من در جاده هستم (به معنای واقعی کلمه از جنوب یوتا به سمت اورگان غربی رانندگی می کنم) اما فکر کردم باید به سرعت داستان های ترسناکی را که دیروز پس از انتشار گزارش های امنای اجتماعی و مدیکر 2023 شنیدیم، بررسی کنم. من به چهار نکته سریع اشاره می کنم:
+ داستان های ترسناک کاملاً از نحوه حسابداری ما برای تأمین اجتماعی ناشی می شود، برخلاف برنامه هایی مانند آموزش یا ارتش.
+ ما قبلاً بیشتر بار افزایش یافته مربوط به بازنشستگی بچههای بومی را دیدهایم.
+ این درست نیست که تنها انتخاب ما افزایش مالیات یا کاهش مزایا است، همانطور که به طور گسترده ادعا شده است.
+ ما از زمان تصویب قانون مراقبت مقرون به صرفه شاهد اخبار بسیار خوبی در مورد مدیکر بوده ایم که عمدتا نادیده گرفته شده است.
مشکل تا حد زیادی حسابداری است
با شروع حسابداری، تامین اجتماعی برنامهای است که ما تصمیم گرفتهایم از مالیاتهای اختصاصی، عمدتاً مالیات 6.2 درصدی که کارفرمایان و کارمندان روی 160,200 دلار اول درآمد میپردازند، تامین مالی کنیم. (بخشی از مشکل برنامه این است که سهم درآمد دستمزد بیش از سقف، و اجتناب از مالیات، از 10.0 درصد در سال 1982 به تقریباً 20 درصد امروز افزایش یافت. این به دلیل توزیع مجدد رو به بالا درآمد دستمزد طی چهل سال گذشته است. .)
بیشتر اقلام دیگر در بودجه از طریق مالیات اختصاصی تامین نمی شود. اگر آنها بودند، لحظات ترسناک زیادی را در گذشته و احتمالاً در آینده داشتیم. برای مثال، مخارج دولت برای آموزش از 1.3 درصد در سال 1946 به اوج 3.8 درصد تولید ناخالص داخلی در سال 1970 افزایش یافت. نقطه پیش بینی افزایش مخارج تامین اجتماعی از سال 2000 تا 2040، اوج فشار بازنشستگی بیبی بومرها.
اگر ما بودجه آموزش و پرورش را از مالیات اختصاصی تامین می کردیم و به پیش بینی های دقیق هزینه های آینده در سال 1946 نگاه می کردیم، بسیار ترسناک تر از پیش بینی های تامین اجتماعی اکنون به نظر می رسید. در همین راستا، بسیاری از مردم خواهان جنگ سرد آمریکا با چین هستند. اقتصاد چین در حال حاضر است بیش از 20 درصد بزرگتر است نسبت به ما و با سرعت قابل توجهی در حال رشد است. (اقتصاد شوروی در حدود 60 درصد اندازه اقتصاد ایالات متحده به اوج خود رسید.)
ما در حال حاضر کمی بیش از 3.0 درصد تولید ناخالص داخلی را برای ارتش هزینه می کنیم. ما 6.0 درصد از تولید ناخالص داخلی را در طول تقویت نظامی ریگان در دهه 1980 خرج کردیم. اگر ما به این سطح از هزینه ها یا بالاتر می رفتیم تا با هزینه های یک دشمن بزرگتر مطابقت داشته باشیم، پیش بینی ها بسیار بدتر از هر چیزی که در مورد تامین اجتماعی می بینیم به نظر می رسید.
ما قبلاً شاهد بیشتر افزایش هزینه ها بوده ایم
صندوق امانی تامین اجتماعی در سالهایی که اکثر بچههای بومی در نیروی کار بودند، مازاد زیادی ایجاد کرد. این صندوق امانی به پوشش هزینه های جاری برنامه کمک می کند. با این حال، خود هزینه در پانزده سال گذشته افزایش یافته است.
ما از هزینه 4.19 درصدی تولید ناخالص داخلی در تامین اجتماعی خارج شدیم 2000 به هزینه 5.22 درصد از تولید ناخالص داخلی در این سال، افزایش 1.03 واحد درصدی. پیش بینی می شود این هزینه تا سال 6.03 به 2040 واحد درصد افزایش یابد که 0.81 واحد درصد افزایش می یابد.
این افزایش هزینه، باری را بر اقتصاد تحمیل می کند، اما کمتر از بار افزایشی که تا به امروز دیده ایم. بنابراین، این ایده که ما در این مسیر به داستانی ترسناک نگاه می کنیم، منطقی نیست، مگر اینکه فکر کنیم در حال حاضر یک داستان ترسناک زندگی می کنیم.
این درست نیست که تنها انتخاب ما افزایش مالیات یا کاهش مزایا است
بر خلاف آنچه NPR است به ما گفت دیروز ("وصله برنامه مستلزم مالیات بیشتر، مزایای کمتر یا ترکیبی از این دو است") یک جایگزین وجود دارد. همانطور که قبلاً ذکر شد، تأمین اجتماعی از لحاظ تاریخی از طریق مالیات های تعیین شده تأمین می شود. اما اگر در حال تغییر قانون هستیم، می توانیم این ویژگی تامین اجتماعی را نیز تغییر دهیم.
ما میتوانیم تا حدی از درآمد عمومی، مانند ارتش یا تقریباً هر برنامه دیگری، بودجه آن را تأمین کنیم. دلایلی وجود دارد که ممکن است ما نخواهیم این سوئیچ را انجام دهیم، اما اشتباه است که NPR و دیگران به ما بگویند که این یک گزینه ممکن نیست. این است.
آیا میتوانیم بدون افزایش مالیات، بیشتر از درآمد عمومی خرج کنیم؟ این یک سوال باز است. از نقطه نظر اقتصادی، مهم نیست که هزینه ها از مازاد گذشته انباشته شده در صندوق امانی باشد یا صرفاً تخصیصی از درآمد عمومی باشد. همانطور که در بالا ذکر شد، ما قبلاً بیشتر بار مربوط به بازنشستگی بچههای بومی را دیدهایم، شاید بتوانیم بار اضافی را بدون هیچ گونه مالیات اضافی ببینیم.
اگر مشکل اصلی اقتصاد رکود سکولار است (فقدان تقاضا) همانطور که اقتصاددانانی مانند لری سامرز داشتند. استدلال کرد قبل از همهگیری، دلیل کمی وجود دارد که باور کنیم کسریهای اضافی مرتبط با هزینههای بالاتر تامین اجتماعی یک مشکل بزرگ خواهد بود. این امر به ویژه اگر هوش مصنوعی منجر به رونق بهره وری عظیمی شود که بسیاری از تحلیلگران پیش بینی می کنند، صادق است.
داستان بزرگ ناگفته در مورد مدیکر
گزارش Trustees که دیروز منتشر شد، بهبود بیشتر در امور مالی مدیکر را نشان داد. این یک معامله بزرگ است که تا حد زیادی گزارش نشده است. در سال 2000، صندوق امانی بیمه بیمارستان مدیکر بود پیش بینی برای مواجهه با هزینه های 1.91 درصد از تولید ناخالص داخلی در سال جاری و 2.54 درصد از تولید ناخالص داخلی در سال 2040. در آخرین گزارش، ما پیش بینی 1.52 درصد تولید ناخالص داخلی در سال جاری و 2.12 درصد در سال 2040 صرفه جویی می کند که 0.39 درصد از تولید ناخالص داخلی در سال جاری و 0.42 درصد برای سال 2040 صرفه جویی می کند.
این صرفه جویی ها کمک بزرگی به برنامه کرده است و به این معنی است که ما منابع بسیار بیشتری برای خرج کردن در جاهای دیگر داریم. افرادی که داستان های ترسناک را پیش می برند احتمالاً نمی خواهند این حقایق را تبلیغ کنند، اما دنیا همین است.
به هر حال، به وضوح مسائلی در مورد نحوه برخورد ما با بازنشستگی بچههای بومی وجود دارد، اما وضعیت آنقدرها که خیلیها میخواهند ما فکر کنیم، وخیم نیست.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا