منبع: مرکز تحقیقات اقتصادی و سیاسی
همهگیری کووید-19 بار دیگر در نقطه عطف قرار گرفته است - با کاهش شدید موارد در اکثر نقاط جهان. همهگیری کنونی ممکن است تحت کنترل باشد، اما پس از میلیونها مرگ قابل پیشگیری، این یک داستان موفقیتآمیز نیست و زمان خوبی است که به شکستهایمان، بهویژه در رابطه با مدیریت دانش خود، نگاهی دقیق بیندازیم.
در سرتاسر جهان، تعداد مبتلایان به کووید در حال کاهش است: پس از اینکه نوع دلتا در اواخر تابستان آن را افزایش داد، سرانجام تعداد ایالات متحده در حال کاهش است. هند، شاید سختترین کشور جهان که در اوایل ماه می به بیش از 400,000 مورد در روز رسید، اکنون روزانه بیش از 20,000 مورد را گزارش میکند که معادل 5,000 مورد در روز در ایالات متحده است. کاهش مشابهی را می توان در کشورهای سراسر جهان مشاهده کرد.
این کاهش در سراسر جهان به دلیل ترکیبی از گسترش واکسنها و شاید مهمتر از آن، ایمنی طبیعی ناشی از بسیاری از عفونتها است. به نقل از نیویورک تایمز مقالهبه عنوان مثال، تعداد مبتلایان در هند تا اوایل ماه مه احتمالاً نزدیک به 540 میلیون نفر بود، در حالی که شمار رسمی تنها 27 میلیون نفر بود. از آنجایی که بیماری همه گیر در آن زمان هنوز در کشور وجود داشت، برون یابی به معنای 750 تا 800 میلیون عفونت، نزدیک به 60 درصد از جمعیت کشور است.
در حالی که چنین عفونت های گسترده ممکن است به مهار این بیماری همه گیر کمک کند، هزینه های انسانی وحشتناکی را به همراه دارد. در حالی که تعداد رسمی مرگ و میرها حدود 450,000 نفر است، محققان تعداد احتمالی مرگ و میر را در محدوده 1.6 میلیون تا تقریبا 6 میلیون در مناطق شهری برآورد کرده اند. یک مطالعه. داستان مشابهی در سراسر جهان در حال توسعه وجود دارد، جایی که تعداد واقعی عفونت ها و مرگ و میرها بسیار بیشتر از آمار رسمی ویرانگر است.
این که این آمار مرگ و میر رخ داده است، حتی زمانی که جهان (به درستی) توسعه سریع واکسنهای مؤثر را جشن میگیرد، به این معنی است که ما در توزیع گسترده این واکسنها در سراسر جهان به شدت شکست خوردهایم. مهم این است که این شکست اراده سیاسی بوده است، نه فقدان ظرفیت تولید و توزیع واکسن.
یک ویژگی کلیدی، رفتار ما با دانش پیرامون توسعه و تولید واکسن ها و داروها به طور کلی بوده است. با توجه به هزینه های مداوم این همه گیری در سطح جهانی، سیاست روشنگرانه باید به حداکثر رساندن تولید و انتشار واکسن ها و داروها باشد. در عوض، ما شاهد تلاش های فاحش برای محدود کردن انتشار بوده ایم.
یک سال پیش، آفریقای جنوبی و هند قطعنامهای را در سازمان تجارت جهانی پیشنهاد کردند تا حق ثبت اختراع و سایر ادعاهای مالکیت معنوی برای واکسنها، آزمایشها و درمانها را برای مدت زمان همهگیری به حالت تعلیق درآورد. از آن زمان، کشورهای ثروتمند دست به کار شده اند تا مانع از هرگونه اقدامی شوند.
صنعت داروسازی همچنین ادعا می کند که جهان در حال توسعه فاقد امکانات پیچیده تولیدی مورد نیاز برای تولید واکسن کووید است. این درست نیست، زیرا هند، برزیل، آفریقای جنوبی و چندین کشور در حال توسعه دیگر امکانات مدرنی دارند که می توان از آنها برای تولید واکسن استفاده کرد.
واضح است که برای برخی از فناوریهای جدیدتر (مانند واکسنهای mRNA)، چنین امکاناتی فوراً در دسترس نبودند، اما اگر اقدامات سریعی در مورد قطعنامه اکتبر گذشته انجام میشد، تقریباً مطمئناً راهاندازی و راهاندازی چنین امکاناتی تا کنون امکانپذیر بود. برای برخی از فناوریهای قدیمیتر، که شامل واکسنهای غیرmRNA بسیار مؤثر میشود، ظرفیتهایی وجود دارد، اما حفاظت از پتنت و نیاز به مجوز تولید را محدود میکند. حتی امروز.
حفاظت IP همچنین مشکلاتی فراتر از واکسن ایجاد می کند. با توسعه فن آوری های جدید برای مبارزه با کووید (ضد ویروس مولنوپیراویر مرک یک نمونه است)، سیستم فعلی حفاظت از حق ثبت اختراع ما دسترسی را بیش از حد لازم محدود می کند، حتی با موافقت نامه های مجوز احتمالی. در چنین مواردی، حق ثبت اختراع تنها چیزی است که مانع میشود – توانایی ساخت این داروهای نجاتدهنده از قبل در بسیاری از نقاط جهان وجود دارد و حذف محدودیتها باعث میشود آنها در سراسر جهان بسیار ارزانتر در دسترس باشند.
اگرچه ثبت اختراع تنها یک بخش از مشکل است. دسترسی به فناوری به همان اندازه حیاتی است. مفاد TRIPS WTO برای محدود کردن گسترش فناوری به کشورهای در حال توسعه طراحی شده است. قطعنامه هند و آفریقای جنوبی برای دور زدن این محدودیت ها در نظر گرفته شده بود، اما همانطور که به طور گسترده اشاره شد، بسیاری از فناوری های لازم توسط اسرار صنعتی محافظت می شد، نه ثبت اختراع. این بدان معناست که تعلیق ثبت اختراع به خودی خود سود کمی در گسترش تولید خواهد داشت.
اسرار تجاری بر اساس قانون از حمایت بی شکلی برخوردار است و به حداکثر رساندن تولید و توزیع مستلزم این است. کره جنوبی در ماه جولای اعلام کرد که ظرفیت تولید یک میلیارد واکسن mRNA تقریباً بلافاصله، اما شرکتی را پیدا نکرده بود که بخواهد دانش تولیدی خود را به اشتراک بگذارد. مانند سه محقق در ماه آگوست اشاره شد، با این حال، ایالات متحده می تواند قانون تولید دفاعی خود را (که قبلاً در همه گیری انجام داده است) استناد کند و انتقال فناوری و دانش را مجبور کند. علاوه بر این، می تواند این کار را یک طرفه انجام دهد.
یک راه حل اضافی، جلوگیری از قراردادهای عدم افشا (NDA) حداقل در فناوری هایی است که عمدتاً توسط بخش دولتی تأمین می شود. NDA با تهدید هر کارمندی که اطلاعات را فاش می کند با طرح دعوی قضایی جدی از اسرار صنعتی محافظت می کند. اگر NDA به عنوان یک عمل ضد رقابتی ممنوع شود، تهدیدهای شرکت ها علیه کارمندان سابق برای محافظت از اسرار آنها بی معنی خواهد بود.
به طور کلی، و به طور خاص در شرایط اضطراری بهداشت جهانی، ما باید به دنبال به اشتراک گذاری فناوری تا حد امکان گسترده باشیم، نه اینکه آن را در پشت انحصارات ثبت اختراع و سایر حمایت ها محبوس کنیم. یک بیماری همه گیر در سراسر جهان باید فرصتی برای دانشمندان جهان از جمله دانشمندان چین و روسیه باشد تا به طور جمعی برای مقابله با یک مشکل مشترک کار کنند.
هزینه آن را فقط کشورهای در حال توسعه متقبل نشده اند. با اجازه دادن به همهگیری بدون کنترل در جهان در حال توسعه، ما به آن فرصت دادیم تا به اشکال مقاومتر در برابر واکسن جهش پیدا کند که در ماهها و سالهای آینده بازتاب خواهد داشت. نوع دلتا در دسامبر گذشته در هند توسعه یافت.
شاید هرگز نفهمیدیم که آیا انتشار سریعتر واکسن ها و آزمایش گسترده می توانست قبل از انتشار در سراسر جهان کووید را مهار کند یا خیر، اما هزینه های انسانی و اقتصادی این گسترش بسیار زیاد بوده است. همچنین، ایالات متحده و سایر کشورهای ثروتمند همچنان تأثیر اقتصادی گسترش در کشورهای در حال توسعه را احساس می کنند. تعطیلی کارخانه در مکان هایی مانند ویتنام و مالزی عامل اصلی مشکلات زنجیره تامین بوده اند که اکنون نگرانی های کلان اقتصادی هستند. در دسترس قرار دادن دانش، بسیار آسانتر قابل استقرار و به اشتراک گذاشتن گستردهتر صرفاً یک الزام اخلاقی نیست، بلکه به نفع شخصی همه در همه جا است.
دین بیکر یک اقتصاددان ارشد در مرکز تحقیقات اقتصادی و سیاست و استاد مدعو در دانشگاه یوتا است.
آرجون جایادف استاد اقتصاد دانشگاه عظیم پریمجی و اقتصاددان ارشد موسسه تفکر اقتصادی جدید است.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا