងឃើញនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះនៅក្នុងហ្គាហ្សា យើងកំពុងជាប់គាំង។
វាជាការខឹងសម្បារដោយស្មោះត្រង់ដែលយើងមិនមានការភ្ញាក់ដឹងខ្លួននៃមនសិការនយោបាយអាមេរិកនៅពេលបែបនេះដើម្បីនិយាយថា "យឺត ៗ យើងទទួលបាននេះគឺជារឿងធំ។ នេះពិតជាគួរឲ្យរន្ធត់។ ប៉ុន្តែការកាត់អាហារ និងឥន្ធនៈ និងទឹកពីកុមារមួយលាននាក់គឺមិនអីទេ»។ នោះគួរតែជាការយល់ដឹងជាមូលដ្ឋានដែលថាការបង្កើតនយោបាយរបស់យើងហាក់ដូចជាខ្វះខាត។
ខ្ញុំគិតថាវាជាអាកាសធាតុដែលរំខានខ្លាំងណាស់ ហើយខ្ញុំមានអំណរគុណយ៉ាងខ្លាំងចំពោះក្រុមដូចជា If Not Now និង Jewish Voice for Peace ដែលបានផ្តល់សំឡេងដល់អ្នកគ្មានសំឡេង ហើយបានឈានឡើង។ ទាំងនេះគឺជាជនជាតិជ្វីហ្វអាមេរិកជឿនលឿនដែលនិយាយថា "កុំប្រើអាវុធឈឺចាប់របស់យើង ដើម្បីប្រព្រឹត្តឧក្រិដ្ឋកម្មប្រឆាំងនឹងអ្នកដ៏ទៃ"។
ហើយនោះជាសារដែលខ្ញុំសង្ឃឹមថានឹងបង្កើតការភ្ញាក់រឭកខ្លះនៅក្នុងស្ថាប័ននយោបាយអាមេរិក ដើម្បីចាប់ផ្តើមយល់ថាគន្លងបច្ចុប្បន្នគឺជារឿងដ៏អាក្រក់ និងគួរឲ្យរំខានមួយដែលនឹងនាំយើងទៅរកគ្រោះមហន្តរាយទាំងស្រុង។
ZNetwork ត្រូវបានផ្តល់មូលនិធិតែតាមរយៈការសប្បុរសរបស់អ្នកអានរបស់ខ្លួន។
បរិច្ចាគ