Í Bandaríkjunum og víðar eru stjórnvöld oft „harðstjóri“ viðskiptalífsins. Þess vegna eru fyrirtæki svo harðlega á móti reglusetningu stjórnvalda þegar þau geta ekki stjórnað kerfinu sjálfu (eins og það gerir stundum en alls ekki alltaf). Og það eru mörg skýr dæmi þess að stjórnvöld hafi einfaldlega skipað jafnvel öflugustu fyrirtækjum að gera tilboð sitt. Til að taka einn, eftir að Mossadegh-stjórninni var steypt af stóli í Íran, skipuðu BNA orkufyrirtækin að taka yfir 40% af fyrrverandi bresku sérleyfinu, sem þau vildu ekki gera af mjög góðum ástæðum vegna skammtímahagnaðar og hagnaðar, en varð að samþykkja undir hótun. Það eru mörg önnur tilvik.
Hvað varðar tyrkneska ríkið sem þróaðist út úr fyrrum Ottómanaveldi eftir fyrri heimsstyrjöldina, þá hefur það verið afar grimmt í garð „fólksins“. Stærsti þjóðernisminnihlutinn (Kúrdar), til dæmis, afneitaði jafnvel tilvist eftir fyrstu daga (þeir voru „fjallatyrkir“) og sættu mikilli kúgun til nútímans. Einhver verstu mannréttindabrot nokkurs staðar á tíunda áratug síðustu aldar voru tyrkneska gagnuppreisnaraðgerðir gegn Kúrdum (sem studdar eru af Bandaríkjunum). Og Tyrkir hafa líka þjáðst hræðilega undir kúgun stjórnvalda. Það er líka mjög villandi, vægast sagt, að segja til dæmis að hræðilegar pyntingar á andófsmönnum og afneitun á jafnvel grunnréttindum Kúrda (hvað þá það sem gerðist aðallega á tíunda áratugnum: eyðileggja 1990 þorp, eyðileggja sveitina, drepa tugir þúsunda, og skapa líklega milljónir flóttamanna) fylgdi skipunum stórfyrirtækja.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja